Έτσι είναι τα όνειρα…
O καπετάν Βασίλης, η μετέπειτα πορεία του ως εφοπλιστής και επιχειρηματίας & το σημερινό όραμα ανάπτυξης της Μεσσηνίας σε πρωταρχικό τουριστικό προορισμό της Μεσογείου.
Ανήκε στην παλιότερη γενιά εφοπλιστών.
Γεννήθηκε στο Διαβολίτσι της Καλαμάτας, δημιούργησε από το μηδέν μια αυτοκρατορία στον χώρο της ναυτιλίας και κατάφερε να εισχωρήσει στο Χρηματιστήριο της Wall Street με έναν από τους μεγαλύτερους στόλους containers διεθνώς.
Ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, ο Έλληνας που μπάρκαρε στα καράβια σε ηλικία 18 ετών, αγόρασε το πρώτο του φορτηγό- πλοίο με δάνειο και ίδρυσε την πρώτη του ναυτιλιακή εταιρεία σε ηλικία 39 ετών.
Μέχρι τα εβδομήντα πέντε του χρόνια, ο ‘Έλληνας εφοπλιστής παρέμενε δυναμικός παίκτης στο πεδίο των επιχειρήσεων σε ξηρά και θάλασσα, ενώ με την υλοποίηση του Costa Navarino αναδεικνύει την Καλαμάτα σε απόλυτο προορισμό του παγκόσμιου τουριστικού χάρτη.
«Εγώ παιδί μου δεν έκανα την Costa Navarino για δουλειά, γιατί δουλειά είχα και έχω, και δόξα τω Θεώ στρωμένη.
Ήταν ένα όραμά μου από νέος.
Σε φασαρίες και κόπο μπήκα, αλλά έτσι είναι τα όνειρα…», θα δηλώσει το καλοκαίρι του 2010 μετά από χρόνια επίμονης προσπάθειας για το μεγαλύτερο αναπτυξιακό έργο της Πελοποννήσου.
Έθρεφε ανέκαθεν βαθιά αγάπη για την πατρίδα και τον τόπο του.
«Ο Θεός έβαλε την Πελοπόννησο και ειδικά την Μεσσηνία στο καλύτερο κατά την γνώμη μου σημείο του πλανήτη», θα δηλώσει βρισκόμενος στην ιδιαίτερη πατρίδα του.
Ο Μεσσήνιος εφοπλιστής με τη διεθνή φήμη, συνδύαζε με αυθεντικότητα το προφίλ του δυναμικού επιχειρηματία με την ατόφια, ανθρώπινη προσωπικότητα του «καπετάν Βασίλη», όπως του άρεσε να τον φωνάζουν οικείοι και μη…
Διέθετε κοινωνική ευαισθησία, στήριζε με γενναιοδωρία ψυχής δράσεις και έργα κοινωνικού χαρακτήρα στην Πελοπόννησο κ.α., επιδοτούσε προγράμματα ενίσχυσης του απόδημου ελληνισμού και διάδοσης της ελληνικής γλώσσας, ενώ δήλωνε παρών σε οικολογικές πρωτοβουλίες και είχε καθιερώσει περιβαλλοντικές πολιτικές στη ναυτιλιακή βιομηχανία.
Κι όλα αυτά «με την ελπίδα να φυτρώσουν τα άνθη του καλού», όπως ανέφερε…
•”Τα παιδικά χρόνια, τα καράβια και η δημιουργία οικογένειας”
Γεννήθηκε το 1935 στο Διαβολίτσι της Μεσσηνίας.
Ο πατέρας του είχε ανοίξει ελαιοτριβείο στο χωριό, ενώ επρόκειτο για την πρώτη επιχείρηση εκτός Καλαμάτας, που απέκτησε ηλεκτροδότηση.
Τα δημοκρατικά και σοσιαλιστικά φρονήματα του πατέρα του στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου ωστόσο, έφεραν ραγδαίες αλλαγές στην οικογένεια.
Ενώ τα παιδιά είναι ακόμη μικρά σε ηλικία, ο ίδιος μπαίνει φυλακή και διώκεται στην εξορία λόγω δημοκρατικών φρονημάτων.
Η περιουσία της οικογένειας δαπανήθηκε εξολοκλήρου στις δίκες υπεράσπισης του πατέρα.
Ο πιτσιρικάς ακόμη, Βασίλης Κωνσταντακόπουλος περνά δύσκολα παιδικά χρόνια, ενώ στη διάρκεια της Κατοχής συμμετέχει στους εθνικούς αγώνες μέσα από το μέτωπο του Ε.Α.Μ. Το 1948 σε ηλικία δεκατριών μόλις ετών φτάνει στην Αθήνα.
Η άφιξή του στην πρωτεύουσα συμπίπτει ημερολογιακά με την μεγάλη γιορτή της Υπαπαντής, στις 2 Φεβρουαρίου.
Στην αρχή δοκιμάζεται σε διάφορες δουλειές προκειμένου να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη χρήματα για τον βιοπορισμό του.
Μοιράζει το γάλα της ΕΒΓΑ στην πλατεία Εξαρχείων, ενώ μένει στον Κολωνό.
Οι μετακινήσεις του πραγματοποιούνται με το λεωφορείο της γραμμής 10, που εκτελεί τη γραμμή Βοτανικός – Ιπποκράτους.
Αλλάζει δουλειά και πηγαίνει για μεροκάματο σε μια βιομηχανία κουμπιών στην Περικλέους και Ευαγγελιστρίας.
Φιλοπρόοδος από μικρός, μετά τη δουλειά, παρακολουθεί μαθήματα στο νυχτερινό γυμνάσιο της περιοχής.
Παρά το γεγονός, ότι επιστρέφει σπίτι κατάκοπος, επιμένει να μάθει γράμματα.
Αποφοιτεί από το νυχτερινό γυμνάσιο το 1953.
Την ίδια χρονιά, σε ηλικία 18 ετών, μπαρκάρει για πρώτη φορά στα καράβια.
Ο ίδιος θα αναφέρει χρόνια μετά: «Τότε άρχισε το όμορφο ταξίδι μου στη ναυτιλία, ταξίδι γεμάτο μεγάλες συγκινήσεις, αγωνίες, λαχτάρες και χαρές».
Στο πρώτο του ταξίδι, ήταν ακόμη «τζόβενο», μια λέξη που χρησιμοποιεί ο ίδιος στις περιγραφές του.
Τους τρεις πρώτους μήνες του ταξιδιού, πληρώνει την τροφή του, καθώς δε συμπεριλαμβάνεται στην αμοιβή του. Πρόκειται για τις δύσκολες εποχές, οι οποίες διατηρούνται έντονα στην μνήμη του.
Η σχέση του με τη θάλασσα θα τον συνοδεύσει σε όλη τη μετέπειτα πορεία του…
Σε διάστημα μισού περίπου αιώνα, ο «καπετάνιος» θα εξελιχθεί με πείσμα, εργατικότητα και μεθοδευμένους στόχους σε όλες τις βαθμίδες της ναυτικής κυριαρχίας.
Επιστρέφοντας νοερά στο παρελθόν, ο καπετάν Βασίλης είχε δηλώσει πως νιώθει τυχερός, καθώς «είχα την τύχη να γεννηθώ από καλούς γονείς και να κάνω ένα επάγγελμα περήφανο, τη δουλειά του ναυτικού».
