Πολιτικοί πρωταρχικής ευθύνης και κοινωνία συλλογικής προόδου
-Σχετικά με τις εκτιμήσεις για την τρέχουσα οικονομική κατάσταση του νοικοκυριού, το ποσοστό των καταναλωτών που δηλώνει ότι «μόλις τα βγάζει πέρα» διαμορφώθηκε στο 61% ενώ στο 12% από 11% ενισχύθηκε το ποσοστό όσων αναφέρουν ότι αντλούν από τις αποταμιεύσεις τους. Τα νοικοκυριά σε ποσοστό 56% (από 52%) προβλέπουν άνοδο τιμών με τον ίδιο ή ταχύτερο ρυθμό και μόνο το 17% (από 16%) αναμένει σταθερότητα, σύμφωνα με την την τελευταία έρευνα Οικονομικής Συγκυρίας του ΙΟΒΕ.
-Τρόφιμα- μπαράζ αυξήσεων στα σούπερ μάρκετ – Απλήρωτοι φόροι 1,5 δισ. ευρώ μόνο το πρώτο δίμηνο του 24 – Με χρέη στην εφορία 3,9 εκατομμύρια φορολογούμενοι- Η Ελλάδα έχει το 2ο υψηλότερο δημόσιο χρέος στον κόσμο – Αύξηση 55,3% από το 2000
-Το οικονομικό… «θαύμα» της κυβέρνησης Μητσοτάκη: Οι μισοί Έλληνες έχουν εισοδήματα λιγότερα από 10.000 € και πληρώνουν έξτρα φόρους!
-Σε απόγνωση δανειολήπτες και καταθέτες – Οι τράπεζες δανείζονται με 0,53% και δανείζουν με 6,24%
-Σύνταξη με οφειλές: Κενό γράμμα η ρύθμιση – 20.000 ασφαλισμένοι χάνουν 1.000 ευρώ το μήνα
Η αδυναμία μας να ενεργήσουμε έξυπνα και στρατηγικά για το μέλλον, μας καθηλώνει σε μια κινούμενη άμμο. Σαπίζουμε. Οι πολιτικοί αδυνατούν να εκπληρώσουν τους ρόλους τους και να προχωρήσουμε με σχέδιο αυτή τη χώρα.
Η απόσπαση προσοχής των πολιτών με ελαφρά ψυχαγωγία από πολιτικούς και επώνυμα νούμερα δεν μπορεί να αλλάξει την εξίσωση. Σαπίζουν οι πολλοί. Βολεύονται οι λίγοι. Το πολιτικό τσίρκο φθηνή διασκέδαση. Η πραγματική πολιτική αόρατη. Ο ιδρώτας των πολλών λίπασμα κερδών για λίγους.
Για να επιτύχουμε συλλογική πρόοδο, πρέπει να κατανοήσουμε τη διασύνδεση όλων σε έναν κοινό δρόμο. Η πρόκληση του κοινού βηματισμού όλων θα αντιμετωπίσει πιο αποτελεσματικά τις κοινές προκλήσεις, με την συλλογική κοινή μνήμη. Μνήμη που είναι ενσωματωμένη στο DNA των ενεργών πολιτών. Μνήμη ουσιαστικής επίλυσης προβλημάτων, συλλογικής και ατομικής προόδου, εκπαιδευτικής θωράκισης, αστικής ευγένειας, ορθολογικής διεκδίκησης, συνεχούς οικοδόμησης, πρακτικής αλληλεγγύης. Και μνήμη στρατηγικής επίλυσης για τους κοινούς κινδύνους που πρέπει να ελέγχονται βήμα-βήμα, εξονυχιστικά, με αμείλικτη εστίαση σε πόρους πρόληψης και ενίσχυσης. Θα πρέπει να συνδεθούμε σε ένα κοινό, εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο για όλους, ένα δίκτυο κοινών προκλήσεων, συλλογικής αλληλεγγύης, βιώσιμης ανάπτυξης, προκειμένου να οικοδομήσουμε μια ισχυρή χώρα. Μια κοινή πορεία που θα μπορεί να καθιστά άμεσα υπόλογο τον κάθε πολιτικό που αμελεί βάναυσα στην εκτέλεση των καθηκόντων του-χωρίς διαμεσολαβητές και σωσίβια. Αλλά ταυτόχρονα θα εμπλέκει ενεργητικά όλο τον μηχανισμό ενεργοποίησης αντανακλαστικών βάση ενός σχεδίου υλοποίησης και παρέμβασης και θα ορίσει ένα πρόσωπο πρωταρχικής ευθύνης για κάθε πρόβλημα.
