Η ζωή σε μία start up είναι σαν ένα τρενάκι στο λούνα παρκ
Oταν ο Γιώργος Παπανδρέου ανέφερε το όνομά του στη Δ.Ε.Θ., ο ίδιος εργαζόταν στο γραφείο του και το έμαθε μέσω φίλων με sms.
Είναι μόλις 29 ετών και είναι ιδρυτής της Indifex, μιας start up εταιρείας διάσημης για το Transifex, ενός καινοτόμου συστήματος διαχείρισης μεταφραστικού έργου.
Πρόκειται για μια on line πλατφόρμα μετάφρασης που επιτυγχάνει τη μεταγλώττιση υπολογιστικών προγραμμάτων με οικονομικά μέσα.
Η εταιρεία ξεκίνησε από ένα φοιτητικό δωμάτιο στο Μάντσεστερ και κατόπιν μεταφέρθηκε σε ένα διαμέρισμα στην Πάτρα.
Ενάμιση χρόνο μετά, η Indifex στεγάζεται στο Επιστημονικό Πάρκο Πατρών, δραστηριοποιείται διεθνώς και διαθέτει ήδη συνεργασίες με πολυεθνικές εταιρείες, όπως η Intel.
Οι ρυθμοί της αναπτυσσόμενης εταιρείας είναι ιλιγγιώδεις.
Φορές- φορές ο Δημήτρης τυχαίνει να ταξιδεύει αδιάκοπα από χώρα σε χώρα.
Τον περασμένο Νοέμβρη μέσα σε 20 μόλις ημέρες βρέθηκε σε Αθήνα, Δουβλίνο, Λονδίνο, Βομβάη, Μπανγκαλόρη (Ινδία!) και Ηνωμένες Πολιτείες…
Όταν όμως παίρνει ρεπό μακριά από τα παγκόσμια κέντρα της τεχνολογίας, αναρριχάται πάνω σε βράχους.
Στα Μετέωρα, στην Κρήτη, στην Κάλυμνο, στο Ηνωμένο Βασίλειο .
Η ορειβατική του ικανότητα έχει κατακτήσει τον ψηλότερο βράχο στους Δολομίτες των Δυτικών Άλπεων.
Είτε στην πόλη όμως, είτε σκαρφαλωμένος στα ορεινά, το σταθερό μότο του Ελληνοκύπριου ηλεκτρολόγου μηχανικού είναι πως … «η τύχη βοηθά τους τολμηρούς»!
Για τους αρχαίους η Θεά Τύχη ήταν η Θεά της σύμπτωσης, του μη προβλεπόμενου ή επιδιωκόμενου, αλλά απροσδόκητου συμβάντος.
Απεικονίζονταν ως θεά που κρατούσε πηδάλιο ή τροχό, ως σύμβολο της κατευθύνσεως, την οποία αυτή έδινε σε κάθε άνθρωπο.
Τον Δημήτρη Γλέζο πάλι τον φανταζόμαστε δικτυωμένο, να κρατά πληκτρολόγια, mouse και να ακούει «ποσότητες» μουσικής σε κάποιο από τα ανοιχτά mp3/ ogg player στην οθόνη του.
Από REM ως Cure και από Beatles μέχρι Pearl Jam, ακόμη κι όταν ανοίγει κάποιο από τα 100 περίπου e-mails τα οποία διαβάζει με επισταμένη προσοχή καθημερινά στο «ταχυδρομείο» του.
Απόφοιτος του Πολυτεχνείου Πατρών με μεταπτυχιακές σπουδές στο Μάντσεστερ και υποτροφίες από τα βρετανικά πανεπιστήμια και τη Google στο ενεργητικό του, ο ανερχόμενος επιχειρηματίας στον χώρο των καινοτόμων εταιρειών μιλά στη My Way & επισημαίνει πως δεν έχει κάποια κοντινή σχέση με τον «σημαιοφόρο» Μανώλη Γλέζο.
«Η ζωή σε μια startup είναι σαν ένα τρενάκι του λούνα-παρκ: γεμάτο περιπέτεια και αδρεναλίνη.
Σε τρομάζει αλλά ταυτόχρονα σε εξιτάρει όσο δεν πάει.
Κρατιέσαι γερά και απολαμβάνεις την πορεία.
Τη μια στιγμή είσαι στην κορυφή του κόσμου και την άλλη με το αίμα στο κεφάλι.
Πολλές φορές στη βόλτα αναρωτιέσαι «τι κάνω εδώ;», αλλά μόλις κατέβεις για λίγο συνειδητοποιείς πόσο ζωντανός νιώθεις και θες να ανέβεις ξανά.
Πολλές φορές η αγορά μας τρομάζει.
Είμαστε μια μικρή ομάδα με μεγάλα όνειρα.
Σε άλλες χώρες υπάρχουν μεγάλες ομάδες με μεγάλη εμπειρία, κεφάλαια και επίσης μεγάλα όνειρα.
Το σημαντικό που πρέπει να θυμάσαι είναι ότι ο λόγος ακριβώς που το κάνεις είναι αυτή καθεαυτή η πρόκληση και η χαρά της δημιουργίας.
Όταν κάνεις αυτό που αγαπάς, όλα σου φαίνονται αισιόδοξα».
Στην πρώτη του απάντηση, ο “καινοτόμος” Δημήτρης Γλέζος κερδίζει επάξια το ενδιαφέρον μας…
•”Το όνομά μου είναι Δημήτρης Γλέζος”
Τον έχουν αποκαλέσει “ο αναρριχητής της ψηφιακής εποχής”.
Γεννήθηκε στη Λεμεσό, τόπο καταγωγής της μητέρας του, ενώ ο πατέρας του προέρχεται από τη Νάξο.
