Μήπως η ομιλία του Ερντογάν στον ΟΗΕ άνοιξε το δρόμο για την ανεξαρτησία των Κούρδων;
Του Μάικλ Ρούμπιν
Μιλώντας ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έθιξε τρία βασικά θέματα. Το πρώτο ήταν η δαιμονοποίηση του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου και ο ταυτόχρονος εναγκαλισμός της Χαμάς. Το δεύτερο ήταν η υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της τουρκοκρατούμενης βόρειας Κύπρου και το τρίτο, το συνηθισμένο του αίτημα για μεταρρύθμιση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Ο Ερντογάν αρέσκεται να περιγράφει τον εαυτό του ως ειρηνοποιό. Ίσως η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να τον λάβει υπόψιν της και να εφαρμόσει τα προηγούμενα που ενστερνίζεται ο Ερντογάν σε συγκρούσεις που αφορούν την Τουρκία.
Ξεκινήστε πρώτα με την ανάγνωση των διεθνών υποθέσεων. Ο Ερντογάν δήλωσε: «Όπως ο Χίτλερ ανακόπηκε από μια συμμαχία της ανθρωπότητας πριν από 70 χρόνια, ο Νετανιάχου και το δίκτυο δολοφονιών του πρέπει να σταματήσουν από τη «συμμαχία της ανθρωπότητας». Ο Ερντογάν θυμάται λάθος την ιστορία. Η Τουρκία παρέμεινε ουδέτερη στον αγώνα κατά του Χίτλερ και των Ναζί μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου 1945, πολύ μετά την απελευθέρωση του Παρισιού από τους Συμμάχους και λίγες εβδομάδες πριν από την εισβολή των Συμμάχων στη Γερμανία. Αν η Τουρκία δεν προμήθευε τη γερμανική πολεμική μηχανή με χρωμίτη και άλλα στρατιωτικά βιομηχανικά υλικά, το τέλος του Χίτλερ μπορεί να είχε έρθει ακόμη νωρίτερα.
Στη Μέση Ανατολή σήμερα, ο Ερντογάν είναι πιο ανάλογος με τον Χίτλερ. Το Ισραήλ διεξάγει έναν αμυντικό πόλεμο. Στην αναλογία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μοιάζει περισσότερο με την Πολωνία, δημοκρατική αλλά περιβάλλεται από χώρες που επιδιώκουν να τη σβήσουν από τον χάρτη. Η Τουρκία είναι αλυτρωτική, διεκδικώντας το ελληνικό, το βουλγαρικό, το ιρακινό και το συριακό έδαφος. Μεταχειρίζεται τη βόρεια Κύπρο όπως τη Σουδητία (βλέπε info)
Τον Μάρτιο του 2024, ο Ερντογάν θρηνούσε ότι τα τουρκικά στρατεύματα δεν είχαν προωθηθεί περαιτέρω στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της εισβολής του 1974. «Ίσως αν είχαμε πιέσει προς τα νότια, και το λέω αυτό ως παιδί του παρόντος», είπε ο Ερντογάν , «δεν θα υπήρχε πια νότος και βορράς και η Κύπρος θα ήταν μόνο δική μας».
Ο Ερντογάν βλέπει την Κύπρο μόνο μέσα από το πρίσμα του τουρκικού ιμπεριαλισμού, αλλά οι δηλώσεις του δημιουργούν προηγούμενα πολύ πέρα από το νησί. Στα Ηνωμένα Έθνη, δήλωσε : «Υπάρχουν δύο χωριστά κράτη και δύο ξεχωριστοί λαοί στο νησί. Σήμερα, καλώ για άλλη μια φορά τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου και να δημιουργήσει μαζί της διπλωματικές, πολιτικές και οικονομικές σχέσεις».
Αρκετά δίκαιο, αλλά αν υπάρχουν δύο λαοί στην Κύπρο, τότε τι γίνεται στη Σομαλία; Η Σομαλιλάνδη ήταν ανεξάρτητη για λίγο το 1960 και είναι de facto ανεξάρτητη από το 1991. Ο λαός της θέλει διεθνή αναγνώριση, ωστόσο η Τουρκία πουλάει όπλα στο Μογκαντίσου και παρεμβαίνει διπλωματικά για να υπονομεύσει την ελευθερία της Σομαλιλάνδης.
