Η ολιστική αποτυχία του οικονομικού μοντέλου Μητσοτάκη
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη μεταξύ 13ωρου, «μπετόν» και κενού παραγωγικότητας
Η σειρά των πρόσφατων εκθέσεων (ΚΕΠΕ, Ινστιτούτο ΕΝΑ) και οι ίδιες οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης συνθέτουν την εικόνα μιας οικονομικής πολιτικής που πάσχει από συνεκτικότητα και παραγωγική τύφλωση. Ενώ το προτεινόμενο από την mywaypress.gr «Εθνικό Συμβόλαιο Παραγωγικότητας» (GREECE 2.5) πρότεινε έναν ενιαίο οδικό χάρτη για τη μετάβαση στην Κλίμακα και την Τεχνολογική Αιχμή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεχίζει να λειτουργεί με αποσπασματικές παρεμβάσεις, με αποτέλεσμα την εδραίωση ενός μοντέλου που παράγει φτώχεια και ανασφάλεια.
Το πρόβλημα δεν είναι η απουσία δράσης, αλλά η εσφαλμένη στόχευση. Η ολιστική κριτική εστιάζει στην αποτυχία σύνδεσης τριών κρίσιμων μετώπων: Κεφάλαιο, Παραγωγή και Εργασία.
Η ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΥ (Balance Sheet Strategy)
Ο πυρήνας της οικονομικής πολιτικής, όπως αποκαλύπτεται στο «Δόγμα Πιερρακάκη», είναι η βραχυπρόθεσμη διαχείριση ισολογισμού και η προσέλκυση ξένων κεφαλαίων (FDI) μέσω της πώλησης δημόσιας περιουσίας.
Η Κριτική: Η στρατηγική αυτή αντιμετωπίζει την Ελλάδα ως ένα Asset-Holding κράτος (χώρα με αξιοποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία) και όχι ως ένα Production-Holding κράτος (χώρα με βιομηχανία).
- Αντίθεση με το GREECE 2.5: Ενώ το «Συμβόλαιο» ζητά εργαλεία για να παράγουν οι ελληνικές επιχειρήσεις (Υπερ-Αποσβέσεις), το Δόγμα Πιερρακάκη ζητά «γαμπρούς» για να αγοράσουν τα κρατικά «ασημικά» (Υπερταμείο, λιμάνια, υποδομές).
- Το Κενό: Η πώληση των assets φέρνει έσοδα μια φορά. Δεν δημιουργεί την μόνιμη αύξηση της παραγωγικότητας και των εξαγωγών που απαιτείται για να στηρίξει η χώρα το δημόσιο χρέος της μακροπρόθεσμα.
Η ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ: «Μπετόν» αντί για κώδικα
Η αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο είναι στατιστικά αδιάψευστη και συνδέεται άμεσα με την κακή διαχείριση των πόρων.
- Η Παγίδα του Real Estate: Όπως έδειξε η Έρευνα του Ινστιτούτου ΕΝΑ, το 87% της αύξησης των επενδύσεων προέρχεται από τις Κατασκευές και τα Ακίνητα. Αντί η οικονομία να χρηματοδοτείται για να γίνει τεχνολογικά αιχμής (όπως ζητά το GREECE 2.5), διοχετεύεται στο «Μπετόν».
- Η Φυγή από την Τεχνολογία: Το πιο καταστροφικό εύρημα είναι η μείωση κατά €228 εκατ. (228μ€) στις επενδύσεις σε εξοπλισμό Πληροφορικής. Αυτό αποδεικνύει ότι το κράτος αδυνατεί να δώσει κίνητρα για την παραγωγική μετάβαση σε AI και Industry 4.0, που είναι ο μόνος τρόπος για να αυξηθούν οι μισθοί.
- Απορρόφηση RRF: Η υστέρηση στην απορρόφηση των ενισχύσεων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (RRF), πόρων που προορίζονται ακριβώς για τον ψηφιακό και πράσινο μετασχηματισμό, καταδεικνύει την ελλιπή εκτελεστική ικανότητα (execution challenge) και την έλλειψη στοχευμένου σχεδιασμού για τη μεταποίηση.
Η ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΣΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ (Το προσωπείο και το πρεκαριάτο)
Η κυβερνητική παρέμβαση στην αγορά εργασίας είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της αποσπασματικής πολιτικής που επιχειρεί να αντιστρέψει το αρνητικό κλίμα με επικοινωνιακούς όρους, χωρίς να λύνει το δομικό πρόβλημα της Παραγωγικότητας.
- Η Θέσπιση του 13ωρου: Η αρχική, βαθιά αντεργατική θέσπιση του 13ωρου (μέσω πολλαπλών ρυθμίσεων) απορρύθμισε περαιτέρω το τοπίο των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, εδραιώνοντας την επισφάλεια.