Το επιτελικό κράτος ως πρακτική λειτουργία και όχι ως τίτλος παιδικής έκθεσης, προϋποθέτει στρατηγική. Η αλήθεια , βάση του ιστορικού κυβερνητικών πεπραγμένων είναι μια: Δεν υπήρξε ποτέ στρατηγική. Η χώρα έχει ανάγκη από ένα λειτουργικό κράτος ευθύνης, με στρατηγική και έλεγχο που να διασφαλίζει ευθυγράμμιση στρατηγικής, κοινωνίας και παραγωγικής οικονομίας.Με τριμηνιαίες εκθέσεις προόδου για τα σχέδια υλοποίησης και παρέμβασης. Με καθημερινό έλεγχο προόδου κάθε μικρού και μεγάλου έργου. Με σχέδιο διαχείρισης κινδύνων, ανάταξης, συντήρησης υποδομών, αξιολόγησης δυναμικού σε κρίσιμα πεδία. Εξαντλήθηκε η κοινωνία με τις αξιολογήσεις των εκπαιδευτικών, εμμονή μίας ασύδοτης, φαντασιόπληκτης, επιτελικής σοβαροφάνειας ενώ αμέλησε, παραμέλησε, απαξίωσε, υποβάθμισε την αξιολόγηση ανθρώπινου δυναμικού στον ΟΣΕ π.χ. Η άσκηση εξουσίας ταυτίστηκε με την άσκηση ελέγχου σε πεδία του κράτους όπως η εκπαίδευση ενώ αιμορραγούν κρίσιμα πεδία ασφάλειας των πολιτών! Η επιτομή της ανικανότητας… Η άσκηση εξουσίας ταυτίστηκε με τον διαμοιρασμό κονδυλίων σε λίγους και αρεστούς, μια ελίτ κρατικοδίαιτων εξαρτημένων που αφαιμάζουν κονδύλια που προορίζονται για το μέλλον της χώρας και δημιουργούνται και από το υστέρημα και τις θυσίες των ελλήνων φορολογουμένων, ενώ η παραγωγική οικονομία υποχρεώνεται να φυλάει κατουρημένες ποδιές ανάξιων αυτοδιορισμένων κλειδοκρατόρων. Οι θεματοφύλακες τους κράτους δικαίου είναι οι ενεργοί πολίτες, και όσοι εκ των επωνύμων έχουν την βούληση να υπερασπιστούν αρχές και αξίες προσωπικές αλλά και επιδραστικές. Απουσιάζουν οι απόψεις που έχουν την δύναμη να γίνουν καταλύτης αλλαγής, απουσιάζει ο λόγος που μπορεί να εμπνεύσει. Μια γενικευμένη στειρότητα λόγου, μια αναντιστοιχία λόγων και πράξεων, μια νοοτροπία να χτίσουμε φράχτες της προσωπικής βολής, να μην τα βάλουμε με μια αδίστακτη μηχανή προπαγάνδας που εκμηδενίζει με τον τρόπο της και τους πρόθυμους παπαγαλιστές της, οδηγεί στον κυνισμό και τους πολίτες, να μοιάσουν στο τέρας του πολιτικού κυνισμού για να μην το απειλήσουν, να συμβιβαστούν για να μην διαταράξουν προνόμια. Να μην ξεχωρίζει κανείς για να είναι όλοι ίδιοι, συνυπεύθυνοι, όλοι μαζί στην παρακμή, στο έγκλημα και στην ανθρωποφαγία. Χρειαζόμαστε αντισώματα. Να μην μοιάσουμε με το τέρας της αναίσθητης πολιτικής εξουσίας. Να διεκδικήσουμε μια υπεύθυνη, ανθρωποκεντρική πολιτική εξουσία.
