Ο Εθνάρχης Κ. Καραμανλής θα έμενε στη Θεσσαλία να την ξελασπώσει
Δεν υπάρχει σήμερα πολιτικός με το ανάστημα του μοναδικού Εθνάρχη Καραμανλή -Μπορεί να βρεθεί ή να γεννηθεί από τις λάσπες, την οργή, τις στάχτες, την απελπισία, την απόγνωση; Μπορεί! Και θα βρεθεί από τους σκληρούς δρόμους της ζωής. Ή θα τον γεννήσει η ανάγκη… Οι άμεσες παρεμβάσεις του, η οξεία αντίληψη, η οραματική νοοτροπία, η λιτότητα λόγων και η αίσθηση του επείγοντος θα έπρεπε να αποτελούν πρότυπο πολιτικής δράσης και έμπνευση για πολλούς.
Μπορεί να βρεθεί. Για να ανορθώσει την χώρα, να την ξαναχτίσει από τα ερείπια, να την τραβήξει από τις λάσπες, να σώσει τα δάση, να απομακρύνει τους δειλούς ανεύθυνους, να τραβήξει αυτιά.
Η χώρα έχει παγιδευτεί εδω και δεκαετίες σε ψευδαισθήσεις εκσυγχρονισμού και επανιδρύσεων του ρημαγμένου κράτους, αλλά ουδείς είχε την βούληση και τα κότσια να αναμετρηθεί με τα κακώς κείμενα. Γι’ αυτο και οι αλλεπάλληλες δικαιολογίες, συμβιβασμοί και ψέματα των πολιτικών. Θα είχε ο Καραμανλής στο γραφείο του έγγραφο με προειδοποίηση και προτάσεις εγρήγορσης για τα κλιματικά φαινόμενα , τις ευπαθείς περιοχές, τα έργα που έπρεπε να γίνουν και θα το άφηνε ετσι απλα να περάσει;
Όταν ο Καραμανλής ξήλωσε το τραμ νύχτα μετά από σκληρή κόντρα με τους Βρετανούς, τοποθέτησε τα πρότυπα διακυβέρνησης τόσο ψηλά που δυστυχώς σήμερα όχι μονο κανείς δεν διαθέτει το ανάστημα να ξηλώσει κακοτεχνίες από έργα- τερατούργημα δήθεν προστασίας αλλά δεν ελέγχει καν και την παραλαβή του, δεν σχεδιάζει, δεν προνοεί.
Η χώρα χρειάζεται έναν ηγέτη επιπέδου Κωνσταντίνου Καραμανλή. Είμαστε σίγουροι ότι θα ήταν από την πρώτη στιγμή στη Θεσσαλία και τον Έβρο. Όχι ως επισκέπτης. Όχι με αστυνομικές δυνάμεις και δακρυγόνα. Θα έμενε εκεί μέχρι να λύσει τα προβλήματα. Θα είχε τραβήξει αυτιά, θα είχε ρίξει και κανένα χαστούκι, θα είχε φωνάξει σε πολλούς, θα είχε φέρει υπουργούς, γραμματείς και φαρισαίους στο πεδίο, θα είχε βάλει γαλότσες και με μια αξίνες, φτυάρια, και εξαπτικά θα είχε ξηλώσει τα ψεύτικα έργα, θα είχε ανοίξει δρόμους, θα είχε κατευθύνει, θα είχε συντονίσει. Και κυρίως, θα είχε προνοήσει, θα είχε ελέγξει, θα είχε σχεδιάσει, να μην φτάσουμε σε όλη αυτη την καταστροφή, να μην φτάσουμε να γίνουν όλα αυτα τα αίσχη. Ο κ. Μητσοτάκης τι ξήλωσε; Τίποτε!Τροφή για σκέψη – Διαβάστε εδώ: Καραμανλής
Κούρασες. Ακόμη και ο κοπανιστός αέρας έχει ημερομηνία λήξης
Τέμπη, Έβρος, Θεσσαλία, εισβολή χούλιγκαν – Δεν υπάρχει κανείς
Ένας εξαντλημένος πρωθυπουργός στημένος πρόχειρα σαν αγχωτική selfie με χειροπέδες,να μη χαθούν οι εντυπώσεις του “όλα πάνε καλά” . Ο μέγας απερίσκεπτος ηδονιστής της απαρέσκειας στην κριτική, ο πάνσοφος, ο άτεγκτος, ο αλάνθαστος ηγήτωρ του κοπανιστού αέρα, ο διαπιστωτής του χάους, ο αδίστακτος ψεύτης, ο αδιαπέραστος της ασάφειας.
