Αμερικής Ελπιδοφόρος, φωτεινός φάρος

«Ο χαμός του Γιώργου δεν ήταν άδικος. Θα συμβάλλει στο να καταλάβουμε  ότι πρέπει όλοι μας να υψώσουμε την φωνή μας και να είμαστε εκεί όταν χρειαστεί» δήλωσε  ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος, ο οποίος επισκέφθηκε το απόγευμα της Πέμπτης, τo σπίτι της  οικογένειας του θύματος στο Κουίνς εκφράζοντας την συμπάθεια του και τα θερμά του συλλυπητήρια στην μητέρα του 29χρονου ομογενή, Ασπασία Ζαπάντη με την οποία είχαν μια 40λεπτη συνομιλία.

 
Στα καθ’ ημάς, η  ψευδαίσθηση των ήρεμων νερών έχει παγιδεύσει την ελλαδική εκκλησία.

Η δυναμική των δύο εκπροσώπων της εκκλησίας είναι εμφανής σε όλους όσους είναι διατεθειμένοι να δουν έξω από το κουτί συμβάσεων και  δημοσίων σχέσεων.

Η ελλαδική εκκλησία αιχμάλωτη  σε παραλυτικές ισορροπίες, υπό διαρκή ταλάντευση μεταξύ δήθεν σκληρών και  αυτοαποκαλούμενων ήρεμων, αυταπατάται ότι  καθοδηγεί ένα πιστό ακροατήριο.

Με συστηματική κατάχρηση μιας ξύλινης γλώσσας περιγράφει  τα δικά της προβλήματα , του δικού της κλειστού κύκλου ενδιαφερομένων. Με διαχρονική κατάχρηση συμβόλων και εννοιών προτείνει επίσης και τις δικές της λύσεις στα δικά της προβλήματα-  ενίοτε και στα προβλήματα των πιστών.

Η ελλαδική εκκλησία λειτουργεί σε υπερπροστατευτικό περιβάλλον. Έτσι έμαθε. Έτσι βολεύει πολλούς.

Η Αρχιεπισκοπή Αμερικής  λειτουργεί ως εξωστρεφής οργανισμός, γιατί  έμαθε να είναι κομμάτι του κόσμου, να αγκαλιάζει άμεσα τον πόνο των πιστών της, να τολμάει, να υψώνει φωνή εκεί που πρέπει και με την απαραίτητη ένταση.

Η ελλαδική εκκλησία είναι απούσα από τις αγωνίες του κόσμου.

Δεν τόλμησε να αγκαλιάσει την μητέρα στην Ρόδο που λιποθύμησε το παιδί της.

Δεν τόλμησε να αγκαλιάσει το παιδί από την Θεσσαλονίκη που είχε απαχθεί.

Δεν τολμάει να αγκαλιάσει  τους νέους, να βρεθεί στο ίδιο μήκος κύματος για να περάσει  και το δικό της μήνυμα ελπίδας.

Απούσα από όλους. και για όλα. Μια αόρατη εκκλησία με λαμπερούς ναούς και άμφια  για γερασμένους πιστούς.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής συμπορεύθηκε  στο Μπρούκλιν «με τις αδελφές και τους αδελφούς μου για την ισότητα και τη δικαιοσύνη». Όταν όμως στην χώρα μας η δικαιοσύνη  είναι απούσα και στους κόλπους της εκκλησίας, τι αξιοπιστία έχει το όποιο μήνυμα  μεταδίδει;

Εκτός από το έγκλημα του Γιώργου στην Αμερική όμως, υπάρχει και ένα άλλου είδους θάνατος, ένας  ρατσισμός εναντίων ενός  ιερέα στην Ξάνθη.

Ένα άλλο έγκλημα ρατσισμού, όχι πολύ γνωστό, υπάρχει σε εξέλιξη στην Ξάνθη. Ενας ιερέας στην κοινότητα Λευκόπετρα Ξάνθης, είναι υπό διωγμό από μερίδα των κατοίκων για ανεξήγητους λόγους. Ζήτησαν από τον Δεσπότη να εκδιωχθεί από την εκκλησία του χωριού. Αλλά δεν σταμάτησαν εκεί, ζήτησαν να αδειάσει και το σπίτι που παραχωρεί  για τους ιερείς η εκκλησία στο χωριό. Έκοψαν και το νερό του σπιτιού. Με καθημερινές λεκτικές επιθέσεις εναντίων των 4 παιδιών του με ανοίκειους χαρακτηρισμούς. Και ο Δεσπότης Ξάνθης αμέτοχος υποκύπτει στις ορέξεις της μειοψηφίας  των κατοίκων. Επικροτεί με την ασθενική του τοποθέτηση εναντίων του ιερέα  τον ρατσισμό. Αντί να ηγηθεί της ομόνοιας, γίνεται ακόλουθος της μειοψηφίας.

Από την μια ο Ελπιδοφόρος, φωτεινός φάρος και στήριγμα για όλους χωρίς κόμπλεξ.  Και από την άλλη η παρακμιακή ελλαδική εκκλησία.

Από την μια ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, βράχος ακλόνητος και ηγέτης όλων. Και από την άλλη η μεμψιμοιρία μιας αόρατης ελλαδικής εκκλησίας.

 
Π. Τσακιρίδης

my way press.gr