Στην Κύπρο τελείωσε την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ όντας πιτσιρικάς και έφηβος αργότερα περνούσε τα Σάββατα του στο Προσκοπικό Σύστημα της Λεμεσού.
Στα νεανικά του χρόνια, ο Δημήτρης άκουγε πολλή μουσική, ενώ έπαιζε σαξόφωνο και ευφώνιο στη Φιλαρμονική του Λανίτειου Λυκείου στην Κύπρο.
Οι εισαγωγικές εξετάσεις στο τέλος της Γ’ Λυκείου, του χάρισαν μία θέση στο Πολυτεχνείο Πατρών.
Λίγα χρόνια μετά, ολοκληρώνει τις σπουδές του, ενώ παράλληλα έχει εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία και αναχωρεί για Μάντσεστερ, όπου σπουδάζει τεχνητή νοημοσύνη.
“Στόχος είναι να καταλαβαίνουν οι υπολογιστές με λίγο πιο… ανθρώπινο τρόπο”, εξηγεί.
Στο διάστημα της παραμονής του στο Μάντσεστερ συμμετέχει εθελοντικά σ’ ένα μεγάλο έργο της παγκόσμιας διαδικτυακής κοινότητας, το λογισμικό fedora, το οποίο χρησιμοποιείται από πέντε εκατομμύρια εθελοντές σε ολόκληρο τον κόσμο.
Αρχικά, ο Δημήτρης Γλέζος ήταν εθελοντής μεταφραστής, στη συνέχεια ανέλαβε τη Διεύθυνση της Μεταφραστικής Κοινότητας, όπου μετέχουν άνθρωποι από ολόκληρο τον κόσμο.
Τότε διαπίστωσε για πρώτη φορά την ανάγκη για καλύτερες μεταφράσεις.
Άρχισε να δουλεύει το πρόγραμμα με υποτροφία της Google.
To επιχειρηματικό ενδιαφέρον ήταν έντονο…
•”Το καινοτόμο προϊόν”
Λίγα χρόνια μετά, τo 2009 ιδρύεται η Indifex με κεντρικό της προϊόν το Transifex.
Μια διαδικτυακή πλατφόρμα που παρέχει τη δυνατότητα σε εταιρείες να μεταφράζουν τα λογισμικά τους προγράμματα.
Βασική φιλοσοφία του νεαρού επιχειρηματία είναι να διευκολύνει στο μέγιστο δυνατό βαθμό την καθημερινότητα του χρήστη.
Το Transifex σήμερα έχει ενταχθεί σε 3000 διαφορετικά projects, ενώ τρέχει σε 115 διαφορετικές γλώσσες.
Αφρικάνικα, καταλανικά, Αϊτινά, η γλώσσα του Νεπάλ, Πέρσικα, Ούγγρικα αλλά και… Ζουλού (zulu).
Σήμερα το λογισμικό διαχειρίζεται 8 εκατομμύρια λέξεις μεταφράσεων από 13.000 ανθρώπους και χρησιμοποιείται από εταιρείες σαν τις Intel, Nokia, Red Hat και Wikipedia.
Τον ενδιάμεσο κόμβο μετάφρασης της Τransifex χρησιμοποιεί επίσης, το σύστημα πλοήγησης Mozilla Firefox .
O πήχης ανεβαίνει ψηλά στην περίπτωση της Intel.
Η πολυεθνική εταιρεία με επεξεργαστές στους περισσότερους υπολογιστές του κόσμου χρησιμοποιεί το Transifex για τη μετάφραση του λειτουργικού συστήματος νέας γενιάς, που αναπτύσσεται σήμερα.
Προορίζεται για κινητά τηλέφωνα, φορητούς υπολογιστές και συστήματα οθόνης στα αυτοκίνητα μας.
«Με το Transifex, μπορούν για πρώτη φορά εταιρείες παραγωγής λογισμικού να κυκλοφορούν τα προϊόντα τους σε πολλές γλώσσες με έναν πολύ αποδοτικό και οικονομικό τρόπο.
Το Transifex λειτουργεί ως «ενδιάμεσος κόμβος» μεταξύ δημιουργών περιεχομένου και ανθρώπων-μεταφραστών από όλο τον κόσμο, και συνδυάζει την αυτόματη διαχείριση περιεχομένου προς μετάφραση με την αξιοποίηση μιας παγκόσμιας κοινότητας μεταφραστών.
Αν θέλουμε να συνοψίσουμε… επιτυγχάνεται αποδοτική μετάφραση δυναμικού περιεχομένου, μειωμένο κόστος και ταχύτερο αποτέλεσμα, διατηρώντας παράλληλα την ποιότητα του αποτελέσματος πολύ ικανοποιητική», θα μας εξηγήσει.
Ο Δημήτρης πάλι, μπορεί να μεταφράζει και να μεταγλωττίζει (ούτως ειπείν να μιλάει!) αγγλικά, γερμανικά και λίγα ιταλικά.
Μεταξύ των προσόντων γλωσσομάθειάς του μάλιστα, επισημαίνει πως έχει γεννηθεί στην Κύπρο οπότε μπορεί να επικοινωνεί άπταιστα με Κύπριους και … Κρητικούς (γέλια…)!
Παρότι γνώστης ξένων γλωσσών όμως, προτιμούσε ανέκαθεν τους υπολογιστές από το διάβασμα για το σχολείο.
Απέκτησε τον πρώτο του υπολογιστή, όταν ήταν ακόμη μαθητής της Α’ Δημοτικού.
Πρόκειται για ένα δώρο του πατέρα του “για να παίζει και να ακονίζει παράλληλα το μυαλό”!
