Ο Τραμπ μπορεί να κλείσει μια μεγάλη συμφωνία με την Ευρώπη

Άρθρο του aei.org εξετάζει την πιθανότητα μιας ανανεωμένης σχέσης μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης υπό την προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι, παρά τις προηγούμενες αντιθέσεις, μια συμφωνία είναι εφικτή, η οποία θα περιλαμβάνει αυξημένες ευρωπαϊκές αμυντικές δαπάνες σε αντάλλαγμα για αμερικανική στρατιωτική παρουσία και αποφυγή εμπορικού πολέμου. Η επιτυχία μιας τέτοιας συμφωνίας εξαρτάται από την ικανότητα του Τραμπ να υπερβεί τις προκαταλήψεις του και να δει τα οφέλη μιας ενισχυμένης σχέσης με την Ευρώπη. Η άρνηση συνεργασίας, από την άλλη πλευρά, θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την συμμαχία. Το άρθρο τονίζει την ανάγκη για ενότητα και σκοπό και στις δύο πλευρές για την επίτευξη μιας βιώσιμης συμφωνίας.

 
Η Σημασία της Σχέσης ΗΠΑ-Ευρώπης για την Παγκόσμια Γεωπολιτική

Η σχέση ΗΠΑ-Ευρώπης, που σφυρηλατήθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της παγκόσμιας γεωπολιτικής σκηνής. Η δημιουργία του ΝΑΤΟ το 1949 έφερε σταθερότητα στην Ευρώπη και η διατλαντική συνεργασία οδήγησε στην ήττα της Σοβιετικής Ένωσης στον Ψυχρό Πόλεμο. Ωστόσο, όπως κάθε συμμαχία, η σχέση αυτή χρειάζεται ανανέωση.

Η στρατιωτική αδυναμία της Ευρώπης σε συνδυασμό με την αυξανόμενη ενασχόληση της Αμερικής με τον Ειρηνικό αποτελούν βασικά προβλήματα. Ενώ χώρες όπως η Πολωνία επενδύουν στην άμυνα, πολλές άλλες δεν συνεισφέρουν επαρκώς. Ο πόλεμος στην Ουκρανία ανέδειξε αυτές τις αδυναμίες, αποκαλύπτοντας την έλλειψη στρατιωτικών δυνατοτήτων και την αδύναμη αμυντική βιομηχανία της Ευρώπης.

Πέρα από την ασφάλεια, οι ΗΠΑ χρειάζονται την Ευρώπη στο πλευρό τους, οικονομικά και τεχνολογικά, απέναντι στην Κίνα. Ωστόσο, πολλές ευρωπαϊκές χώρες διστάζουν. Ηγέτες της Γαλλίας, της Γερμανίας και της ΕΕ συναντήθηκαν με τον Xi Jinping για οικονομική συνεργασία, ενώ οι εμπορικές εντάσεις μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ παραμένουν.

Σε αυτό το ασταθές περιβάλλον, η εκλογή του Donald Trump, ο οποίος δεν δείχνει ιδιαίτερη προσήλωση στο ΝΑΤΟ ή την Ευρώπη, δημιουργεί νέες προκλήσεις. Ο Trump έχει χαρακτηρίσει την ΕΕ ως τον χειρότερο οικονομικό αντίπαλο της Αμερικής και έχει απειλήσει με δασμούς, ενώ έχει αφήσει να εννοηθεί ότι θα μπορούσε να αποδυναμώσει το ΝΑΤΟ.

Παρ’ όλα αυτά, μια πλήρης αποχώρηση των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ θεωρείται απίθανη. Ο Trump θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την επιρροή του για να επαναδιαπραγματευτεί τη διατλαντική συμφωνία.

Μια νέα συμφωνία θα μπορούσε να προβλέπει:

• Αυξημένες αμυντικές δαπάνες από τις ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. 3% του ΑΕΠ).
• Εστίαση σε δυνατότητες αντιμετώπισης της ρωσικής επιθετικότητας (τανκς, πυροβολικό, αεροσκάφη).
• Στενότερη ευθυγράμμιση της ΕΕ με τους περιορισμούς των ΗΠΑ στις επενδύσεις στον κινεζικό τεχνολογικό τομέα.
• Κοινό σχέδιο για κυρώσεις σε περίπτωση επίθεσης της Κίνας στην Ταϊβάν.

