«Μπορούμε να συγκρίνουμε τον Μπαράκ Ομπάμα με τον Φράνκλιν Ντ. Ρούσβελτ;»

• «Από την πλευρά του, ο Ρούσβελτ κατάφερε να ενδυναμώσει τους εργαζομένους και να δημιουργήσει μια μεσαία τάξη της κοινωνίας των πολιτών, που διήρκεσε για δεκαετίες. Αυτός είναι ο λόγος που η πολιτική του New Deal απέδωσε θετικά, αν όχι επαναστατικά, αποτελέσματα»

 

 

• Tου Δρος Γιώργου Τζογόπουλου, μεταδιδακτορικού ερευνητή με την υποστήριξη του Ιδρύματος Μποδοσάκη στο ΕΛΙΑΜΕΠ. Το κείμενο  δημοσιεύθηκε στις 19 Μαρτίου 2013 στους Global Times της Κίνας

 

 

 

 

 

«Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα έχει ανταποκριθεί στην οικονομική κρίση με την παροχή ενός πακέτου κινήτρων. Συγκεκριμένα, αποφάσισε να επεκτείνει τις δημόσιες δαπάνες, να εισφέρει χρήματα στην οικονομία, με την τόνωση της ανάπτυξης και την επιτάχυνση της ανάκαμψης.

 

 

 

Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής έχουν αποφέρει εν μέρει καρπούς. Όπως εξήγησε ο Ομπάμα τον περασμένο μήνα, οι επιχειρήσεις έχουν αρχίσει να δημιουργούν θέσεις εργασίας και η αγορά κατοικίας έχει αρχίσει να επουλώνετε.

 

 

 

Η οικονομική συνταγή του Ομπάμα σε μία περίοδο κρίσης έχει οδηγήσει τους επιστήμονες και αναλυτές σε έναν παραλληλισμό μεταξύ της πολιτικής του και του “New Deal” της δεκαετίας του 1930.

 

 

 

Αντιμέτωπος με τη Μεγάλη Ύφεση, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Franklin D. Roosevelt σχεδίασε ένα μοντέλο  στρατηγικής παρέμβασης και επένδυσε σε μια πληθώρα δημοσίων έργων, προκειμένου να δώσει το έναυσμα για την οικονομία και να βοηθήσει φτωχούς και  ανέργους.

 

 

 

Όταν ανέλαβε το 1933, η ανεργία στη χώρα του ήταν πάνω από 24 τοις εκατό. Το ποσοστό αυτό μειώθηκε στο 14,18 τοις εκατό τέσσερα χρόνια αργότερα, και μειώθηκε σε 14,45 τοις εκατό το 1940.

 

 

 

Ακόμα και αν οι επικριτές του Ρούζβελτ υποστηρίζουν ότι η πολιτική του απέτυχε να φέρει τους αριθμούς της ανεργίας στις προ-“New Deal” τιμές, μια διαφορετική στρατηγική θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες σε ένα περιβάλλον αστάθειας,  φτώχειας και  αβεβαιότητας.

 

 

 

Αλλά το πρόγραμμα του Ομπάμα δεν έχει ακόμα την ίδια επιτυχία. Οι αριθμοί για την απασχόληση  δεν είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά. Όταν μπήκε στο Λευκό Οίκο τον Ιανουάριο του 2009, για παράδειγμα, η ανεργία ήταν 7,8 τοις εκατό, ενώ το ποσοστό της είναι τώρα κοντά σε αυτό του 7,9 τοις εκατό.

 

 

 

Αλλά, όπως ο ίδιος ο Ομπάμα έχει ομολογήσει, «πάρα πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν ακόμα να βρουν πλήρη απασχόληση.”

 

 

 

Η παρατήρηση αυτή υποδηλώνει ότι η ίδια η ποιοτική φύση των υφιστάμενων ή νέων θέσεων εργασίας θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και να εξετάζεται προσεκτικά πριν εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με το θέμα.

 

 

 

Τον Οκτώβριο του 2012, ένα μήνα πριν από τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, η ανεργία έπεσε κάτω από το συμβολικό επίπεδο του 8 τοις εκατό.

 

 

 

Παρ ‘όλα αυτά, περίπου 580.000 Αμερικανοί εργάζονται με μερική απασχόληση. Οι κύριοι λόγοι είναι είτε χαλαρές επιχειρηματικές συνθήκες ή η έλλειψη μιας εναλλακτικής.

 

 

 

Η αύξηση της μερικής απασχόλησης μπορεί να αποτελέσει αναμφισβήτητα μια επιτυχία για τον Ομπάμα, αν και σίγουρα συμβάλλει στη μείωση της ανεργίας.

 

 

 

Από την πλευρά του, ο Ρούσβελτ κατάφερε να ενδυναμώσει τους εργαζομένους και να δημιουργήσει μια μεσαία τάξη της κοινωνίας των πολιτών, που διήρκεσε για δεκαετίες. Αυτός είναι ο λόγος που η πολιτική του New Deal απέδωσε θετικά, αν όχι επαναστατικά, αποτελέσματα.

 

 

 

Αντίθετα, η οικονομική συνταγή του Ομπάμα δεν έχει κάνει ακόμα ισχυρότερη τη μεσαία τάξη στη χώρα. Η συνεχιζόμενη μείωση του βιοτικού της επιπέδου δεν έχει αντιστραφεί κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, και αυτό συνιστά σοβαρή απειλή για την κοινωνική τάξη και ίσως, σε μεταγενέστερο στάδιο, για την εξουσία των ΗΠΑ.

 

 

 

Είναι άδικο για τον Ομπάμα να αξιολογήσουμε την οικονομική πολιτική του πριν τελειώσει τη δουλειά του το 2016. Οι ιδιαίτερες προσπάθειες που έκανε κατά τα πρώτα τέσσερα χρόνια της θητείας του κάτω από δύσκολες οικονομικές και πολιτικές συνθήκες, ειδικά μετά από την απώλεια ελέγχου  του Κογκρέσου των ΗΠΑ το Νοέμβριο του 2010, μπορεί να δημιουργήσουν αισιοδοξία ότι θα συμπληρώσει το έργο του κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του.

 

 

 

Αλλά είναι επίσης σωστό να κάνουμε συγκρίσεις με το New Deal όσο οι προϋποθέσεις ενίσχυσης της μεσαίας τάξης  των ΗΠΑ  συνεχίζουν να μειώνονται.»

 

 

www.mywaypress.gr

 

 

 

 

Σχετικά Άρθρα