Η δημοκρατία των συμβόλων και τα φθαρμένα αφηγήματα
«Η Δημοκρατία προϋποθέτει λαό πολιτικώς ώριμο, ελεύθερο αλλά και αυτοπειθαρχούμενο πολίτη. Γιατί η Δημοκρατία δεν επιβάλλεται. Η Δημοκρατία βιώνεται.» (Κωνσταντίνος Καραμανλής)
Με συμβολικές παρουσίες η φετινή δεξίωση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, αναφέρει σχετική είδηση και το εύλογο ερώτημα είναι εάν έχουμε ανάγκη από μια δημοκρατία διαχείρισης και εκμετάλλευσης των συμβόλων ή μια δημοκρατία κοινωνικής δικαιοσύνης, λογοδοσίας, ουσίας, αξιοκρατίας και προτεραιοτήτων.
Η δημοκρατία των συμβόλων εξαντλεί τον ρόλο της στην διαχείριση κάποιων επιλεκτικών συμβόλων, πιστεύοντας ότι λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά, θεωρώντας ότι μειώνει τις κοινωνικές εντάσεις, αποκρύβει (ανεπιτυχώς) τις αμαρτωλές πτυχές και το σκοτεινό παρελθόν ενός κράτους πτωχευμένου από το παρακμιακό πολιτικό προσωπικό.
Η δημοκρατία του πραγματισμού, του ρεαλισμού, της ομόνοιας, της συλλογικής προόδου, της κοινωνικής ανόδου και της κοινωνικής δικαιοσύνης, εμπνέει με τις πράξεις της δεν θεραπεύει με χάδια συμβολικά πληγές (ανοικτές ακόμη!) στο σώμα της κοινωνίας.
Η δημοκρατία της προσφοράς εργάζεται για την κοινωνική πρόοδο και αυστηρό έλεγχο πεπραγμένων και δεν αποδεκατίζει τους πολίτες της και την οικονομία είτε με ανηλεές κυνηγητό για την πρώτη κατοικία που οργίζει τους πάντες είτε με εισπρακτικές εταιρίες θυγατρικές τραπεζών (που έχει πριμοδοτήσει πολλαπλώς ο ίδιος διωκόμενος πoλίτης!) είτε με μέτρα κατά της παραγωγικής οικονομίας που κόβει την χρηματοδότηση και προνοεί για μια ελίτ με προνομιακή πρόσβαση στις παροχές.
Η δημοκρατία της ισότητας διαθέτει το θάρρος να αποδέχεται το σύνολο χωρίς διακρίσεις αλλά και χωρίς παιχνίδια επικοινωνίας γιατί αποκόπτεται από τις ανάγκες της κοινωνίας.
Η δημοκρατία της αξιοπρέπειας προσφέρει πράξεις και όχι λόγια αυταρέσκειας σε μια συμβατική τελετουργία κοινότοπων εκφράσεων και αυτοθαυμασμού.
Οι αρχές της δημοκρατίας επιβάλλουν τον σεβασμό μέσω των έργων και όχι να θυσιάζονται σε ανέξοδες φιοριτούρες σε ένα στημένο σκηνικό για περιπατητές σε δροσερούς κήπους συνοδεία μουσικής δωματίου για χαλάρωση.
Ο πόνος των πολιτών θέλει απαντήσεις με έργα, σχέδιο, νόημα και σκοπό, έμπνευση και σχέδιο, πράξεις και όραμα βατό, χειροπιαστό.
Αρκετά με τις επιδείξεις μιας περιττής σεμνοτυφίας για εκλεκτούς και λίγους. Η δημοκρατία των πολλών κερδίζεται με την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους και όχι ζώντας με δανεικά μια ζωή.
Με την ευκαιρία της 47ης επετείου Αποκατάστασης της Δημοκρατίας, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, μετά από πρόταση του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια και σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, θα απονείμει τις παρακάτω τιμητικές διακρίσεις:
Σύμφωνα με την ειδησεογραφία: «Η Προεδρία της Δημοκρατίας προσπάθησε να δώσει εφέτος διαφορετικό χρώμα στην εκδήλωση σε σχέση με προηγούμενα έτη και αυτό αντικατοπτρίζεται στους προσκεκλημένους. Επελέγησαν, μαθαίνω, προσωπικότητες από όλο το φάσμα της Κοινωνίας των Πολιτών: Επιστήμονες που αναπτύσσουν πρωτοπόρες τεχνολογίες στους τομείς του Περιβάλλοντος, της Υγείας, της Γενετικής. Επαγγελματίες από τον παραγωγικό τομέα της Οικονομίας που διακρίνονται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως οινοποιούς, βιοτέχνες και αγρότες. Ακόμα, καθηγητές σχολείων από την ενδοχώρα και τα ακριτικά μας νησιά, οι οποίοι δοκιμάστηκαν με την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, καθώς και μαθητές που διέπρεψαν στις πανελλήνιες εξετάσεις. Στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου έχουν επίσης προσκληθεί εφέτος πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν καταφέρει να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία.»