Μεταξύ άλλων, θα συμπεράνει με μεστότητα:
«Αν είσαι καλός στην δουλειά σου σε παρακαλούν και δεν παρακαλάς.
Επίσης ταξιδεύοντας στα πέλαγα του κόσμου να συλλογιέσαι, βλέπεις τα σημαντικά και τα ασήμαντα και χαράζεις τη ρότα της ζωής σου».
Παρά την καθιέρωσή του ως ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στο διεθνές πεδίο των ναυτιλιακών επιχειρήσεων ωστόσο, ο καπετάν Βασίλης, ο «καπετάνιος» της Ακτής Μιαούλη- διατηρούσε εξολοκλήρου ένα απλό και προσιτό προφίλ.
Επεσήμανε κατά καιρούς πως νιώθει χρέος να προσφέρει, ενώ προτιμούσε να αποστασιοποιείται από τα Μ.Μ.Ε. και απέφευγε διακριτικά την προβολή της κοινωνικής του προσφοράς.
Η Ελλάδα και οι άνθρωποι της αποτελούσαν -τρόπον τινά- την αχίλλειο πτέρνα του.
Το οικείο περιβάλλον του κι όσοι τύχαινε να συναναστραφούν μαζί του, έκαναν λόγο για έναν καθόλα σεμνό και γενναιόδωρο επιχειρηματία.
Ο π. Πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, μιλώντας για τον καπετάν Βασίλη, θα αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Εκείνο που νομίζω ότι αξίζει να ειπωθεί δημόσια, είναι ότι υπήρξες πρότυπο επιχειρηματικής δράσης και επιτυχίας, αλλά, συνάμα, και κοινωνικής ευθύνης.
Και το λέω αυτό, όχι τόσο για να κάνω φιλοφρόνηση όσο γιατί νομίζω ότι αξίζει τον συμβολισμό να χρησιμεύει το δικό σου παράδειγμα, με την ευχή να βρει άξιους συνεχιστές και στην ίδια σου την οικογένεια αλλά και στην ευρύτερη κοινότητα των ναυτικών της χώρας μας». Μεταξύ άλλων, ο καπετάν Βασίλης πρεσβεύει εμπράκτως τις προσωπικές και εθνικές του αξίες.
Όλα του τα πλοία κυκλοφορούν με ελληνική σημαία στις παγκόσμιες θάλασσες, ενώ το σύνολο του στόλου μάλιστα, επανδρώνεται με ελληνικό πλήρωμα.
Πέραν των παραπάνω, οι ναυτικοί της Costamare Shipping εκτός από το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο, είναι ασφαλισμένοι σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία, ενώ λαμβάνουν εφάπαξ 80.000 ευρώ στη φάση της συνταξιοδότησής τους.
•”Η οικογένεια με την Κάρμεν”
Εν έτη 1962 ωστόσο, ο καπετάν Βασίλης θα γνωρίσει την αγαπημένη του Κάρμεν. Θα τη ζητήσει σε γάμο δύο χρόνια μετά και θα αποκτήσουν μαζί τρία αγόρια. Για τη σύζυγό του ο ίδιος μιλούσε με λόγια τρυφερά, γεμάτα εκτίμηση.
Η Κάρμεν Κωνσταντακοπούλου κατάγεται από τον Τύρναβο, ενώ είχε τελειώσει Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
«Για εμένα ήταν σημαντικό που μια όμορφη, μορφωμένη και ευκατάστατη κοπέλα, η οποία μπορούσε να παντρευτεί όποιον ήθελε και να τον έχει στη στεριά, προτίμησε έναν άνδρα ναυτικό που έλειπε για μεγάλα διαστήματα από το σπίτι. Αυτό ήταν ένδειξη ότι μ’ αγαπούσε αληθινά…», θα δηλώσει.
Αμέσως μετά τη γνωριμία τους, η Κάρμεν αποφασίζει να μη διοριστεί ως καθηγήτρια, ενώ γίνεται αεροσυνοδός.
Ο νεαρός τότε ναυτικός ταξιδεύει με εμπορικά πλοία στη Μεσόγειο, ενώ η κοινή συνάντηση του ζεύγους πραγματοποιείται στοΤελ Αβίβ. Αρχικά, σσυναντιούνται κάθε 15 ημέρες, αργότερα η Κάρμεν τον συνόδευε στα ταξίδια του για δύο ολόκληρους μήνες τον χρόνο. Κάθε Γενάρη και Φλεβάρη.
Το 1969 γεννιέται ο πρώτος γιος της οικογένειας. Ήταν η πρώτη και η μοναδική φορά στη ζωή του, που ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος αποφασίζει να αφήσει τα καράβια.
Εξομολογείται στη σύζυγό του πως σκέφτεται να γίνει μπακάλης. Η Κάρμεν ωστόσο, έμοιαζε κάθετη: «Θα αποτύχεις γιατί λόγω του χαρακτήρα σου όποιος έρχεται και δεν έχει να αγοράσει θα του το χαρίζεις και έτσι θα πέσεις έξω. Αν πάλι επιτύχεις, σημαίνει πως άλλαξες χαρακτήρα, και αυτό είναι ακόμη χειρότερο…».
Ο δεύτερος γιος της οικογένειας, ο Αχιλλέας γεννιέται το 1971 και ο «Βενιαμίν» του σπιτιού, ο μικρότερος γιος, Χρήστος γεννήθηκε το 1974.
Ο μεγάλος γιος διοικεί σήμερα την Costamare Shipping, o δεύτερος γιος ασχολείται με τις επιχειρήσεις εκτός Ναυτιλίας και ο τρίτος κατά σειρά γιος έχει αναλάβει το εργοστάσιο εξόρυξης και επεξεργασίας ορυκτών.
Το Νοέμβρη του 2010 στη διάρκεια μιας τιμητικής εκδήλωσης στο πρόσωπό του, ο καπετάν Βασίλης θα νιώσει ευγνώμων για τη ζωή του και θα μιλήσει δημοσίως για τη σύζυγό του:
«Για μένα ήταν και η μάνα και η σύντροφος, με έπλασε αυτό που είμαι. Ότι έγινα ειλικρινά το χρωστάω στην Κάρμεν, στον Θεό για την καλή πνευματική και σωματική υγεία που μου έδωσε και στους πάντα άξιους συνεργάτες μου, που μαζί είμαστε μια γροθιά και εξακολουθούμε να είμαστε».
• “Ο Επιχειρηματίας Βασίλης Κωνσταντακόπουλος”
Το πρώτο φορτηγό πλοίο αγοράστηκε με δάνειο
Αρκετά νέος, σε ηλικία 27 μόλις ετών, αρχίζει να διαφαίνεται η επιχειρηματική του στόφα.
Ο νέος Βασίλης Κωνσταντακόπουλος προσκομίζει τα χαρτιά του για σύναψη δανείου και αγοράζει το μικρό φορτηγό πλοίο, στο οποίο εργαζόταν.
Δίνει 25.000 δολάρια στο χέρι και αγοράζει το υπόλοιπο επί πιστώσει.
Οι αποφάσεις του δεν θα τον διαψεύσουν.
