Στη νοοτροπία συμβιβάσου η κοινωνία λέει ποτέ!

H παραφροσύνη μπορεί να οριστεί ως το να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα

 
Η κυνική εκστρατεία αποθάρρυνσης προς την κοινωνία στην οποία καταφεύγουν συχνά διάφοροι πολιτικοί και κυβερνήσεις, είναι μια ξεδιάντροπη προτροπή: Συμβιβάσου. Αυτό είναι το μήνυμα  που εκπέμπει η στάση απαξίωσης αδιάφορων και εν τέλει αδύναμων πολιτικών  μπροστά στα προβλήματα και τις κρίσεις. Το μεγάλο στοίχημα ήταν, είναι και παραμένει η  ανάπτυξη  της χώρας. Η αργή ανάπτυξη καθηλώνει τα πάντα σε μια γενική στασιμότητα που τραβάει την χώρα στην άβυσσο. Και τότε όλοι αναλώνονται σε παιχνίδια και γίνονται διασκεδαστές του κοινού για να δουν τι θα κάνουν. Τα παιχνίδια είναι χαμένος χρόνος για όλους. Και κυρίως για την χώρα.

Η χώρα δεν θα γίνει χώρα απελπισίας επειδή είναι αποδεδειγμένα, πιστοποιημένα και  ιστορικά καταγεγραμμένο ανίκανοι οι πολιτικοί.

Παίζεις μπάσκετ χωρίς να πιάσεις με τα χέρια σου την μπάλα;

Παίζεις ποδόσφαιρο χωρίς να ακουμπήσουν τα πόδια σου την μπάλα;

Μπορείς να επιλύσεις τα προβλήματα μιας χώρας χωρίς να γνωρίζεις σε βάθος ποια είναι τα προβλήματα;

Το να παίζεις μπάλα, να κλωθογυρίζεις την μπάλα με την ιδέα ότι θα την  ζαλίζεις στο τέλος και θα ζαλίσεις αυτούς που σε βλέπουν να παίζεις είναι θέατρο, απομίμηση δουλειάς. Το να πιστεύεις μάλιστα ότι  θα πετύχεις και ένα- δύο  γκολ είναι ανέκδοτο. Όταν μάλιστα κάνεις και αυτογκόλ είσαι πλέον για τα πανηγύρια.

Το να περιμένεις εύκολες πάσες για να πετύχεις ένα εύκολο γκολ είναι αστειότητα.

Το να βάζεις τους συμπαίκτες σου να πιάσουν αυτοί την μπάλα για να μην λερωθείς και κουραστείς είναι ανήθικο.

Η χώρα δεν θα μεταβληθεί σε μια έρημη, στείρα, καμένη χώρα επειδή το πολιτικό προσωπικό  της  είναι απελπιστικά ανίκανο. Η χώρα δεν θα γίνει χώρα απελπισίας. Η χώρα δεν μπορεί να γίνει χώρα κάρβουνο, που μαυρίζει τις ζωές όλων, υποθηκεύει την υγεία των νέων και μαυρίζει τις ψυχές όλων. Η χώρα  δεν αντέχει άλλο να είναι οι πολίτες της στην  κορυφή της οικονομικής απαισιοδοξίας σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της ΕΚΤ, με την ακρίβεια, την στέγαση και το εισόδημα να είναι στο επίκεντρο των ανησυχιών τους.