Μια πρόχειρη εικόνα που σχεδόν προκαλεί μελαγχολία. Κούρασε ως μια γερασμένη νοοτροπία, θλιβερή καρικατούρα, ενας μονίμως μετεξεταστέος της ανακυκλωσης φθαρμενων δικαιολογιών, στάσιμος , στατικός, προβλέψιμος, ανασφαλής καυχησιάρης.
Κούρασε, γιατί όσο περισσότερο εμφανιζεται για να δικαιολογεί απλοϊκά τις καταστροφές τόσο καρικατούρα γίνεται.
Ακόμη, πιο πρόχειρες απαντήσεις, μια ξύλινη γλώσσα από ένα ξύλινο μυαλό. Δήθεν απαντήσεις που υπηρετούν το χτίσιμο για ένα αφήγημα- προκατ της στιγμής, ενας πρωθυπουργός στημένος για εικόνα selfie σε ενα κολάζ προετοιμασμένων, προκατ, προχειροφτιαγμένων, απαντήσεων κοπανιστού αέρα σε συσκευασία κενού με ημερομηνία λήξης. Ακόμη και ο αέρας έχει ημερομηνία λήξης. Κούρασε. Ένας εκλεπτυσμένος λαϊκιστής είναι προτιμότερος από εναν ακατέργαστο λαϊκιστή; Είναι ίσως περισσότερο ψεύτης; Οι αξίες δεν συμπίπτουν. Με κινήσεις χεριών σαν επιδέξιος χορευτής λέξεων που θέλουν να σε παρασύρουν στο κενό της φαντασίας, κινήσεις δακτύλων να συνοδεύει τα περισπούδαστα λόγια του, χορεύει με ενα φάντασμα , την ανυπαρξία του ως πολιτικού με θάρρος να είναι στο πεδίο. Την ωρα που οι πολίτες της Θεσσαλίας δίνουν αγώνα ζωής και επιβίωσης που βρίσκει το κουράγιο και την διάθεση να χαμογελάει διάολε; πουλάει τρέλα; πουλάει αισιοδοξία; σε ποιούς; Του είπαν ότι η αισιοδοξία με γραβάτα, φρου φρου και αρώματα. που την επικυρώνουν κρατικοδίαιτοι χειροκροτητες πληρωμένοι από το υστέρημα μας, είναι πολιτική; Η κοινωνία απαιτεί πιο ανθρωποκεντρική πολιτική, μια παρούσα, ορατή ενσυναίσθηση σε στιγμές κρίσεων και εθνικών καταστροφών μεγέθους Έβρου και Θεσσαλίας, όχι χρονοκαθυστέρηση από έναν πολλαπλώς μπλοκαρισμένο πρωθυπουργό. Η κοινωνία τον θέλει εκεί. Να ξηλώσει τα σάπια, τα προβληματικά έργα, να πιάσει από το αυτί τους υπεύθυνους, να δώσει και κανενα χαστούκι. Δεν μπορεί διάολε να μην υπάρχει πολιτικά υπεύθυνος τέτοιων καταστροφών και σε τοπικό επίπεδο. Δεν μπορεί να απλώνει το χαλί της ιδέας του επιτελικού κράτους για να κρυφτούν εκεί όλοι, με πρώτο τον πρωθυπουργό . Αυτο το μηνυμα έδωσε. Για αυτο δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Η ζεστή και ακριβά πληρωμένη κουβέρτα του επιτελικού θα τους σκεπάσει. Νομίζουν…
Η σύγκρουση αξιών που προκύπτει είναι αυτή η κραυγαλέα απόσταση μεταξύ του απόντος πρωθυπουργού και των απαιτήσεων και προσδοκιών της κοινωνίας. Και απο αυτη τη σύγκρουση που προκύπτει από την κοροιδια της δήθεν διαχείρισης με γελάκια και αερολογίες οι πολίτες διαισθάνονται οτι εισπράττουν μια κοροϊδία κρυμμενη πισω απο λαμπερές λεξεις, χρυσόσκονη προπαγάνδας, μισές αλήθειες, αντιφάσεις και τεράστιες ποσότητες αερολογίας περισσότερης από ότι έπεσε στην Θεσσαλία. Για αυτο και έχει πνιγεί εκεί η όποια αξιοπιστία του και η όποια εμπιστοσύνη. Θάφτηκε στις τεράστιες ποσότητες αερολογίας και κοπανιστού αέρα. Ουτε αέρα να ανασάνουν άφησε, ούτε νερό να πιούνε!