Στα 39 του χρόνια τα σχέδιά του προχωρούν και ο ίδιος προχωρά στη σύσταση της ναυτιλιακής εταιρείας Costamare Shipping SA.
H εταιρεία εκμεταλλεύεται τη ναυτιλιακή κρίση της περιόδου 1982-84 και ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος προχωρά στην αγορά οκτώ νέων πλοίων σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή.
Το σύνολο της αξίας των πλοίων δε ξεπερνά την αξία ενός διαλυτηρίου πλοίων.
Λίγο καιρό μετά, ο καπετάν Βασίλης καταστρώνει νέο πλάνο δράσης.
H Costamare Shipping, αμέσως μετά την χρεωκοπία της εταιρείας γραμμών Ελληνικής του Γρηγόριου Καλλιμανόπουλου, προσλαμβάνει το εξειδικευμένο προσωπικό της εταιρείας και μπαίνει στην αγορά των τακτικών γραμμών ως ναυλωτής πλοίων.
Η επόμενη εικοσαετία διαγράφεται ιδιαίτερα ανοδική για τον Βασίλη Κωνσταντακόπουλο.
Το επιχειρηματικό του άστρο μεσουρανεί στη ναυτιλία.
Το 2000 η Costamare διαχειρίζεται 35 συνολικά πλοία, με μεταφορική ικανότητα 1.560.000 dwt/ έκαστο.
Την ίδια χρονιά η εταιρεία καταρτίζει ένα μεγαλεπήβολο, επενδυτικό σχέδιο που αγγίζει το 1 δις δολάρια για την κατασκευή νεότευκτων πλοίων μεταφοράς container.
Στις 27 Ιουλίου 2006, η εταιρεία παραλαμβάνει το μεγαλύτερο πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, συνολικής έκτασης όσο τέσσερα γήπεδα ποδοσφαίρου από τα κινέζικα ναυπηγεία της Σαγκάης.
Το μήκος του πλοίου υπολογίζεται στα 350.56 μέτρα και το πλάτος στα 43 μέτρα, ενώ αναπτύσσει ταχύτητα 25.5 κόμβων/ ώρα. Το πλοίο ονομάζεται Cosco Hellas.
Μαζί με το Cosco η εταιρεία του καπετάν Βασίλη παραλαμβάνει τέσσερα ακόμη πλοία- μαμούθ.
Η συγκεκριμένη επένδυση της Costamare Shipping, υπολογίζεται περί τα 600 εκατομμύρια δολάρια
Τα πέντε πλοία ναυλώνονται άμεσα στην Cosco έναντι 900 εκατομμυρίων δολαρίων, ποσό που φαντάζει αστρονομικό.
Το 2007 η ναυτιλιακή εταιρεία του Βασίλη Κωνσταντακόπουλου διαθέτει 51 πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων.
• Η Costamare Shipping, μια διεθνής δύναμη στο χώρο της ναυτιλίας
Xρόνο με τον χρόνο, η Costamare Shipping αναδεικνύεται σε μία από τις μεγαλύτερες ναυτιλιακές εταιρείες πλοίων μεταφοράς παγκοσμίως.
Ο στόλος της περιλαμβάνει τα μεγαλύτερα σε μέγεθος και μεταφορική ικανότητα containerships σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η χωρητικότητά των πλοίων υπολογίζεται σε 9.500 εμπορευματοκιβώτια ανά πλοίο.
Στο μεταξύ την εταιρεία αναλαμβάνει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντακόπουλος, υπό την υψηλή επιστασία του πατέρα του.
Το 2008 η εταιρεία Costamare Shipping διαθέτει ένα τεράστιο δυναμικό εξήντα πλοίων.
Τα πλοία μεταφέρουν κυρίως εμπορευματοκιβώτια και είναι ναυλωμένα στην κινεζικών συμφερόντων Cosco.
Στο διάστημα αυτό, η Costamare Shipping βάζει στα σκαριά ένα μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα για νέες αγορές πλοίων- κοντέινερ, ενώ προετοιμάζει τον φάκελο εισαγωγής της στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.
Αρχικός στόχος είναι η άντληση μέχρι και 260 εκατομμυρίων δολαρίων.
Ο καπετάν Βασίλης ετοιμάζεται να ενισχύσει τις μετοχές του στη Wall Street, ενώ η συγκεκριμένη κίνηση ανοίγει και πάλι την πόρτα της αμερικανικής κεφαλαιαγοράς για τις ναυτιλιακές εταιρείες.
Η Costamare θα διαθέσει 13.300.000 μετοχές σε ένα εύρος τιμής μεταξύ 15-17 δολαρίων.
Δεδομένου πως το σύνολο των μετοχών της εταιρείας ανέρχονται σε 60.000.000, η εταιρεία διαθέτει ουσιαστικά το 25,5% των μετοχών της.
Η Costamare στη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου, τονίζει στους ενδιαφερόμενους επενδυτές, ότι υπάρχει πρόσφορο έδαφος για επενδύσεις σε ναυτιλιακές.
Οι τιμές των πλοίων βρίσκονται σε χαμηλά επίπεδα και οι επενδυτές θα βγουν κερδισμένοι από την ανάκαμψη της αγοράς.
Τα επίσημα οικονομικά στοιχεία της εταιρείας του Βασίλη Κωνσταντακόπουλου επιβεβαιώνουν την κερδοφόρα τους πορεία ανάπτυξης.
Το 2007 τα έσοδά της Costamare Shipping ανέρχονται σε 370,121 εκατ. δολάρια και τα κέρδη της σε 115,42 εκατ. δολάρια.
Το 2008 τα έσοδα ανήλθαν στα 426,348 εκατ. δολάρια και τα κέρδη στα 99,77 εκατ. δολάρια ενώ το 2009 τα έσοδα της ανήλθαν στα 399,939 εκατ. δολάρια και τα κέρδη στα 116,929 εκατ. δολάρια.
Το πρώτο εξάμηνο του 2010 τα έσοδα της Costamare ανήλθαν στα 178,824 εκατ. δολάρια και τα κέρδη στα 45,636 εκατ. δολάρια έναντι 70,269 εκατ. δολάρια το αντίστοιχο περσινό διάστημα.
•”Το όνομα Βασίλης Κωνσταντακόπουλος στη Lloyd’s list”
Οι εφοπλιστικοί κύκλοι προσάπτουν στον Μεσσήνιο εφοπλιστή τον τίτλο «Ο Βασιλιάς των containers».
To 2004 ένα αφιέρωμα της Lloyd’s List τον αναφέρει ως “The Greek King of Containers”.
O αριθμός των πλοίων αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα αδιάψευστο τεκμήριο.
Σχετικά πρόσφατα, το 2009 επτά Επιμελητήρια της Πελοποννήσου τιμούν τον Βασίλη Κωνσταντακόπουλο για την προσφορά του στην ανάπτυξη της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου. Η σχετική εκδήλωση λαμβάνει χώρα στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθήνας.
Οι δράσεις του όμως, δεν σταματούν εδώ…
Λίγα χρόνια πριν, το 1996 ο καπετάν Βασίλης εκλέγεται ο τέταρτος στη σειρά Πρόεδρος της Helmepa, ενώ το 2000 ανακηρύσσεται επίτιμος πρόεδρος.
