Ήρθε η ώρα για μια Νέα Ευρωπαϊκή Συμμαχία

Άρθρο του aei.org αναλύει την επικίνδυνη κατάσταση που αντιμετωπίζει η Ουκρανία μετά την εκλογή του Τραμπ, προβλέποντας μειωμένη αμερικανική υποστήριξη. Προτείνει τη δημιουργία μιας νέας ευρωπαϊκής συμμαχίας, που θα περιλαμβάνει Γαλλία, Γερμανία και Πολωνία, για να διασφαλίσει την ασφάλεια της Ουκρανίας και να την εντάξει στην ΕΕ. Η συγκεκριμένη συμμαχία θα παρέχει στρατιωτική βοήθεια και οικονομική στήριξη, αντιμετωπίζοντας έτσι την ρωσική επιθετικότητα και την πιθανή αποσταθεροποίηση της Ευρώπης. Η επιτυχία αυτής της προσπάθειας είναι κρίσιμη για το μέλλον της Ουκρανίας και της ίδιας της Ευρώπης.

 
Ποια είναι η πιθανή πολιτική των ΗΠΑ για την Ουκρανία μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Ντόναλντ Τραμπ, σύμφωνα με το κείμενο;

Σύμφωνα με το κείμενο, υπάρχει μια γενική αίσθηση ότι οι ΗΠΑ δεν θα συνεχίσουν να παρέχουν σημαντική βοήθεια στην Ουκρανία. Το σχέδιο που φέρεται να προωθείται περιλαμβάνει την άρνηση της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, εδαφικές παραχωρήσεις στη Ρωσία και άρση των κυρώσεων προς τη Μόσχα. Επίσης, ο Τραμπ έχει εκφράσει δυσαρέσκεια για ουκρανικές επιθέσεις εντός της Ρωσίας. Παρά κάποιες αμφιλεγόμενες δηλώσεις, η γενική τάση δείχνει μια πιθανή αποδέσμευση των ΗΠΑ από την υποστήριξη της Ουκρανίας.

Ποια είναι η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στην Ουκρανία, δεδομένης της πιθανής αλλαγής στην αμερικανική πολιτική;

Η ΕΕ συνεχίζει να υποστηρίζει την Ουκρανία οικονομικά και παραμένει δεσμευμένη στην ένταξή της στην Ένωση. Έχει επίσης δημιουργηθεί ένα δάνειο 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το Κίεβο, χρησιμοποιώντας ρωσικά παγωμένα περιουσιακά στοιχεία ως εγγύηση. Ωστόσο, δεν υπάρχει σαφής ένδειξη ότι οι Ευρωπαίοι είναι έτοιμοι να αναπληρώσουν το κενό που θα αφήσει η πιθανή διακοπή των αμερικανικών παραδόσεων όπλων. Παρόλα αυτά, φαίνεται να υπάρχει η διάθεση να αυξηθεί η ευρωπαϊκή στήριξη αν οι ΗΠΑ αποσυρθούν.

Ποιες ευρωπαϊκές χώρες έχουν εκφράσει αντι-ουκρανικές θέσεις και τι επιδιώκουν;

Η Σλοβακία και η Ουγγαρία έχουν πάρει σαφώς αντι-ουκρανική στάση, με την Σλοβακία να κατηγορεί την Ουκρανία για διασπορά “μύθων” σχετικά με την ενεργειακή πολιτική της Ρωσίας. Αυτές οι χώρες επιδιώκουν να βρουν μια προνομιακή θέση σε μια μετα-αμερικανική Ευρώπη, όπου η Ρωσία θα κατευναστεί και θα ενσωματωθεί στην ευρωπαϊκή οικονομία. Αντί να κινητοποιηθούν για να βοηθήσουν την Ουκρανία, στρέφονται προς τη Ρωσία.

Ποια είναι η σημασία της φράσης του Τίμοθι Σνάιντερ “η Ουκρανία δεν έχει μέλλον χωρίς την Ευρώπη, αλλά και η Ευρώπη δεν έχει μέλλον χωρίς την Ουκρανία”;

Η φράση αυτή υπογραμμίζει τη βαθιά διασύνδεση μεταξύ της ασφάλειας και της επιτυχίας της Ουκρανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η επιτυχής ενσωμάτωση της Ουκρανίας στην ΕΕ δεν είναι μόνο σημαντική για την Ουκρανία, αλλά και για το μέλλον της ίδιας της Ευρώπης. Η αποτυχία στην υποστήριξη της Ουκρανίας θα μπορούσε να οδηγήσει σε κατάρρευση και να καταστήσει την ευρωπαϊκή ενοποίηση άνευ ουσίας.

Ποια είναι η κύρια πρόκληση για την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στην ΕΕ;

Η κύρια πρόκληση είναι το γεωπολιτικό κλίμα, που διαφέρει από τις προηγούμενες επιτυχίες της ΕΕ στην ενσωμάτωση χωρών. Οι προηγούμενες ενσωματώσεις έγιναν υπό την αμερικανική ομπρέλα ασφαλείας. Τώρα, η ΕΕ πρέπει να αντιμετωπίσει την ρωσική επιθετικότητα άμεσα, κάτι που απαιτεί μια νέα προσέγγιση, διαφορετική από τις συνηθισμένες τεχνοκρατικές και σταδιακές διαδικασίες της ΕΕ.

