Μετάβαση από τον Νεοφιλελευθερισμό στον βιομηχανισμό: Μια απαραίτητη αλλαγή για την οικονομική ανάπτυξη

Ο  νεοφιλελευθερισμός είναι μια οικονομική ιδεολογία που δίνει έμφαση στον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς, στην περιορισμένη κρατική παρέμβαση και στην ατομική ευθύνη. Εμφανίστηκε στα τέλη του 20ου αιώνα ως απάντηση στις αντιληπτές αποτυχίες του κεϋνσιανισμού και του σοσιαλισμού. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές επικεντρώνονται στην απορρύθμιση, τις ιδιωτικοποιήσεις και τα μέτρα λιτότητας με σκοπό την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης και αποτελεσματικότητας. Ωστόσο, οι επικριτές υποστηρίζουν ότι ο νεοφιλελευθερισμός έχει οδηγήσει σε ανισότητα εισοδήματος, περιβαλλοντική υποβάθμιση και κοινωνική αναταραχή.

Μία από τις βασικές επικρίσεις του νεοφιλελευθερισμού είναι η έμφαση που δίνει στην απορρύθμιση και την ιδιωτικοποίηση. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές έχουν συχνά ως αποτέλεσμα τη διάβρωση των εργασιακών δικαιωμάτων, της προστασίας του περιβάλλοντος και των προγραμμάτων κοινωνικής πρόνοιας. Αυτό οδήγησε σε αυξημένη ανισότητα πλούτου, με τα οφέλη της οικονομικής ανάπτυξης να συγκεντρώνονται δυσανάλογα στους πλούσιους, ενώ η εργατική τάξη αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα.

Ως απάντηση σε αυτές τις προκλήσεις, ορισμένες χώρες έχουν αρχίσει να απομακρύνονται από τον νεοφιλελευθερισμό προς ένα πιο κρατικό μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, γνωστό ως εκβιομηχάνιση. Η εκβιομηχάνιση περιλαμβάνει την επέκταση της μεταποίησης και την ανάπτυξη βασικών βιομηχανιών με σκοπό την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία και η Βραζιλία έχουν εφαρμόσει με επιτυχία στρατηγικές εκβιομηχάνισης για να βγάλουν εκατομμύρια ανθρώπους από τη φτώχεια και να προωθήσουν την οικονομική ανάπτυξη.

Η εκβιομηχάνιση έχει επίσης τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει ορισμένες από τις αρνητικές συνέπειες του νεοφιλελευθερισμού, όπως η εισοδηματική ανισότητα και η περιβαλλοντική υποβάθμιση. Επενδύοντας σε βασικούς κλάδους και δημιουργώντας θέσεις εργασίας, η εκβιομηχάνιση μπορεί να συμβάλει στη μείωση της φτώχειας και στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου για όλους τους πολίτες. Επιπλέον, η εκβιομηχάνιση μπορεί να προωθήσει τη βιώσιμη ανάπτυξη δίνοντας προτεραιότητα στην προστασία του περιβάλλοντος και στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Ωστόσο, η μετάβαση από τον νεοφιλελευθερισμό στην εκβιομηχάνιση δεν είναι χωρίς προκλήσεις. Η εκβιομηχάνιση απαιτεί σημαντικές επενδύσεις σε υποδομές, τεχνολογία και ανθρώπινο κεφάλαιο για να είναι επιτυχής. Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο για χώρες με περιορισμένους πόρους και συστημικούς φραγμούς στην οικονομική ανάπτυξη. Επιπλέον, η εκβιομηχάνιση μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνική εξάρθρωση και πολιτιστικές αλλαγές, καθώς οι παραδοσιακοί τρόποι ζωής διαταράσσονται από τη στροφή προς μια πιο βιομηχανοποιημένη οικονομία.

Παρά αυτές τις προκλήσεις, τα οφέλη της εκβιομηχάνισης είναι σαφή. Με την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης και της δημιουργίας θέσεων εργασίας, η εκβιομηχάνιση έχει τη δυνατότητα να βγάλει εκατομμύρια ανθρώπους από τη φτώχεια και να δημιουργήσει μια πιο δίκαιη κοινωνία. Η εκβιομηχάνιση έχει επίσης τη δυνατότητα να προωθήσει την καινοτομία και την τεχνολογική πρόοδο, οδηγώντας σε μακροπρόθεσμη βιώσιμη ανάπτυξη και ανάπτυξη.

Η μετάβαση από τον νεοφιλελευθερισμό στην εκβιομηχάνιση αντιπροσωπεύει μια στροφή της οικονομικής ιδεολογίας προς ένα πιο κρατικό μοντέλο ανάπτυξης. Η εκβιομηχάνιση προσφέρει τη δυνατότητα αντιμετώπισης ορισμένων από τις αρνητικές συνέπειες του νεοφιλελευθερισμού, όπως η εισοδηματική ανισότητα και η περιβαλλοντική υποβάθμιση, ενώ προωθεί την οικονομική ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Ωστόσο, η μετάβαση στην εκβιομηχάνιση δεν είναι χωρίς προκλήσεις και θα απαιτήσει σημαντικές επενδύσεις και πολιτική βούληση για να είναι επιτυχής.

Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Ο νεοφιλελευθερισμός, η κυρίαρχη οικονομική ιδεολογία την τελευταία δεκαετία, έχει αποτύχει να προσφέρει βιώσιμη ανάπτυξη και ευημερία για την πλειοψηφία των πολιτών. Η εστίαση στην απορρύθμιση της αγοράς, την ιδιωτικοποίηση και την παγκοσμιοποίηση έχει οδηγήσει σε αυξανόμενη ανισότητα, περιβαλλοντική υποβάθμιση και κοινωνική αναταραχή.