Σε αντάλλαγμα:

• Ο Trump θα απέφευγε έναν νέο εμπορικό πόλεμο με την Ευρώπη.
• Θα αναπτυσσόταν ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα υποστήριξης της Ουκρανίας.
• Ο Trump θα δεσμευόταν να διατηρήσει αμερικανικά στρατεύματα στην Ευρώπη.

Μια τέτοια συμφωνία θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πιο ισορροπημένη και αποτελεσματική παγκόσμια κοινότητα. Ωστόσο, η επίτευξή της δεν θα είναι εύκολη. Ο Trump θα πρέπει να ξεπεράσει την απέχθειά του για την Ευρώπη και να αναγνωρίσει τα οφέλη από μια ισχυρή Ευρώπη. Από την πλευρά της, η Ευρώπη θα πρέπει να επιδείξει ενότητα και αποφασιστικότητα, παρά τις εσωτερικές πολιτικές δυσκολίες.

Οι εναλλακτικές λύσεις, ωστόσο, είναι δυσοίωνες. Μια προεδρία Trump που θα σπείρει διχόνοια θα μπορούσε να καταστρέψει τη διατλαντική σχέση. Ελλείψει συνοχής, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους κινδυνεύουν να αδρανήσουν, ενώ οι αυταρχικοί αντίπαλοί τους προχωρούν δυναμικά.

Η σχέση ΗΠΑ-Ευρώπης παραμένει κρίσιμη για την παγκόσμια σταθερότητα. Η ενίσχυσή της απαιτεί ρεαλισμό, συνεργασία και μακροπρόθεσμο όραμα.

 
Βασικές Προκλήσεις για μια Ανανεωμένη Συμμαχία ΗΠΑ-Ευρώπης

Οι πηγές του άρθρου επισημαίνουν μια σειρά από προκλήσεις για την ανανέωση της συμμαχίας ΗΠΑ-Ευρώπης:

• Στρατιωτική Αδυναμία της Ευρώπης: Πολλές ευρωπαϊκές χώρες υστερούν στρατιωτικά, αδυνατώντας να συνεισφέρουν ουσιαστικά στην κοινή άμυνα. Η εξάρτηση από τις ΗΠΑ για την ασφάλεια δημιουργεί ανισορροπία στη σχέση.
• Στροφή των ΗΠΑ προς τον Ειρηνικό: Η αυξανόμενη ανησυχία των ΗΠΑ για την Κίνα περιορίζει την προτεραιότητα που δίνουν στην Ευρώπη, δημιουργώντας περαιτέρω τριβές.
• Οικονομική και Τεχνολογική Συνεργασία: Η απροθυμία ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών να ευθυγραμμιστούν με τις ΗΠΑ απέναντι στην Κίνα, σε οικονομικό και τεχνολογικό επίπεδο, αποτελεί εμπόδιο στην ανανέωση της συμμαχίας.
• Έλλειψη Εμπιστοσύνης: Η στάση του Trump απέναντι στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με απειλές για δασμούς και αποχώρηση από τη συμμαχία, έχει κλονίσει την εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο πλευρών.
• Εσωτερικές Διαιρέσεις: Η άνοδος λαϊκιστικών κινημάτων στην Ευρώπη, με φιλορωσικές και φιλοκινεζικές τάσεις, δυσχεραίνει τη δημιουργία ενιαίας ευρωπαϊκής στάσης απέναντι στις ΗΠΑ.
• Πολιτική Αστάθεια: Η πολιτική αστάθεια σε κρίσιμες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, περιορίζει την ικανότητά τους να διαπραγματευτούν αποτελεσματικά με τις ΗΠΑ.

Η υπέρβαση αυτών των προκλήσεων απαιτεί:

• Αυξημένες Στρατιωτικές Δαπάνες: Η Ευρώπη πρέπει να επενδύσει περισσότερο στην άμυνα, φτάνοντας το 3% του ΑΕΠ, και να εστιάσει σε δυνατότητες που αντιμετωπίζουν τη ρωσική απειλή.
• Συνεργασία απέναντι στην Κίνα: Η ΕΕ οφείλει να ευθυγραμμιστεί περισσότερο με τις ΗΠΑ σε θέματα εμπορίου και τεχνολογίας με την Κίνα, συμπεριλαμβανομένων κυρώσεων σε περίπτωση επίθεσης στην Ταϊβάν.
• Σταθερή Δέσμευση των ΗΠΑ: Ο Trump πρέπει να εγκαταλείψει την επιθετική ρητορική και να δεσμευτεί μακροπρόθεσμα στην ευρωπαϊκή ασφάλεια, διατηρώντας την αμερικανική στρατιωτική παρουσία.

