Η κληρονομιά του Ερντογάν θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια λύση δύο κρατών στην Τουρκία

Καθώς ο Ερντογάν μιλά για λύση δύο κρατών στην Κύπρο, η δική του κληρονομιά θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια λύση δύο κρατών στην Τουρκία

 
Είναι ο Ερντογάν ο ασθενής της Ευρώπης;

 
Οι βοηθοί του Ερντογάν μπορεί να τον καλύπτουν, αλλά δεν κρύβεται ότι, όπως και με τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ηλικία έχει κερδίσει τη φιλοδοξία.

 
Όπως οι δικτατορίες έθεσαν την Αιθιοπία και το Σουδάν στο δρόμο της διαίρεσης, έτσι και ο Ερντογάν κάνει την κατάρρευση της Τουρκίας αναπόφευκτη.

 
Michael Rubin

Για δεκαετίες, ξεκινώντας από τον 19ο αιώνα, οι Ευρωπαίοι αναφέρονταν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ως «ο ασθενής της Ευρώπης». Πρώτα οι σουλτάνοι και μετά οι λεγόμενοι μεταρρυθμιστές που ενεργούσαν στο όνομά τους επιδίωξαν την αυταρχική εξουσία. Η Πύλη κάλυψε μια οικονομία που καταρρέει με μεγαλεπήβολα έργα και αντιστάθμισε την έλλειψη δημοτικότητας με καταστροφικές ξένες περιπέτειες. Στις τελευταίες δεκαετίες της, οι τουρκικές αρχές έπαιξαν μεταξύ τους εθνοτικές και σεχταριστικές κοινότητες για να εδραιώσουν την εξουσία και να καθαρίσουν εθνοτικά την Ανατολία. Τελικά, το ερώτημα που έθεσαν οι διπλωμάτες κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ήταν αν θα πέσει η Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά πότε.

Στους Τούρκους αρέσει να ενστερνίζονται τις δόξες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο αποκορύφωμά της, αλλά αποφεύγουν την ευθύνη για τα χρόνια του λυκόφωτος, υποστηρίζοντας ότι η Τουρκία ήταν απλώς ένα διάδοχο κράτος που προέκυψε από μια διαλυμένη αυτοκρατορία, που δεν διαφέρει από την Ελλάδα, την Ουγγαρία ή τη Συρία. Είναι μια χρήσιμη φόρμουλα για να διεκδικήσουμε την ιστορική νομιμότητα αλλά να αποφύγουμε την ευθύνη για τις γενοκτονίες των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

Σήμερα, η ιστορία επαναλαμβάνεται έστω και σε μικρότερη κλίμακα. Η Τουρκία μπορεί να μην είναι ο ασθενής της Ευρώπης, αλλά ο δικτάτοράς της Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι. Ο Ερντογάν είναι κυριολεκτικά άρρωστος, είτε πρόκειται για επιληπτική κρίση σε ένα κλειδωμένο θωρακισμένο αυτοκίνητο, είτε για καρκίνο του παχέος εντέρου, είτε για προφανή καρδιακή προσβολή στον αέρα. Στα 70 του χρόνια, ο Ερντογάν είναι ακόμα σχετικά νέος, αλλά το σθένος του υστερεί. Έχει επανειλημμένα αποκοιμηθεί κατά τη διάρκεια τηλεοπτικών ομιλιών και κρατικών συναντήσεων. Οι βοηθοί του Ερντογάν μπορεί να τον καλύψουν και οι στρατοί των τρολ του να δηλώνουν ότι τα σωματικά του απόβλητα μυρίζουν τριαντάφυλλα, αλλά δεν κρύβεται ότι, όπως και με τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ηλικία έχει κερδίσει τη φιλοδοξία. Υπάρχει λόγος για τον οποίο ο Ερντογάν προωθεί όλο και περισσότερο τον γιο και τον γαμπρό του σε κάθε οντισιόν για να τον διαδεχθούν.

Ο άρρωστος επαναλαμβάνει την ιστορία με άλλους τρόπους. Ο Ερντογάν αναβιώνει και απολαμβάνει την οθωμανική πολιτική γενοκτονίας τόσο στην Τουρκία όσο και στο Αζερμπαϊτζάν. Καθώς ο Ερντογάν συνεχίζει να αρνείται τη γενοκτονία των Αρμενίων πριν από περισσότερο από έναν αιώνα, αυτός και ο συνεργάτης του στο έγκλημα Ilham Aliyev αναβιώνουν το βιβλίο παιχνιδιού των Νεότουρκων. Το πρώτο σάλβο της αρχικής γενοκτονίας των Αρμενίων, για παράδειγμα, ήταν η σύλληψη Αρμενίων πολιτικών και διανοουμένων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η φυλάκιση των ηγετών της Αρτσάχ μετά την εισβολή του Αζερμπαϊτζάν που υποστηρίζεται από την Τουρκία στην αρμενική κατοικημένη περιοχή ήταν τόσο ανατριχιαστική. Ο συνεχιζόμενος αποκλεισμός της Αρμενίας από την Τουρκία παραβιάζει τη Συνθήκη της Μόσχας του 1921.