Παράλληλα, είναι Πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής του Germanischer Lloyd, υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΣΕΤΕ, του Vryonis Center στο Sacramento της Καλιφόρνιας, της Μεσσηνιακής Αμφικτιονίας και του Pylos Archaeology Foundation. Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος στο Swedish Club κ.α.
• Από τη θάλασσα στη στεριά. Η ίδρυση της ΓΕΩ
Ο καπετάν Βασίλης δεν διαθέτει μόνο καράβια.
Ο ίδιος διαθέτει στη Βόρεια Ελλάδα, ένα εργοστάσιο εξόρυξης και επεξεργασίας ορυκτών.
Η βιομηχανία «ΓΕΩ» λειτουργεί στα Γρεβενά.
Παράλληλα, είναι ιδρυτής των εταιρειών ΤΕΜΕΣ και ΚΟΣΤΑΚΡΟΥΙΖΓΚ.
• «Να ιδρυθεί Γραφείο Μεγάλων Επενδύσεων στην Ελλάδα»
Έμπειρος και αντικειμενικός παρατηρητής της επιχειρηματικής δραστηριότητας στο εσωτερικό της χώρας, ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος θα κρούσει δικαίως τον κώδωνα του κινδύνου στις πολιτικές αρχές της χώρας, προ οικονομικής ύφεσης, εν έτη 2005.
Σε μια εορταστική ατμόσφαιρα, στην εκδήλωση για την κοπή της πίτας του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδας της ίδιας χρονιάς, ο κ. Κωνσταντακόπουλος θα κεντρίσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, απαντώντας με σαφήνεια στην προτροπή του Υπουργού Εργασίας, Π. Παναγιωτόπουλου να επενδύσουν οι Έλληνες επιχειρηματίες στο εσωτερικό της χώρας.
Τότε ο κύριος Κωνσταντακόπουλος πρωτοστάτησε δια στόματος πολλών επιχειρηματιών, ασκώντας σαφείς επικρίσεις στις δυσλειτουργίες της ελληνικής γραφειοκρατίας.
Ο ίδιος άλλωστε διέθετε την εμπειρία του εξωτερικού, καθώς είχε επενδύσει κατά το παρελθόν στην Αμερική.
Στην αντίπερα πλευρά του Ατλαντικού, είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια ολόκληρη πόλη, συνολικής έκτασης 2.000 τ.μ., δίχως να αντιμετωπίσει καμία γραφειοκρατική διαδικασία. Την ίδια χρονιά, ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος προτείνει στη Κυβέρνηση τη δημιουργία ενός Γραφείου Μεγάλων Επενδύσεων στη χώρα.
Πρόκειται για μια πρόταση που έχει επαναφέρει το 1992 στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και το 1996 στον π. Υπουργό Οικονομίας, Γιάννο Παπαντωνίου.
Αυτή τη φορά, ο κ.Κ.Καραμανλής, τον καλεί πέντε εβδομάδες μετά στο Μέγαρο Μαξίμου, προκειμένου να καταθέσει τις απόψεις του.
Ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος δείχνει θετικός στο ενδεχόμενο να πραγματοποιήσει επενδύσεις στην Ελλάδα, αν καθιερωθούν οι απαραίτητες προϋποθέσεις εγγύησης για μια επιχειρηματική επιτυχία.
«Ο ελληνικός εφοπλισμός, ειδικά τα τελευταία χρόνια, συγκεντρώνει μεγάλο πλούτο και πιστεύω ότι πολλοί πλοιοκτήτες, ειδικά της δικής μου ηλικίας, θα θέλανε να επενδύσουν στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στους τόπους καταγωγής τους, για λόγους που ο καθένας μπορεί εύκολα να καταλάβει», θα δηλώσει με έμφαση.
«Ο λόγος που δεν το κάνουν είναι η γραφειοκρατία και η ασάφεια στο νομοθετικό πλαίσιο και για τον λόγο αυτό πρότεινα να ιδρυθεί ένα γραφείο υποδοχής μεγάλων επενδύσεων, που θα έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες στην αδειοδότηση των σοβαρών επενδύσεων.
Με άλλα λόγια: Ο επενδυτής θα υποβάλει το επενδυτικό του πρόγραμμα στο γραφείο αυτό, το οποίο θα αποφασίζει εάν η συγκεκριμένη επένδυση ενδιαφέρει το κράτος, θα ελέγχει τη φερεγγυότητα και την αξιοπιστία του υποψήφιου επενδυτή και θα παίρνει μια εγγυητική επιστολή τραπέζης με την οποία θα εξασφαλίζεται η υλοποίηση του επενδυτικού προγράμματος μόλις εκδοθούν οι απαραίτητες άδειες.
Ταυτόχρονα όμως θα δεσμεύεται και το κράτος για τον χρόνο έκδοσης των αναγκαίων αδειών, για να μπορεί έτσι κάθε ενδιαφερόμενος να κάνει το πρόγραμμά του». Ο καπετάν Βασίλης μάλιστα, θα προσπαθήσει να ευαισθητοποιήσει περαιτέρω την κυβέρνηση της χώρας σε μια απόπειρα σύγκρισης με την επιχειρηματική κουλτούρα που επικρατεί στην αναπτυσσόμενη και γείτονα χώρα, Τουρκία.
Θα αναφέρει δημοσίως το περιστατικό, όπου εκπρόσωπος του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών τον επισκέφτηκε και τον προσκάλεσε να επισκεφτεί την Κωνσταντινούπολη, να επιβιβασθεί σε ελικόπτερο και να διαλέξει οποιαδήποτε παραλιακή περιοχή ήθελε, ανάμεσα στη Σμύρνη και στην Αλεξανδρέτα, προκειμένου να δημιουργήσει εκεί ένα σύγχρονο τέρμιναλ εμπορευματοκιβωτίων.
Ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος θα αναφέρει πως απέρριψε την πρόταση, ενώ θα επισημάνει πως ουδέποτε επενδυτές τυγχάνουν τέτοιας αντιμετώπισης στην Ελλάδα.
•”Ο «καπετάν Βασίλης»”
Το Costa Navarino , η πρώτη υλοποίηση Π.Ο.Τ.Α.Ένα ανθρώπινο όραμα ζωής.
Λίγα χρόνια μετά, ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος εμφανίζεται έτοιμος να πραγματοποιήσει μια μεγάλης κλίμακας επένδυση στην χώρα.
Το 1997 συλλαμβάνει για πρώτη φορά την ιδέα, η οποία ξεφεύγει από τα στενά επιχειρηματικά κλισέ.
Η νέα επένδυση ταυτίζεται με ένα προσωπικό όραμα του Βασίλη Κωνσταντακόπουλου για την ανάδειξη της γενέτειράς του σε έναν από τους ιδανικότερους προορισμούς παγκοσμίως.
Το επενδυτικό σχέδιο στοχεύει στη δημιουργία μιας μεγάλης τουριστικής μονάδας, η οποία θα συμβάλλει τα επόμενα χρόνια, στην ουσιαστική κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη του νοτίου τμήματος της Πελοποννήσου.