- Η Όψιμη Παρέμβαση: Η «ξαφνική» προσπάθεια του Μαξίμου να εμφανίσει ένα «φιλεργατικό» προσωπείο (μέσω όψιμης και ελλιπούς παρέμβασης στο θεσμικό πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων) είναι οψιγενής και ανεπαρκής. Η όποια προσπάθεια για βελτίωση των συνθηκών είναι καταδικασμένη να αποτύχει, επειδή:
Το ΚΕΠΕ απάντησε: Η αύξηση της φτώχειας (26,9%) και η δημιουργία του Πρεκαριάτου οφείλονται στη χαμηλή Παραγωγικότητα. Όσο το κράτος χρηματοδοτεί κλάδους χαμηλής αξίας (υπηρεσίες, real estate), οι εργαζόμενοι θα είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν πολλές ώρες για χαμηλούς μισθούς.
Το GREECE 2.5 είχε προτείνει τη λύση: πρώτα αύξηση της παραγωγικότητας μέσω ΑΙ και Κλίμακας, και μετά δίκαιη διανομή του κέρδους μέσω Συλλογικών Συμβάσεων. Η κυβέρνηση επιχειρεί το αντίθετο: να διανείμει κέρδος πριν δημιουργήσει την παραγωγική βάση.
Η απουσία ολιστικής Βιομηχανικής Πολιτικής
Η οικονομική πολιτική Μητσοτάκη μοιάζει με μορφοτροπικό αυτοκίνητο που έχει τρεις διαφορετικούς οδηγούς:
- Ο Υπουργός Οικονομικών (Πιερρακάκης) οδηγεί προς το Διεθνές Κεφάλαιο.
- Ο Υπουργός Υποδομών οδηγεί προς τα Δημόσια Έργα.
- Ο Υπουργός Εργασίας προσπαθεί να ισορροπήσει τους μισθούς.
Χωρίς το κοινό όραμα του «Εθνικού Συμβολαίου Παραγωγικότητας» –τη στροφή στην παραγωγή υψηλής αξίας– το αυτοκίνητο συνεχίζει να κινείται προς την προτελευταία θέση της Ε.Ε. σε επενδύσεις, ενώ η κοινωνική φτώχεια οξύνεται.
Η αποτυχία δεν είναι θέμα προθέσεων, αλλά αποσπασματικής εκτέλεσης.
Τι σημαίνει «Μορφοτροπικό»
Το μορφοτροπικό αυτοκίνητο είναι ένας όρος που χρησιμοποιούμε ως μεταφορά (αναλογία) στο πλαίσιο της ολιστικής κριτικής για την οικονομική πολιτική. Δεν πρόκειται για έναν τυπικό οικονομικό ή τεχνικό όρο, αλλά για μια μεταφορική σύνθεση που αποδίδει την ασυνέπεια του σχεδιασμού.
Ο όρος «μορφοτροπικός» (από τις λέξεις μορφή και τρόπος/τροπή) σημαίνει αυτό που έχει την ιδιότητα να αλλάζει μορφή, δομή ή κατεύθυνση ως απάντηση σε εξωτερικές επιδράσεις.
Σε ένα τεχνολογικό πλαίσιο, ένα μορφοτροπικό υλικό αλλάζει δομή όταν του ασκηθεί πίεση.
Η μεταφορική χρήση
Στην κριτική μας, το «μορφοτροπικό αυτοκίνητο» αντιπροσωπεύει την Ελληνική Οικονομική Πολιτική (ή την Κυβέρνηση ως οργανισμό):
- Το Αυτοκίνητο (Η Οικονομία): Είναι ένα όχημα που πρέπει να έχει έναν σταθερό προορισμό (π.χ., Κλίμακα και Παραγωγικότητα, όπως ορίζει το GREECE 2.5).
- Η Μορφοτροπία (Η Ασυνέπεια): Αντί να ακολουθεί έναν σταθερό οδικό χάρτη, το «αυτοκίνητο» αλλάζει μορφή και κατεύθυνση ανάλογα με τον εξωτερικό παράγοντα που το επηρεάζει εκείνη τη στιγμή:
- Όταν υπάρχει αρνητικό κλίμα, αλλάζει σε «φιλεργατικό» όχημα (προσπαθεί να μιλήσει για συλλογικές συμβάσεις).
- Όταν βλέπει ευκαιρία για έσοδα, αλλάζει σε όχημα «Deal Maker» (πώληση assets, Δόγμα Πιερρακάκη).
- Όταν πρέπει να απορροφήσει χρήματα RRF, αλλάζει σε όχημα «Κατασκευών» (κατευθύνοντας επενδύσεις στο real estate).
Η αναλογία τονίζει ότι η πολιτική δεν έχει ενιαίο στρατηγικό οδηγό (τους τρεις διαφορετικούς «οδηγούς» που αναφέραμε), με αποτέλεσμα το όχημα να αλλάζει συνεχώς δομή και να χάνει τον πραγματικό του στόχο.
mywaypress.gr –Περιεχόμενο αξίας με την υποστήριξη υβριδικής νοημοσύνης.
Για αναγνώστες με μεγάλο εύρος προσοχής.
