Πέρα από τους αριθμούς: Η κρίση ηγεσίας στη σημερινή εταιρική κουλτούρα
Υπάρχει μια συντριπτική συναίνεση ότι διάφοροι τομείς, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων, της εκπαίδευσης και της κυβέρνησης, αντιμετωπίζουν ένα κενό ηγεσίας.
Πριν από μερικές εβδομάδες, μοιράστηκα τις σκέψεις μου μέσω ενός άρθρου με τίτλο “Don’t Be a Jerk: The Impact of Emotional Intelligence in Business“. Όπως υποδηλώνει ο τίτλος, επικεντρώθηκε στον κρίσιμο ρόλο που διαδραματίζει η συναισθηματική νοημοσύνη (EQ) στο επαγγελματικό περιβάλλον. Είναι δύσκολο για μένα να συζητήσω την έννοια της ηγεσίας χωρίς να δώσω σημαντική έμφαση στο EQ. Ενώ μερικές από τις ιδέες που επανεξετάζω μπορεί να φαίνονται επαναλαμβανόμενες, είναι απαραίτητες για την υπογράμμιση του επιχειρήματος που προσπαθώ να κάνω.
Είναι όλο και πιο σαφές ότι η βιασύνη για την πλήρωση ηγετικών θέσεων συχνά αγνοεί εάν οι υποψήφιοι διαθέτουν το απαραίτητο EQ ή είναι πραγματικά έτοιμοι να ηγηθούν. Οι αποφάσεις λαμβάνονται πολύ συχνά με βάση την ικανότητα ενός ατόμου να επιτύχει στόχους, παραγκωνίζοντας τις δυνατότητές του να διαχειριστεί και να εμπνεύσει τις ομάδες του πραγματικά. Αυτή η παράλειψη είναι ιδιόμορφη, ειδικά όταν αντιπαραβάλλεται με την προθυμία των εταιρειών να επενδύσουν σε μεγάλο βαθμό σε μη βασικές ανέσεις, ενώ δείχνουν διστακτικότητα να επενδύσουν σε κρίσιμα προγράμματα ανάπτυξης ηγεσίας.
Αυτή η απροθυμία να δοθεί προτεραιότητα στην εκπαίδευση ηγεσίας είναι σύμπτωμα μιας ευρύτερης εταιρικής κουλτούρας που επικεντρώνεται στα βραχυπρόθεσμα κέρδη. Αυτή η κουλτούρα διατηρεί το status quo της ηγεσίας όσο επιτυγχάνονται οι οικονομικοί στόχοι, αγνοώντας τις δυσμενείς επιπτώσεις στην οργανωτική ατμόσφαιρα και παραβλέποντας τις ευκαιρίες ανάπτυξης. Η μεταφορά ενός αλόγου που ωθείται στα όριά του για να φτάσει σε έναν προορισμό απεικονίζει εύστοχα πώς επιτυγχάνονται οι στόχοι υπό κατώτερη ηγεσία – αποτελεσματικά, αλλά με απροθυμία και πιθανή βλάβη.
Μια προσωπική παρατήρηση από τη βιομηχανία μου προσφέρει ένα ζωντανό παράδειγμα: ένας προπονητής με σημαντικά χαμηλό EQ συνεχίζει να ηγείται μιας κατηγορίας παρά το ποσοστό κύκλου εργασιών που μπορεί να είναι υψηλότερο από το ποσοστό ελεύθερων βολών του Steph Curry. Η συνεχιζόμενη παρουσία τους στο ρόλο, που πιστώνεται στην επίτευξη οικονομικών στόχων, παραβλέπει ότι η επιτυχία σε αυτό το πλαίσιο αφορά λιγότερο την ηγετική ικανότητα και περισσότερο τη λειτουργία σε μια αγορά τόσο φορτωμένη με ευκαιρίες που η επιτυχία είναι σχεδόν εγγυημένη. Υπό πιο ικανή ηγεσία, το μερίδιο αγοράς και η ανάπτυξη θα μπορούσαν να είναι σημαντικά υψηλότερα και πολύ λιγότερο αγχωτικά.
Ένα άλλο παράδειγμα αυτού του κενού ηγεσίας ήταν ο χρόνος που εργάστηκα στον τομέα των ασύρματων τηλεπικοινωνιών. Παρατήρησα ότι η αληθινή ηγεσία ήταν σπάνια, σχεδόν τόσο σπάνια όσο η εύρεση νερού σε μια έρημο. Πολλοί διευθυντές, συμπεριλαμβανομένων εκείνων σε ανώτερες θέσεις, φάνηκαν να ανεβαίνουν στις τάξεις περισσότερο μέσω της ικανότητάς τους να πλοηγούνται στα ταραγμένα νερά της συρρίκνωσης της εταιρείας και των συγχωνεύσεων παρά μέσω γνήσιων ηγετικών ικανοτήτων. Ήταν σύνηθες να βλέπουμε ικανούς διαχειριστές έργων να προωθούνται σε ηγετικούς ρόλους απλώς και μόνο επειδή μπορούσαν να ολοκληρώσουν αποτελεσματικά τα καθήκοντα. Δυστυχώς, η τεχνική τους αποτελεσματικότητα δεν μεταφράστηκε σε αποτελεσματική ηγεσία, ιδιαίτερα σε τομείς που απαιτούν συναισθηματική νοημοσύνη, όπως η ανθρώπινη διαχείριση ομάδων ή η επαγγελματική αντιμετώπιση προμηθευτών. Αυτό συχνά οδηγούσε σε ευρεία δυσαρέσκεια και ένα αποθαρρυντικό εργασιακό περιβάλλον.
Τελικά, το ζήτημα συνοψίζεται στην ανάγκη για μεγαλύτερη εστίαση στην επιλογή των σωστών ατόμων για ηγετικούς ρόλους και στην αποτυχία να επενδύσουν επαρκώς στην ανάπτυξή τους. Η αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος απαιτεί μια στροφή προς την εκτίμηση των ηγετικών ικανοτήτων πέρα από τα απλά αριθμητικά επιτεύγματα.
Η αντιμετώπιση αυτού του κενού ηγεσίας απαιτεί μια βαθύτερη δέσμευση για την καλλιέργεια αυθεντικών ηγετικών ικανοτήτων. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι οι πραγματικοί ηγέτες είναι εκείνοι που μπορούν να εμπνεύσουν και να καθοδηγήσουν με ενσυναίσθηση και όραμα, όχι μόνο εκείνοι που είναι ικανοί να επιτύχουν βραχυπρόθεσμους οικονομικούς στόχους. Προχωρώντας προς τα εμπρός, πρέπει να τονίσουμε τον κρίσιμο ρόλο της συναισθηματικής νοημοσύνης και τα σημαντικά οφέλη της ολοκληρωμένης εκπαίδευσης ηγεσίας. Με αυτόν τον τρόπο, αναγνωρίζουμε ότι η διαρκής υγεία και ευημερία κάθε οργανισμού συνδέονται άμεσα με το διαμέτρημα των ηγετών του.
“Ηγεσία είναι η τέχνη του να κάνεις κάποιον άλλο να κάνει κάτι που θέλεις να γίνει επειδή θέλει να το κάνει.” -Ντουάιτ Αϊζενχάουερ
Σύσταση άρθρου: Προσλάβετε άτομα μεγαλύτερα από εσάς για να δημιουργήσετε μια εταιρεία γιγάντων από τον Paul Fioravanti