Έκτοτε “κόλλησε” με τους υπολογιστές…
Στην περίοδο των σχολικών εξετάσεων, η μητέρα του έφευγε κι έπαιρνε μαζί της το πληκτρολόγιο του υπολογιστή, προκειμένου να μην παραμελεί ο Δημήτρης το διάβασμά του.
Αρκετά χρόνια μετά, ο Δημήτρης δηλώνει: “Δε θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου αρχιτέκτονα, αντί κομπιουτεράκια σήμερα”.
•”Η «χρυσή» πεντάδα της Indifex πολλαπλασιάζεται”
Η Indifex σήμερα αποτελείται από οκτώ άτομα, ενώ μόλις προκηρύχτηκαν τρεις νέες θέσεις εργασίας.
Σύμφωνα με τις φιλοδοξίες του Δημήτρη Γλέζου, τελικός στόχος της εταιρείας είναι η επανάσταση στην αγορά της παγκόσμιας δημοσίευσης περιεχομένου.
Τα οκτώ παιδιά ονειρεύονται να επιτρέψουν σε εκατομμύρια περισσότερους ανθρώπους να διαβάσουν περιεχόμενο και να χρησιμοποιούν τους υπολογιστές στη μητρική τους γλώσσα.
Με πρόχειρους υπολογισμούς, οι συγκεκριμένοι στόχοι απαιτούν μία αντίστοιχη αύξηση δυναμικού.
«Η επιχείρηση μας μπορεί να φτάσει και τα 30 άτομα στα επόμενα 2 έτη.
Οι στρατηγικοί μας στόχοι για την πενταετία περιλαμβάνουν επιχειρηματικά σενάρια τα οποία μπορεί να αξιοποιούν τριψήφιο αριθμό συνεργατών την επόμενη πενταετία», μας εξηγεί ο Δημήτρης.
Για το μοντέλο ανάπτυξης της εταιρείας σε πλάνο χρόνου δεκαετίας τώρα, ο επιχειρηματίας εμφανίζεται ρεαλιστής και αποφεύγει τις βιαστικές εκτιμήσεις.
«Αυτήν τη στιγμή έχουμε εστιάσει όλες μας τις δυνάμεις στα επόμενα βήματα μας.
Η αγορά είναι πολύ δυναμική και κάθε πρόβλεψη μετά την τριετία είναι μάλλον αβάσιμη.
Αυτό που κάνουμε είναι να εστιάσουμε στα προβλήματα που βλέπουμε και να χτίζουμε λύσεις, προσαρμόζοντας συνεχώς τα προϊόντα μας στις ανάγκες της αγοράς.
Στην τελική, εστιάζεις στο να κάνεις τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος και όλα τα υπόλοιπα δένουν σαν ένα όμορφο παζλ».
Ακόμη και στην πιο ακραία- ονειροπόλα περάτωση των προσδοκιών του για την Indifex όμως, ο 30χρονος μηχανικός επιμένει στην αξία της ομαδικής συνεργασίας κόντρα στην λογική των καλών μάνατζερ.
«Το πρώτο γένος πληθυντικού είναι ξεκάθαρα παρεξηγημένη έννοια σήμερα.
Τη λέξη «ομάδα» τη βλέπουμε να χρησιμοποιείται συχνά, είτε για να ρίχνουμε σε άλλους τη δουλειά που αναλογεί σε εμάς, είτε για να αποφεύγουμε να παραδεχτούμε την προσωπική υπευθυνότητα που είχαμε όταν κάτι πήγε στραβά.
Οι καλοί μάνατζερ ξέρουν να μοιράζουν εύσημα στις επιτυχίες και να αναλαμβάνουν την ευθύνη στα προβλήματα.
Η «ομάδα» πετυχαίνεται και πρέπει να αρθρώνεται bottom-up, κι όχι από τους προϊσταμένους».
Καθότι πρόσκοπος από πιτσιρικάς, ο ίδιος γνώρισε την ομαδικότητα από μικρή ηλικία.
«Αντίσκηνα, κατασκευές με ξύλα ύψους 10 μέτρων και επιμονή στην ομαδικότητα και τη λεπτομέρεια. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη συγκίνηση όταν ανακοινώθηκε ότι λάβαμε την πρώτη θέση».
Κορυφαία στιγμή φυσικά, ο Παγκύπριος Διαγωνισμός. «Δε θα ξεχάσω ποτέ τον Παγκύπριο Διαγωνισμό Προσκόπων, όταν ήμουν ακόμη στη Β’ Λυκείου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη συγκίνηση όταν ανακοινώθηκε ότι λάβαμε την πρώτη θέση».
•”Μπάλες ποδοσφαίρου και φρεσκοαλεσμένος καφές”
Το προϊόν της Indifex ξεκίνησε από το φοιτητικό δωμάτιο του Δημήτρη στο Μάντσεστερ.
Τα αυτοσχέδια «γραφεία» κατόπιν, μεταφέρθηκαν στο σαλόνι του διαμερίσματος του στην Πάτρα.
«Θυμάμαι ακόμη να είμαστε 5 άτομα γύρω από μερικές οθόνες και ασπροπίνακες και να κατεβάζουμε ιδέες για το πώς να αλλάξουμε τον κόσμο…», αναφέρει γλαφυρά.
Σήμερα η έδρα της εταιρείας στεγάζεται στο Επιστημονικό Πάρκο Πατρών, ενώ το γραφείο ανάπτυξης βρίσκεται στο κέντρο της Πάτρας.
Η πεντάδα επέλεξε ένα φωτεινό γραφείο 150 τ.μ. με ξεχωριστό σαλόνι και αίθουσα συνεδριάσεων.