Η κοινωνία των πολιτών, οι ενεργοί πολίτες, κινούνται πιο γρήγορα από τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και τους γραφειοκράτες της κυβέρνησης. Απουσιάζει ο αγωγός που θα συνδέει την φωνή της κοινωνίας με τις πολιτικές ανθρωποκεντρικής νοημοσύνης. Αγωγός που θα συνδέει και θα συμβαδίσει με τις ανάγκες κοινωνίας και οικονομίας με ενα παραγωγικό κράτος κοινής λογικής και πράξεων ουσίας. Αγωγός που θα ενεργοποιεί την αδράνεια, τα κοιμισμένα αντανακλαστικά, τις κοιμισμένες συνειδήσεις, την απραξία, τις μικροκομματικές διευθετήσεις.
Η μόχλευση του αγωγού με την κοινωνία, η παραγωγική οικονομία, ανεξάρτητοι εμπειρογνώμονες και θεσμικοί ανεξάρτητοι φορείς, θα καθορίζουν ως συμμέτοχοι και “ιδιοκτήτες” συλλογικού σχεδίου, την συνολική πολιτική δράσεων και εφαρμογών, χωρίς εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων. Το κίνητρο μιας κοινωνίας σε αναζήτηση λύσεων ουσίας είναι η διεκδίκηση ενός σχεδίου για το μέλλον όλων. Με επαγρύπνηση, δημιουργικές λύσεις , ανθρωποκεντρική αντίληψη.
Ενα κίνητρο-καταλύτης ριζικού επανασχεδιασμού για τη ζωή όλων.
Κοινός βηματισμός με διασύνδεση κράτους και πολιτών
Η συλλογική πρόοδος μέσω της διασύνδεσης κράτους και πολιτών είναι μια έννοια που έχει κερδίσει έλξη τα τελευταία χρόνια καθώς οι κοινωνίες σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν περίπλοκες κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές προκλήσεις. Αυτή η ιδέα περιστρέφεται γύρω από την αντίληψη ότι για να επιτευχθεί ουσιαστική πρόοδος και βιώσιμη ανάπτυξη, είναι επιτακτική ανάγκη για τις κυβερνήσεις και τους πολίτες τους να συνεργαστούν για κοινούς στόχους. Αυτή η συλλογική προσέγγιση, η οποία δίνει έμφαση στη συνεργασία, τον διάλογο και την αμοιβαία κατανόηση, έχει τη δυνατότητα να προωθήσει κοινωνίες χωρίς αποκλεισμούς και δίκαια, όπου όλα τα άτομα μπορούν να ευδοκιμήσουν και να συμβάλουν στο ευρύτερο καλό.
Στο επίκεντρο της συλλογικής προόδου βρίσκεται η αναγνώριση ότι τα κράτη και οι πολίτες είναι αλληλεξαρτώμενες οντότητες που πρέπει να εργαστούν παράλληλα για να αντιμετωπίσουν πιεστικά κοινωνικά ζητήματα. Ενώ τα κράτη διαδραματίζουν βασικό ρόλο στην παροχή βασικών υπηρεσιών, στη θέσπιση πολιτικών και στην προάσπιση του κράτους δικαίου, οι πολίτες έχουν να διαδραματίσουν κρίσιμο ρόλο στο να λογοδοτούν οι κυβερνήσεις τους, να συμμετέχουν στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων και να συνεισφέρουν την τεχνογνωσία και τους πόρους τους σε συλλογικές προσπάθειες . Προάγοντας ισχυρές εταιρικές σχέσεις μεταξύ κρατικών θεσμών και οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, οι κυβερνήσεις μπορούν να αξιοποιήσουν τη συλλογική νοημοσύνη και τις ικανότητες των πολιτών τους για την επίτευξη κοινών στόχων και την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης.
Ένα από τα βασικά οφέλη της προώθησης της συλλογικής προόδου μέσω της διασύνδεσης κράτους και πολιτών είναι η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης εντός των κοινοτήτων. Όταν τα άτομα έχουν την εξουσία να συμμετέχουν ενεργά στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων που επηρεάζουν τη ζωή τους, αναπτύσσουν μια αίσθηση ιδιοκτησίας και επένδυσης στην ευημερία των κοινοτήτων τους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και συνεργασία μεταξύ των πολιτών και μεταξύ των πολιτών και του κράτους, ενισχύοντας τελικά μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς.
