Έπιασα δουλειά

Αυτό το κείμενο (tommydixon.ca) είναι ένα προσωπικό δοκίμιο από τον Tommy Dixon, στο οποίο εξηγεί την πορεία του προς την απόκτηση μιας σταθερής θέσης εργασίας μετά από χρόνια ελεύθερης συγγραφής. Αναλύει τις απογοητεύσεις της πλήρους απασχόλησης ως συγγραφέας και τους λόγους για τους οποίους κατέληξε στην επιθυμία για μια συμβατική δουλειά που θα υποστηρίζει παράλληλα τη συγγραφή του. Περιγράφει επίσης τη μη συμβατική μέθοδό του για την αναζήτηση εργασίας και την αιτιολογία πίσω από την επιλογή του για έναν ρόλο στη διαχείριση περιουσίας σε μια μικρή πόλη.

Γιατί ο συγγραφέας αποφάσισε να αναζητήσει μια παραδοσιακή εργασία πλήρους απασχόλησης αφού αρχικά επιδίωξε μια καριέρα ως συγγραφέας; Ο συγγραφέας αρχικά ήθελε να γίνει επαγγελματίας συγγραφέας, θεωρώντας το ως τον ιδανικό τρόπο για να ασχοληθεί με το πάθος του για τα βιβλία και τις ιδέες. Ωστόσο, η εμπειρία της πλήρους απασχόλησης στη συγγραφή αποδείχθηκε διαφορετική από ό,τι φανταζόταν. Αντί για απελευθέρωση, ένιωσε δυσφορία από την απεριόριστη ελευθερία και την πίεση να κάνει τη συγγραφή τον μοναδικό σκοπό της ημέρας του. Επιπλέον, αντιμετώπισε οικονομικές δυσκολίες και ένιωσε μια έλλειψη χρησιμότητας, καθώς η συγγραφή του φαινόταν ως μια εγωκεντρική πράξη. Τελικά, επιθυμούσε μια πιο “κανονική” ζωή με σταθερότητα, αίσθηση προσφοράς και διάκριση μεταξύ της δημιουργικής του δραστηριότητας και του τρόπου βιοπορισμού.

Ποιες ήταν οι κύριες προκλήσεις που αντιμετώπισε ο συγγραφέας κατά την προσπάθειά του να βιοποριστεί ως συγγραφέας; Οι κύριες προκλήσεις περιλάμβαναν την αίσθηση της απομόνωσης και της έλλειψης δομής που προέκυψε από την πλήρη ελευθερία χρόνου, την ψυχολογική πίεση που δημιουργήθηκε όταν η συγγραφή έγινε το μοναδικό κριτήριο αυτοαξιολόγησης, την αίσθηση της ματαιότητας και της έλλειψης προσφοράς στην κοινωνία, καθώς και τις οικονομικές δυσκολίες στην αποτελεσματική δημιουργία εισοδήματος από τη συγγραφή, ιδίως χωρίς να καταφύγει σε πρακτικές που θεωρούσε “κλικμπέιτ” ή εις βάρος της ποιότητας.

Γιατί ο συγγραφέας απέρριψε την ιδέα να εργαστεί σε θέσεις σχετικές με τη συγγραφή ή την επιχειρηματικότητα ως μέσο βιοπορισμού; Απέρριψε θέσεις εργασίας που σχετίζονταν άμεσα με τη συγγραφή (όπως η σύνταξη για άλλους ή η προώθηση βιβλίων) επειδή φοβόταν ότι αυτό θα κατέστρεφε την αγάπη του για τη συγγραφή ως μια αυτόνομη και προσωπική δραστηριότητα. Θεωρούσε ότι θα ήταν σαν “να εκπορνεύεται” τη συγγραφή του. Όσον αφορά την επιχειρηματικότητα, αν και την εξέτασε (π.χ., δημιουργία διαδικτυακών μαθημάτων ή παροχή συμβουλών συγγραφής), κατέληξε στο συμπέρασμα ότι θα απορροφούσε όλο τον χρόνο και τη διανοητική του ενέργεια, μετατρέποντάς τον σε επιχειρηματία αντί για συγγραφέα και οδηγώντας αναπόφευκτα σε υποβάθμιση της συγγραφής του. Επιπλέον, συνειδητοποίησε ότι δεν είχε την απαραίτητη ανοχή στον κίνδυνο και την αστάθεια εισοδήματος που συνεπάγεται η επιχειρηματικότητα.

Ποια ήταν τα κριτήρια που έθεσε ο συγγραφέας για την αναζήτηση μιας “κανονικής” εργασίας; Τα κριτήρια του για μια “κανονική” εργασία περιλάμβαναν τη σταθερότητα και την ασφάλεια, ένα ωράριο 9-5 που θα ήταν απαιτητικό αλλά δεν θα τον απορροφούσε πλήρως, αφήνοντάς του χρόνο για τη συγγραφή και άλλες προσωπικές επιδιώξεις. Ήταν πρόθυμος να δεχτεί έναν μέτριο μισθό με προοπτικές ανάπτυξης και ενδιαφερόταν για θέσεις “χαμηλού κύρους” που συχνά παραβλέπονται. Ήθελε μια εργασία που θα μπορούσε να συνεχίσει μακροπρόθεσμα, αποκτώντας δεξιότητες και ευθύνες, μέχρι να μπορέσει τελικά να έχει περισσότερο έλεγχο του χρόνου του. Επιπλέον, ήθελε μια εργασία διαχωρισμένη από τη συγγραφή, ώστε να διατηρήσει την ελευθερία και την ευχαρίστηση της προσωπικής του γραφής.

