Ασφάλιστρα κινδύνου για τη «διακυβέρνηση Μητσοτάκη»

Πόσο είναι το «ασφάλιστρο κινδύνου Μητσοτάκη»;

 
Η διαφθορά λειτουργεί ως έμμεσος φόρος: Η κακή διακυβέρνηση αυξάνει το κόστος δανεισμού μιας χώρας κατά 0,5% έως 2% του ΑΕΠ ετησίως. Για την Ελλάδα (ΑΕΠ περίπου 220 δισ. €), αυτό σημαίνει 1,1 έως 4,4 δισ. € τον χρόνο κόστος διαφθοράς και πολιτικού ρίσκου

 
Το «ασφάλιστρο κινδύνου Μητσοτάκη» μπορεί να υπολογιστεί: Σε επίπεδο κράτους: 0,5%–2% του ΑΕΠ ετησίως. Σε επίπεδο πολίτη: περίπου 100–400 € τον χρόνο ανά νοικοκυριό, που «καίγονται» λόγω κακοδιαχείρισης, χαμένων ευρωπαϊκών κονδυλίων, υψηλότερων επιτοκίων, αδυναμίας θεσμών

 
Σε κάθε κανονική χώρα, οι πολίτες ασφαλίζονται απέναντι σε φυσικές καταστροφές, σε ατυχήματα, σε κινδύνους της καθημερινότητας. Στην Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη, θα έπρεπε να ασφαλιζόμαστε απέναντι στον ίδιο τον πολιτικό κίνδυνο που παράγει η κυβέρνηση: διαφθορά, ανικανότητα, συστηματική συγκάλυψη. Έναντι μιας εξουσίας που λειτουργεί σαν παράσιτο πάνω στο σώμα της κοινωνίας, η ασφάλεια των πολιτών δεν απειλείται απλώς από απρόβλεπτα γεγονότα αλλά από την ίδια την κρατική μηχανή.

Η διαφθορά λειτουργεί ως έμμεσος φόρος. Κάθε σκάνδαλο, κάθε συγκάλυψη, κάθε ανικανότητα διοίκησης μεταφράζεται σε κόστος για τον πολίτη και τον επενδυτή. Η Ελλάδα έχει καταλήξει να είναι χώρα με «ασφάλιστρο πολιτικού κινδύνου» αυξημένο, όχι εξαιτίας εξωτερικών απειλών αλλά λόγω του καθεστώτος Μητσοτάκη.

 
Οι ενδείξεις είναι συντριπτικές:

• Σκάνδαλα και συγκάλυψη: Υποκλοπές, Τέμπη, ΟΠΕΚΕΠΕ. Όλα μπήκαν κάτω από το χαλί. Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία μιλά για “εγκληματική οργάνωση” με εμπλοκή υπουργών στο σκάνδαλο επιδοτήσεων. Αντί για κράτος δικαίου, ένα σύστημα συγκάλυψης και ατιμωρησίας.
• Δημοκρατική παρακμή: Η γερμανική Tageszeitung το έθεσε ωμά: «Ο κ. Μητσοτάκης παρουσιάζει τον εαυτό του ως εκσυγχρονιστή, όμως στην πραγματικότητα είναι ο νεκροθάφτης της δημοκρατίας στην Ελλάδα».
• Κατάρρευση θεσμών: Από την εκπαίδευση σε αίθουσες τριτοκοσμικές μέχρι την υγεία όπου, σύμφωνα με Eurostat, 1 στους 5 Έλληνες δεν έχει πρόσβαση στην απαραίτητη περίθαλψη. Το ΕΣΥ έχει γίνει pay-per-use (βλέπε info).
• Ανθρώπινα δικαιώματα και Τύπος: Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ καταγράφει «κίτρινες κάρτες» για πιέσεις σε δημοσιογράφους, αναφορές σε SLAPP αγωγές όπως αυτή του Γρηγόρη Δημητριάδη και περιστατικά κακομεταχείρισης από τις αρχές. Όταν διεθνείς οργανισμοί καταγγέλλουν ευθέως περιορισμό της ελευθερίας του Τύπου, δεν μιλάμε απλώς για αδυναμία αλλά για συστημική απειλή στη δημοκρατία.
• Οικονομική ασφυξία: Δημόσιο χρέος στα 368,3 δισ. ευρώ, ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου σε ιδιώτες ύψους 2,9 δισ. ευρώ, και απώλεια ευρωπαϊκών κονδυλίων. Η χώρα μετατρέπεται σε κακοπληρωτή, όχι μόνο για τους πολίτες της αλλά και για την Ευρώπη.
• Κρατική ανικανότητα: Από τις πυρκαγιές με 4 εκατ. καμένα στρέμματα έως την οδική ασφάλεια και την ανύπαρκτη αστυνόμευση, το κράτος απέτυχε σε όλα τα πεδία.