Τι είδους νέα πολιτική δομή προτείνεται για την αντιμετώπιση της κατάστασης στην Ουκρανία;

Προτείνεται η δημιουργία μιας νέας πολιτικής δομής, μιας “Ευρωπαϊκής Συμμαχίας”, που θα ξεπερνά τα όρια της ΕΕ. Αυτή η συμμαχία θα έχει ως στόχο να συγκεντρώσει χρήματα για την Ουκρανία, να αποτρέψει τη Ρωσία μέσω εγγυήσεων ασφάλειας (πιθανόν μέσω του γαλλικού πυρηνικού οπλοστασίου) και να οδηγήσει την Ουκρανία στην ΕΕ.

Ποια τρία κράτη θεωρούνται κρίσιμα για τη δημιουργία αυτής της συμμαχίας και τι προσφέρει το καθένα;

Η Γαλλία, η Γερμανία και η Πολωνία θεωρούνται κρίσιμες για τη δημιουργία αυτής της συμμαχίας. Η Πολωνία προσφέρει στρατηγική διαύγεια, η Γερμανία βιομηχανική και οικονομική βάση και η Γαλλία το πυρηνικό της οπλοστάσιο. Είναι μια ελάχιστη βιώσιμη συμμαχία, αλλά θα μπορούσε να περιλαμβάνει και άλλες χώρες.

Τι σημαίνει η έκκληση για μια “Ευρωπαϊκή Συμμαχία” σε σχέση με την “στρατηγική αυτονομία” της Ευρώπης;

Η έκκληση για την “Ευρωπαϊκή Συμμαχία” δεν είναι μια πρόταση για την αντικατάσταση ή την αναπαραγωγή της αμερικανικής δράσης, ούτε μια έκκληση για “στρατηγική αυτονομία” της Ευρώπης. Είναι μια αναγνώριση ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να γνωρίζουν τα δικά τους συμφέροντα και να τα υποστηρίξουν ενεργά. Η συμμαχία αυτή επιδιώκει να ενισχύσει τη διαπραγματευτική θέση της Ευρώπης απέναντι σε πιθανές αλλαγές στην αμερικανική πολιτική, και να δώσει στην ΕΕ τη δυνατότητα να δράσει αυτόνομα.

 
Οι βασικές προκλήσεις για μια νέα ευρωπαϊκή συμμαχία

Οι βασικές προκλήσεις για μια νέα ευρωπαϊκή συμμαχία, σύμφωνα με την ανάλυση, είναι οι εξής:

  • Έλλειψη ηγεσίας από τις ΗΠΑ: Η πιθανή μείωση της υποστήριξης των ΗΠΑ προς την Ουκρανία δημιουργεί ένα κενό που οι Ευρωπαίοι πρέπει να καλύψουν. Υπάρχει ανησυχία ότι η κυβέρνηση Τραμπ μπορεί να μειώσει την βοήθεια προς την Ουκρανία, να αρνηθεί την ένταξή της στο ΝΑΤΟ, να κάνει εδαφικές παραχωρήσεις στη Ρωσία και να άρει τις κυρώσεις κατά της Μόσχας.
  • Έλλειψη ετοιμότητας των Ευρωπαίων: Οι Ευρωπαίοι δεν φαίνονται έτοιμοι να αντικαταστήσουν τις ΗΠΑ στην παροχή όπλων. Ακόμη και η Πολωνία, μια από τις πιο στρατιωτικοποιημένες χώρες της ΕΕ, δεν μπορεί να προσφέρει τα πάντα στην Ουκρανία.
  • Διχασμός εντός της ΕΕ: Υπάρχει διχασμός μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ. Η Σλοβακία και η Ουγγαρία έχουν σχηματίσει μια αντι-ουκρανική συμμαχία. Επιπλέον, η Γερμανία και η Γαλλία αντιμετωπίζουν εσωτερικά πολιτικά προβλήματα που εμποδίζουν την αποτελεσματική δράση τους.
  • Αδυναμία λήψης αποφάσεων: Η ΕΕ χαρακτηρίζεται από μια τάση για σταδιακή δράση και τεχνοκρατία, που δεν επαρκεί για την αντιμετώπιση των επειγουσών προκλήσεων. Η διαδικασία λήψης αποφάσεων στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, που βασίζεται στην συναίνεση, οδηγεί σε λύσεις με τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή.
  • Απειλή από τη Ρωσία: Η ρωσική επιθετικότητα αποτελεί μια συνεχή απειλή και η ενδεχόμενη κατάρρευση της Ουκρανίας θα μπορούσε να υπονομεύσει το ευρωπαϊκό εγχείρημα. Ακόμη και αν επιτευχθεί μια ειρηνευτική συμφωνία, δεν είναι σαφές πώς θα εφαρμοστεί.
  • Πολιτική και οικονομική δέσμευση: Η επιτυχία της Ουκρανίας απαιτεί μια πολιτική, οικονομική και στρατιωτική δέσμευση από την Ευρώπη. Αυτό περιλαμβάνει τη δημιουργία μιας νέας πολιτικής δομής – μιας συμμαχίας – για να εξασφαλίσει χρηματοδότηση για την Ουκρανία και να παρέχει ισχυρές εγγυήσεις ασφαλείας.
  • Ανάγκη για στρατηγική σαφήνεια: Για να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι προκλήσεις, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει να έχουν σαφή αντίληψη για τα δικά τους συμφέροντα και να διαθέσουν τους απαραίτητους πόρους.

