Ο γραπτός λόγος στα καλύτερα του

Ο πονοκέφαλος Μητσοτάκη, η καμήλα του Τσίπρα, η φάμπρικα των αγωγών, το τίμημα της δημοσιογραφίας και οι αγωγές αντί των επενδυτών

 
Από τον Γιάννη Πρετεντέρη στο Βήμα της Κυριακής:

Κανονικά ο Μητσοτάκης θα έπρεπε να είναι ένας ευτυχισμένος πολιτικός.

Το πιθανότερο είναι ότι όποτε γίνουν εκλογές θα κερδίσει, ενώ ο χρόνος των εκλογών έρχεται όλο πιο κοντά. Πώς το είπε ο νυν Πρωθυπουργός στην Ουάσιγκτον; «Φάγαμε την καμήλα και μας έμεινε η ουρά». Το ίδιο θα μπορούσε να πει και ο Μητσοτάκης για την κυβέρνηση. Δεν το λέει. Για τρεις λόγους.

Πρώτον, επειδή το βασικό πρόβλημά του δεν είναι η κυβέρνηση αλλά το κόμμα του.

Δεύτερον, επειδή το ευρωπαϊκό σύστημα προτιμάει να τελειώσει τη δουλειά ο Τσίπρας και να παραδώσει τη χώρα δεμένη χειροπόδαρα στον Μητσοτάκη.

Τρίτον, η ηγετική κυβερνητική ομάδα οργανώνει πυρετωδώς ένα «συστηματάκι συμφερόντων» που θα τη βοηθήσει (πιστεύει) να πέσει στα μαλακά την επόμενη ημέρα. Ακούγεται ότι ομάδα επιχειρηματιών κινείται σε συνεννόηση και με την υποκίνηση του Μαξίμου για την προεδρία του ΣΕΒ!

Στις τηλεοράσεις η κυβέρνηση έχει εξασφαλίσει τη θετική στάση του ΑΝΤ1 και του Alpha, προσδοκά το Extra του Ι. Σαββίδη και ελπίζει να κάνει παιχνίδι με τις άδειες – αν και όταν… Οι προσπάθειες στον Τύπο είναι γνωστές και μάλλον αποτυχημένες.

Ολες μαζί οι καθημερινές κυβερνητικές εφημερίδες («Αυγή», «Kontra», «Εθνος», «Εφημερίδα Των Συντακτών») πουλάνε λιγότερο από «Τα Νέα», και όλες μαζί οι κυριακάτικες («Αυγή», «Χωνί», «Νέα Σελίδα», «Kontra», «Documento») λιγότερο από «Το Βήμα»-Ο πονοκέφαλος του Μητσοτάκη

 
Οταν κάνεις την πρώτη κωλοτούμπα θα αναγκαστείς να κάνεις και άλλες πολλές – πάνε μαζί με την πρώτη.

Εκείνος που έφτυνες και τώρα γλείφεις θα σε κάνει να πληρώσεις ακριβά το φτύσιμο χωρίς να δίνει δεκάρα για το γλείψιμο.

Η πολιτική και οι πολιτικοί είναι μια διαδρομή, ένα σύνολο πράξεων και πεποιθήσεων, ένα σύστημα αντιλήψεων και αποφάσεων, το οποίο κρίνεται συνολικά και όχι κάθε στιγμή ad hoc χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι, ούτε να ακολουθεί το παραμικρό.

Μόνο τα σινεμά ανεβάζουν άλλο έργο κάθε εβδομάδα. Σήμερα παίζουν Τραμπ, χθες κλαίνε τον Κάστρο, «go back Madam… Μέρκελ», «θα μας λείψει ο Σόιμπλε».

Αυτή είναι μια τυχοδιωκτική αντίληψη της πολιτικής, την οποία οι κανονικοί πολιτικοί αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι- Η καμήλα του Τσίπρα

 
Από τον Χρήστο Παπαχρήστο στο Βήμα της Κυριακής:

…Η στάση την οποία τηρούν απέναντι στα μέσα ενημέρωσης αποτέλεσε αντικείμενο της συνομιλίας των δύο ανδρών, με τον κ. Τραμπ να συμβουλεύει τον επισκέπτη του να χρησιμοποιεί τα social media αντί των παραδοσιακών ΜΜΕ.

