Αυτοκαταστροφική τύφλωση ή άλμα στο μέλλον;
Η χρυσή επένδυση κάθε κρίσης είναι ότι ενισχύει την ανάγκη για έναν οργανισμό να συνεχίσει να εκσυγχρονίζεται.
Η χώρα βρίσκεται ακόμη στη διαδικασία μετάβασης σε μια αχαρτογράφητη εποχή με άγνωστες μεταβλητές και δύσκολα δεδομένα σε όλη την κλίμακα της οικονομίας και της κοινωνίας. Η οικονομία πρέπει να επαναλειτουργήσει. Και η κοινωνία πρέπει να αποκτήσει ένα νόημα στην επιχειρούμενη επαναδραστηριοποίηση της. Η χώρα πρέπει να παράγει αξία και να την προσθέτει σε κάθε πολίτη, δράση και πολιτική που τον αφορά.
Η χώρα του απαιτητικού αύριο, οι κρίσιμες ανάγκες του δύσκολου σήμερα, ο εκσυγχρονισμός της κυβέρνησης πριν την αναμόρφωση του επιτελικού κράτους, οδηγούν στο ζητούμενο: λύσεις που θα ενσωματώνουν σχέδια, λύσεις που θα ευθυγραμμίζονται με τον κρίσιμο δρόμο επαναλειτουργίας της χώρας. Βέλτιστες πρακτικές με στρατηγικές για αποτελεσματική διαχείριση.
Αυτοκαταστροφική τύφλωση ή άλμα στο μέλλον
Χρειαζόμαστε απεγνωσμένα ένα οικονομικό, επενδυτικό, κοινωνικό, εκπαιδευτικό, πνευματικό και πολιτιστικό κίνημα κατά της εντροπίας σε αυτήν τη χώρα, που έχει καθηλώσει την κοινωνία στην παραίτηση της διεκδίκησης ενός καλύτερου μέλλοντος, έχει απομυζήσει την ικμάδα του ανθρωπίνου δυναμικού της σε περιβάλλον ηττοπάθειας, έχει κομματικοποιήσει ακόμη και τα εγγυημένα δάνεια προς επιχειρήσεις, έχει επιβάλλει την τηλε-ισοπέδωση αρνητικών προτύπων και με δελτία (δήθεν) ειδήσεων για τρομολάγνους, και σκηνοθετεί δίπολα τακτοποίησης δεξιάς και αριστεράς υποκουλτούρας. Η κοινωνία απορρίπτει τα σχέδια τόσο της αριστεράς με την οικοδόμηση ενός καταναγκαστικού καθεστώτος παρακράτους όσο και τα συγκεντρωτικά σχέδια της δεξιάς με την ατολμία σε βασικά αιτούμενα και την έλλειψη διαφάνειας. Η αλληλοεπικάλυψη ενός διπόλου μπορεί να παρηγορεί τις μάζες αλλά εντείνει την λεηλασία στις ευκαιρίες της κοινωνίας για πρόοδο, διαβρώνει την ακεραιότητα σε κρίσιμα πεδία λειτουργίας του κράτους και απαξιώνει την γνώμη των ενδιαφερομένων μερών.
Σε μια εντυπωσιακή αλληλοτροφοδότηση αυτοκαταστροφικής τύφλωσης, οι δύο πλευρές αγωνίζονται όχι για να επιτευχθούν βιώσιμοι και χωρίς αποκλεισμούς ισχυροί ρυθμοί ανάπτυξης, με υψηλό επίπεδο κοινωνικής συνοχής, αλλά για την στασιμότητα του συνόλου της οικονομίας και της κοινωνίας. Την ώρα που άλλες χώρες προχωρούν με άλματα ή έστω με σταθερή πρόοδο σε βασικά στοιχεία δικαίου και προόδου η στασιμοκρατία αναλώνετε σε διαπιστώσεις, συγκαλύψεις και δικαιολογίες. Δεν δημιουργεί νέο πλούτο, διαχειρίζεται ανεπαρκώς και εκμαιεύει απομεινάρια, κόκαλα πλούτου από το χθες. Και ευελπιστεί σε ανεπαρκείς ευρωπαϊκούς πόρους, δεσμευτικά δάνεια και μη ορατές ενισχύσεις.
Χρειαζόμαστε επειγόντως μια ηγεσία σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας που θα είναι έτοιμη να καταδικάσει την παρακμή και να ηγηθεί μιας επανάστασης νέων προτύπων και ιδανικών της νέας εποχής.
Χρειαζόμαστε επειγόντως μια ηγεσία σε όλα τα επίπεδα, που θα προετοιμάσει την διακήρυξη της νέα Ελλάδας που αντικρίζει άφοβα τις παθογένειες της, προετοιμάζει τους πολίτες της για το μέλλον και διαθέτει ένα ρεαλιστικό, σχέδιο για να βαδίσει με ορμή να κατακτήσει, να διεκδικήσει, να επανεφεύρει, να μετασχηματίσει, για όλους ένα στέρεο, υγιές αύριο.
Το μέλλον ανήκει στους αντισυμβατικούς, τους ευφυείς δημιουργούς κάθε τομέα, χωρίς τον ψευδή διαχωρισμός μικρών και μεγάλων.
Πολλά χρόνια πριν ο Bill Gates δήλωνε ότι «η Microsoft βρίσκεται πάντα δυο χρόνια πριν από την αποτυχία». Σήμερα με την πανδημία τα δυο χρόνια φαντάζουν σύντομο ανέκδοτο, η χρόνος έχει συμπυκνώσει στρατηγικές και σχέδια σε ημέρες και η αναζήτηση μια θέσης στην νέα εποχή είναι αγώνας ταχύτητας και αντοχής για πρωταθλητές.
Η μόχλευση του πυρήνα της καρδιάς μιας χώρας υπό καταστολή διπλής κρίσης, είναι υπόθεση ταχείας αλλαγής με άλματα.
Π. Τσακιρίδης
my way press.gr