Η μετατροπή των εκκλησιών σε τζαμιά από τον Ερντογάν και η παρέμβασή του στην ελληνορθόδοξη περιουσία και τις ιερατικές σχολές εντός της Τουρκίας είναι αρκετά κακή, αλλά παρεμβαίνοντας στην εκπαίδευση της ελληνικής κοινότητας εντός της Τουρκίας, εμποδίζει τη νέα γενιά να διατηρήσει τις παραδόσεις και τις δια βίου  σχέσεις της που αποτελούν τον ιστό της κοινότητας.

Η στόχευση Κούρδων και Γεζίντι αντιγράφει τη στρατηγική του Ταλαάτ Πασά κατά των εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων στο απόγειο της γενοκτονίας. Κατά τη διάρκεια της αρχικής γενοκτονίας της εποχής του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Κούρδοι ήταν  σε μεγάλο βαθμό απρόσβλητοι επειδή η ταυτότητά τους εκείνη την εποχή περιστρεφόταν περισσότερο γύρω από τη θρησκεία παρά την εθνότητα. Όχι για πολύ. Σήμερα, η τουρκική ασφάλεια φυλακίζει εκλεγμένους Κούρδους ηγέτες, ενώ τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και τα F-16 του τουρκικού στρατού βομβαρδίζουν Κούρδους αγρότες και χωριά στη Συρία και το Ιράκ. Οι περισσότεροι από τους 2.000 Γεζίντι που πωλήθηκαν από το Ισλαμικό Κράτος και παραμένουν σε αιχμαλωσία σήμερα διαμένουν ως σκλάβοι στο εσωτερικό της Τουρκίας

Αν ο Ερντογάν δεν είχε αποτύχει ακαδημαϊκά ως φοιτητής, θα μπορούσε να καταλάβει ότι η στρατηγική του «άρρωστου» που ακολουθεί σήμερα θα μπορούσε να καταστρέψει την Τουρκία. Αντί να διαφυλάσσεται η Οθωμανική Αυτοκρατορία, το να στρέφει τις εθνότητες τη μία εναντίον της άλλης, ενώ κρατούσε τους Τούρκους ως προνομιούχα τάξη, επιδείνωσε τα ρήγματα και οδήγησε στην κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Όπως οι οθωμανικές αρχές προσπάθησαν να καλύψουν τη δική τους οικονομική ανικανότητα, το ίδιο κάνει και ο Ερντογάν. Η Τουρκία σήμερα είναι αφερέγγυα. Η μεταρρύθμιση ήταν πολύ λίγη, πολύ αργά. Ο Ερντογάν μπορεί να αποσπάσει την προσοχή με την ισλαμιστική ρητορική, τον αντισημιτισμό και το εθνοτικό μίσος, αλλά αυτό δεν σώζει τους Τούρκους από το να χάσουν τις οικονομίες τους λόγω του πληθωρισμού.

Όσο κι αν ο Ερντογάν ασπάζεται τον νεο-οθωμανισμό, η Τουρκία έχει χάσει οριστικά το Ιράκ, τη Συρία, την Αίγυπτο, τη Βουλγαρία και την Ελλάδα. Το να παίξει κανείς το εθνικό και θρησκευτικό χαρτί εντός της Τουρκίας, λοιπόν, θα οδηγήσει την ίδια την Τουρκία σε διάσπαση. Οι Κούρδοι αντιδρούν στην καταστολή όχι χάνοντας την ταυτότητά τους, αλλά διπλασιάζοντας την. Με κάθε επίθεση στους Κούρδους, ο Ερντογάν διασφαλίζει ότι το Κουρδιστάν θα δημιουργηθεί στην ανατολική Ανατολία. Όπως οι δικτατορίες έθεσαν την Αιθιοπία και το Σουδάν στο δρόμο της διαίρεσης, έτσι και ο Ερντογάν κάνει την κατάρρευση της Τουρκίας αναπόφευκτη.

Καθώς οι Τούρκοι αναγνωρίζουν ότι ο ίδιος ο Ερντογάν είναι το πρόβλημα, μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με ένα προηγούμενο του Ταλαάτ Πασά με άλλο τρόπο, ειδικά εάν τα θύματά του γίνονται πολύ ανυπόμονα για να περιμένουν την τρέχουσα παρακμή του. Είτε έτσι είτε αλλιώς, οι Τούρκοι αντιμετωπίζουν μια ειρωνεία. Καθώς ο Ερντογάν μιλά για λύση δύο κρατών στην Κύπρο, η δική του κληρονομιά θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια λύση δύο κρατών στην Τουρκία.

meforum.org

Σχετικά Άρθρα