Υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα

Στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας, πολλοί πολιτικοί έχουν κατηγορηθεί ότι πορεύονται με γνώμονα την ευκαιριακή στρατηγική, προσπαθώντας να προσαρμοστούν στις περιστάσεις και στις διαθέσεις της κοινής γνώμης. Στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη, η συγκεκριμένη πρακτική έχει αποκτήσει νέα διάσταση, σε σημείο που να δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό του ως “πολιτικού του ΟΦΑ” – δηλαδή του “Όπου Φυσά ο Άνεμος”.

 
Ο ρόλος του «χαμαιλέοντα»

Η τακτική του Μητσοτάκη να ελίσσεται πολιτικά και να προσαρμόζει τις θέσεις του, ανάλογα με το τι είναι πιο δημοφιλές ή βολικό τη δεδομένη στιγμή, έχει προκαλέσει προβληματισμό. Από τη στάση του απέναντι σε κρίσιμα εθνικά ζητήματα μέχρι την προσέγγισή του στα κοινωνικά προβλήματα, παρατηρείται μια διαρκής μετακίνηση μεταξύ θέσεων που συχνά αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση του πολιτικού του συμφέροντος αντί για την ουσιαστική προσφορά λύσεων.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η στάση του απέναντι στην κλιματική αλλαγή. Ενώ αρχικά εμφανίστηκε ως ένθερμος υποστηρικτής των «πράσινων» πολιτικών, προωθώντας την ενεργειακή μετάβαση και επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οι πρακτικές της κυβέρνησής του συχνά αφήνουν ερωτηματικά. Η συνέχιση εξορύξεων και η αργοπορία στην εφαρμογή ουσιαστικών μέτρων για την προστασία του περιβάλλοντος δείχνουν ότι η ρητορική του δεν συνοδεύεται πάντα από πράξεις.

 
Υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα

Ο Μητσοτάκης έχει χτίσει την πολιτική του περσόνα γύρω από την εικόνα του «μεταρρυθμιστή ηγέτη», που υποτίθεται ότι θα εκσυγχρονίσει τη χώρα και θα βελτιώσει τις ζωές των πολιτών. Ωστόσο, πολλές από τις μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκε είτε δεν υλοποιήθηκαν όπως είχε διακηρυχθεί, είτε αποδείχθηκαν επιφανειακές και ανεπαρκείς.

Στον τομέα της υγείας, για παράδειγμα, η πανδημία ανέδειξε τα κενά του Εθνικού Συστήματος Υγείας, παρά τις υποσχέσεις για ενίσχυσή του. Αντί για ουσιαστική στήριξη, η κυβέρνηση συχνά επέλεξε επικοινωνιακές στρατηγικές για να αποσπάσει την προσοχή από τις ελλείψεις. Επίσης, η διαχείριση κρίσεων, όπως οι φυσικές καταστροφές, αποκάλυψε την έλλειψη προετοιμασίας και συντονισμού.

 
Η εξυπηρέτηση της παρασιτικής  ελίτ των απευθείας αναθέσεων

Ένα άλλο στοιχείο που χαρακτηρίζει την πολιτική του Μητσοτάκη είναι η προφανής προτεραιότητα που δίνεται στα συμφέροντα της  παραοικονομίας των απευθείας αναθέσεων. Σε βάρος της υγιούς επιχειρηματικότητας έχουν αναπτυχθεί σχέσεις διαπλοκής. Στη διαχείριση των δημόσιων πόρων, οι πολιτικές επιλογές του φαίνεται να ευνοούν συστηματικά τους εκλεκτούς λίγους εις βάρος των πολλών υγιών.

Αυτό γίνεται ιδιαίτερα εμφανές όταν εξετάσουμε τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στα εργασιακά δικαιώματα. Οι πρόσφατες αλλαγές στον εργασιακό νόμο, που διευκολύνουν τις απολύσεις και αποδυναμώνουν τα συνδικάτα, έχουν κατηγορηθεί ότι πλήττουν τους εργαζομένους και ενισχύουν τις ανισότητες.

Αν και η τραγωδία  των Τεμπών ένωσε προσωρινά την κοινωνία μέσω της συλλογικής θλίψης, η διχαστική πολιτική ρητορική που εκπορεύθηκε από το περιβάλλον του κ.Μητσοτάκη μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω πόλωση, με κίνδυνο να υπονομευθεί η κοινωνική συνοχή.

Η συναλλακτική πολιτική του κ.Μητσοτάκη επιβεβαιώθηκε και από την ομιλία του στη Βουλή για την πρόταση μομφής που προσπάθησε να προσαρμόσει μια εθνική τραγωδία στα μέτρα μιας πολιτικής και κομματικής συναλλαγής με άσχετα θέματα, ενώ υπάρχει έντονη απαίτηση από την κοινή γνώμη για άμεσες και ουσιαστικές αλλαγές, όπως:Αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου,θέσπιση νέων προτύπων για τη λογοδοσία και επίλυση χρόνιων θεσμικών παθογενειών. Η προώθηση άμεσων και ουσιαστικών αλλαγών στις υποδομές, με διαφάνεια και σαφή χρονοδιαγράμματα, η ενίσχυση της επικοινωνιακής στρατηγικής, με έμφαση στην ανάληψη ευθύνης και την ενημέρωση για τις ενέργειες που γίνονται και η προώθηση μιας εθνικής στρατηγικής για τη βελτίωση της δημόσιας ασφάλειας παραμένουν ζητούμενα.

 
Πολιτική χωρίς ιδεολογία

Η έλλειψη σταθερής ιδεολογικής βάσης αποτελεί ίσως το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της πολιτικής του Μητσοτάκη. Ενώ συχνά παρουσιάζεται ως κεντροδεξιός ηγέτης με φιλελεύθερες πεποιθήσεις, η πρακτική του δείχνει ότι οι αποφάσεις του καθορίζονται περισσότερο από τις δημοσκοπήσεις και τις πιέσεις της επικαιρότητας παρά από μια συνεκτική πολιτική φιλοσοφία. Αυτό δημιουργεί την εντύπωση ενός ηγέτη που δεν έχει ξεκάθαρες αρχές, αλλά πορεύεται με βάση το τι εξυπηρετεί την πολιτική του επιβίωση.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η πολιτική του πορεία αντικατοπτρίζουν την κουλτούρα του ευκαιριακού πολιτικού που δεν δεσμεύεται από σταθερές αξίες, αλλά λειτουργεί με γνώμονα το «Όπου Φυσά ο Άνεμος». Αντί για έναν ηγέτη που θα καθοδηγήσει τη χώρα με όραμα και συνέπεια, η Ελλάδα φαίνεται να έχει έναν πολιτικό που ακολουθεί τη ροή των γεγονότων, αφήνοντας πίσω του ερωτηματικά για την κατεύθυνση που πραγματικά επιθυμεί να χαράξει.

 
mywaypress.gr