Στην πραγματικότητα, η κατανόηση του Ερντογάν για την Κύπρο καταρρέει. Οι Τούρκοι έποικοι δεν είναι συνώνυμοι με τους Τουρκοκύπριους. Όταν οι έποικοι και τα τουρκικά στρατεύματα φύγουν, η επανένταξη του νησιού ως κοσμοπολίτικος κόμβος φυσικού αερίου και τραπεζών για τη Μεσόγειο γίνεται εύκολη.
Ωστόσο, υπάρχει σοφία στη φιλοσοφία του Ερντογάν, αλλά μόνο αν εφαρμοστεί πιο κοντά στο σπίτι. Οι Κούρδοι της Τουρκίας είναι όλο και περισσότερο ένας λαός που χωρίζει. Ο Ερντογάν μπορεί να έχει δίκιο ότι ο κόσμος δεν αναγνώρισε ποτέ το Κουρδιστάν, αλλά οι Κούρδοι έχουν περισσότερες αξιώσεις σε ξεχωριστά εδάφη και πολιτισμό από ό, τι οι Παλαιστίνιοι ιστορικά. Οι Κούρδοι έχουν από καιρό αυτοπροσδιοριστεί ως Κούρδοι. Πριν από το 1948, οι Παλαιστίνιοι Άραβες θεωρούσαν σε μεγάλο βαθμό τους εαυτούς τους Σύριους. Ωστόσο, το γεγονός ότι το Κουρδιστάν δεν ήταν ποτέ ανεξάρτητο δεν έχει πλέον σημασία. Εάν η Τουρκία μπορεί να αναγνωρίσει τα σύνορα της Παλαιστίνης αναδρομικά, το ίδιο μπορεί να αναγνωρίσει και η διεθνής κοινότητα το Κουρδιστάν από το Mardin έως τη Malatya και από την Urfa έως το Igdir, με πρωτεύουσα το Diyarbakir. Ο Ερντογάν μπορεί να παραπονεθεί ότι μια τέτοια κίνηση ανταμείβει την τρομοκρατία του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK), αλλά αυτό το επιχείρημα δεν πετάει όταν ο Ερντογάν αγκαλιάζει τη Χαμάς.
Το επιχείρημα του Ερντογάν για τη μεταρρύθμιση του ΟΗΕ είναι επιφυλακτικό. Ο κόσμος έχει αλλάξει πολύ από την ίδρυση των Ηνωμένων Εθνών το 1945. Ίσως ο κόσμος θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του « ο κόσμος είναι μεγαλύτερος από πέντε ». Η Τουρκία μπορεί να έχει σχεδόν 90 εκατομμύρια ανθρώπους σήμερα, αλλά μετά την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, θα είναι μια σκιά του σημερινού της εαυτού. Η Ελλάδα, ωστόσο, είναι ο διάδοχος ενός αρχαίου πολιτισμού και θα μπορούσε να εκπροσωπήσει την Ανατολική Μεσόγειο και μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η ένταξη του Ισραήλ θα μπορούσε επίσης να προσθέσει την απαραίτητη ισορροπία και να επαναπροσανατολίσει τον ΟΗΕ προς την ειρήνη και όχι προς τα ρητορικά πογκρόμ.
Λοιπόν, ναι, κύριε Ερντογάν. Σας ευχαριστώ για τις ιδέες σας. Ο καλύτερος τρόπος για να δοκιμάσετε την αρετή και την αξία των ιδεών σας είναι να τις εφαρμόσετε αλλού. Ίσως να επισκεφθείτε ακόμη και την Ακρόπολη του Ντιγιαρμπακίρ όταν ο Abdullah Öcalan υψώσει τη σημαία του Κουρδιστάν πάνω από το νεότερο ανεξάρτητο κράτος του κόσμου.
Info: Με την ονομασία Σουδητία φέρονται τα εδάφη της βόρειας Βοημίας και της Μοραβίας στη περιοχή των Σουδητικών ορέων που εκτείνονται υπό μορφή τεράστιου πετάλου παρά τα σύνορα Τσεχοσλοβακίας και Πολωνίας( Βικιπαίδεια)
Πηγή: aei.org