Επιπλέον, με τη συμμετοχή των πολιτών στη διαδικασία χάραξης πολιτικής, οι κυβερνήσεις μπορούν να διασφαλίσουν ότι οι πολιτικές και τα προγράμματα σχεδιάζονται για να ανταποκρίνονται στις ανάγκες και τις προσδοκίες των ανθρώπων που εξυπηρετούν. Οι πολίτες φέρνουν στο τραπέζι μοναδικές προοπτικές, ιδέες και εμπειρίες, οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό καινοτόμων λύσεων σε πολύπλοκες προκλήσεις και να διασφαλίσουν ότι οι πόροι κατανέμονται με τρόπο που μεγιστοποιεί τον αντίκτυπο και ωφελεί τον μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων. Αυτή η συμμετοχική προσέγγιση στη διακυβέρνηση μπορεί να βοηθήσει στην οικοδόμηση ενός κράτους με μεγαλύτερη ανταπόκριση και χωρίς αποκλεισμούς, το οποίο είναι υπόλογο στους πολίτες του και δεσμευμένο στην προώθηση του δημόσιου καλού.
Μια άλλη σημαντική διάσταση της συλλογικής προόδου μέσω της διασύνδεσης κράτους και πολιτών είναι η προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας. Με την ενεργό ενασχόληση με τις περιθωριοποιημένες και ευάλωτες κοινότητες, οι κυβερνήσεις μπορούν να αντιμετωπίσουν τις συστημικές ανισότητες, τις διακρίσεις και τον αποκλεισμό που διαιωνίζουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Μέσω πολιτικών και προγραμμάτων χωρίς αποκλεισμούς που δίνουν προτεραιότητα στις ανάγκες των μειονεκτούντων ομάδων, οι κυβερνήσεις μπορούν να εργαστούν για την οικοδόμηση μιας πιο δίκαιης κοινωνίας όπου όλα τα άτομα έχουν ίση πρόσβαση σε ευκαιρίες και πόρους.
Επιπλέον, με την προώθηση της συλλογικής προόδου μέσω της διασύνδεσης κράτους και πολιτών, οι κυβερνήσεις μπορούν να ενισχύσουν την ανθεκτικότητα και τη βιωσιμότητα των κοινωνιών τους απέναντι σε παγκόσμιες προκλήσεις όπως η κλιματική αλλαγή, οι πανδημίες και οι οικονομικές κρίσεις. Ενισχύοντας ισχυρές εταιρικές σχέσεις και συνεργασία μεταξύ των ενδιαφερομένων σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, οι κυβερνήσεις μπορούν να οικοδομήσουν ικανότητα, να κινητοποιήσουν πόρους και να εφαρμόσουν αποτελεσματικές στρατηγικές για τον μετριασμό των κινδύνων, την προσαρμογή στις μεταβαλλόμενες συνθήκες και την οικοδόμηση ενός πιο ανθεκτικού και βιώσιμου μέλλοντος για όλους.
Η συλλογική πρόοδος μέσω της διασύνδεσης κράτους και πολιτών είναι μια ισχυρή έννοια που έχει τη δυνατότητα να οδηγήσει σε θετικές αλλαγές και να μεταμορφώσει τις κοινωνίες προς το καλύτερο. Ενισχύοντας τις συνεργασίες και τον διάλογο μεταξύ των κυβερνήσεων και των πολιτών τους, μπορούμε να αξιοποιήσουμε τη συλλογική νοημοσύνη και τις δυνατότητες της κοινωνίας για την αντιμετώπιση πιεστικών προκλήσεων, την προώθηση της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, την προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας και την οικοδόμηση ενός πιο ανθεκτικού και βιώσιμου μέλλοντος. Καθώς πλοηγούμαστε σε έναν όλο και πιο περίπλοκο και διασυνδεδεμένο κόσμο, είναι επιτακτική ανάγκη να υιοθετήσουμε αυτή τη συλλογική προσέγγιση στη διακυβέρνηση και να εργαστούμε μαζί για κοινούς στόχους που ωφελούν όλα τα μέλη της κοινωνίας. Μόνο μέσω συλλογικής δράσης και αμοιβαίας υποστήριξης μπορούμε να επιτύχουμε πραγματικά πρόοδο και να δημιουργήσουμε έναν κόσμο χωρίς αποκλεισμούς και δικαιοσύνη για τις μελλοντικές γενιές.
Π. Τσακιρίδης
Επιμέλεια-προσαρμογή: mywaypress.gr
Συν-συγγραφέας: AI