Το σχέδιο θα αναπτυχθεί σε μια τεράστια έκταση 250.000 τ.μ., η οποία ανήκει στην ιδιοκτησία του. Ο καπετάν Βασίλης είχε αγοράσει το πρώτο του οικόπεδο στην περιοχή το 1982.
Στα χρόνια που ακολούθησαν στη διάρκεια της δεκαετίας του ’80, ο ίδιος οριοθετεί μια τεράστια έκταση μεταξύ Πύλου και Ρωμανού, ενώ αγοράζει μεγάλες εκτάσεις στην περιοχή με τη βοήθεια του φίλου του, μεσίτη, Φ. Καραμπάτσου.
Αγοράζει εκτάσεις από 1.300 ιδιοκτήτες της περιοχής.
«Εκτός από την Αίγινα και μια μικρή έκταση τελευταία στη Σαντορίνη, όλη μου η κτηματική περιουσία βρίσκεται στη Μεσσηνία.
Τη δεκαετία του ’80 πολλοί μου πρότειναν αγορές σε διάφορες περιοχές της χώρας.
Θα μπορούσα να είχα αγοράσει ατελείωτες εκτάσεις, όμως εμένα με ενδιέφερε μόνο η Μεσσηνία.
Είναι ευλογημένος τόπος, επίγειος παράδεισος… και ευτυχώς μέχρι τώρα δεν έχει αναπτυχθεί άναρχα τουριστικά», θα δηλώσει.
Το αρχικό σχέδιο προϋπολογισμού ξεπερνούσε τα 600 εκατομμύρια ευρώ στην α΄ φάση ολοκλήρωσής του έργου.
Η επένδυση θα περιελάμβανε πολυτελή ξενοδοχεία, δύο γήπεδα γκολφ, συνεδριακό κέντρο, μονάδες θαλασσοθεραπείας και μια τεχνητή λίμνη.
Στη διάρκεια της α΄ φάσης υλοποίησης του έργου μάλιστα, η εταιρεία – φορέας ανάπτυξης του έργου θα προσλάμβανε άτομα σε 750 νέες θέσεις εργασίας.
Σε δεύτερο επίπεδο, το επιχειρηματικό πλάνο όριζε μία δεύτερη φάση υλοποίησης του έργου με τη δημιουργία επτά ξενοδοχειακών μονάδων και άλλων δύο γηπέδων γκολφ, τα οποία θα εξασφάλιζαν 1.000 περίπου νέες θέσεις εργασίας.
Η παραπάνω πρόταση ανάπτυξης ουσιαστικά, θα προσέφερε μισθούς και θα κάλυπτε θέσεις εργασίας για χιλιάδες οικογένειες στη Μεσσηνία.
Ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος εμφανίζεται για μια ακόμη φορά διατεθειμένος να συμβάλλει καθοριστικά στην καθιέρωση αναπτυξιακών δομών στην περιοχή.
Η προσφορά εκατοντάδων θέσεων εργασίας, η κατασκευή μονάδων παραγωγής εναλλακτικών μορφών ενέργειας καθώς και η προώθηση των τοπικών αγροτικών προϊόντων και της τοπικής παράδοσης, αποτελούν βασικές προτεραιότητες του καπετάν Βασίλη.
Κατόπιν τούτων, την ίδια χρονιά (1997) ο επιχειρηματίας καταθέτει πρόταση στον Ε.Ο.Τ. για τη δημιουργία Περιοχών Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης.
Η πρόταση Κωνσταντακόπουλου και η πρόταση της εταιρείας Μέτων των Αρφάνη – Χιόνη για την ΠΟΤΑ Αστακού, αποτελούν τις δύο πρώτες προτάσεις για τη δημιουργία Π.Ο.Τ.Α. στην Ελλάδα.
Κατόπιν των προτάσεων, στα τέλη του 1997 ψηφίζεται ο νόμος 2545, στο άρθρο 29, ο οποίος περιγράφει τη βασική νομοθεσία περί ΠΟΤΑ.
Το 1998 ορίζεται φορέας της επένδυσης η εταιρεία TEMES SA, καταθέτει τον πλήρη φάκελο για την ανάληψη του έργου.
Η έναρξη των εργασιών ανέγερσης ωστόσο, κολλά επί σειρά ετών σε γραφειοκρατικές «τρικλοποδιές», προβλήματα στην έκδοση αδειών κ.λπ.
Στην διαδικασία έκδοσης των αδειών αναμειγνύονται η Αρχαιολογική Υπηρεσία, η Πολεοδομία και σειρά Υπουργείων.
Ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος ωστόσο, δίνει επίμονο και μακροχρόνιο αγώνα, ώσπου να εξασφαλιστούν όλες οι απαραίτητες προϋποθέσεις.
Το 2001 η ΤΕΜΕS SA λαμβάνει τις πρώτες δασικές και χωροταξικές γνωμοδοτήσεις.
Μεταξύ 2001-2003 εκκρεμούν οι πρώτες αρχιτεκτονικές μελέτες και μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Το 2005 τα προβλήματα δείχνουν να προσπερνιούνται.
Το 2006 εκδίδεται η οικοδομική άδεια, ενώ παραδίδεται η περιβαλλοντική μελέτη του έργου.
Η TEMES ανακοινώνει τη δημιουργία τουριστικού θερέτρου στην περιοχή της Πύλου, συνολικού εμβαδού 2.700 στρεμμάτων.
Η συγκεκριμένη επένδυση εντάσσεται στο πλαίσιο των Π.Ο.Τ.Α. (Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης) του Ε.Ο.Τ.
Η συγκεκριμένη Π.Ο.Τ.Α. Μεσσηνίας οριοθετήθηκε σύμφωνα με σχετική νομοθεσία, το 2001.
Μέχρι και το 2009 για την άδεια λειτουργίας του συγκροτήματος έχουν χρειαστεί περισσότερες από 3.000 υπογραφές και 600 αδειοδοτήσεις από διάφορες εταιρείες του Δημοσίου, ενώ απασχολήθηκαν 80 μελετητικές εταιρείες και 1.200 συνολικά μελετητές.
• «Ο Θεός έβαλε τη Μεσσηνία στο καλύτερο κομμάτι του πλανήτη»
Τα χρόνια που έπονται, το προσωπικό όραμα του Βασίλη Κωνσταντακόπουλου παίρνει πνοή.
Ο ίδιος και ο γιος του Αχιλλέας Κωνσταντακόπουλος, απόφοιτος τουριστικών σπουδών στη Λοζάννη, εργάζονται για να πραγματοποιήσουν το όνειρο, που ακούει στο όνομα Costa Navarino.
Το συγκρότημα εκτείνεται σε έκταση δέκα χιλιάδων στρεμμάτων και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα μεγάλα τουριστικά θέρετρα της Γαλλίας και της Ιταλίας.
H κατασκευαστική εταιρεία «Τουριστικές επιχειρήσεις Μεσσηνίας» προσφέρει αρχικά περισσότερες από 900 θέσεις εργασίας.
Στο κέντρο της φιλοσοφίας τoυ Costa Navarino τίθεται ο σεβασμός για το περιβάλλον, τις παραδόσεις και την τοπική κοινωνία και έχει στόχο τη διαφύλαξη και προβολή της μεσσηνιακής κληρονομιάς.