Ποια προσέγγιση ακολούθησε ο συγγραφέας για την αναζήτηση εργασίας και γιατί την θεωρεί πιο αποτελεσματική από τις παραδοσιακές μεθόδους; Αντί να χρησιμοποιήσει πίνακες αγγελιών, ο συγγραφέας επέλεξε μια πιο άμεση και προσωπική προσέγγιση. Δημιούργησε έναν κατάλογο με 10-20 μέρη όπου θα ήθελε να ζήσει και στη συνέχεια αναζήτησε μικρές, ανεξάρτητες εταιρείες διαχείρισης περιουσίας σε αυτές τις περιοχές μέσω των Google Maps. Στη συνέχεια, επικοινωνούσε απευθείας με τα ανώτερα στελέχη αυτών των εταιρειών μέσω εξατομικευμένων email, ζητώντας μια σύντομη “ενημερωτική συνέντευξη” για να μάθει περισσότερα για την επιχείρησή τους, χωρίς αρχικά να ζητά εργασία. Θεωρεί αυτή την προσέγγιση πιο αποτελεσματική επειδή του επέτρεψε να δημιουργήσει προσωπικές επαφές, να μάθει για τον κλάδο από πρώτο χέρι και να ανακαλύψει ευκαιρίες εργασίας που δεν ήταν καν δημοσιευμένες, βρίσκοντας εταιρείες που “περίμεναν τον κατάλληλο άνθρωπο”.

Γιατί ο συγγραφέας επέλεξε τη διαχείριση περιουσίας ως τομέα εργασίας; Ο συγγραφέας κατέληξε στη διαχείριση περιουσίας σε μια μικρή πόλη αφού αξιολόγησε τα δυνατά και αδύνατα σημεία του και τις εργασίες που πραγματικά απολάμβανε. Θεώρησε ότι θα μπορούσε να αξιοποιήσει την αναλυτική του σκέψη και τις διαπροσωπικές του δεξιότητες για να βοηθήσει οικογένειες να επιτύχουν οικονομική ελευθερία, χωρίς να χρειάζεται να εργάζεται υπερβολικές ώρες. Η επιλογή ενός μικρού γραφείου φαινόταν ελκυστική για την ευκαιρία να έχει μεγαλύτερη προσωπική επίδραση, να αποφύγει τη γραφειοκρατία και ενδεχομένως να αποκτήσει μετοχικό μερίδιο στην επιχείρηση.

Ποια είναι η σημασία της επιλογής του τόπου διαμονής στην απόφαση για την καριέρα του συγγραφέα; Ο συγγραφέας έθεσε ως προτεραιότητα τον τόπο διαμονής πριν από την επιλογή της εργασίας. Θεωρούσε την εργασία απλώς ως ένα μέσο για την επίτευξη των στόχων του και την οικοδόμηση του χαρακτήρα του. Αντίθετα, ο τόπος διαμονής θεωρούνταν ο μεγαλύτερος παράγοντας που θα του επέτρεπε να επιτύχει τους στόχους του, όπως το να βρίσκεται κοντά στην οικογένειά του, να καλλιεργήσει φιλίες, να έχει πρόσβαση σε ανέσεις χωρίς να εξαρτάται από αυτοκίνητο και να ζει σε ένα περιβάλλον που θα μπορούσε να εξελιχθεί, με προοπτική για μελλοντική αγορά γης.

Ποιο είναι το συμπέρασμα του συγγραφέα σχετικά με τη σχέση μεταξύ μιας “κανονικής” εργασίας και της δημιουργικής του δραστηριότητας (συγγραφής); Ο συγγραφέας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η απόκτηση μιας σταθερής, “κανονικής” εργασίας μπορεί στην πραγματικότητα να απελευθερώσει τη δημιουργική του δραστηριότητα. Τώρα που δεν εξαρτάται από τη συγγραφή για τα προς το ζην ή για την αυτοπραγμάτωση, αισθάνεται μεγαλύτερη ελευθερία να γράφει αυτό που πραγματικά τον ενδιαφέρει, χωρίς την πίεση της δημόσιας γνώμης ή την ανάγκη για οικονομική επιτυχία. Αναμένει ότι η συγγραφή του θα γίνεται κυρίως τα Σαββατοκύριακα και υπόσχεται ότι ό,τι δημοσιεύει θα είναι το καλύτερο και πιο ειλικρινές του έργο, επιβεβαιώνοντας την πεποίθησή του ότι μια κανονική ζωή μπορεί να συνυπάρχει και να ενισχύει τις δημιουργικές επιδιώξεις.