Ο σιδερένιος νόμος μιας αδιάφορης διακυβέρνησης  είναι ότι η ευθύνη δεν ανήκει σε αυτήν αλλά είτε σε εξωγενείς παράγοντες είτε στους ίδιους τους πολίτες. Για όλα. Για τα πάντα. Και όταν η κοινωνία μαζεύει με τους κουβάδες το αίμα από τα Τέμπη, μαζεύει με τα φτυάρια τις λάσπες από τις πλημμύρες των ανοχύρωτων πόλεων, μαζεύει με τα χέρια της τα κουφάρια από τα καμένα δάση, μαζεύει τα αποφάγια από το πάρτι της αισχροκέρδειας, μαζεύει τα ψίχουλα των επιδοτήσεων της ντροπής, μαζεύει την ντροπή από το να είναι πολίτης ενός κράτους χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς τραπεζικό σύστημα δίπλα στις ανάγκες τους, χωρίς παιδεία, χωρίς υγεία, χωρίς καθαρό αέρα, χωρίς υποδομές, χωρίς συγκοινωνίες, χωρίς πράσινο, αυτή η κοινωνία από συλλογικό ένστικτο γνωρίζει ότι δεν έχει το δικαίωμα, ούτε την πολυτέλεια, ούτε τον χρόνο να απελπιστεί. Μαζεύει αξιοπρέπεια όταν το πολιτικό σύστημα, της λέει σκύψε το κεφάλι. Μαζεύει θέληση όταν της λένε συμβιβάσου, αυτή είναι η κατάσταση, δεν μπορεί να γίνει τίποτε, βολέψου με ότι σου δίνουμε. Να είσαι ευτυχισμένος, απαθής, ανέμελος, ζήσε σε αυτό το περιβάλλον τηλεοπτικής ευδαιμονίας  με τα χαζοχαρούμενα, αφέσου, χαλάρωσε… Αντίθετα. Μαζεύει αξιοπρέπεια γιατί έχει ξεράσει έμετο από την φτηνή προπαγάνδα και την αφόρητη κοινοτοπία.  Μαζεύει δημιουργική οργή, χαλυβδώνει την ψυχραιμία της και αναζητεί. Όχι μεσσίες . Αλλά ηγέτη με σχέδιο. Από τα σπλάχνα αυτής της κοινωνίας θα βγει αυτός ο ηγέτης. Χωρίς  πτυχία. Χωρίς σπρώξιμο. Χωρίς σπόνσορες. Αυτοδημιούργητος. Αντισυμβατικός. Αληθινός ηγέτης της ζωής.

Η κυνική εκστρατεία αποθάρρυνσης  προς την κοινωνία είναι μια ξεδιάντροπη προτροπή: Συμβιβάσου.

Μια νοοτροπία εντροπίας. Μια αόρατη εντολή που διαχέεται συστηματικά και καλλιεργείτε συνειδητά από την  ελίτ της κυβερνητικής γραφειοκρατίας και τα υποστυλώματα της, της ελάχιστης εμπλοκής, του πολιτικού κόστους, της απλής διαχείρισης.

Συμβιβάσου με  τα εξαιρετικά θεμελιώδη, δομικά, συστατικά στοιχεία για την ποιότητα ζωής σου, σε πεδία όπως η ακρίβεια, η ενέργεια, η δημόσια υγεία,  η εκπαίδευση, η στέγαση, το περιβάλλον, οι μεταφορές.

Συμβιβάσου με την αδυναμία του κράτους να παράσχει αξιοπρεπές περιβάλλον διαβίωσης, ασφαλείς υποδομές, ασφάλεια δρόμων, ασφαλές περιβάλλον προσωπικής δημιουργίας και ανάπτυξης.

Η κουλτούρα συμβιβασμού   αποθαρρύνει τους πολίτες που προσπαθούν. Που παλεύουν. Που προσπαθούν να  χτίσουν πράγματα και προσπαθούν να  δημιουργήσουν πράγματα

Η κοινωνία έχει φτάσει πλέον στο σημείο που λέει: Ποτέ!

 
Π. Τσακιρίδης

mywaypress.gr

 
Δεδομένο:

Δημοσκόπηση: Εκτίναξη του δείκτη απαισιοδοξίας – Σε ελεύθερη πτώση η ΝΔ, δεν ανακάμπτει η αντιπολίτευση έρευνα της MRB (για λογαριασμό του OPEN)