Ο Τραμπ παρασύρει απερίσκεπτα τον κόσμο στο χείλος μιας άλλης παγκόσμιας σύγκρουσης

Το άρθρο από τον Dalibor Rohac στην The Telegraph  κατηγορεί τον Ντόναλντ Τραμπ ότι θέτει απερίσκεπτα τον κόσμο στα πρόθυρα μιας παγκόσμιας σύρραξης μέσω της στάσης του απέναντι στην Ουκρανία και τον Βλαντίμιρ Ζελένσκι. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η κριτική του Τραμπ προς τον Ζελένσκι και η επανάληψη ρωσικών επιχειρημάτων είναι ατυχείς και αγνοούν βασικά γεγονότα για τον πόλεμο, όπως ότι η Ρωσία ξεκίνησε την εισβολή. Επιπλέον, τονίζεται ότι η αμερικανική βοήθεια προς την Ουκρανία είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ, καθώς αποδυναμώνει τη Ρωσία και η ήττα της Ουκρανίας θα οδηγήσει σε σημαντικά αυξημένες αμυντικές δαπάνες για τις ΗΠΑ. Το άρθρο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η πίεση προς την Ουκρανία για μια πρόωρη ειρηνευτική συμφωνία θα υπονομεύσει τα αμερικανικά συμφέροντα και θα ενθαρρύνει την Κίνα.

1. Ποια είναι η κύρια ανησυχία που εκφράζεται στο άρθρο σχετικά με τις πολιτικές του Ντόναλντ Τραμπ;

Η κύρια ανησυχία που εκφράζεται είναι ότι οι ενέργειες και η ρητορική του Προέδρου Τραμπ ωθούν τον κόσμο επικίνδυνα προς μια νέα παγκόσμια σύρραξη. Το άρθρο επικεντρώνεται ιδιαίτερα στην αντιμετώπισή του απέναντι στην Ουκρανία και στην υποστήριξή του σε μια συμφωνία με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, θεωρώντας αυτές τις κινήσεις κοντόφθαλμες και επιζήμιες για την παγκόσμια ειρήνη.

2. Πώς περιγράφει το άρθρο τη στάση του Τραμπ απέναντι στον Πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι και τον ρόλο της Ρωσίας στον πόλεμο;

Το άρθρο περιγράφει την αντιμετώπιση του Τραμπ προς τον Ζελένσκι ως “disgraceful” και τον κατηγορεί ότι αναπαράγει ρωσικά αφηγήματα, όπως τον ισχυρισμό ότι ο Ζελένσκι προκάλεσε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο ή την αναφορά σε ένα υποτιθέμενο πακέτο αμερικανικής βοήθειας ύψους 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Παράλληλα, το άρθρο τονίζει ότι η κυβέρνηση Τραμπ προσπαθεί να παρουσιάσει τον Ζελένσκι ως τον “κακό” του πολέμου στην Ουκρανία, ενώ υποβαθμίζει τον ρόλο και την ευθύνη της Ρωσίας στην έναρξη και τη συνέχιση της σύρραξης, η οποία ξεκίνησε το 2014 και κλιμακώθηκε με την πλήρη εισβολή το 2022.

3. Ποια επιχειρήματα χρησιμοποιεί το άρθρο για να υποστηρίξει τη συνεχιζόμενη αμερικανική βοήθεια προς την Ουκρανία;

Το άρθρο υποστηρίζει ότι η αμερικανική βοήθεια προς την Ουκρανία δεν είναι απλώς φιλανθρωπία ή απερίσκεπτη κλιμάκωση, αλλά ένας οικονομικά αποδοτικός και συνετός τρόπος για να περιοριστεί η Ρωσία και να μην αποτελέσει απειλή για το ΝΑΤΟ. Επισημαίνει ότι η ουκρανική αντίσταση έχει προκαλέσει σημαντικές απώλειες στη ρωσική στρατιωτική μηχανή, με κόστος για τις ΗΠΑ λιγότερο από το 5% του ετήσιου αμυντικού προϋπολογισμού, χωρίς να θέσει αμερικανικό στρατιωτικό προσωπικό σε κίνδυνο. Επιπλέον, αναφέρει ότι μια ήττα της Ουκρανίας θα απαιτούσε επιπλέον αμυντικές δαπάνες ύψους 808 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε πέντε χρόνια για τη διατήρηση της αμερικανικής στάσης στην Ανατολική Ευρώπη, ποσό πολύ μεγαλύτερο από τη σημερινή βοήθεια προς την Ουκρανία.