«Το εξοπλίσαμε με ό,τι είναι απαραίτητο για έναν καλό προγραμματιστή: Μια καλή οθόνη, μια ακριβή, ανατομική καρέκλα, και ένα σετ για την παρασκευή ποιοτικού καφέ: φρεσκοψημένοι κόκκοι, μύλος αλέσεως και μια Gaggia καφετιέρα. Α ναι, και μερικές μπάλες ποδοσφαίρου (γέλια…)».
Σε παράλληλη δράση, τα παιδιά της Indifex προωθούν την ιδέα της προώθησης ενός co- working περιβάλλοντος στα γραφεία τους.
Στην πρώτη φάση της σύστασης του συγκεκριμένου co-working περιβάλλοντος, τα γραφεία της εταιρείας φιλοξενούν δύο ελεύθερους επαγγελματίες με τους οποίους ανταλλάσσουν καθημερινά ιδέες και συζητούν για ό,τι έχει να κάνει με τεχνολογία και επιχειρηματικότητα.
«Στους επόμενους μήνες θα ανοίξουμε μερικές ακόμη θέσεις, οι οποίες θα ανακοινωθούν στον ιστότοπο της εταιρείας μας», μας πληροφορεί ο Δημήτρης.
•”216 χιλιόμετρα, δυτικά της Αθήνας. Ταλαντούχοι άνθρωποι ανάμεσά μας”
Για την ώρα αρέσκεται να βρέχεται από τον Πατραϊκό κόλπο και επιμένει πεισματικά στην έδρα της Πάτρας.
Περιγράφει την καθημερινότητά του εκεί, με μεστές και ουσιώδεις λέξεις.
«Ηρεμία, μικρές αποστάσεις και εξοικονόμηση χρόνου, καλές φιλίες, καλός καιρός», αποτυπώνουν την ζωή του.
Και τα επαγγελματικά;
«Είναι αλήθεια ότι οι καινοτόμες επιχειρήσεις συνήθως ευδοκιμούν σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα. Αυτός είναι και ο λόγος που βλέπουμε συγκέντρωση από startups και καινοτόμες επιχειρήσεις σε περιοχές σαν το Silicon Valley», ο ίδιος όμως σκέφτεται ανθρωποκεντρικά.
«Στο κέντρο κάθε πετυχημένης startup είναι οι άνθρωποι.
Στην περίπτωση της Indifex είναι η φανταστική ομάδα μηχανικών μας.
Ο λόγος που επέλεξα την Πάτρα για την ίδρυση της Indifex είναι γιατί εκεί ήξερα αρκετούς ταλαντούχους ανθρώπους που θα ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο.
Το προϊόν μας απευθύνεται σε μια διεθνή αγορά, έτσι μπορούμε να έχουμε τα γραφεία μας οπουδήποτε στον κόσμο.
Μάλιστα, ένας από τους συνεργάτες μας δουλεύει από το σπίτι του στη νότια Βραζιλία!».
Το ενδεχόμενο της μετακόμισης μοιάζει πανταχού παρόν και πιθανό στο μέλλον.
«Δεν μπορώ να κρύψω ότι θα ήταν μεγάλη μου χαρά να μπορούμε να μείνουμε στην Ελλάδα.
Στον τομέα μου δεν έχει μεγάλη σημασία που μένεις, ούτως ή άλλως ο υπολογιστής είναι ένας μικρός κόσμος.
Μεγάλωσα στη Λεμεσό, μια πόλη περίπου σαν την Πάτρα.
Είμαι πλαισιωμένος από έναν καλό κύκλο ανθρώπων, πιθανών συνεργατών.
Αγαπάμε την Ελλάδα και αγαπάμε και την Πάτρα.
Ωστόσο οι στόχοι μας είναι πολύ μεγάλοι και τα επόμενα βήματα της Indifex απαιτούν κινητικότητα κεφαλαίου και θυσίες.
Η μετακόμιση της Indifex στο εξωτερικό είναι ένα σενάριο το οποίο έχουμε συζητήσει με επενδυτές στο εξωτερικό, και το οποίο συνεχίζουμε να μελετάμε με κάθε νέο υποψήφιο επενδυτή».
•”Η ύφεση, της ύφεσης, ω ύφεση…”
Ο δραστήριος επιχειρηματίας ίδρυσε την εταιρεία του εν έτει 2009, σε μια εποχή που η παγκόσμια κοινή γνώμη μιλούσε για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα.
Πέρα από τις εγχώριες οικονομικές συμπληγάδες χρησιμοποίησε την εξωστρέφεια της εταιρείας και μπήκε δυναμικά στις διεθνείς αγορές.
Για τα δεδομένα της Ελλάδας ωστόσο, ο ίδιος υποστηρίζει τα εξής:
«Πιστεύω ότι οι περίοδοι υφέσεων είναι οι καλύτεροι καιροί για να τολμήσει κάποιος μια αλλαγή.
Ακριβώς τότε είναι που η αγορά αμφισβητεί οτιδήποτε παραδοσιακό, επανεξετάζει αυτά που «φαίνεται ότι δουλεύουν» και τολμάει να κάνει αλλαγές.
Η εταιρεία μας εστίασε στην παγκόσμια αγορά και στην δημιουργία αληθινής, καινοτόμου αξίας προς τους πελάτες της.
Όταν εστιάζεις να λύσεις το πραγματικό πρόβλημα του πελάτη, μια μακροπρόθεσμη συνεργασία είναι αναπόφευκτη».
Πριν από τρεις μήνες μάλιστα, είχε δηλώσει:
“Εμείς αναπτυχθήκαμε μέσα στην καρδιά της κρίσης.