Επιπλέον, το κείμενο τονίζει ότι μια τέτοια συμμαχία θα πρέπει να περιλαμβάνει την στρατηγική σαφήνεια της Πολωνίας, την βιομηχανική και οικονομική βάση της Γερμανίας και τα πυρηνικά όπλα της Γαλλίας.

Ποια είναι η άποψη του συγγραφέα για την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Ο συγγραφέας έχει μια κριτική άποψη για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ειδικά όσον αφορά την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ουκρανία και την ικανότητά της να διαχειριστεί τις γεωπολιτικές προκλήσεις.

Οι βασικές κριτικές του συγγραφέα για την ΕΕ είναι οι εξής:

  • Ανεπάρκεια στην αντιμετώπιση της κρίσης στην Ουκρανία: Ο συγγραφέας θεωρεί ότι η ΕΕ δεν έχει επιδείξει την απαραίτητη ετοιμότητα και αποφασιστικότητα για να υποστηρίξει την Ουκρανία, ιδιαίτερα υπό το φως της πιθανής μείωσης της υποστήριξης από τις ΗΠΑ. Επισημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι δεν είναι έτοιμοι να καλύψουν το κενό που θα αφήσει η αμερικανική βοήθεια σε όπλα.
  • Πολιτική αδράνεια και διχασμός: Ο συγγραφέας υπογραμμίζει τον διχασμό μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, με χώρες όπως η Σλοβακία και η Ουγγαρία να στρέφονται προς τη Ρωσία, και την παράλυση της Γερμανίας και της Γαλλίας λόγω εσωτερικών πολιτικών προβλημάτων. Επίσης, επικρίνει την τάση της ΕΕ για σταδιακή δράση και τεχνοκρατία, που δεν επαρκούν για την αντιμετώπιση των επειγουσών προκλήσεων.
  • Έλλειψη στρατηγικής και αποφασιστικότητας: Η ΕΕ δεν έχει επιδείξει την απαραίτητη στρατηγική σαφήνεια και αποφασιστικότητα για να αντιμετωπίσει την ρωσική επιθετικότητα και να εξασφαλίσει την ασφάλεια της Ουκρανίας. Ο συγγραφέας θεωρεί ότι η συνήθης διαδικασία λήψης αποφάσεων της ΕΕ, που βασίζεται στην συναίνεση, οδηγεί σε λύσεις με τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή.
  • Κίνδυνος για το Ευρωπαϊκό εγχείρημα: Ο συγγραφέας προειδοποιεί ότι η αδυναμία της ΕΕ να υποστηρίξει την Ουκρανία αποτελεί κίνδυνο για το ίδιο το ευρωπαϊκό εγχείρημα, καθώς η ενδεχόμενη κατάρρευση της Ουκρανίας θα μπορούσε να υπονομεύσει την αξιοπιστία και τον σκοπό της ΕΕ.
  • Ανάγκη για μια νέα πολιτική δομή: Ο συγγραφέας προτείνει τη δημιουργία μιας νέας πολιτικής δομής, μιας «Ευρωπαϊκής Συμμαχίας», εκτός των καθιερωμένων πλαισίων της ΕΕ, η οποία θα είναι πιο αποτελεσματική στην παροχή βοήθειας προς την Ουκρανία και στην αντιμετώπιση της ρωσικής απειλής. Αυτή η συμμαχία θα πρέπει να βασίζεται στην στρατηγική σαφήνεια της Πολωνίας, την οικονομική και βιομηχανική βάση της Γερμανίας, και τα πυρηνικά όπλα της Γαλλίας.

Εν ολίγοις, ο συγγραφέας βλέπει την ΕΕ ως μια οντότητα που, με την παρούσα της μορφή και λειτουργία, δεν είναι επαρκής για να αντιμετωπίσει τις μεγάλες γεωπολιτικές προκλήσεις, ιδιαίτερα την ρωσική επιθετικότητα και την ανάγκη για στήριξη της Ουκρανίας. Θεωρεί ότι χρειάζεται μια πιο δυναμική και αποφασιστική προσέγγιση, μέσω της δημιουργίας μιας νέας συμμαχίας, για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια και η ευημερία της Ευρώπης.

Σχετικά Άρθρα