Οι δημοκρατίες του Herrenvolk και το δίλημμα του φιλελεύθερου

-Μια σταθερή ιεραρχία καθεστώτος είναι ένας κλειστός βρόχος πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής κυριαρχίας. Η συνεχής εμφάνιση νέων και πιο αποτελεσματικών τρόπων παραγωγής απειλεί εγγενώς τέτοιους βρόχους.

 
-Όπως το θέτει η περίφημη Πρόταση Wilhoit : «Ο συντηρητισμός αποτελείται ακριβώς από μία πρόταση: πρέπει να υπάρχουν εσωτερικές ομάδες που ο νόμος προστατεύει αλλά δεν δεσμεύει, δίπλα σε εξωτερικές ομάδες που ο νόμος δεσμεύει αλλά δεν προστατεύει»

–Οι δημοκρατίες του Herrenvolk απαντούν στο δίλημμα του ανελεύθερου εκτοπίζοντας τη νεωτερικότητα κοινωνικά αντί σωματικά. «Νεωτερικότητα για μένα, ιεραρχία για σένα». Το μοντέλο εδώ είναι η Ουγγαρία του Orbán.

Τα κράτη herrenvolk έχουν μια αρκετά προβλέψιμη τάση να παράγουν οικονομική στασιμότητα . Τείνουν προς την ευνοιοκρατία — μια πολιτική οικονομία όχι ανάπτυξης και καινοτομίας, αλλά ευνοιών και μίζες.

-Οι αυταρχικοί καπιταλιστές απαντούν στο δίλημμα του ανελεύθερου προσπαθώντας να δημιουργήσουν έναν διαχωρισμό μεταξύ της πολιτικής και της οικονομικής σφαίρας. «Νεωτερικότητα για την οικονομία, ιεραρχία για την πολιτική». Το μοντέλο εδώ είναι η Κίνα.

-Η Σοβιετική Ένωση απέτυχε να προσφέρει τη συνεχή τεχνολογική καινοτομία και τον οικονομικό δυναμισμό που συντηρεί τη σύγχρονη ανάπτυξη. Αυτή η ανάπτυξη απαιτεί την ελευθερία να πειραματιστείτε σύμφωνα με τη δική σας αντίληψη για το καλό — μια ελευθερία που είναι ασύμβατη με τους στόχους της αποανάπτυξης.

Το 1991, οι «καλύτεροι και λαμπρότεροι» θα έφερναν στη Ρωσία τον αχαλίνωτο καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς – με αποτελέσματα που είναι πλέον οδυνηρά εμφανή. Οι ληστές βαρόνοι χάραξαν την κυβέρνηση στα δικά τους μικρά φέουδα, η οικονομία (εκτός από τα απροσδόκητα πετρέλαια) συνέχισε να μένει στάσιμη και τώρα η χώρα οδηγείται στην καταστροφή από απατεώνες και πολέμαρχους. Καπιταλισμός χωρίς φιλελευθερισμό είναι απλώς φεουδαρχία με διαφορετικό όνομα.

Ως εκ τούτου, εμείς οι φιλελεύθεροι μπορούμε να είμαστε προσεκτικοί από αυτήν την ιστορία. Το μαγικό θηρίο της νεωτερικότητας παράγει τεράστια οικονομική ανάπτυξη —εφόσον δεν αφεθεί εντελώς ελεύθερο να τρέξει άγρια, ούτε σπάσει εντελώς στις σέλες των πολιτικών. Αυτό είναι το δίλημμα του φιλελεύθερου.

Περισσότερα  εδώ:

Illiberal Regimes Hate Modernity But Can’t Live Without It