Ελλάδα: Μια χώρα βυθισμένη στην πολιτική απάθεια;

Η ελληνική πολιτική σκηνή τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε ένα θλιβερό θέαμα. Αντί για ουσιαστικό διάλογο και εποικοδομητική κριτική, κυριαρχούν οι ατάκες των 15 δευτερολέπτων, οι εύκολες καταγγελίες, η δαιμονοποίηση του αντιπάλου, οι δικαιολογίες, η αερολογία και οι ατελείωτες διαπιστώσεις.

Το Μέγαρο Μαξίμου, αντί να αποτελεί το κέντρο στρατηγικής διακυβέρνησης, έχει μετατραπεί σε εστία παρακολουθήσεων, παραγωγής προπαγάνδας και σκηνοθετημένων “ειδήσεων”. Η κυβέρνηση, εμμονική με την διατήρηση της εξουσίας χάριν της εξουσίας, μοιάζει να έχει ως μοναδικό μέλημα την απόσπαση της προσοχής από τα καίρια προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία.Ο πολιτικός οπορτουνισμός έχει διαβρώσει την πολιτική εμπιστοσύνη έχει μεταβάλει την πολιτική σε ηρεμιστικό χάπι εικονικής πραγαμτικότητας, παιχνίδι αποχαύνωσης, ψυχαγωγίας  και ελαφρότητας.

Πολίτες εξαπατημένοι και απογοητευμένοι, νιώθουν σαν αιχμάλωτοι σε ένα αέναο αλισβερίσι, θύματα ενός συστήματος που διαιωνίζει τα προβλήματα για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του. Ο κυνισμός έχει δηλητηριάσει την πολιτική ατμόσφαιρα, γεννώντας κυνικούς πολίτες που απαντούν με το ίδιο νόμισμα.

Βυθισμένοι σε μια θάλασσα κοινοτοπιών και ανούσιων διαπιστώσεων, πλησιάζουμε επικίνδυνα προς την άβυσσο της πολιτικής αφασίας. Οι πολιτικοί, αδιαφορώντας για τα πραγματικά προβλήματα, τρέφονται με δημοσκοπήσεις και εικονικά σκηνικά, προσφέροντας “σωτήρες” φτιαγμένους στα μέτρα ενός τηλεοπτικού κοινού βομβαρδισμένου με “σκουπίδια”.

Κενές υποσχέσεις, στεγνός λόγος, άδειο βλέμμα και εύκολες ατάκες συνθέτουν το τοπίο μίας πολιτικής που έχει χάσει την ουσία της.

Οι πολίτες αναρωτιούνται: Πού πήγε η ελπίδα; Πού πήγε η πίστη στο μέλλον; Πού πήγε η φλόγα της δημοκρατίας;

Μέσα σε αυτό το ζοφερό τοπίο, η κοινωνία αναπτύσσει αντισώματα με στόχο να μην αφήσει τον κυνισμό να νικήσει. Επιδιώκει ενστικτωδώς να αντισταθεί στην απογοήτευση. Απαιτεί και διεκδικεί η πολιτική να τους κάνει καλύτερους. Λένε απλά με την κοινή λογική και τις επιλογές τους, στην αναζήτηση νοήματος  και σκοπού, προτύπων και έμπνευσης: Ας γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο. Ας ενώσουμε τις φωνές μας, ας μοιραστούμε τις ιστορίες μας, ας χτίσουμε γέφυρες αλληλεγγύης. Ας υψώσουμε ανάστημα ενάντια στην απάθεια και την αδικία. Ας διεκδικήσουμε μια Ελλάδα δίκαιη, αλληλέγγυα, με ουσιαστική δημοκρατία και λαμπρό μέλλον.Ας γράψουμε μαζί ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της χώρας μας.

Η απογοήτευση, ο θυμός και η αίσθηση αδυναμίας που νιώθουν πολλοί πολίτες είναι ορατές. Η πολιτική απάθεια έχει διαβρώσει την εμπιστοσύνη στους θεσμούς και έχει οδηγήσει σε κοινωνική απομόνωση και αδιαφορία.

Πιστεύω ότι η πολιτική οφείλει να είναι πεδίο δράσης, ελπίδας και αισιοδοξίας. Οφείλει να εμπνέει τους πολίτες να συμμετέχουν, να διεκδικούν και να χτίζουν ένα καλύτερο μέλλον.

Ας μην αφήσουμε την πολιτική να γίνει πεδίο κυνισμού και απογοήτευσης. Ας την μετατρέψουμε σε εργαλείο για αλλαγή, πρόοδο και κοινωνική δικαιοσύνη.

Κάθε πολίτης έχει τη δύναμη να κάνει τη διαφορά. Ας ενεργοποιηθούμε, ας οργανωθούμε, ας διεκδικήσουμε την πολιτική μας. Ας γίνουμε η φωνή της αλλαγής, η δύναμη που θα οδηγήσει την Ελλάδα σε ένα λαμπρό μέλλον.