Το ιστορικό παρατεταμένης δυσλειτουργίας της κυβέρνησης στις κρίσεις που προέκυψαν είναι πλέον βαρύ. Αυτη η εικονα ενος πολυπράγμονος πρωθυπουργού, υπερσυγκεντρωτικού και πανταχού παρόντα, ελέγχοντα και ελεγχόμενου δεν λειτουργεί. Απαιτεί ηγέτη ζωής, γεννημένου από την αγωνία και το παθος προσφοράς, όχι ως εξωσωματική σύλληψη του σωλήνα που φτιάχνεται στις σκοτεινές αίθουσες εξουσίας. Απαιτεί ηγέτη ζωής, όχι πολιτικό με σύνδρομο αυτοκράτορα. Απαιτεί ηγέτη με ενσυναίσθηση όχι ενα κυνικό πολιτικό που καλλιεργεί κυνικούς πολίτες με τις αντιλήψεις του. Εναν πολιτικό που εμπνέει και δεν απομακρύνει τους πολίτες από την πολιτική εντείνοντας συνειδητά την δυσπιστία και την αποστροφή τους.
Να είσαι εκεί διάολε, μη ζητάς και τα ρέστα
Δεκαπέντε μέρες από το ξέσπασμα της κακοκαιρίας «Daniel», χιλιάδες κάτοικοι της Θεσσαλίας εξακολουθούν να ανεβαίνουν το δικό τους Γολγοθά, αναφέρει δημοσίευμα εφημερίδας σήμερα.
Να είσαι εκεί, μέσα στις λάσπες, το αίμα, τα δάκρυα, τον ιδρώτα, την αγωνια, την κρίση, εκει που είναι η κρίση, όχι εκει που καλωπίζουν την εικόνα , όχι στα μετόπισθεν, στην ασφάλεια του γραφείου, στο εσπρεσάκι και τους αυλοκόλακες, να είσαι εκεί. Να γνωρίζεις από πρώτο χέρι, τι χρειάζονται οι πολίτες σου που καίγονται και πνίγονται. Να είσαι εκεί, και επιτόπου να αναλάβεις την ευθύνη.Να είσαι εκεί να συντονίσεις το χάος που διαπίστωσες, όχι να βάλεις ενα συντονιστικό.
Να είσαι εκεί που λυσσομανάει ο αέρας της φωτιάς, να εμψυχώνεις, να εμπνέεις, να απαιτείς , να συντονιζεις, να κινητοποιεις.
Έπρεπε να είσαι εκεί διάολε, μη ζητάς και τα ρέστα επειδή θέλεις και τεκμηριωμένη κριτική. Δεν ήσουν εκεί. Τι τεκμηριωση θέλεις για αυτο το γεγονός;
Το σύνδρομο του αναντικατάστατου , του ανικητου, του αλανθαστου, ισοπεδωνει την δημοκρατία και την αντικαθιστά με τον ολοκληρωτικό κομματισμό.
Η έλλειψη κριτικής, η ανοσία στην κριτική, οι συνεχείς δικαιολογίες, δεν επιλύουν, δεν απαντούν στις κρίσεις, επιτείνουν την κρίση διακυβέρνησης. Νέοι ανεξάρτητοι θεσμοί, που εμπλουτίζουν τον διάλογο και συνεισφέρουν με προτάσεις επιτρέπουν την αναζήτηση γόνιμων λύσεων. Η κοινωνία μετά την συσσωρευμένη οργή, θα αρχίσει να απαιτεί. Η κοινή λογική, η ψυχραιμία και η αίσθηση καθήκοντος θα βρουν διέξοδο και λύσεις στο μεγάλο κενό ηγεσίας και μέλλοντος της χώρας. Οι λύσεις ουρλιάζουν ότι γεννιούνται γιατί είναι οι πόνοι της γέννας μεγάλοι. Και δεν χωράει και καισαρική τομή.
Δεν μπορεί να είναι παράπλευρη απώλεια η καταστροφή των δασών, ο πλούτος της γής, η έλλειψη νερού, και να δικαιολογείται ως απλή διαπίστωση.
Σημειώσεις -τροφή για σκέψη
-Το Επιτελικό κράτος είναι σύστημα διοίκησης του ελληνικού κράτους που καθιερώθηκε από την κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη, με τον νόμο 4622/2019 κατ’ απομίμηση, όπως αναφέρεται, του αμερικανικού συστήματος διοίκησης.Οι βασικοί πυλώνες του νέου συστήματος είναι η Εθνική Αρχή Διαφάνειας, στην οποία συγχωνεύθηκαν όλα τα ελεγκτικά σώματα του δημοσίου, και η Προεδρία της Κυβέρνησης, ως αυτοτελής, απευθείας υπαγόμενη στον Πρωθυπουργό υπηρεσία.