4. Ποιες πιθανές αρνητικές συνέπειες προβλέπει το άρθρο εάν οι ΗΠΑ μειώσουν την υποστήριξή τους προς την Ουκρανία και επιδιώξουν μια πρόωρη ειρηνευτική συμφωνία;

Το άρθρο προειδοποιεί ότι η πίεση προς την Ουκρανία για μια πρόωρη και κακώς σχεδιασμένη ειρηνευτική συμφωνία, μέσω της μείωσης της αμερικανικής βοήθειας, θα υπονομεύσει τα αμερικανικά συμφέροντα στην Ευρώπη και παγκοσμίως. Θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στη διατλαντική εταιρική σχέση, με ενδείξεις όπως η έκκληση του Φρίντριχ Μερτς για ευρωπαϊκή “ανεξαρτησία” από την Αμερική του Τραμπ. Επιπλέον, μια φαινομενική ρωσική νίκη θα ενθάρρυνε την Κίνα να κινηθεί αποφασιστικά εναντίον της Ταϊβάν, το ΝΑΤΟ θα κατέληγε ένα “νεκρό γράμμα” και η πυρηνική διάδοση θα επιταχυνθεί.

5. Ποια είναι η άποψη του άρθρου σχετικά με την ικανότητα της Ευρώπης να αναπληρώσει την πιθανή μείωση της αμερικανικής βοήθειας προς την Ουκρανία;

Το άρθρο εκφράζει σκεπτικισμό σχετικά με την ικανότητα της Ευρώπης να αναπληρώσει πλήρως το κενό που θα αφήσει μια μείωση της αμερικανικής βοήθειας. Παρόλο που αναγνωρίζει ότι οι Βρετανοί και οι Ευρωπαίοι ενδέχεται να προσπαθήσουν να καλύψουν το κενό για να διατηρήσουν την Ουκρανία στον αγώνα ή να αποτρέψουν μελλοντικές ρωσικές εισβολές, θεωρεί ότι αυτό θα γίνει με “ανεπανόρθωτη ζημιά” στη διατλαντική εταιρική σχέση.

6. Πώς αξιολογεί το άρθρο τη στρατηγική της κυβέρνησης Μπάιντεν και τον ρόλο της Ευρώπης στον πόλεμο στην Ουκρανία;

Το άρθρο αναγνωρίζει ότι δεν είναι μόνο η συμπεριφορά της κυβέρνησης Τραμπ και της Ρωσίας που χρήζει κριτικής. Επισημαίνει ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν κατόρθωσε να διατυπώσει μια στρατηγική για τη νίκη, ενώ για την Ευρώπη, ο πόλεμος δεν παρείχε το “αναγκαίο ξύπνημα” που πολλοί ηγέτες της ΕΕ αναφέρουν, αλλά λίγοι πράγματι ενστερνίζονται.

7. Ποια είναι η “ιδιαίτερη ευθύνη” που αναφέρει το άρθρο ότι φέρει η Αμερική;

Ως παγκόσμια υπερδύναμη, η Αμερική φέρει μια “ιδιαίτερη ευθύνη” για την παγκόσμια σταθερότητα και ασφάλεια. Το άρθρο υποστηρίζει ότι καμία προσπάθεια παραπλάνησης δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός ότι μια ουκρανική νίκη και ένα ασφαλές μέλλον για την Ουκρανία, ελεύθερο από τις καταστροφές της Ρωσίας του Πούτιν, παραμένει προς το ζωτικό συμφέρον της Αμερικής.

8. Ποια είναι η κεντρική αντίθεση που τονίζεται στο άρθρο σχετικά με το ποιος πραγματικά θέτει σε κίνδυνο την παγκόσμια ειρήνη;

Η κεντρική αντίθεση που τονίζεται είναι ότι δεν είναι ο Ζελένσκι που παίζει απερίσκεπτα με μια μελλοντική παγκόσμια σύρραξη, αλλά μάλλον η κυβέρνηση Τραμπ (και φυσικά η Ρωσία). Το άρθρο απορρίπτει την αφήγηση που παρουσιάζει τον Ουκρανό πρόεδρο ως πηγή κινδύνου και υπογραμμίζει ότι οι πολιτικές και οι ενέργειες της κυβέρνησης Τραμπ είναι αυτές που οδηγούν τον κόσμο σε μια “ολισθηρή οδό προς παγκόσμια σύρραξη”.