Και τη χρησιμοποιούσαμε όσο καλύτερα μπορούσαμε.
Πάντα αναζητούμε τρόπους να κερδίσουμε, να μειώσουμε το κόστος.
Και τα έχουμε καταφέρει, ειδικά αυτή την περίοδο με την αγορά να αντιμετωπίζει οξυμένα προβλήματα, οι επιχειρήσεις πρέπει να διαφοροποιηθούν από τον ανταγωνισμό.
Η καινοτομία αποτελεί μοχλό για την ανάπτυξη”.
Για τον ίδιο τα media μοιάζουν συχνά με τα τεχνητά εμπόδια που καλούνται να υπερπηδήσουν οι αθλητές δρόμων ταχύτητας.
Οι αιχμές του για τη στάση των ελληνικών ΜΜΕ στην περίοδο της οικονομικής «κρίσης» στην Ελλάδα και τα τεχνητά βαρόμετρα που λειτουργούν υπέρ ή κατά της σύστασης νέων επιχειρήσεων είναι σαφείς.
«Δυστυχώς για όλους μας, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν εστιάζουν στις θετικές προσπάθειες που γίνονται και «ρίχνουν» το ηθικό μας αντί να το ανεβάζουν.
Θα ήθελα να δω ακόμη περισσότερους νέους επιχειρηματίες να αμφισβητούν την πεπατημένη οδό και να επιχειρούν την τύχη τους».
Παραδέχεται ωστόσο, ότι ο δρόμος των επιχειρήσεων που εντάσσονται στην ελληνική νομοθεσία δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα.
Οι δυσκολίες στην πράξη είναι πολλές.
«Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα έχει μεγάλες προκλήσεις όσον αφορά στην καινοτόμο επιχειρηματικότητα.
Πολλά από τα πράγματα που αντιμετωπίζουμε (νόμοι, τύποι φορολογίας, λειτουργία επιχείρησης) έχουν φτιαχτεί στα μέτρα μεγαλύτερων εταιρειών».
Παρά τα υπαρκτά κωλύματα ωστόσο, εμφανίζεται ως διαχρονικός πολέμιος της μιζέριας, που πλήττει τη δημιουργικότητα της χώρας.
«Δεν μπορούμε να μένουμε μια ζωή στη μιζέρια και στην αναμονή να κάνει κάτι το κράτος.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν δρόμοι και ευκαιρίες», εξηγεί και προσθέτει:
«Είναι πολύ εύκολο να παίρνουμε το ρόλο του θύματος όποτε κάτι δεν πάει όπως θα το θέλαμε.
Στο εξωτερικό βλέπει κανείς πολύ λιγότερο αυτή τη νοοτροπία, και για αυτό οι άνθρωποι τολμούν με ό,τι έχουν στη διάθεση τους, και πολλές φορές πετυχαίνουν.
Η Ελλάδα έχει τεράστια αποθέματα ανθρώπινου δυναμικού, παιδείας και πλεονεκτημάτων απέναντι σε άλλες χώρες.
Το στοίχημα είναι να τονωθεί η κουλτούρα της νέας επιχειρηματικότητας και να γίνουν τολμηρές επενδύσεις στον τομέα της Καινοτομίας στην Πληροφορική.
Η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς».
Πρόσφατα ο ίδιος συμμετείχε σε μια νέα διαδικτυακή προσπάθεια του Ινστιτούτου Νεολαίας, στα πλαίσια της θεματικής “Αναζητώντας τις καλές πρακτικές”.
Ανάμεσα σε οnline εισηγήσεις -μέσω βίντεο- του Steve Blank Stanford University, του Ευάγγελου Σιμούδη από την Trident Capital και του Τάσου Αργυρού της Aster Data, ο Δημήτρης Γλέζος παραχώρησε μια μίνι ομιλία, όπου επεσήμανε πως “Συχνά με ρωτάνε τι μπορούμε να βελτιώσουμε στην Ελλάδα για να βοηθήσουμε τις start up εταιρείες, την επιχειρηματικότητα, τη δημιουργικότητα.
Στην πραγματικότητα μπορούμε να βελτιώσουμε πάρα πολλά πράγματα, μπορούμε να μειώσουμε τη γραφειοκρατία.
Η φορολογία είναι ένα πράγμα που οφείλουμε να κοιτάξουμε, δεδομένου πως την Ελλάδα τη συμφέρει να επενδύει πίσω τα χρήματα στις start ups.
Kι αυτό γιατί οι ανερχόμενες επιχειρήσεις είναι πολύ καινοτόμες και δημιουργούν εχέγγυα- βάσεις για το μέλλον”.
•”Μιλώντας με τον Mr Murphy… “
Mέσα στο προσωπικό του ιστολόγιο φιλοξενεί quotes από τους Νόμους του μηχανικού αεροσκαφών Edward Murphy (γνωστών και ως Νόμων του Μέρφυ).
Εκεί διαβάζουμε ένα κλεμμένο copy paste quote με τίτλο… «Πρώτος νόμος ποδηλασίας: Όποιον δρόμο και να πάρεις, είναι ανηφόρα και κόντρα στον άνεμο».
O Δημήτρης ακούει την φράση και χαμογελά…
«Ο νόμος του Μέρφυ μας θυμίζει καθημερινά ότι η ζωή κυλάει και τα πράγματα συμβαίνουν ανεξέλεγκτα χωρίς να τα ελέγχουμε, και το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να βλέπουμε τις αναποδιές με χιούμορ.
Η ζωή είναι ωραία γιατί είναι προκλητική.