Για τη λειτουργία του χρησιμοποιούνται μέθοδοι και εργαλεία του μάνατζμεντ, συμπεριφορικού ή μη.
Η Προεδρία της Κυβέρνησης αποτελεί αυτοτελή δημόσια υπηρεσία, στελεχωμένη από 440 άτομα (340 οργανικών θέσεων και 100 μετακλητών). Υπάγεται απευθείας στον Πρωθυπουργό. Αποστολή της είναι η υποστήριξη του πρωθυπουργού και ο συντονισμός του κυβερνητικού έργου.
440 άτομα δεν μπόρεσαν να δράσουν προληπτικά για τα Τέμπη, να δουν την εισβολή χούλιγκαν στη χώρα και στη Νέα Φιλαδέλφεια, να κινητοποιήσουν μηχανισμούς για τις μετεωρολογικές προβλέψεις για την Θεσσαλία και την επαρκή δράση στον Έβρο;
Πηγή: el.wikipedia.org
-ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ στο σχέδιο νόμου «Επιτελικό Κράτος: οργάνωση, λειτουργία και διαφάνεια της Κυβέρνησης, των κυβερνητικών οργάνων και της κεντρικής δημόσιας διοίκησης»
Πηγή: hellenicparliament.gr
-Το επικοινωνιακό παράδοξο του επιτελικού κράτους
«Οργανώνουμε την κυβέρνηση με αυστηρά χρονοδιαγράμματα και συνεχή παρακολούθηση μέσα από το ηλεκτρονικό σύστημα ‘Μαζί’»
Πηγή: enainstitute.org
-Δεν υπάρχει κανείς
“Κατά συνέπεια, στην Ελλάδα προκύπτει ότι δεν υπάρχει κανείς, σε επίπεδο κυβέρνησης ή εθνικού φορέα, ο οποίος να αναλαμβάνει αποτελεσματικά τη συνολική ευθύνη για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων και να οδηγεί το σύστημα σε μια συνεχή βελτίωση”
Από το αναλυτικό πόρισμα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σιδηροδρόμων (ERA) που κλήθηκε τον περασμένο Μάρτιο να διερευνήσει τη συμμόρφωση της Ελλάδας με τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς ασφαλείας.
-Eurobank Research: Απαιτείται ισχυρός, προληπτικός σχεδιασμός και συντονισμένη δράση πολιτικής προκειμένου να αποφευχθεί το πλήγμα στην ευημερία και τη φήμη της χώρας
Αξίζει να σημειωθεί η επισήμανση της Eurobank Research, σε ανάλυση της για τις οικονομικές επιπτώσεις των πλημμυρών στη Θεσσαλία ότι: “Καθώς η συχνότητα και η σφοδρότητα των φυσικών καταστροφών φαίνεται να αυξάνονται μαζί με την κλιματική αλλαγή, προκύπτει ένας μακροπρόθεσμος κίνδυνος για τα νοικοκυριά, τις επιχειρήσεις και τα δημόσια οικονομικά. Απαιτείται ισχυρός, προληπτικός σχεδιασμός και συντονισμένη δράση πολιτικής προκειμένου να αποφευχθεί το πλήγμα στην ευημερία και τη φήμη της χώρας.”
Ξελασπώνω
Βγάζω κάποιον από μια δύσκολη θέση, όταν αυτός δεν μπορεί μόνος του πια (ή δεν θα μπορούσε με τίποτα), καθαρίζω για λογαριασμό του, βγάζω τη λάσπη (μεταφορικά, αλλά όχι τη λάσπη/κακολογία: τους μπελάδες και τις γκαντεμιές) από πάνω του. Τον κάνω άνθρωπο.
Σημαίνει επίσης και βγαίνω μόνος μου από τη δύσκολη θέση, ξεμπερδεύω.
Εννοείται ότι η λέξη έχει και κυριολεκτική σημασία (πχ ξελασπώνω τα παπούτσια μου), αλλά δεν μας αφορά εδώ.
Δεν είναι πάντα συνώνυμο του βγάζω το φίδι από την τρύπα. Σημαίνει μεν και αυτό. Δεν αγγαρεύω όμως απαραιτήτως τον άλλον (ή τον χρησιμοποιώ) με κάτι το οποίο δεν είναι δική του ευθύνη ή ερήμην του. Ίσα-ίσα, επειδή δεν είναι της αρμοδιότητάς μου το ξελάσπωμα, ή επειδή αυτός είναι ικανότερος από μένα, τον καλώ γιατί αυτός ξέρει -και αναλαμβάνει.
Π. Τσακιρίδης
mywaypress.gr