Για το management της ΠΟΤΕ Μεσσηνίας, ο δημιουργικός εφοπλιστής εξασφαλίζει συνεργασία με τον μεγαλύτερο τουριστικό όμιλο της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Τίποτε δε θυμίζει τα στενά κλισέ μιας στείρας επένδυσης. Αντίθετα, απόλυτος στόχος τίθεται η αναβάθμιση του τουριστικού ενδιαφέροντος προς την χώρα μας.
Στο στάδιο υλοποίησης του έργου, στο Costa Navarino απασχολούνται ορισμένα από τα διασημότερα ονόματα στον χώρο της αρχιτεκτονικής και της εσωτερικής διακόσμησης.
Ο δημιουργικός Βασίλης Κωνσταντακόπουλος επιθυμεί να κατασκευαστούν όλα στην εντέλεια. Η μονάδα θα ανοίξει για το κοινό τον Μάιο του 2010.
Το συγκρότημα βρίσκεται στη Δυτική Μεσσηνία, μεταξύ Πύλου και Ρωμανού, ενώ περιλαμβάνει τέσσερα ξενοδοχεία πέντε αστέρων, με περισσότερα από χίλια δωμάτια, δύο γήπεδα γκολφ τελευταίων προδιαγραφών, γήπεδα τένις, κέντρο θαλασσοθεραπείας, θαλάσσιο πάρκο, spa καθώς και συνεδριακό κέντρο.
Το τελικό ποσό της επένδυσης ανήλθε στο 1.2 δις ευρώ.
Ο εξωτερικός αρχιτεκτονικός σχεδιασμός του συγκροτήματος έγινε από τον Αλέξανδρο Τοπάζη και το εσωτερικό design από την Μαρία Βαφειάδου, ενώ τα γήπεδα του γκολφ, σχεδιάστηκαν από τον γερμανό πρωταθλητή του αθλήματος, Μπέρναντ Λάνγκερ.
Παράλληλα με τα παραπάνω, στην ευρύτερη ζώνη φυτεύονται 6.500 υπεραιωνόβια ελαιόδεντρα για την παραγωγή λαδιού και προϊόντων της ελιάς.
Το έργο της μεταφύτευσης δέντρων ελιάς 300 ετών ανέρχεται σε 1. 5 εκατομμύριο ευρώ κόστους.
Στα πλαίσια της τουριστικής ενίσχυσης εντάσσεται και η προοπτική καθιέρωσης πτήσεων προς Καλαμάτα από την Air Berlin.
Μια δεύτερη σκέψη είναι η μεταφορά των επισκεπτών με υδροπλάνο στην περιοχή.
«Έμπαινα στα αεροπλάνα των ξένων αερογραμμών και έβλεπα σε κύκλους προορισμούς όπως το Ηράκλειο, η Ρόδος, η Κως… και έλεγα θα βάλω και τη Μεσσηνία στον χάρτη των προορισμών.
Όταν η Aegean έβγαλε τις διαδρομές ήρθε ο γιος μου, ο Αχιλλέας, και μου έφερε σε κύκλο την Καλαμάτα», είχε δηλώσει παλιότερα ο καπετάν Βασίλης.
Στις αρχές Μαΐου του 2010 πάλι, ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος θα δηλώσει ξεκάθαρα:
«Στόχος μας είναι να γίνει η Μεσσηνία ένας από τους πιο ποιοτικούς προορισμούς στη Μεσόγειο.
H στρατηγική μας για την προβολή του προορισμού κινείται σε αυτή τη κατεύθυνση και η ανταπόκριση που βλέπουμε από τις διεθνείς αγορές είναι μεγάλη.
Η Costa Navarino, μια περιοχή με ιδιαίτερα εύκολη πρόσβαση για τους Έλληνες επισκέπτες μας, αναπτύσσεται σε ένα από τα πιο μαγευτικά παραθαλάσσια τοπία της Ελλάδας και θα προσφέρει ευρύ φάσμα εμπειριών».
• Με σεβασμό στις περιβαλλοντικές ανάγκες και στον φυσικό πλούτο της περιοχής
Βασική προτεραιότητα της οικογένειας Κωνσταντακόπουλου στη διάρκεια αποπεράτωσης του Costa Navarino, τόσο στη φάση της ανέγερσης, όσο και στη σημερινή φάση της λειτουργίας του έργου, παραμένει η μικρότερη δυνατή περιβαλλοντική επιβάρυνση της περιοχής.
Η επένδυση πρεσβεύει τα ιδεώδη μιας σαφούς εταιρικής κοινωνικής ευθύνης με σεβασμό στη φυσική και πολιτιστική κληρονομιάς του τόπου.
Στην επιφάνεια των 250.000 τ.μ., ο κ. Κωνσταντακόπουλος σχεδιάζει την ανοικοδόμηση μόλις του 9% της συνολικής έκτασης, ήτοι 2.700 στρέμματα, παρά το γεγονός ότι η άδεια προέβλεπε την ανοικοδόμηση του 20% της περιοχής. Ο ίδιος επιμένει πως δε θέλει να αλλοιωθεί ο φυσικός πλούτος της περιοχής.
Επιδίωξη της ΤΕΜES είναι η δημιουργία ενός φιλικού προς το περιβάλλον έργου.
Για τις ανάγκες ύδρευσης των γηπέδων γκολφ δημιουργούνται δύο υδατοδεξαμενές 500.000 τ.μ.
Την ίδια στιγμή, οι ενεργειακές ανάγκες του συγκροτήματος καλύπτονται πλήρως μέσα από τις διαθέσιμες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Στα πλαίσια της παραπάνω φιλοσοφίας, περιλαμβάνεται η δημιουργία ενός μεγάλου φωτοβολταϊκού πάρκου, αξίας 100 εκατ. ευρώ & ισχύος 22 MW.
Παράλληλα, προβλέπονται έργα γεωθερμίας, τα οποία θα μειώσουν τους ρύπους από τα κλιματιστικά κατά 86%.
Μέσα στο 2010 το Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης στέλνει οικολόγους ερευνητές στο Costa Navarino. H παγκόσμια πρωτοπορία της επένδυσης Κωνσταντακόπουλου εντυπωσιάζει την ευρωπαϊκή ερευνητική κοινότητα.
Το φθινόπωρο της περασμένης χρονιάς, φοιτητές και ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και την Academy of Athens πραγματοποιούν μια πρώτη επίσκεψη στο Navarino Environmental Observatory, (NEO).
Η Karin Holmgren, καθηγήτρια στη Φυσική Γεωγραφία του Πανεπιστημίου Στοκχόλμης θα δηλώσει για την επένδυση του κ. Κωνσταντακόπουλου:
«Αυτό που μας αιχμαλώτισε ήταν το ειλικρινές και σοβαρό ενδιαφέρον της εταιρείας για το περιβάλλον…
Πολλοί πιστεύουν ότι ήταν αδύνατος ο συνδυασμός της πολυτέλειας, της φιλικότητας προς το περιβάλλον και του γκολφ, σε ένα άγνωστο για τους τουρίστες μέρος της Ελλάδας.
Σήμερα, όμως, ακόμη περισσότεροι πιστεύουν ότι ο Καπετάν Βασίλης – όπως αποκαλείται από τους ντόπιους ο κ. Κωνσταντακόπουλος – και το Project του Costa Navarino είναι ακριβώς το έναυσμα που χρειάζεται η Ελλάδα για να επιβιώσει, και όχι μόνο σαν μια τουριστική χώρα».