Το «τρικ» είναι να βλέπεις τα πάντα ως προκλήσεις και ευκαιρίες να μεγαλώσεις την «ζώνη άνεσης» σου.
Και φυσικά, εκεί που νομίζεις ότι τα πας καλά, ο Μέρφυ θα πεταχτεί να σου θυμίσει ότι αυτό το ένα πράγμα που δεν συνυπολόγισες είναι το πιο σημαντικό.
Εσύ θα χαμογελάσεις και θα συνεχίσεις ακάθεκτος».
•Μηχανικοί (και όχι μόνο) στην χώρα, τα spin off και η γεφύρωση του χάσματος
Στην Ελλάδα όπου το 25% των νέων ηλικίας 20-29 ετών σπουδάζει σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΣΑ για τη χρονιά 2009 το πτυχίο δύσκολα μεταφράζεται σε εξασφάλιση εργασίας.
Κι όμως ο Δημήτρης Γλέζος αντιπαρέρχεται τα παραπάνω με αισιοδοξία, ενώ επιμένει στις λέξεις «πάθος» και δημιουργικότητα.
«Μέσω των συνεργασιών μας στην Indifex, έχουμε ζήσει από πρώτο χέρι το πάθος και τη δημιουργικότητα που έχουν οι φοιτητές.
Τόσο το καλοκαίρι όσο και το χειμώνα η Indifex «τρέχει» ένα πρόγραμμα Internship, στο οποίο δίνει τη δυνατότητα σε φοιτητές να εργαστούν κοντά μας και να εξειδικευτούν για να μας φέρουν ιδέες κ.α.», επισημαίνει.
Στα πρότυπα του Stanford και της Silicon Valley θα έλεγε κανείς…
«Δεν είναι τυχαίο που το Silicon Valley δημιουργήθηκε γύρω από το Stanford, ένα από τα καλύτερα και πιο καινοτόμα πανεπιστήμια στον κόσμο.
Στην Ελλάδα έχουμε μερικά πανεπιστήμια υψηλού επιπέδου.
Αν θέλουμε όμως να ενισχύσουμε τα spin-off και να δημιουργήσουμε περιβάλλοντα επιχειρηματικότητας γύρω από τα πανεπιστήμια έχουμε πολλή δουλειά.
Σημαντικές δράσεις είναι η γεφύρωση του χάσματος μεταξύ αγοράς και πανεπιστημίων, η ενίσχυση του προτύπου του νέου, δημιουργικού επιχειρηματία, η βοήθεια και ανάδειξη επιτυχημένων παραδειγμάτων κλπ.».
Ο Δημήτρης μπλέχτηκε στα «πόδια» των καθηγητών του και επιχείρησε να εφαρμόσει τις θεωρίες στην «πράξη» από πολύ νωρίς…
Από το δεύτερο έτος των σπουδών του συμμετείχε στις ομάδες υποστήριξης του Υπολογιστικού Κέντρου στο Πολυτεχνείο της Πάτρας και στο Εργαστήριο πληροφοριακών συστημάτων υψηλών επιδόσεων (HPCLab) του Τμήματος.
Εκεί ζυμώθηκαν οι πρώτες του εμπειρίες ως δημιουργός υπολογιστικών εργαλείων και ιστοσελίδων.
«Εκεί έμαθα τόσα πολλά και σημαντικά πράγματα, τόσο τεχνικά όσο και γνώσεις γύρω από τη συνεργασία και τον επαγγελματισμό», αναφέρει.
Φοιτητής ακόμη, ο ίδιος δημιούργησε ένα λογισμικό ενημέρωσης των σπουδαστών του Πολυτεχνείου για τις βαθμολογίες τους μέσω διαδικτύου.
“Δεν έδωσα εξετάσεις μια ολόκληρη εξεταστική”, θυμάται ο ίδιος.
Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία του διαδικτυακού κόμβου my.ceid.upatras.gr, το οποίο εξακολουθεί να ενημερώνει φοιτητές και καθηγητές ως και σήμερα.
Από εκεί κι ύστερα άρχισε να αποκτά μεγαλύτερη εμπλοκή στον τομέα των υπολογιστικών συστημάτων.
Τότε, ξεκίνησε να ανακατεύεται με τα κατατόπια των επιχειρήσεων, ενώ έπιασε δουλειά σε μια εταιρεία Πληροφορικής web development στην Πάτρα.
“’Ηθελα να μπω νωρίς στην αγορά εργασίας, ήθελα να μην επιβαρύνω τους γονείς μου με τα δικά μου έξοδα”, υποστηρίζει.
Συμβουλεύοντας τους νέους εντούτοις, ο Δημήτρης θεωρεί κρίσιμο παράγοντα επιτυχίας την εμπειρία του εξωτερικού.
Σε αντιστάθμισμα πάντοτε με το απαισιόδοξο κλίμα που επικρατεί στο εσωτερικό της χώρας μας.
Αν αναλάμβανε ρόλο συμβούλου προς τις νεώτερες γενιές αποφοίτων, ο ίδιος θα έλεγε:
«Να βλέπουν τα πράγματα θετικά και αισιόδοξα, και να μην αφήνουν κανέναν να τους λέει τι μπορεί να πετύχουν και τι όχι.
Λιγότερα ΜΜΕ, περισσότερες συζητήσεις με ανθρώπους που πιστεύουν ότι η αλλαγή όχι μόνο είναι δυνατή, αλλά ήδη γίνεται.
Δεδομένου του ότι υπάρχει βομβαρδισμός απαισιοδοξίας στην Ελλάδα, ένα ή περισσότερα έτη στο εξωτερικό, είτε για μεταπτυχιακό, είτε, ακόμη καλύτερα, για επαγγελματική εμπειρία, πολλές φορές είναι πολύ χρήσιμα».