 
Τα οφέλη της μετάβασης στον βιομηχανισμό:

• Αύξηση της παραγωγικότητας: Ο βιομηχανισμός, με την εστίαση στην ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας και της τεχνολογίας, μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική αύξηση της παραγωγικότητας. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή περισσότερων αγαθών και υπηρεσιών για την εγχώρια αγορά και για εξαγωγή, ενισχύοντας την οικονομική ανάπτυξη.
• Μείωση της ανισότητας: Ο βιομηχανισμός, με την έμφαση στην κοινωνική δικαιοσύνη και την αναδιανομή του πλούτου, μπορεί να μειώσει σημαντικά την ανισότητα. Αυτό θα οδηγήσει σε βελτίωση του βιοτικού επιπέδου για την πλειοψηφία των πολιτών και θα ενισχύσει την κοινωνική συνοχή.
• Προστασία του περιβάλλοντος: Ο βιομηχανισμός, με την εστίαση στην αειφόρα ανάπτυξη, μπορεί να συμβάλει στην προστασία του περιβάλλοντος. Αυτό θα επιτευχθεί μέσω της εφαρμογής περιβαλλοντικών κανονισμών, της επένδυσης σε καθαρές τεχνολογίες και της προώθησης της βιώσιμης κατανάλωσης.
• Ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης: Ο βιομηχανισμός, με την εστίαση στα δικαιώματα των εργαζομένων και την κοινωνική πρόνοια, μπορεί να ενισχύσει την κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτό θα επιτευχθεί μέσω της εφαρμογής ισχυρών εργασιακών νόμων, της παροχής κοινωνικών ασφαλίσεων και της προώθησης της κοινωνικής ένταξης.

Η μετάβαση από τον νεοφιλελευθερισμό στον βιομηχανισμό δεν είναι μια εύκολη εργασία. Απαιτεί πολιτική βούληση, κοινωνική συναίνεση και μια σαφή στρατηγική. Ωστόσο, τα οφέλη από μια τέτοια μετάβαση είναι σημαντικά και μπορούν να οδηγήσουν σε ένα πιο δίκαιο, βιώσιμο και ευημερούν κόσμο.

Η μετάβαση από τον νεοφιλελευθερισμό στον βιομηχανισμό αποτελεί μια αναγκαία αλλαγή για την οικονομική ανάπτυξη. Ο βιομηχανισμός, με την εστίαση στην κρατική παρέμβαση, την εστίαση στην παραγωγή και την κοινωνική δικαιοσύνη, προσφέρει μια εναλλακτική λύση που μπορεί να οδηγήσει σε ένα πιο δίκαιο και βιώσιμο μέλλον.

Ένα εθνικό σχέδιο ανάταξης της οικονομίας και επανίδρυσης τους κράτους έχει ωριμάσει στην συνείδηση της κοινωνίας και της παραγωγικής οικονομίας,και είναι μια αφήγηση που μπορεί να καλύψει το τραγικό κενό αναποτελεσματικότητας  που ο νεοφιλελευθερισμός απέτυχε να καλύψει.  Η αποτυχία της  νεοφιλελεύθερης πολιτικής να βοηθήσει την ανάταξη της οικονομίας και την μείωση των ανισοτήτων ιδιως της μεσαίας και εργατικής τάξης και των ελευθέρων επαγγελματιών είναι αποκαλυπτική.  Η εναλλακτική είναι η μετακίνηση της οικονομικής νοοτροπίας σχεδιασμού από τον πρόχειρο νεοφιλελευθερισμό στον ρεαλιστικό, εφαρμόσιμο, ανθρωποκεντρικό βιομηχανισμό.

«Το να μην κάνεις τίποτα σημαίνει ότι περνάς πάνω από έναν γκρεμό», λέει στον axios.com ο Zach Moller, διευθυντής του κεντρώου think tank Third Way. «Είναι ένας μηχανισμός που αναγκάζει τη δράση».

Σημειώσεις

1.Έχει η Αμερική μια νέα δικομματική «νεολαϊκιστική» συναίνεση;

Από το noahpinion.blog

Ο David Lehttps έχει ένα εξαιρετικό άρθρο στους New York Times που συγκεντρώνει δύο σημαντικά θέματα για το τι συμβαίνει στην κυβέρνηση των ΗΠΑ αυτές τις μέρες:

Η αθόρυβη αύξηση του δικομματισμού (την οποία ο Ματ Υγκλέσιας αποκάλεσε « Μυστικό Συνέδριο »)

Η μετατόπιση της οικονομικής σκέψης από τον νεοφιλελευθερισμό στον βιομηχανισμό (Βιομηχανοποίηση)

Ο Leonhardt — σωστά, κατά την άποψή μου — εντοπίζει δύο παράγοντες πίσω από αυτή τη στροφή:

Η άνοδος ενός αυταρχικού μπλοκ εξουσίας υπό την ηγεσία της Κίνας του οποίου η ισχύς ανταγωνίζεται ή υπερβαίνει αυτή των ΗΠΑ

Η φαινομενική αποτυχία δεκαετιών νεοφιλελεύθερης πολιτικής να βοηθήσει την εργατική τάξη

 
2.Καταπολέμηση του «νεολαϊκισμού» με την τεχνοαισιοδοξία της Up Wing

Από το fasterplease.substack.com

 
Βιομηχανοποίηση : Ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα που βασίζεται στην ανάπτυξη βιομηχανιών μεγάλης κλίμακας, ιδιαίτερα φθηνών βιομηχανικών προϊόντων και μηχανοποιημένης παραγωγής τροφίμων συγκεντρωμένης σε αστικές περιοχές

Π. Τσακιρίδης

mywaypress.gr