•«Δεν έκανα την Costa Navarino για δουλειά»”
Ο καπετάν Βασίλης, ο μεγάλος Έλληνας εφοπλιστής δημιούργησε το Costa Navarino, εμπνεόμενος από μια βαθιά αγάπη για την ιδιαίτερη πατρίδα του.
Πέρα από την επιχειρηματική του οντότητα, το Costa Navarino εκπληρώνει την ανθρώπινη υπόσταση του κ. Βασίλη Κωνσταντακόπουλου.
Ο ίδιος θα δηλώσει για την επένδυσή του: «Εγώ παιδί μου δεν έκανα την Costa Navarino για δουλειά, γιατί δουλειά είχα και έχω, και δόξα τω Θεό στρωμένη. Ήταν ένα όραμά μου από νέος. Σε φασαρίες και κόπο μπήκα, αλλά έτσι είναι τα όνειρα…».
Στα εβδομήντα πέντε του χρόνια, ο καπετάν Βασίλης ένιωθε τυχερός από την εκπλήρωση των στόχων του.
«Είμαι τυχερός που υπάρχει ο Αχιλλέας (σ.σ. ο γιος του), αλλιώς δεν θα μπορούσα να κάνω αυτό που έκανα στην περιοχή.
Έχει δώσει πολλή αγάπη σε αυτό το πράγμα και πολύ χρόνο από την οικογένειά του, καθώς αυτά που έγιναν δεν ήταν εύκολο πράγμα.
Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις αυτό να συνεχιστεί.
Ο Θεός έβαλε την Μεσσηνία στο καλύτερο κομμάτι του πλανήτη.
Οι πρόγονοί μας έβαλαν την ελιά, το κυπαρίσσι, τη φραγκοσυκιά εκεί που έπρεπε και ευτυχώς εμείς οι σύγχρονοι δεν καταφέραμε να την χαλάσουμε.
Με την ολοκλήρωση των δρόμων γίνεται εύκολη η πρόσβαση για την Μεσσηνία.
Προσπαθούμε και εγώ και ο Αχιλλέας να γίνει όσο γίνεται πιο γνωστή η Μεσσηνία», θα αναφέρει σε τιμητική εκδήλωση για τη συνεισφορά του στην ανάπτυξη του Νομού Μεσσηνίας τον Νοέμβριο του 2010.
Ο ίδιος μάλιστα θα απονείμει τα εύσημα στην επίμονη ομάδα που εργάστηκε σκληρά μέχρι την περάτωση του έργου.
«Η Costa Navarino ήταν δικό μου όραμα, είναι όμως δημιούργημα του γιου μου, του Αχιλλέα, της γυναίκας του, Κωστάντζας, και των συνεργατών τους.
Εγώ τους έδωσα τη γη, την αγάπη μου για το περιβάλλον και τα οικονομικά μέσα.
Όλα τα υπόλοιπα είναι δικά τους και νιώθω τυχερός γι’ αυτό», θα δηλώσει με ειλικρίνεια.
•”Ο εφοπλιστής με το κοινωνικό πρόσωπο”
Χρήματα για κοινωνική ενίσχυση
Ο δραστήριος Έλληνας εφοπλιστής δηλώνει παρών σε μια κοινωνία πολιτών.
Με βαθιά αίσθηση προσφοράς, ο ίδιος φροντίζει να συνεισφέρει στο κοινωνικό σύνολο με κάθε μέσο.
Πιστός στην ιδιαίτερη πατρίδα του, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 στη Μεσσηνία, η οικογένεια Κωνσταντακόπουλου διέθεσε το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των έξι εκατομμυρίων ευρώ για την ενίσχυση των πληγέντων.
Το ένα εκατομμύριο ευρώ μάλιστα, δόθηκε απευθείας στο Ειδικό Ταμείο Αρωγής Πυροπαθών.
Το ποσό μοιάζει αστρονομικό για τα μεγέθη της Ελλάδας, δεδομένου πως το σύνολο του επιχειρηματικού κόσμου, προσέφερε συνολικά στο Ταμείο Αρωγής δέκα εκατομμύρια ευρώ. Παράλληλα με τα παραπάνω, την ίδια περίοδο ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος ανακοινώνει με γενναιοδωρία σε επιστολή του προς τον τότε Νομάρχη Μεσσηνίας, κ. Δημήτρη Δράκο, τη χορήγηση πέντε ακόμη εκατομμυρίων ευρώ για έργα ανάπτυξης στην περιοχή της Μεσσηνίας.
Το σύνολο των έργων βασίζονται σε μελέτες για την καλύτερη αξιοποίηση των φυσικών πόρων της περιοχής, ενώ απόλυτος στόχος είναι να «διοχετευθούν τα χρήματα σε προγράμματα, ώστε να δημιουργηθούν οφέλη μεσοπρόθεσμα στους ανθρώπους και το περιβάλλον των πληγεισών περιοχών».
• Με οικολογική «σημαία» στην ανάπτυξη της ελληνικής ναυτιλίας
Πρωτοπόρος σε πρωτοβουλίες περιβαλλοντικού χαρακτήρα, ο καπετάν Βασίλης ξεχώριζε στους επιχειρηματικούς κύκλους της χώρας.
Πρόεδρος της ελληνικής Ηelmepa, της Ελληνικής Ένωσης Προστασίας Θαλάσσιου Περιβάλλοντος. Θα εξηγήσει για την Ηelmepa, ότι «δημιουργήθηκε με σκοπό να εκπαιδευτούν οι ναυτικοί για το περιβάλλον».
Η Ένωση δημιουργήθηκε μετά από κοινή πρωτοβουλία Ελλήνων ναυτικών και πλοιοκτητών της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας και της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, οι οποίοι διακήρυξαν το 1982 στον Πειραιά, πως «εθελοντικά αναλαμβάνουν την υποχρέωση να εξαφανίσουν τη θαλάσσια ρύπανση που προέρχεται από τα πλοία και να ανυψώσουν το επίπεδο ασφάλειας σε αυτά».
Στις 4 Ιουνίου 1982 υπογράφεται η «Διακήρυξη Εθελοντικής Δέσμευσης «Να σώσουμε τις θάλασσες».
«Αυτό το σύστημα δούλεψε, ξεκινώντας από το 1982.
Όπως και στην δημιουργία της παιδικής Helmepa.
Το περιβάλλον θα πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα για τον κάθε γονιό.
Τα παιδιά μας μπορούν με λιγότερα υλικά αγαθά, αλλά αυτός ο αέρας που αναπνέουν θα πρέπει να είναι καθαρός», θα εξηγήσει αυτοπροσώπως ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος σε μια από τις δημόσιες αναφορές του για την Helmepa.
• Ταξιδεύει τον ελληνικό πολιτισμό στην Κίνα
Πέρα από τα στενά σύνορα της Ελλάδας, θαλασσινή προσωπικότητα με ανοιχτούς ορίζοντες ανέκαθεν, ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος φροντίζει για τη χρηματοδότηση προγραμμάτων που αφορούν τον απόδημο ελληνισμό και την ελληνική γλώσσα, ενώ αναλαμβάνει τη μετεκπαίδευση επιστημόνων και στηρίζει προγράμματα του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού για τον Ελληνισμό της Μαύρης Θάλασσας.
