Ο αριθμός του Ντάνμπαρ
Ο Robin Dunbar είναι ένας Βρετανός ανθρωπολόγος που πρότεινε ότι ο «μαγικός αριθμός» των ανθρώπων με τους οποίους θα μπορούσατε να έχετε μια σταθερή κοινωνική σχέση είναι 150. Μέσα από τις μελέτες του σε πρωτεύοντα πλην του ανθρώπου, ο Dunbar είναι πεπεισμένος ότι υπάρχει αναλογία μεταξύ των μεγεθών του εγκεφάλου και των μεγεθών των ομάδων.
Ο Malcolm Gladwell λέει:
“Ο κανόνας του 150 υποδηλώνει ότι το μέγεθος του εγκεφάλου μας περιορίζει τον αριθμό των ανθρώπων με τους οποίους μπορούμε να διατηρήσουμε στενές σχέσεις. Είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι σχηματίζουν στενές κοινωνικές ομάδες. Πέρα από αυτό το όριο, η κοινωνική συνοχή αρχίζει να καταρρέει.”
Φυσικά, αυτή η έρευνα δίνει έμφαση σε έναν κάπως δυαδικό κόσμο – έναν κόσμο πάνω και μέχρι το τέλος του περασμένου αιώνα – μη τεχνολογικό κόσμο. Πολλά έχουν συμβεί από τότε – αλλά εξακολουθώ να πιστεύω στην υπόθεση.
Ο αριθμός του Dunbar προέρχεται από το μέγεθος του νεοφλοιού του ανθρώπινου εγκεφάλου και την ικανότητά του να χειρίζεται πολύπλοκα κοινωνικά δίκτυα. Τι γίνεται όμως με τα δίκτυα κοινωνικής τεχνολογίας; Πώς φροντίζετε να έχετε τεράστιους ακόλουθους ή να συναλλάσσεστε με ένα δίκτυο χιλιάδων ανθρώπων που μόλις και μετά βίας γνωρίζετε; Δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι έχουν πραγματικά την ικανότητα να ασχοληθούν με τη φήμη ή να έχουν ουσιαστικές εκτεταμένες σχέσεις με περισσότερα από αυτά που προτείνει ο Dunbar. Στην πραγματικότητα, νομίζω ότι η ποιότητα ενός μικρότερου αριθμού σχέσεων ταιριάζει σε περισσότερους ανθρώπους. Μπορείτε να έχετε πραγματικές βαθιές σχέσεις με περισσότερα από πέντε ή δέκα άτομα;
Σε έναν κόσμο ενισχυμένο με AI, η δυναμική των κοινωνικών σχέσεων μπορεί να αλλάξει σημαντικά. Τα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης, όπως οι πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, μας επιτρέπουν να διαχειριζόμαστε μεγαλύτερα κοινωνικά δίκτυα από το παραδοσιακό Dunbar’s Number. Μπορούμε να παρακολουθούμε περισσότερα άτομα μέσω ψηφιακών μέσων, αν και αυτές οι σχέσεις μπορεί να είναι λιγότερο βαθιές. Και ίσως τώρα που αποχαιρετούμε την εποχή του Web2, ίσως αρχίσουμε να επιστρέφουμε στο πραγματικό μας κοινωνικό δίκτυο;
Σε ιστορικά πλαίσια, ο αριθμός των ανθρώπων με τους οποίους ένα άτομο θα συναντούσε και θα σχημάτιζε σχέσεις ποικίλλει σημαντικά με βάση την κοινωνική δομή και τις τεχνολογικές εξελίξεις:
-Κοινωνίες κυνηγών-συλλεκτών: Σε αυτές τις κοινωνίες, οι άνθρωποι ζούσαν σε μικρές, νομαδικές ομάδες, αποτελούμενες συνήθως από περίπου 30-50 άτομα, πολύ μέσα στον αριθμό του Dunbar. Αυτές οι ομάδες ήταν στενά δεμένες, με κάθε μέλος να έχει σαφή ρόλο στην κοινωνική δομή.
-Αγροτικές κοινότητες: Με την έλευση της γεωργίας, σχηματίστηκαν πιο σταθερές και μεγαλύτερες κοινότητες, αλλά και πάλι, ο αριθμός των σταθερών σχέσεων θα περιοριζόταν από φυσικά και γνωστικά όρια
Και νομίζω ότι ερχόμαστε σε μια νέα φάση – πέρα από αυτή που προχώρησε μέσω του τηλεφώνου, των ταξιδιών στο Διαδίκτυο και του Διαδικτύου. Ενώ η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση και την καλλιέργεια σχέσεων μέσω υπενθυμίσεων, αυτοματοποιημένων μηνυμάτων και εξατομικευμένων στρατηγικών επικοινωνίας, αυξάνοντας ενδεχομένως την ποιότητα των αλληλεπιδράσεων, εμείς, ως άνθρωποι, πρόκειται να ξεκινήσουμε μια διαφορετική σχέση. Θα ξεκινήσουμε μια εικονική – μια σχέση που ο Ντάνμπαρ δεν περίμενε.
