Το δώρο μιας αληθινής συγγνώμης

Η Δρ Χάριετ Λέρνερ, διάσημη ψυχολόγος και συγγραφέας 12 βιβλίων μεταφρασμένων σε 35 γλώσσες—συμπεριλαμβανομένου του   μπεστ σέλερ των New York Times The Dance of Anger  και  Why Won’t You Uplogize; Healing Big Betrayals and Everyday Hurts — έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος της δουλειάς της στην εξερεύνηση της πολυπλοκότητας των ανθρώπινων σχέσεων. Οι γνώσεις της σχετικά με τη συγγνώμη είναι ιδιαίτερα πολύτιμες καθώς πλοηγούμαστε στην ιερότητα της εμπιστοσύνης, της λογοδοσίας και της τέχνης του να ζεις και να ηγείσαι.

 
Σε ένα επεισόδιο podcast του  Unlocking Us

  with Brené Brown , ο Dr. Lerner συζήτησε τη δύσκολη αλλά ουσιαστική πράξη της συγγνώμης. Στην ηγεσία και τη ζωή, πολλοί αγωνίζονται με το να παραδεχτούν τα λάθη, να αναλάβουν την ευθύνη και να επανορθώσουν. Ωστόσο, όπως εξηγεί η Δρ Λέρνερ, μια ειλικρινής συγγνώμη είναι ένα από τα πιο μεταμορφωτικά εργαλεία και δώρα για την ενίσχυση της βαθύτερης εμπιστοσύνης, της σαφήνειας, της σύνδεσης, της αποκατάστασης των ζημιών και της ενίσχυσης των σχέσεων.

«Πιστεύω ότι η λέξη  λυπάμαι είναι η πιο σημαντική λέξη στη γλώσσα μας», δήλωσε η Δρ Λέρνερ.

«Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι, όλοι κάνουμε λάθη, είμαστε όλοι ατελείς άνθρωποι, και γι’ αυτόν τον λόγο, η ανάγκη να δίνουμε και να λαμβάνουμε συγγνώμη θα είναι μαζί μας μέχρι την τελευταία μας πνοή. Και όταν δίνονται σωστά, οι συγγνώμες είναι βαθιά θεραπευτικές. Αλλά όταν απουσιάζουν ή δίνονται με λάθος τρόπο, υπονομεύουν τις σχέσεις —μερικές φορές ανεπανόρθωτα. Η συγγνώμη είναι κεντρική σε όλα όσα θεωρούμε πολύτιμα— στην οικογένεια, στον γάμο, στην ηγεσία, στην ανατροφή των παιδιών, στην ικανότητα μας να αγαπάμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Η συγγνώμη βρίσκεται στην καρδιά όλων αυτών. Αυτό έχει τόσο μεγάλη σημασία.»

Αν λοιπόν είναι τόσο σημαντικό και κρίσιμο για τη ζωή και την ηγεσία μας, γιατί αντιστεκόμαστε συχνά να ζητήσουμε συγγνώμη;

Επειδή αυτό προϋποθέτει να αντιμετωπίσουμε την άμυνα μας, τα ελαττώματά μας και την ανθρώπινη φύση μας. Απαιτεί ανάληψη ευθύνης χωρίς δικαιολογίες ή αιτιολόγηση. Έχουμε μάθει να βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα από το πρίσμα του «δεν μπορεί να φταίω εγώ, φταίνε οι άλλοι», αλλά αναγνωρίζοντας τη ζημιά που προκαλέσαμε θέτει σε αμφισβήτηση  αυτή την εικόνα του εαυτού μας. Ωστόσο, η αληθινή ηγεσία δεν αφορά την τελειότητα— αφορά την ανάληψη ευθύνης, ακόμα και όταν αυτό είναι άβολο και δύσκολο.