Δεν είμαι βέβαιος ότι ο κ. Τσίπρας θα ακολουθήσει τη συμβουλή του αμερικανού προέδρου – άλλωστε όπως έως τώρα έχει δείξει χρησιμοποιεί ελάχιστα μόνο το Twitter. Εξάλλου δεν το έχει και ανάγκη. Τον στηρίζει ένα σημαντικό μέρος του έντυπου και του ηλεκτρονικού Τύπου, και όσοι δεν τον στηρίζουν, Μέσα και δημοσιογράφοι, έχει έναν δικό του τρόπο να τους δίνει να καταλαβαίνουν ποιος είναι το αφεντικό ώστε να επιτύχει τον στόχο που εξαρχής έχει θέσει – της επίτευξης μιας «ομοιομορφίας» που θα αποθεώνει αυτόν και την κυβέρνησή του.

Για όσους δε παρ’ όλα αυτά αρνούνται να υποκύψουν υπάρχει η τιμωρία. Που μπορεί να είναι από συντηρητική κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων έως δέσμευση λογαριασμών και παντοειδούς τύπου εκβιασμοί.

Πρόσφατη διάταξη που έφερε και ψήφισε στη Βουλή ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης προβλέπει το πρωτοφανές αγωγή η οποία δεν έχει τελεσιδικήσει, αλλά μπορεί να έχει εκδικαστεί ακόμα και σε πρώτο βαθμό, να επιτρέπει στον ενάγοντα τη συντηρητική κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του εναγομένου!

Το… δημοκρατικό αυτό μέτρο, το οποίο πέρασε εν κρυπτώ και παραβύστω από το ελληνικό Κοινοβούλιο, αποτελεί ύψιστο στοιχείο – και μνημείο! – εκβιασμού κατά του Τύπου, ο οποίος καθίσταται πλέον έρμαιο στις διαθέσεις του κάθε κυβερνητικού στελέχους (και έχουμε αρκετά τέτοια) που δεν αντέχει την κριτική και καταφεύγει στη φάμπρικα των αγωγών για να αποκαταστήσει μια δήθεν τρωθείσα αξιοπιστία- Η φάμπρικα των αγωγών

 
Από τον Σήφη Πολυμίλη στο Βήμα της Κυριακής:

…η στοχοποίηση δημοσιογράφων και ΜΜΕ από τον κ. Τσίπρα και την παρέα του είναι βασική καθημερινή τους ενασχόληση. Η αμφισβήτηση του κύρους, της αξιοπιστίας, της εντιμότητας, ακόμα και του πατριωτισμού των ενοχλητικών δημοσιογράφων είναι πλέον ο κανόνας κάθε ανυπόληπτης, ανίκανης ή διεφθαρμένης πολιτικής αλλά και επιχειρηματικής εξουσίας. Στην εποχή μάλιστα των social media και των τρολ, με έναν κόσμο έτοιμο να κατασπαράξει όποιον θεωρεί ή όποιον του υποδείξουν οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι ως υπεύθυνο για τα δεινά του, η δαιμονοποίηση είναι η πιο πρόσφορη λύση για να απαξιώσουν κάποιον- Το τίμημα της δημοσιογραφίας

 
Από τον Δημήτρη Παφίλα στο Πρώτο Θέμα:

… Οι ΗΠΑ πιστεύουν πράγματι την χώρα μας ότι, διαθέτει γεωστρατηγική σημασία.

Αλλά μέχρι εκεί. Αν είχαν απέναντι τους έστω και οριακά σοβαρούς συνομιλητές και όχι τρόφιμους καζίνο πιθανώς και να συζητούσαν ένα διαφορετικό ρόλο για την Ελλάδα. Ας επιστρέψουμε, όμως, στους επενδυτές. Πως να έλθουν Αμερικανοί να αγοράσουν ελληνικά assets όταν οι κορυφαίοι της Wall street – μεταξύ αυτών και ο νυν υπουργός Εμπορίου Wilbur Ross – έχουν χάσει από τις μετοχές των ελληνικών τράπεζών ; Βλέπετε πριν αλλάξουμε κατηγορία -όπως ισχυρίζεται ο Τσίπρας- οι μετοχές είχαν μηδενίσει το καλοκαίρι του 2015.

Ας ρωτήσει τον υπουργό Οικονομικών κ. Τσακαλώτο γιατί αύξησε το όριο της ασφαλιστικής κάλυψης για τα μέλη του ΤΧΣ στα 100 εκατ. ευρώ.  Όχι, βεβαίως γιατί θα έλθουν επενδυτές, αλλά γιατί κάποιοι ετοιμάζουν αγωγές για τα όσα συνέβησαν στις τράπεζες το καλοκαίρι του 2015- Αγωγές θα έλθουν, όχι επενδυτές