•”Η εξωστρέφεια”
“Εγώ ως σοσιαλιστής θεωρώ θετική την επιχειρηματικότητα, εφόσον είναι υγιής. Θα κάνω κάθε προσπάθεια για να αναδείξουμε και να επιβραβεύσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Ανθρώπους, όπως ο Δημήτρης Γλέζος που με έδρα την Πάτρα έφτιαξε την εταιρεία Indifex”, θα δηλώσει ο Γιώργος Παπανδρέου.
«Το γεγονός ότι οι επιτυχίες μας έφτασαν στα αυτιά του Έλληνα Πρωθυπουργού δείχνει σε μένα δύο πράγματα:
Πρώτον, ότι η εξωστρέφεια είναι πολύ σημαντικό στοιχείο σε μια startup σαν την Indifex, και δεύτερον, ότι η Ελλάδα έχει αρχίσει να δίνει ιδιαίτερο βάρος στις καινοτόμες εταιρείες, κάτι το οποίο πιστεύω είναι κλειδί για την ανάκαμψη της οικονομίας μας .
Στην Indifex από την αρχή, όταν ξεκινήσαμε είχαμε ως «συνήθεια» να είμαστε πολύ ανοικτοί όσον αφορά στη δουλειά μας, τις δραστηριότητες της ομάδας μας.
Το ίδιο το προϊόν μας είναι ελεύθερο λογισμικό!».
O Δημήτρης Γλέζος μάλιστα, εξηγεί πως η αναφορά του Γιώργου Παπανδρέου δε λειτούργησε απαραίτητα ως διαφήμιση για την Indifex, δεδομένου πως οι πελάτες της εταιρείας προέρχονται από τη διεθνή κυρίως αγορά και την παγκόσμια κοινότητα.
Η εξωστρέφεια αποτελεί εξίσου βασικό χαρακτηριστικό του Δημήτρη & στην προσωπική του ζωή.
Ο ίδιος διαθέτει μια προσωπική ιστοσελίδα, ελεύθερη για πλοήγηση σε κάθε επισκέπτη στο dimitris.glezos.com κι ένα προσωπικό blog με επικαιροποιημένες ενημερώσεις.
Εκεί συστήνεται αυτοπροσώπως σε α’ ενικό.
Επίσης είναι φανατικός χρήστης του twitter και ενίοτε του facebook.
Τα περισσότερα posts του γίνονται στα αγγλικά, προκειμένου να γίνονται κατανοητά στους international users, ενώ ανά περιόδους ανάμεσα σε εταιρικές- τεχνολογικές εξελίξεις αναρτά posts με αγαπημένα του αποφθέγματα, όπως “μην παίρνεις στα σοβαρά, εκείνους που παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά”.
Στη διάρκεια της συμμετοχής του στο MeeGo Conference του Δουβλίνου, ο κ. Γλέζος πάλι, τροφοδοτεί συνεχώς τα στάτους του με ενδιαφέρουσες πληροφορίες από κάθε ημέρα Συνεδρίου.
•”Οι πόρτες των Ευρωβουλευτών στις Βρυξέλλες”
Το «σχήμα» ελεύθερο λογισμικό στο διαδίκτυο στην περίπτωσή του δεν είναι καθόλου τυχαίο.
Μαχητικός εκ φύσεως, στο γ’ έτος της φοιτητικής του σταδιοδρομίας ο Δημήτρης Γλέζος αξιοποίησε δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο του αγωνίστηκε κατά του Ευρωπαϊκού Νομοσχεδίου για τη νομιμοποίηση πατέντων λογισμικού στην Ευρώπη.
Στα πλαίσια της συγκεκριμένης προσπάθειας μάλιστα, βρέθηκε στις Βρυξέλλες, χτυπώντας πόρτες … Ευρωβουλευτών!
«Άσχετος από πολιτική, βρέθηκα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να χτυπάω πόρτες ευρωβουλευτών, εξηγώντας πόσο κακό θα κάνει στην καινοτομία και τους ανεξάρτητους Ευρωπαίους προγραμματιστές ένας νόμος σαν κι αυτόν.
Θυμάμαι ακόμη την πρώτη μου συνάντηση… έτρεμα ολόκληρος και επικράτησε σιγή ενός τουλάχιστον λεπτού πριν καταφέρω να αρθρώσω επιχειρηματολογία», εξηγεί με πάθος.
Το νομοσχέδιο καταρρίφθηκε με 648 ψήφους από το σύνολο των 729. Η πρώτη νίκη –κομμάτι της οποίας στάθηκε ο Δημήτρης- ήταν γεγονός.
•”Οι συναντήσεις των OpenCoffees”
Πέραν των άλλων, ανήκει στην αρχική ομάδα του θαυμαστού κόσμου των… open coffees στην Ελλάδα!
Μια ξενόφερτη ιδέα που εφαρμόστηκε για α’ φορά το 2007 στο Λονδίνο από τον Saul Klein.
Ο ίδιος είχε προσκαλέσει όποιον ενδιαφερόταν να συζητήσει μαζί του σε μια καφετέρια της πόλης.
Το OpenCoffee στην Ελλάδα ξεκίνησε από τον Γιώργο Τζιραλή, νέο επιχειρηματία και σημερινό επενδυτή επιπέδου seed.
Πρόκειται για τακτικές ανοικτές συναντήσεις μεταξύ επιχειρηματιών, επενδυτών ή και οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου, σε ένα εντελώς ανεπίσημο περιβάλλον.