Η Alexa και η Siri έθεσαν τον δρόμο, αλλά θα δούμε τους εαυτούς μας να χτίζουμε όλο και περισσότερο σχέσεις με την τεχνητή νοημοσύνη.
Έχουμε συνηθίσει σε συναλλακτικές σχέσεις, αλλά καθώς χρησιμοποιούμε την τεχνητή νοημοσύνη όλο και περισσότερο, αρχίζουμε να χτίζουμε εμπιστοσύνη στη διευκρίνιση με ένα bot, την απόχρωση της τελειοποίησης της άμεσης μηχανικής. Καθώς η άμεση μηχανική στρέφεται προς τις ζωντανές συνομιλίες πέρα δώθε, δεν θα συνειδητοποιήσουμε ότι προσαρμόζουμε τις [φωνητικές] προτροπές μας. Γίνονται σαν πραγματικές συζητήσεις. Και θα υπάρχουν σε πολλά μέρη. Τα αιτήματά μας για πληροφορίες ή προτιμήσεις ή εργασίες θα θολώσουν με την πραγματική επικοινωνία μεταξύ ανθρώπου.
Καθώς οι προτιμήσεις μας καταγράφονται και το στυλ επικοινωνίας μας σημειώνεται – θα νιώθουμε τρομερά άνετα με νέους «φίλους» που μας γνωρίζουν καλύτερα από ό,τι γνωρίζουμε τον εαυτό μας.
Ενώ το Dunbar’s Number αντικατοπτρίζει ιστορικά το μέγεθος των κοινοτήτων και των σταθερών κοινωνικών δικτύων στην προ-μοντέρνα εποχή, η έλευση της τεχνητής νοημοσύνης και της ψηφιακής τεχνολογίας επιτρέπει την πιθανή επέκταση των κοινωνικών δικτύων, αν και συχνά εις βάρος του βάθους των ατομικών σχέσεων.
Η θεμελιώδης υπόθεση του Αριθμού του Ντάνμπαρ έχει τις ρίζες του στους γνωστικούς περιορισμούς. Ωστόσο, οι αλληλεπιδράσεις AI αποτελούν μια μοναδική πρόκληση για αυτό το μοντέλο. Τα bots AI δεν απαιτούν την ίδια γνωστική προσπάθεια με τις ανθρώπινες σχέσεις. Μπορούν να παρέχουν συντροφικότητα, συναισθηματική υποστήριξη και αλληλεπίδραση χωρίς να απαιτείται συναισθηματική ανταπόδοση ή γνωστική επένδυση από τον άνθρωπο χρήστη. Αυτό εγείρει το ερώτημα: Πρέπει οι αλληλεπιδράσεις της τεχνητής νοημοσύνης να περιλαμβάνονται στον αριθμό του Dunbar’s Number ή αντιπροσωπεύουν μια ξεχωριστή κατηγορία κοινωνικών συνδέσεων;
Οι άνθρωποι έχουν μια αξιοσημείωτη ικανότητα προσαρμογής. Καθώς η τεχνητή νοημοσύνη ενσωματώνεται περισσότερο στην καθημερινή ζωή, οι γνωστικές και κοινωνικές στρατηγικές μας μπορεί να εξελιχθούν. Οι μελλοντικές γενιές ενδέχεται να αναπτύξουν νέους μηχανισμούς για να εξισορροπήσουν τις αλληλεπιδράσεις της τεχνητής νοημοσύνης με τις ανθρώπινες σχέσεις, επεκτείνοντας ή αλλάζοντας ενδεχομένως τον αριθμό του Dunbar. Αυτή η εξελικτική προοπτική είναι απαραίτητη για την κατανόηση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων της τεχνητής νοημοσύνης στις κοινωνικές δομές.
Μπορεί να συνεχίσουμε να είμαστε άνθρωποι – αλλά μπορεί να έχουμε σχέσεις με αυτούς που δεν είναι.
Μείνετε περίεργοι – και μην ξεχνάτε να είστε καταπληκτικοί,
Περισσότερα στο boxofamazing.substack.com