Ο Δρ Λέρνερ περιγράφει εννέα χρήσιμες αρχές για την προσφορά συγγνώμης που έχουν νόημα και έχουν τις ρίζες τους στην ουσία. Επαναδιατυπώνει τι σημαίνει να δίνεις και να λαμβάνεις μια συγγνώμη. Μια αληθινή συγγνώμη δεν αφορά την επικύρωση, την εξασφάλιση συγχώρεσης ή τη διαγραφή της δυσφορίας. Πρόκειται για την ακεραιότητα, την αυτογνωσία και τη γνήσια δέσμευση για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και της αυθεντικής σύνδεσης.

Εδώ είναι τα εννέα συστατικά μιας αληθινής συγγνώμης από τον Δρ Λέρνερ:

Μια αληθινή συγγνώμη δεν περιλαμβάνει τη λέξη «αλλά». Όταν λέτε, «Συγγνώμη, αλλά…», ό,τι ακολουθεί αυτό το «αλλά» θα είναι μια κριτική, μια δικαιολογία ή μια αιτιολόγηση.

Μια αληθινή συγγνώμη επικεντρώνεται στις δικές σου πράξεις και όχι στην αντίδραση του άλλου ατόμου.

Μια αληθινή συγγνώμη περιλαμβάνει μια προσφορά επανόρθωσης ή αποζημίωσης ανάλογη με την περίσταση.

Μια αληθινή συγγνώμη δεν υπερβάλλει.

Μια αληθινή συγγνώμη δεν παγιδεύεται στο ποιος φταίει περισσότερο ή ποιος ξεκίνησε την διαμάχη. Ζητάτε συγγνώμη για το δικό σας μερίδιο ευθύνης, ακόμα κι αν το άλλο άτομο δεν αναγνωρίζει το δικό του μερίδιο ευθύνης.

Μια αληθινή συγγνώμη απαιτεί να καταβάλεις προσπάθεια ώστε να μην επαναλάβεις την ίδια συμπεριφορά.

Μια αληθινή συγγνώμη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για να φιμώσει τον άλλον. Για παράδειγμα: «Σου ζήτησα συγγνώμη δέκα φορές, ας μην το ξανασυζητήσουμε.»

Μια αληθινή συγγνώμη δεν πρέπει να προσφέρεται απλώς για να νιώσεις εσύ καλύτερα, αν αυτό έχει ως αποτέλεσμα να νιώσει χειρότερα το πληγωμένο άτομο. Δεν είναι όλες οι συγγνώμες ευπρόσδεκτες.

Μια αληθινή συγγνώμη δεν ζητά από το πληγωμένο άτομο να κάνει τίποτα – ούτε καν να συγχωρήσει.

Στη ζωή και την ηγεσία, τα λάθη είναι αναπόφευκτα – αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι το πώς αντιδρούμε, αναγνωρίζουμε και αναλαμβάνουμε την ευθύνη γι’ αυτά.

Το πραγματικό ερώτημα είναι: Θα αναλάβουμε την ευθύνη όταν πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη; Θα έχουμε το θάρρος να πούμε λυπάμαι με ειλικρίνεια και να εφαρμόσουμε αυτά τα μαθήματα; Και όταν κάποιος μας ζητήσει συγγνώμη, θα αναγνωρίσουμε την προσπάθειά του και θα ακούσουμε αληθινά για να καταλάβουμε, αντί απλώς να αντιδράσουμε ή να απορρίψουμε τα λόγια του;

Η μεγάλη ηγεσία σφυρηλατείται σε δύσκολες στιγμές και σκληρές συζητήσεις. Το να ζητάμε συγγνώμη με ταπεινότητα και ακεραιότητα δεν είναι σημάδι αδυναμίας – είναι απόδειξη της δύναμης, της συναισθηματικής νοημοσύνης και του χαρακτήρα μας.

Την επόμενη φορά που θα πρέπει να ζητήσετε συγγνώμη, αφιερώστε λίγο χρόνο να σκεφτείτε αυτές τις αρχές και αναρωτηθείτε: Πώς θα ανταποκριθώ σε αυτή τη στιγμή; Θα κρατήσω ανοιχτά το μυαλό και την καρδιά μου— στο να δίνω και να λαμβάνω συγγνώμη;

Πηγή:  thedaily.coach