Δεν μπορείς να τα έχεις όλα: Η ηθική του διπλού ρόλου

Στην καθημερινότητα αλλά και στην πολιτική ζωή, συχνά συναντάμε ανθρώπους που προσπαθούν να ισορροπήσουν σε δύο βάρκες ταυτόχρονα. Θέλουν να εμφανίζονται ως υπεράνω, ως εξυγιαντές, ως ηγέτες της κάθαρσης, ενώ ταυτόχρονα πρωταγωνιστούν σε σκοτεινές διαδρομές, υπογείως κινούν τα νήματα, ενορχηστρωτές ενός παρασκηνίου που μόνο εξυγίανση δεν φέρνει. Όμως, όσο κι αν προσπαθήσει κάποιος να φορέσει πολλά προσωπεία, στο τέλος η αλήθεια ξεγυμνώνει κάθε υποκρισία.

Δεν μπορείς να είσαι και δολοπλόκος και να το παίζεις υπεράνω. Δεν μπορείς να είσαι ο αφανής ενορχηστρωτής μιας αγέλης  από ύαινες που ανακάλυψαν το φρέσκο κρέας με την τεχνογνωσία της απάτης (βάση των διαλόγων και του ιστορικού τους) και, ταυτόχρονα, να εμφανίζεσαι ως (ουδέτερος και υπεράνω) εξυγιαντής και προστάτης της νομιμότητας. Δεν ταιριάζει ο κομματάρχης με τον αρχηγό κόμματος, όταν ο πρώτος νοιάζεται για το προσωπικό του όφελος και ο δεύτερος υποτίθεται για το κοινό καλό. Ο πονηρός πολιτευτής δεν μπορεί να πείσει πως υπηρετεί τον εκσυγχρονισμό – η παλιά νοοτροπία δένει βαρίδια στα πόδια της προόδου.

Δεν μπορείς να κρατάς το ένα χέρι μέσα στη λέρα των νονών της νύχτας και το άλλο να το απλώνεις στην αριστοκρατία της ημέρας. Δεν γίνεται να έχεις το ένα πόδι στους κλεφτοκοτάδες των βοσκότοπων και το άλλο στους είλωτες της επιβίωσης, γιατί κάποια στιγμή η πραγματικότητα θα τραβήξει το χαλί.

Τα ίδια ισχύουν και για όσους προσπαθούν να είναι και με τους αετονύχηδες και με τους μεροκαματιάρηδες, ή με τους κομματάρχες του εύκολου πλουτισμού και με τους νοικοκυραίους του ιδρώτα. Το σκοτάδι των μακρυχέρηδων δεν συνυπάρχει με το φως των ενσήμων, όπως ο βρώμικος ιδρώτας της απάτης δεν μπορεί να σταθεί δίπλα στον τίμιο ιδρώτα της αξιοπρέπειας.

Δεν μπορείς να είσαι μέσα στα σκατά του ΟΠΕΚΕΠΕ και να νομίζεις πως θα σε σώσει το ακριβό άρωμα. Ό,τι και να φορέσεις, η μυρωδιά της διαφθοράς θα σε προδώσει. Και όσο κι αν επιστρατεύσεις  (ευτυχώς λίγα) πρόθυμα ΜΜΕ για να στηρίξεις το αφήγημα της ψευδούς κάθαρσης, η πραγματικότητα δεν κρύβεται.

Η διπλή ζωή δεν οδηγεί πουθενά. Δεν μπορείς να είσαι και ελεγκτής και ελεγχόμενος, και κλέφτης και αστυνόμος, και κριτής και κρινόμενος, και είρων και αυθάδης, και σατράπης και αλαζών. Η στιγμή που θα χρειαστεί να διαλέξεις είναι πάντα μπροστά σου και, τότε, το προσωπείο πέφτει.

Η αλήθεια είναι, όπως είπε και ο Μπομπ Μάρλεϊ, πως «ποτέ δεν ξέρεις πόσο δυνατός είσαι, μέχρι να γίνει η μόνη σου επιλογή το να είσαι δυνατός». Το να επιλέξεις πλευρά, να αφήσεις τα διπλά παιχνίδια και να σταθείς με θάρρος απέναντι στα δύσκολα, είναι η μόνη οδός για όσους πραγματικά θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα.

Δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Όποιος νομίζει το αντίθετο, απλώς ξεγελάει τον εαυτό του – και, αργά ή γρήγορα, θα τον προδώσει η ίδια του η σκιά.

Δεν μπορείς.

 
mywaypress.gr –Περιεχόμενο αξίας με την υποστήριξη  υβριδικής νοημοσύνης.

Για  αναγνώστες με μεγάλο εύρος προσοχής.