Τον Ιούνιο του 2007 ο Γιώργος Τζιραλής ανακοίνωνε την έναρξη και τιτλοφορούσε την ανάρτηση «Οι ελληνικές start up είναι εδώ».
Σήμερα η ιδέα γνωρίζει πρωτοφανή εξάπλωση με τακτικές συναντήσεις και ανανεώσεις σε διάφορα σημεία της Ελλάδας.
Aθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Γιάννενα, Λάρισα, Δράμα είναι ορισμένες μονάχα από τις πόλεις των open coffees.
«Aποτελεί τακτική συνάντηση μας με διάφορους φίλους επιχειρηματίες και άτομα που τους αρέσει το οικοσύστημα των startups. Στην Πάτρα ετοιμαζόμαστε για την οργάνωση του επόμενου OpenCoffee στους ερχόμενους μήνες», αναφέρει ο Δημήτρης Γλέζος.
Οι τελευταίες εξελίξεις των opencoffees είναι αισιόδοξες.
Πρόσφατα δημιουργήθηκε το ταμείο openfund.com με στόχο τη χρηματοδότηση επιχειρηματικών ιδεών από επενδυτές.
“Δε μπορούμε να μένουμε μια ζωή στη μιζέρια και να περιμένουμε να αλλάξει κάτι από το κράτος. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν δρόμοι και ευκαιρίες”, θα τονίσει ο κύριος Γλέζος.
•Μεταξύ υπολογιστή και… κουζίνας
Κι όμως ο κύριος Γλέζος δεν κάθεται μονάχα στην αναπαυτική καρέκλα του γραφείου του, πλαισιωμένος από οθόνες.
Ο ίδιος ταξιδεύει αρκετά για τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, συμμετέχει σε Συνέδρια και συναντήσεις…
Πέρα από τα παραπάνω ωστόσο, δηλώνει υπέρμαχος του ελεύθερου χρόνου τον οποίο και εντάσσει κατά το μέγιστο δυνατό βαθμό στην καθημερινή του ατζέντα.
«Φροντίζω καθημερινά να έχω τον απαραίτητο ελεύθερο χρόνο για να μπορώ να χαλαρώνω και να διασκεδάζω, ώστε να είμαι τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου πιο ευτυχισμένοι με τη δουλειά μας.
Τα βράδια βρισκόμαστε με φιλαράκια για φαγητό ή βόλτα, ενώ τακτικά απολαμβάνω τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, τα παιχνίδια στρατηγικής και το αγωνιστικό μπριτζ.
Τα σαββατοκύριακα δραπετεύω για ιστιοπλοΐα και αναρρίχηση σε κάποιο βράχο κοντά στην Πάτρα», δηλώνει και αφήνει το καλύτερο για το τέλος… «λατρεύω να μαγειρεύουμε με φίλους».
Μπαίνει συχνά στην κουζίνα και πειραματίζεται κατά το δοκούν κι ανάλογα με τη διάθεση…
Σπανακόρυζο με ρύζι μπασμάτι, γαλοπούλα με σάλτσα δαμάσκηνο, σολωμό στη σχάρα με ασπαράγγια και σάλτσα hollandaise, αλλά και λιγότερο gourmet πιάτα που ακολουθούν τις νότες της παράδοσης όπως μοσχαρίσια μπριζόλα με κυπριακές πατάτες αντιναχτές, παστίτσιο κ.α. αποτελούν ορισμένες μονάχα από τις σπεσιαλιτέ τους, τις οποίες και επιμελείται εξίσου εικαστικά.
Κι όλα αυτά προτού γίνει μόδα το σοτάρισμα και οι ποδιές των Master Chefs στους τηλεοπτικούς μας δέκτες.
Φορώντας ή όχι «χρυσό» σκούφο, σε ένα ευρύτερο επίπεδο, αν επιχειρούσε να χαρακτηρίσει την προσωπικότητά του θα του αρκούσαν μόλις έξι λέξεις, «Αισιόδοξος, επίμονος, και λάτρης της λεπτομέρειας».
Ψάχνοντας στη βιβλιοθήκη του για βιβλία, μάθαμε πως το τελευταίο βιβλίο που διάβασε ήταν το The Future of Ideas, του Lawrence Lessig.
«Το βιβλίο συζητά τα απαραίτητα συστατικά για την αληθινή διάχυση των ιδεών, και πώς το λογισμικό μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης ή ως τροχοπέδη στην καινοτομία». Όπως λέμε Indifex δηλαδή.
•Χωρίς την Indifex πώς θα ήταν η ζωή σου;
Στο άκουσμα της λέξης επιχειρηματικότητα, ο Δημήτρης Γλέζος ανασύρει την εικόνα του Οδυσσέα και το ποίημα του Καβάφη “Ιθάκη”.
“Να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
“Στην πραγματικότητα αυτό είναι η ζωή σε μία start up.
Eίναι η περιπέτεια, η δημιουργικότητα, όλο το κλίμα και χωρίς αυτά η όλη προσπάθεια δεν έχει νόημα.
Αν έχω μια ζωή να δώσω στους νέους επιχειρηματίες, είναι καλές περιπέτειες, να βλέπουν τα πράγματα θετικά κι όλα θα πάνε καλά”, θα δηλώσει με αμεσότητα.
«Είναι δύσκολο να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς την Indifex.
Μια startup την οποία έχεις δημιουργήσει και μεγαλώσει υπομονετικά, και μέσω της οποίας κυνηγάς πολύ μεγάλα όνειρα και φιλοδοξίες, γεμίζει τη ζωή σου με κάθε δυνατό τρόπο.
Αν δεν ήταν η Indifex θα ήταν κάτι άλλο εξίσου φιλόδοξο και προκλητικό».