Η ανανέωση της συμμαχίας ΗΠΑ-Ευρώπης είναι ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση των κοινών προκλήσεων, αλλά απαιτεί πολιτική βούληση και αμοιβαίες υποχωρήσεις και από τις δύο πλευρές.

 
Μια Νέα Συμφωνία για την Ενίσχυση των Σχέσεων ΗΠΑ-Ευρώπης

Ο Ντόναλντ Τραμπ, παρά την έλλειψη συναισθηματικής προσκόλλησης στο ΝΑΤΟ και την Ευρώπη, θα μπορούσε να διαμορφώσει θετικά τη σχέση ΗΠΑ-Ευρώπης μέσω μιας νέας διατλαντικής συμφωνίας. Αυτή η συμφωνία, όπως προτείνει ο Hal Brands, θα απαιτούσε αμοιβαίες υποχωρήσεις και θα έθετε νέους όρους για τη στρατηγική συνεργασία μεταξύ των δύο πλευρών.

Κύρια Σημεία της Συμφωνίας:

• Αυξημένες αμυντικές δαπάνες από τις ευρωπαϊκές χώρες: Στόχος θα ήταν η αύξηση των αμυντικών δαπανών στο 3% του ΑΕΠ, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα πενταετίας.
• Εστίαση σε αμυντικές δυνατότητες κατά της ρωσικής επιθετικότητας: Προτεραιότητα θα δινόταν σε τανκς, πυροβολικό και τακτικά αεροσκάφη.
• Συνεργασία ΗΠΑ-ΕΕ για την αντιμετώπιση της Κίνας: Η ΕΕ θα ευθυγραμμιζόταν με τους περιορισμούς των ΗΠΑ στις επενδύσεις στον κινεζικό τομέα υψηλής τεχνολογίας και τις εξαγωγές ευαίσθητης τεχνολογίας.
• Δέσμευση Τραμπ για μη επιβολή νέων δασμών στην Ευρώπη: Αυτό θα αποτελούσε σημαντική υποχώρηση από την προηγούμενη στάση του Τραμπ.
• Μακροπρόθεσμο πρόγραμμα στήριξης της Ουκρανίας: ΗΠΑ και Ευρώπη θα συνεργάζονταν για την παροχή βοήθειας στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια του πολέμου και εγγυήσεις ασφαλείας μετά τη λήξη του.
• Συνέχιση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ευρώπη: Ο Τραμπ θα έπρεπε να δεσμευτεί για τη διατήρηση των αμερικανικών στρατευμάτων στην Ευρώπη και την αντιμετώπιση της ασφάλειας της ηπείρου ως υποχρέωση.

Οφέλη της Συμφωνίας:

• Δημιουργία μιας πιο ισορροπημένης και αποτελεσματικής κοινότητας ελεύθερου κόσμου.
• Σημαντική πολιτική και γεωπολιτική νίκη για τον Τραμπ.
• Ενίσχυση της διατλαντικής συμμαχίας.

Προκλήσεις:

• Υπερνίκηση της αντιπάθειας του Τραμπ προς την Ευρώπη.
• Αντίσταση από ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες στην πίεση από τον Τραμπ.
• Πολιτική αστάθεια και αδυναμία σε κρίσιμες ευρωπαϊκές χώρες.

Εναλλακτικές:

• Περαιτέρω αποδυνάμωση των σχέσεων ΗΠΑ-Ευρώπης.
• Αδυναμία αντιμετώπισης των προκλήσεων από αυταρχικά καθεστώτα.

Η επιτυχία αυτής της νέας συμφωνίας θα εξαρτηθεί από την ικανότητα του Τραμπ να υπερβεί τις προσωπικές του προκαταλήψεις και να αναγνωρίσει τα οφέλη μιας ισχυρής διατλαντικής σχέσης. Από την πλευρά της, η Ευρώπη θα πρέπει να επιδείξει ενότητα και αποφασιστικότητα για να διαπραγματευτεί μια συμφωνία που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντά της.