Αν τα ασφαλιστήρια συμβόλαια κάλυπταν τον πολιτικό κίνδυνο, τότε οι Έλληνες θα έπρεπε να πληρώνουν ένα «ασφάλιστρο Μητσοτάκη» για να θωρακίσουν το μέλλον τους από τη διαφθορά, την κακοδιαχείριση και την κρατική αναλγησία. Αλλά δυστυχώς, το τίμημα ήδη το πληρώνουμε καθημερινά: με φόρους, με χαμένες ευκαιρίες, με υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, με κινδύνους για τη δημοκρατία.

Η κυβέρνηση αυτοπαρουσιάζεται ως εκσυγχρονιστική, αλλά στην πραγματικότητα λειτουργεί σαν ασφαλιστική απάτη: οι πολίτες πληρώνουν, το κράτος υπόσχεται, και στο τέλος κανείς δεν αποζημιώνεται.

Η ερώτηση που τίθεται πλέον δεν είναι αν μπορούμε να ασφαλιστούμε απέναντι σε φυσικές καταστροφές, αλλά αν υπάρχει τρόπος να ασφαλιστούμε απέναντι στην ίδια την εξουσία που υπονομεύει τη χώρα. Γιατί με Μητσοτάκη στο τιμόνι, η Ελλάδα δεν κινδυνεύει απλώς από τις φωτιές του καλοκαιριού ή την οικονομική καταιγίδα, αλλά από την εσωτερική διάβρωση που τρώει τα θεμέλια του κράτους.

 
Πόσο είναι το «ασφάλιστρο κινδύνου Μητσοτάκη»;

Για να κοστολογήσουμε ένα πολιτικό risk premium, συνήθως οι αγορές το μετρούν με:

• CDS (Credit Default Swaps): το ασφάλιστρο κινδύνου χρεοκοπίας μιας χώρας.
• Spread ομολόγων: η διαφορά επιτοκίου με το γερμανικό δεκαετές.
• Δείκτες διαφθοράς και διακυβέρνησης (π.χ. Transparency International, World Bank Governance Indicators).

Ενδεικτικά μεγέθη:

• Το CDS της Ελλάδας (5ετές) κυμαίνεται τα τελευταία χρόνια γύρω στις 60–100 μονάδες βάσης (0,6%–1%), ενώ για χώρες με υψηλό ρίσκο (π.χ. Τουρκία, Αργεντινή) ξεπερνά το 5%–10%.
• Στην πράξη, οι αναλυτές εκτιμούν ότι η κακή διακυβέρνηση αυξάνει το κόστος δανεισμού μιας χώρας κατά 0,5% έως 2% του ΑΕΠ ετησίως.
• Για την Ελλάδα (ΑΕΠ περίπου 220 δισ. €), αυτό σημαίνει 1,1 έως 4,4 δισ. € τον χρόνο κόστος διαφθοράς και πολιτικού ρίσκου.

Άρα, το «ασφάλιστρο κινδύνου Μητσοτάκη» μπορεί να υπολογιστεί:

• Σε επίπεδο κράτους: 0,5%–2% του ΑΕΠ ετησίως.
• Σε επίπεδο πολίτη: περίπου 100–400 € τον χρόνο ανά νοικοκυριό, που «καίγονται» λόγω κακοδιαχείρισης, χαμένων ευρωπαϊκών κονδυλίων, υψηλότερων επιτοκίων, αδυναμίας θεσμών.

Με άλλα λόγια, κάθε Έλληνας πληρώνει ένα κρυφό “ασφάλιστρο Μητσοτάκη”, ακόμη κι αν δεν το ξέρει.

Info
pay-per-use: Η πληρωμή ανά χρήση, γνωστή και ως τιμολόγηση βάσει χρήσης ή κατανάλωσης, είναι ένα μοντέλο τιμολόγησης όπου οι πελάτες πληρώνουν μόνο για τη συγκεκριμένη ποσότητα ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας που χρησιμοποιούν Αντί για προκαταβολές ή πάγιες συνδρομές, χρεώνονται με βάση την πραγματική τους κατανάλωση. Αυτό το μοντέλο ευθυγραμμίζει το κόστος άμεσα με την αξία που λαμβάνει ο πελάτης.

 
mywaypress.gr –Περιεχόμενο αξίας με την υποστήριξη  υβριδικής νοημοσύνης.

Για  αναγνώστες με μεγάλο εύρος προσοχής.