Οι ρωσικές εδαφικές παραχωρήσεις για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία θα πρέπει να περιλαμβάνουν την Ιαπωνία
Η Ουκρανία έχει τώρα ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο εντός της Ρωσίας καθώς οι δυνάμεις της, που ήδη εδραιώνουν τον έλεγχο του Κουρσκ , έχουν μετακινηθεί στο Μπελγκοράντ. Τα ουκρανικά στρατεύματα κατέστρεψαν τον αντικατοπτρισμό της δύναμης που κατασκεύασαν πρώτα οι Σοβιετικοί ηγέτες και μετά οι Ρώσοι διάδοχοί τους. Μπορεί οι ρωσικές δυνάμεις να αμβλύνουν την αντεπίθεση της Ουκρανίας κατά μήκος των χαρακωμάτων του Ντονμπάς, αλλά η Ουκρανία έχει επιδείξει ευελιξία και κινητικότητα, ενώ οι Ρώσοι διοικητές παραμένουν αποστεωμένοι. Ίσως ο καλύτερος παραλληλισμός είναι με τους πρώτους αραβο-ισραηλινούς πολέμους στους οποίους το Ισραήλ ήταν αουτσάιντερ. Ωστόσο, το κίνητρό τους, η δημιουργικότητα και ο σεβασμός τους για τους διοικητές δημιούργησαν έναν πιο αποτελεσματικό στρατό από τους αποστεωμένους, αποθαρρυμένους και σταθερούς αραβικούς στρατούς.
Η Ουάσιγκτον προσπάθησε να περιορίσει την Ουκρανία και να αναγκάσει το Κίεβο να περιορίσει τις μάχες στο ουκρανικό έδαφος, αλλά ο πρόεδρος Volodymyr Zelensky αψήφησε με σύνεση τις συμβουλές των ΗΠΑ. Ενώ προηγουμένως, οι επανειλημμένες διπλωματικές προτάσεις για την ανταλλαγή εδαφών με την ειρήνη θα ανάγκαζαν την Ουκρανία να παραχωρήσει τα κατεχόμενα από τη Ρωσία εδάφη όπως η Κριμαία, το Ντόνετσκ ή το Λουχάνσκ, σήμερα θα μπορούσε να συμβεί ένα πιο ομοιόμορφο εμπόριο. Όσο περισσότερο η Ουκρανία καταλαμβάνει το ρωσικό έδαφος, τόσο πιο εύκολη θα μπορούσε να γίνει μια τέτοια φόρμουλα. Ούτε πρέπει να παραπονεθεί ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν . Άλλωστε, ήταν αυτός που υποστήριξε αμέσως πριν από την εισβολή ότι δεν υπήρχε πραγματική διαφορά μεταξύ ρωσικού και ουκρανικού εδάφους. Με αυτή τη λογική, η Ουκρανία έχει τόσα δικαιώματα στη Μόσχα όσο και η Ρωσία.
Είτε πριν είτε μετά τον Πούτιν και όταν τα όπλα σιωπήσουν και το εδαφικό εμπόριο μπορεί να ξεκινήσει, είναι σημαντικό να μην περιοριστούν οι ανταλλαγές στη Ρωσία και την Ουκρανία. Από μια ευρύτερη ιστορική προοπτική, η εισβολή του 2022 στην Ουκρανία ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Η Ρωσία εισέβαλε στην Κριμαία της Ουκρανίας το 2014 και κατέλαβε ένα κομμάτι της Γεωργίας το 2008. Ο ρωσικός στρατός έχει καταλάβει παράνομα την Υπερδνειστερία από το 1992. Η Ρωσία κληρονόμησε επίσης τη σοβιετική κατοχή της Νότιας Σαχαλίνης και των Νήσων Κουρίλ. Η ρωσική αιτιολόγηση των ισχυρισμών της με βάση τη Διάσκεψη της Γιάλτας απέτυχε καθώς ο Σοβιετικός πρωθυπουργός Ιωσήφ Στάλιν καθυστέρησε την εισβολή του στην περιοχή μέχρι να ήταν πολύ αργά.
Μην ξεχνάτε την Ιαπωνία
Η Ιαπωνία δεν πρέπει μόνο να εκφράσει τον ισχυρισμό της, αλλά και να εργαστεί για να τον πραγματοποιήσει. Το Τόκιο έχει ήδη δώσει δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια στο Κίεβο, αλλά θα πρέπει να προχωρήσει πιο μακριά, προσφέροντας στην Ουκρανία τα πιο προηγμένα όπλα της για να φτάσει στη Μόσχα και σε αμυντικές εγκαταστάσεις σε ολόκληρη τη χώρα.
Ο χρόνος δεν πρέπει να ξεπλένει τέτοια αδικία. Ίσως αν ο κόσμος δεν είχε συναινέσει στην αρπαγή γης της Μόσχας εναντίον της Ιαπωνίας, ο Πούτιν θα μπορούσε να είχε αναγνωρίσει ότι δεν θα μπορούσε να κερδίσει το μεγάλο παιχνίδι στην Κριμαία. Ο πόλεμος της Ουκρανίας θα τελειώσει όταν πεθάνει ο Πούτιν. Ένας νέος Ρώσος ηγέτης μπορεί να θάψει την ανοησία του Πούτιν με τον δικτάτορα και να επιδιώξει μια νέα αρχή. Η Ρωσία μπορεί να επιστρέψει στα σύνορά της όπως ορίζονται από τη Συμφωνία του Αλμάτι του 1991 που αποδέχθηκε το Κρεμλίνο. Μπορεί να εκκενώσει κάθε εκατοστό ουκρανικού αλλά και γεωργιανού και μολδαβικού εδάφους. Ωστόσο, μετά από τέτοιες επαναλαμβανόμενες επιθέσεις και περιττούς θανάτους, η Δύση δεν πρέπει να εγκατασταθεί εκεί.
Μαθήματα Ιστορίας
Οι Ρώσοι πρέπει να μάθουν ότι δεν θα επωφεληθούν ποτέ από την κατάκτηση. Η ομάδα του προέδρου Τζο Μπάιντεν ψιθυρίζει για μια ακόμη επαναφορά. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να υπάρξει εξομάλυνση όσο η Ρωσία κατέχει έδαφος οποιουδήποτε γείτονα, από τις Κουρίλες έως την Κριμαία και από την Τούβα έως την Υπερδνειστερία.
Πηγή: aei.org