Το 2000 ο καπετάν Βασίλης και η σύζυγός του Κάρμεν, ιδρύουν το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνο με σημαντικό όφελος για τη χώρα μας από τις ελληνοκινεζικές σχέσεις.
«Για πολλά χρόνια ως ναυτικός επισκεπτόμουν αρκετά συχνά την Κίνα και διαπίστωνα πως έχουμε πάρα πολλά κοινά.
Μιλώντας με Κινέζους διαπίστωνα πως δε μας γνώριζαν, όπως κι εμείς δε τους γνωρίζαμε καλά…
Είχα την τύχη πριν από τέσσερα χρόνια να γίνω φίλος με έναν Πρέσβη της Κίνας.
Ήταν φιλέλληνας και γνώριζε ελληνικά σαν κι εμάς.
Έτσι δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσω κάτι από τις σκέψεις και το όνειρό μου.
Είπαμε λοιπόν να κάνουμε ένα Κέντρο Ελληνικών Σπουδών στην Κίνα», θα δηλώσει με υπερηφάνεια ο Έλληνας επιχειρηματίας.
Το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών συστεγάζεται με το Τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Πεκίνο.
Βρίσκεται στο πιο όμορφο σημείο της Πανεπιστημιούπολης. Περιβάλλεται από έναν παραδοσιακό κινέζικο κήπο με δύο πολύφυλλα δέντρα και πολλά λουλούδια.
• Οι καθημερινοί άνθρωποι τoν εκτιμούν
Μακριά από τις θάλασσες, ο καπετάν Βασίλης απέφευγε τις κοινωνικές συναθροίσεις, ενώ προτιμούσε να κρατά χαμηλούς τόνους στην δραστηριότητα του.
Αγαπούσε ωστόσο να συναναστρέφεται με απλό κόσμο και καθημερινούς πολίτες.
Εκείνοι από την πλευρά τους έτρεφαν εκτίμηση και ευγνωμοσύνη στο πρόσωπό του.
Στις αρχές Νοεμβρίου του 2010, ο Δήμος Γαργαλιάνων θα του απονείμει μια ενδεικτική τιμητική πλακέτα και θα τον ανακηρύξει επίτιμο δημότη της πόλης, ως ένδειξη ευχαριστίας για την μεγάλη του προσφορά στο Δήμο και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσσηνίας και ο ίδιος ευχαρίστησε θερμά τον Δήμαρχο, Σταύρο Καλοφωλιά, αλλά και τους ανθρώπους που τον τίμησαν με την παρουσία τους.
Ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος ανέφερε για τους νέους από το χωριό Μάραθος, οι οποίοι τον πλησίαζαν να τον ευχαριστήσουν για την αύξηση της δουλειάς τους. «Είναι χαρά μου να ακούω να μου λένε τα παιδιά από τον Μάραθο ότι αυξήθηκε η δουλειά τους.
Θέλουμε ένα μεγάλο κομμάτι να μένει στην περιοχή.
Πιστεύω πως η Μεσσηνία έχει όλα τα προσόντα να γίνει ένας πάρα πολύ καλός προορισμός.
Προορισμός ποιότητας και αυτό που με εντυπωσίασε ήταν αυτό που μου έλεγαν όλοι όσοι επισκέφθηκαν την Costa Navarino για την ευγένεια, την καλοσύνη αυτών που εργάζονται εκεί, που το 75% είναι παιδιά της Μεσσηνίας», θα δηλώσει με υπερηφάνεια.
•”Δείχνει το δρόμο στους νέους”
«Δεν υπάρχει μονάχα το Δημόσιο στην Ελλάδα»
Στα εβδομήντα πέντε του χρόνια, μοιραζόταν τη μεστότητα των εμπειριών του κι ενθάρρυνε τους νέους της Μεσσηνίας, αλλά και της υπόλοιπης Ελλάδας να παραμείνουν αισιόδοξοι και να διαθέτουν υπομονή για το μέλλον.
«Χρειάζεται να βλέπει κανείς μακριά και να λες ότι κάνω κάτι για τα παιδιά και τα εγγόνια μου.
Δεν μπορείς από την μια μέρα στην άλλη να αλλάξεις οικονομικό επίπεδο.
Πρέπει όλα να γίνουν με σύνεση.
Και εγώ έτσι ξεκίνησα, με ένα καραβάκι με 25 χιλ. δολάρια και 75 χιλ. χρέος.
Με σταθερά βήματα, πρέπει να ξέρουμε πού θέλουμε να πάμε και πού να φτάσουμε.
Οι νέοι πρέπει να ξέρουν ότι υπάρχουν προοπτικές και δεν είναι μόνο το Δημόσιο, χρειάζεται όμως υπομονή και σύνεση», θα συμβουλεύσει με ωριμότητα.
• Το εύκολο κέρδος και η εικονική οικονομία οδήγησαν στην ύφεση
Με καθαρή ματιά στα δεδομένα των καιρών, ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος εστίαζε στις ανάγκες για έξοδο από την ύφεση μέσα από σκληρή δουλειά.
«Πρέπει να γίνει συνείδηση στους επαγγελματίες, ότι η φιλοσοφία του εύκολου κέρδους (της αρπαχτής δηλαδή) δεν είναι η σωστή φιλοσοφία και δεν έχει μέλλον.
Εγώ (χωρίς να θέλω να επεκταθώ και να το αιτιολογήσω) αν είχα αυτή τη φιλοσοφία δεν θα ήμουν σήμερα εδώ», είχε δηλώσει και κατόπιν επεξηγούσε:
«Δεν θα πρέπει να αγνοούμε ότι αυτή η φιλοσοφία του εύκολου κέρδους και της εικονικής οικονομίας, που επικράτησε διεθνώς για αρκετά χρόνια στον καιρό μας, έφερε την κρίση που βιώνουμε σήμερα.
Πρέπει εφεξής να στηριχθούμε στη σκληρή δουλειά και στην παραγωγή πραγματικού ποιοτικού αποτελέσματος και δεν θα έχουμε τίποτα να φοβηθούμε».
Ο καπετάν Βασίλης, ο Μεσσήνιος επιχειρηματίας με το χαμηλό προφίλ, έμαθε να μπαρκάρει στην επιτυχία μέσα από τη σκληρή δουλειά κι αναζητούσε πάντοτε πρόθυμους συνταξιδιώτες…
•”Το τέλος”
Ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος απεβίωσε στις 25 Ιανουαρίου 2011. Ως αιτία θανάτου διεγνώσθη αναπνευστική ανεπάρκεια. Το τελευταίο διάστημα έπασχε από καρκίνο.
«Ο Καπετάνιος έφυγε γαλήνιος ολοκληρώνοντας τα όνειρα και σχέδια του για τη θάλασσα και τη στεριά, με τη σκέψη του στην ελληνική ναυτιλία, τους ναυτικούς του ομίλου και την αγαπημένη του πατρίδα, τη Μεσσηνία», θα αναφέρει σε ανακοίνωσή της, η ναυτιλιακή εταιρεία Costamare…
