Η στρατηγική επιταγή: Παραγωγικότητα ή μιζέρια;

Το «ελληνικό παζλ» των οικονομολόγων και ο κίνδυνος της εξάρτησης από τον τουρισμό

 
Μετά την πρωτοφανή «ένεση» ρευστότητας από τον Μηχανισμό Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (RRF), η ελληνική οικονομία καλείται να αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Ωστόσο, η επόμενη μέρα μετά την ολοκλήρωση των ευρωπαϊκών κονδυλίων του «Ελλάδα 2.0» είναι κάτι παραπάνω από αβέβαιη.

Η τελευταία έρευνα του Ελληνικού Πάνελ Οικονομολόγων (ΚΕΦίΜ) (βλέπε kathimerini.gr) εκφράζει σαφείς επιφυλάξεις για τη διατηρησιμότητα της ανάπτυξης, βάζοντας στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου τις χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες της χώρας.

 
Ο διχασμός των ειδικών: Η κρίσιμη σκέψη του 44%

Το Ταμείο Ανάκαμψης, με τα περίπου 36 δισεκατομμύρια ευρώ (επιχορηγήσεις και δάνεια) που κατευθύνονται στον ψηφιακό μετασχηματισμό, την ενεργειακή αναβάθμιση και τις ΑΠΕ, θεωρήθηκε η χρυσή ευκαιρία για τον παραγωγικό μετασχηματισμό της χώρας.

Όμως, το πάνελ των 18 Ελλήνων οικονομολόγων εμφανίζεται βαθιά διχασμένο για τη συνέχεια:

• Το 44% των ειδικών διαφωνεί ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις για ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης μετά τη λήξη των πόρων του RRF.
• Μόλις το 23% θεωρεί ότι η οικονομία έχει θωρακιστεί επαρκώς.
• Το 33% κρατά επιφυλακτική στάση μεταξύ των δύο άκρων.

Αυτός ο διχασμός δεν είναι τυχαίος. Αντικατοπτρίζει την ανησυχία ότι η οικονομική μεγέθυνση των τελευταίων ετών είναι εισαγόμενη και προσωρινή, ενώ η εσωτερική παραγωγική μηχανή παραμένει αμεταμόρφωτη.

 
Το παραγωγικό μοντέλο: Η εξάρτηση από τον ήλιο και τη θάλασσα

Η βασική αιτία της αβεβαιότητας, όπως επισημαίνουν τα μέλη του Πάνελ, είναι η ελλιπής μεταμόρφωση του παραγωγικού μοντέλου.

Παρά τους κυβερνητικούς στόχους για στροφή σε βιομηχανία και τεχνολογία αιχμής, η ελληνική οικονομία συνεχίζει να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τουρισμό.

Αυτό το εύρημα επιβεβαιώνει με εμφατικό τρόπο τις πρόσφατες εκθέσεις του ΚΕΠΕ και του Ινστιτούτου ΕΝΑ, οι οποίες έδειξαν ότι:

1. Οι επενδύσεις διοχετεύονται σχεδόν αποκλειστικά σε Ακίνητα/Κατασκευές (ΕΝΑ).
2. Η αύξηση της απασχόλησης έρχεται κυρίως από τον τριτογενή τομέα (υπηρεσίες) που χαρακτηρίζεται από χαμηλή παραγωγικότητα και δημιουργεί το φαινόμενο του Πρεκαριάτου (ΚΕΠΕ).

 
Το «τρίγωνο των εμποδίων»: Υψηλό κόστος και αδυναμίες

Η έρευνα αναδεικνύει τις χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες που λειτουργούν ως φρένο στη δημιουργία ενός υγιούς επενδυτικού περιβάλλοντος. Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης στο δημοσιονομικό πεδίο και την ψηφιοποίηση των υπηρεσιών, τα εμπόδια παραμένουν:

• Υψηλό Κόστος Ενέργειας: Το υψηλό κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας παραμένει ένας από τους σημαντικότερους ανασταλτικούς παράγοντες για τις παραγωγικές επενδύσεις. Αυτό λειτουργεί ως ευθεία επιβεβαίωση της θέσης που αναδείχθηκε από τον ΣΕΒ και το προτεινόμενο από την mywaypress.gr «Εθνικό Συμβόλαιο Παραγωγικότητας» για την ανάγκη δημιουργίας ενός Green Industrial Hub.
• Γραφειοκρατικά & Νομικά Θέματα: Παραμένουν σημαντικά προβλήματα που αφορούν τη γραφειοκρατία και την αργή απονομή της δικαιοσύνης, τα οποία αυξάνουν το ρίσκο και τον χρόνο απόσβεσης των επενδύσεων.

 
Η στρατηγική επιταγή: Παραγωγικότητα ή μιζέρια;

Το συμπέρασμα είναι αμείλικτο: Η λήξη του RRF καθιστά ακόμη πιο κρίσιμη την ανάγκη για προσέλκυση νέων επενδύσεων, την αναβάθμιση υλικών και άυλων υποδομών, και την ενίσχυση της παραγωγικότητας.

Το Ταμείο Ανάκαμψης έδωσε στην Ελλάδα τον χρόνο και τα χρήματα για να προετοιμαστεί για την επόμενη μέρα. Όμως, το μεγάλο στοίχημα δεν είναι η απορρόφηση, αλλά η δημιουργία ενός αυτόνομου παραγωγικού μηχανισμού.

Χωρίς δραστικά μέτρα που να σπάνε τον φαύλο κύκλο της εξάρτησης από τον τουρισμό, οι δυσοίωνες εκτιμήσεις για την ανάπτυξη μετά το 2026 θα γίνουν πραγματικότητα, οδηγώντας τη χώρα σε έναν δημοσιονομικό ασφυκτικό κλοιό (λόγω των πρωτογενών πλεονασμάτων) και σε μια παραγωγική στασιμότητα. Η ευκαιρία για το άλμα δεν έχει χαθεί, αλλά ο χρόνος τελειώνει.

 
mywaypress.gr –Περιεχόμενο αξίας με την υποστήριξη  υβριδικής νοημοσύνης.

Για  αναγνώστες με μεγάλο εύρος προσοχής.