Ηγέτης αλλαγής από τα σπλάχνα της κοινωνίας: Αναζητώντας την ουσία της ηγεσίας
Στην εποχή μας, που χαρακτηρίζεται από βαθιά κρίση εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς και τους πολιτικούς, η έννοια της ηγεσίας επαναπροσδιορίζεται. Τι σημαίνει, λοιπόν, να ηγείσαι; Είναι η ηγεσία μια θέση εξουσίας ή μια πράξη ευθύνης; Είναι προνόμιο ή υποχρέωση; Οι πρόσφατες διαδηλώσεις για το τραγικό έγκλημα στα Τέμπη έφεραν στο προσκήνιο μια αλήθεια που πολλοί πολιτικοί φαίνεται να αγνοούν: Η ηγεσία δεν είναι απλώς διοίκηση, αλλά πρωτίστως ανάληψη ευθύνης.
Τι σημαίνει να ηγείσαι;
Η ηγεσία δεν περιορίζεται στην ικανότητα λήψης αποφάσεων ή στη διαχείριση κρίσεων. Να ηγείσαι σημαίνει να είσαι το πρότυπο που η κοινωνία χρειάζεται, να δίνεις κατεύθυνση, να εμπνέεις εμπιστοσύνη και να αναγνωρίζεις τα λάθη σου. Σημαίνει να έχεις το θάρρος να σταθείς ενώπιον της κοινωνίας και να πεις την αλήθεια, ακόμη κι όταν αυτή είναι άβολη.
Οι διαδηλώσεις που ακολούθησαν το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη απέδειξαν ότι η κοινωνία απαιτεί πλέον την αλήθεια, όχι αποστειρωμένες δικαιολογίες ή φθηνούς συμψηφισμούς. Οι πολίτες δεν πείθονται πια από πολιτικούς που «μαγειρεύουν» τις καταστάσεις ή που σπεύδουν να αποποιηθούν τις ευθύνες τους. Το αίτημα είναι ξεκάθαρο: Ένας ηγέτης πρέπει να είναι υπόλογος, να αναλαμβάνει τις ευθύνες του και, όταν χρειάζεται, να αποχωρεί με αξιοπρέπεια.
Η ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας
Οι πολιτικοί δεν είναι διαχειριστές μιας επιχείρησης. Είναι υπεύθυνοι για τη λειτουργία του κράτους, για την προστασία της ζωής και της ευημερίας των πολιτών. Όταν οι θεμελιώδεις δομές καταρρέουν, είναι αδιανόητο οι ηγέτες να δρουν ως παρατηρητές. Η πολιτική δεν είναι απλώς ένα επάγγελμα – είναι μια αποστολή. Και μια αποστολή απαιτεί θάρρος, εντιμότητα και, κυρίως, λογοδοσία.
Αναζητώντας την αλλαγή
Η κοινωνία, κουρασμένη από την πολιτική υποκρισία, στρέφεται πλέον στην αναζήτηση ενός νέου τύπου ηγέτη. Όπως έχουμε επισημάνει και σε προηγούμενες αναλύσεις, οι υπάρχοντες κομματικοί σχηματισμοί δεν φαίνεται να μπορούν να εκπροσωπήσουν αυτό το αίτημα. Η εναλλακτική; Μια ομάδα αδιάφθορων, ανεξάρτητων λειτουργών με ευρωπαϊκή επιμέλεια και εποπτεία, που θα επαναφέρουν την αξιοπιστία στη διακυβέρνηση.
Αλλά αν ούτε αυτοί δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, τότε ποιος;
Ένας ηγέτης από τη βάση της κοινωνίας
Η αλλαγή δεν θα έρθει «από πάνω». Οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις, οι καινοτόμες ιδέες, οι πραγματικοί ηγέτες προέρχονται από τα σπλάχνα της κοινωνίας. Είναι οι απλοί πολίτες, αυτοί που ζουν καθημερινά τις συνέπειες των κακών πολιτικών, που έχουν την ευθύνη να αναδείξουν τους νέους ηγέτες. Η κοινωνία πρέπει να ψάξει, να προτείνει, να καλλιεργήσει τις αξίες που απαιτούνται για την ηγεσία της αλλαγής.
Η ριζοσπαστική ιδέα της πολιτικής AI
Και αν ακόμη και η κοινωνία αποτύχει να βρει τον δικό της ηγέτη; Η απάντηση μπορεί να φαίνεται δυστοπική, αλλά ίσως να είναι η ώρα να σκεφτούμε διαφορετικά. Ίσως είναι η ώρα να σκεφτούμε πραγματικά «έξω από το κουτί». Μια πολιτική τεχνητή νοημοσύνη, με την υποστήριξη μιας ομάδας αδιάφθορων νέων ειδικών, θα μπορούσε να προσφέρει μια εναλλακτική. Η AI δεν έχει προσωπικά συμφέροντα, δεν επηρεάζεται από πιέσεις, δεν φοβάται το πολιτικό κόστος. Θα μπορούσε να βασίζεται σε δεδομένα, να λαμβάνει αποφάσεις με γνώμονα το συλλογικό συμφέρον και να φέρει την πολυπόθητη διαφάνεια στη διακυβέρνηση.
Συμπέρασμα: Ο χρόνος για δράση είναι τώρα
Η χώρα δεν μπορεί να αντέξει άλλες αποτυχίες. Κάθε κρίση που περνά αφήνει πίσω της βαθύτερες πληγές. Είναι καιρός να σταματήσουμε να ανακυκλώνουμε τις ίδιες αποτυχημένες πρακτικές και να αναζητήσουμε λύσεις που πραγματικά ανταποκρίνονται στις προκλήσεις της εποχής μας.
Είτε πρόκειται για έναν ηγέτη από τα σπλάχνα της κοινωνίας είτε για μια ριζοσπαστική τεχνολογική προσέγγιση, η αλλαγή είναι αναγκαία. Και η αλλαγή ξεκινά από όλους εμάς – με την απαίτηση για δικαιοσύνη, διαφάνεια και πραγματική ηγεσία.
Η εποχή των πολιτικών ουρλιαχτών, των τσιρίδων, των δήθεν, των πολιτικών που απλώς σχολιάζουν πρέπει να τελειώσει. Η εποχή των προσυμφωνημένων διαφωνιών, των απλουστεύσεων, της προπαγάνδας, της κακοποίησης, της παρακμής πρέπει να τελειώσει. Η εποχή που οι πολιτικοί αθωώνουν τον εαυτό τους μόνοι τους, απαλάσσουν τον εαυτό τους από κάθε έννοια ευθύνης, που με τις πολιτικές τους έχουν στερήσει το οξυγόνο σε όλους από τα καμένα δάση, απο τις βιομηχανίες που λειτουργούν με άδειες παρωχημένες μέσα στον αστικό ιστό, από τρένα που εκτροχιάζονται μετά από τεράστιες ποσότητες εκατομμυρίων χρημάτων που δαπανήθηκαν χωρίς έλεγχο, από την εκπαίδευση που υπολειτουργεί, από την στέγη των ενοικίων που πληρώνεις χρυσάφι την μούχλα που αναπνέεις, όλος αυτός ο αρρωστημένος, δηλητηριασμένος αέρας σαπίλας που οδηγεί την κοινωνία στην ασφυξία, πρέπει να τελειώσει χθές. Αρκετά κράτησε η παράσταση.
mywaypress.gr
