Πόλεις ζώνες πυρός

Οι πόλεις μας έγιναν εστίες πυρός, ζώνες φωτιάς, αποθήκες αποβλήτων και απορριμμάτων, ναρκοπέδια πυρομαχικών ατάκτως  ερριμμένων, βόθροι ακαθάρτων χωρίς δίκτυα αποχέτευσης, δρόμοι ατυχημάτων που ζέχνουν βρωμιά και εγκατάλειψη.

 
Πόλεις εγκαταλειμένες αλλά με δημαρχιακά μέγαρα να χτίζονται, εκκλησίες να αποπερατωνονται δίπλα σε σπίτια που πλειστηριάζονται, δίπλα σε σπίτια που ενοικιάζονται σε χρυσάφι, δίπλα σε νοσοκομεία που ο γιατρός καθορίζει το φακελάκι σε κοινή θέα ωμά, κυνικά, απάνθρωπα. Πόλεις θάλαμοι αερίων που σκοτώνουν αργά-αργά τους πολίτες τους. Δηλητήρια σε κοινή θέα, με αναπνευστήρες όλοι. Πόλεις αβίωτες από την ακρίβεια, πολίτες επιδοματοεξαρτώμενοι. Κυβέρνηση σαν σκηνοθεσία φθηνού έργου. Άπαντες απόντες. Άπαντες ανεύθυνοι. Φτήνια παντού. Από ένστικτο καταλαβαίνεις ότι κοροϊδεύουν, ότι δεν ασχολούνται, ότι σχεδιάζουν την φυγή τους…

Η απανθρωποποίηση είναι εκτεταμένη σε όλα τα πεδια λειτουργίας του πολίτη. Δεν υπάρχουν πλέον άνθρωποι και αναγκες, αλλά άτομα που γίνονται σύνολο  δεδομένων, συλλογή λογιστικών δεδομένων,  κεφάλια κατ΄αποκοπή για ΕΝΦΙΑ, ζώα για ουρές παντού. Ένα περιβάλλον που διώχνει σαν ενοχλητικά έντομα τους ανθρώπους και τους αναγκάζει να γίνονται κυνικοι για να αντιμετωπίσουν ένα κυνικό περιβάλλον.

Μην γίνουμε απάνθρωποι. Δεν μας ταιριάζει.

Οι πολίτες οφείλουν να αναπτύξουν αντισώματα στην ισοπέδωση και την παρακμή με την προσωπική  τους συμμετοχή και αντίσταση,  ως αντανάκλαση του ήθους και της συλλογικής προόδου όλων και ως παράδειγμα του πως πρέπει να είναι και να ενεργούν οι άνθρωποι.

 
Π. Τσακιρίδης

mywaypress.gr