Η απονομή τιμητικών διακρίσεων χρήσιμο θα ήταν να συνοδεύεται από ένα πλαίσιο δράσης με κοινωνικό αντίκτυπο στην ανάταξη της χώρας. Αυτό πρωτεύει. Οι έπαινοι μπορούν να περιμένουν δεν τους έχουν ανάγκη για να δραστηριοποιηθούν άλλωστε. Εκτός και αν το σκεπτικό είναι να αξιοποιηθούν ως ισοσταθμιστές μιας σκληρής πραγματικότητας εν αγνοία τους προφανώς .
Η προβολή της σεμνότητας υποκρύπτει ότι στερείται νοήματος ο προσκαλών και εμμέσως διεκδικεί κομμάτι της σεμνότητας τους ή είναι ένα ιδιωτική υπόθεση της προεδρίας η απόδοση του νοήματος μιας εκδήλωσης που αφορά το σύνολο.
Το διαφορετικό χρώμα στην εκδήλωση που αντικατοπτρίζεται στους προσκεκλημένους είναι μια επικοινωνιακή φούσκα, ένας εκλεπτυσμένος λαϊκισμός- για τον πλουραλισμό του χρώματος θα έπρεπε να είναι προσκεκλημένοι απολυμένοι, άνεργοι, ημιάνεργοι των 500ευρω, μισθοσυντήρητοι, συνταξιούχοι, περιβαλλοντικές οργανώσεις, γονείς με ένα pc για 3 παιδιά, γονείς εξαντλημένοι από την εργασία, νέοι χωρίς δουλειά και χωρίς ευκαιρίες, δηλαδή η άλλη ξεχασμένη Ελλάδα, οι ξεχασμένοι Έλληνες που έχουν υποστεί μια πολιτική κακοποίηση με συνεχείς διαψεύσεις, ψέματα και συμφωνίες αλήθειας αντί συμφωνίες λύσεων στα φλέγοντα της επιβίωσης. Ο αντικατοπτρισμός τυφλώνει όταν το μείγμα είναι ένα ασφαλές προστατευμένο περιβάλλον επίδειξης μιας δήθεν σταθερότητας , όταν ο παλμός της κοινωνίας , τα άλυτα προβλήματα, η υποβάθμιση της ζωής, οι ανισότητες, καταδυναστεύουν την χώρα εδώ και πολλά χρόνια. Και τα χρόνια του ψεύδους είναι πολλά πλέον. Και δεν θα έπρεπε να υπάρχει καθυστέρηση στις λύσεις ουσίας, ούτε να χάνουμε πολύτιμο χρόνο με εκδηλώσεις εικονικής πραγματικότητας.
Υγ
-Η είδηση ότι ακυρώθηκε η παρασημοφόρηση διασώστη από την ΠτΔ και το «ανακοίνωσε» με ανάρτηση ο λαλίστατος αερολόγος Κ.Μπογδάνος είναι αποκαλυπτική της δημοκρατίας της διαπλοκής και της συνεχιζόμενης πολιτικής κακοποίησης των πολιτών. Ο δρόμος στην παραφροσύνη είναι ανοικτός και με την βούλα… Η δημοκρατία είναι ευρύχωρη μέχρι στιγμής…
-Εάν ήθελε ως εναλλακτική η ΠτΔ μπορούσε να απευθύνει πρόσκληση αποκλειστικά στη νέα γενιά της χώρας χωρίς κανέναν ενδιάμεσο πάτρωνα.
-Η πρόσκληση σε ειδικές κατηγορίες σεξουαλικού προσανατολισμού δημιουργεί διπλό προβληματισμό: ούτε γκέτο είναι, ούτε κάποιο ειδικό βραβείο χρειάζονται. Δεν είναι υπό διωγμό. Εάν η πρόσκληση υπονοεί επιβράβευση προφανώς είναι αντιπαραγωγική και θα έπρεπε να αποφευχθεί και από τους ίδιους. Συνυπάρχουν με όλους τους πολίτες ισότιμα. Η προνομιακή μεταχείριση δεν ωφελεί κανέναν.
-Είχαμε υποστηρίξει την άποψη και σε προηγούμενα άρθρα μας ότι η χώρα στην παρούσα φάση χρειάζεται ενεργητικούς θεσμούς για την προσέλκυση επενδύσεων, συστρατευμένους σε μια εθνική εξόρμηση διεθνώς. Είναι πολυτέλεια η ανάλωση θεσμών σε τελετουργικά απαρχαιωμένα όταν η χώρα είναι σε καθεστώς πτώχευσης με τέτοιο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος. Είναι θέμα ιεράρχησης και κοινής λογικής.
Υγ
«Η Δημοκρατία προϋποθέτει ηγεσία που να έχει το θάρρος να λέγει την αλήθεια, αλλά και λαό που να έχει το θάρρος να ακούει την αλήθεια και να την τιμά.» (Κωνσταντίνος Καραμανλής )
Π. Τσακιρίδης
my way press.gr
Πρώτη δημοσίευση 17:15
Ορθή επανάληψη 19:36