Μαζί, μπορούμε να χτίσουμε μια Ελλάδα πιο δίκαιη, πιο αλληλέγγυα, πιο δημοκρατική. Μια Ελλάδα που θα σέβεται τους πολίτες της, θα προστατεύει το περιβάλλον και θα διασφαλίζει ίσες ευκαιρίες για όλους.

Ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας, ας αφήσουμε πίσω μας την απογοήτευση και ας αγωνιστούμε για μια Ελλάδα που αξίζει.

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις, αλλά ταυτόχρονα διαθέτει και τεράστιες δυνατότητες. Ο ελληνικός λαός είναι φιλόξενος, εργατικός και γεμάτος πείσμα. Με ενότητα, αλληλεγγύη και ειλικρινή διάθεση για αλλαγή, μπορούμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια και να χτίσουμε μια Ελλάδα που θα αποτελεί πρότυπο για όλο τον κόσμο.

Ας μην αφήσουμε τον κυνισμό και την απάθεια να νικήσουν. Ας γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο. Ας γράψουμε μαζί ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της χώρας μας, γεμάτο ελπίδα, αισιοδοξία και πρόοδο.

Με ποιους; Όχι αναγκαστικά με ότι σερβίρουν. Αλλά με ενεργητική συμμετοχή, διεκδίκηση και ώριμη σκέψη. Με ποιους; Ο καθένας μπορεί να επιλέξει με κριτήρια του τι μηνυμα θέλει να στείλει, και ποιο μέλλον θέλει να διεκδικήσει.Με ποιους; Η επιλογή είναι δύσκολη γιατί οι διαθέσιμες εναλλακτικές είναι κατώτερες των αναγκών μιας μάχης που δίνει η χώρα με την κρίση που παραμένει παρούσα. Αλλά αυτές είναι. Η αφύσικη πολιτική γεννάει το τέρας της παθητικότητας. Η παθητικότητα γεννάει απαξίωση

Μια ακμάζουσα δημοκρατία έχει ανάγκη ενεργούς πολίτες.Αλλά τον τόνο τον δίνουν οι πολιτικοί. Η έλλειψη ουσιαστικής δράσης και η αίσθηση αδυναμίας να επηρεάσουν το μέλλον τους οι πολιτες δεν πρέπει να το εκχωρήσουν σε πολιτικούς της απάθειας.

Η φωνή των αθέατων, η φωνή της κοινής λογικής, η φωνη της σιωπηλής πλειοψηφίας που απαιτεί και διεκδικεί έχει την δύναμη να δηλώσει παρόν.

Η περίοδος που ένα κατ΄επίφασιν επιτελικο κράτος  έμοιαζε περισσότερο με υπολογιστικό φύλλο παρά με πηγή έμπνευσης έχει τελειώσει. Δεν πουλάει ως φαντασίωση. Δεν το αγοράζει κανείς ως ξεδιάντροπο πλυντήριο  τακτοποιήσεων.

Από τον πολιτικό λόγο απουσιάζει  οποιαδήποτε αίσθηση ενός μέλλοντος που θα μπορούσε να αρχίσει να διαλύει αυτό που έχει γίνει μια βαθιά και παρατεταμένη εμπειρία ανασφάλειας. Από το αφήγημα των αλλεπάλληλων δικαιολογιών  η επόμενη κυβέρνηση οφείλει να περάσει τάχιστα σε ορατά, πρακτικά αποτελέσματα. Από την συνεχή καραμέλα του είναι προτεραιότητα η επόμενη κυβέρνηση οφείλει να ιεραρχήσει προτεραιότητες με αίσθηση του επειγόντος και αμείλικτη εστίαση στον έλεγχο κάθε πεδίου. Γιατί όταν όλα είναι προτεραιότητες τίποτε δεν είναι προτεραιότητα.

Ενας ηγέτης με ρεαλιστικό μήνυμα εθνικής ανανέωσης με αίσθηση του επείγοντος οφείλει να εκκινήσει την ριζική, ουσιαστική, εκ βάθρων στρατηγική εφαρμογής και ανάπτυξης ενός εθνικού σχεδίου ανάταξης, ανασύνταξης και ανάπτυξης, με αρχή, μέση και τέλος. Να λύσει προβλήματα από το Α εως το Ω. Οι στρατιές των μαθητών με τα απελπιστικά αποτελέσματα των εξετάσεων, χωρίς εφόδια και γνώσεις θα συναντήσουν τις στρατιές των εργαζομένων χωρίς δεξιότητες, και όλοι μαζί θα αναζητήσουν διέξοδο στην μετανάστευση, την μοιρολατρία, την απάθεια και την ακροδεξιά.

Π. Τσακιρίδης

mywaypress.gr