Η ακατέργαστη ενέργεια της δημιουργίας και η παγίδα της παραίτησης

Κάτω από την επιφάνεια των καθημερινών μας ρυθμών, σιγοβράζει μια ακατέργαστη ενέργεια. Είναι η ανάγκη να φτιάξουμε κάτι νέο, να εξελίξουμε το παλιό, να αναδιαμορφώσουμε, να επαναπροσδιορίσουμε, να πετάξουμε ό,τι τοξικό μας κρατά πίσω, αλλά και να διαφυλάξουμε εκείνες τις αξίες από το χτες που αξίζουν να περάσουν ατόφιες στο αύριο. Αυτή η ενέργεια δεν είναι απλή αντίδραση· είναι δημιουργική ανησυχία, αδημονία, μια επείγουσα ανάγκη να δούμε τα πράγματα αλλιώς και να τα κάνουμε αλλιώς.

Η επιθυμία για οικοδόμηση, η λαχτάρα για δημιουργία, ο πόθος για ελεύθερη σκέψη, είναι δύναμη που σπρώχνει μπροστά. Είναι το υλικό που αν τολμήσουμε να το απελευθερώσουμε, μπορεί να μεταμορφώσει κοινωνίες, θεσμούς, το ίδιο το άτομο. Όμως αυτή η ενέργεια χρειάζεται διέξοδο και θάρρος – χρειάζεται να επιτραπεί να υπάρξει και να μετουσιωθεί σε πράξη.

Ο μεγαλύτερος, όμως, κίνδυνος δεν είναι οι εξωτερικές αντιξοότητες. Είναι η εσωτερική παραίτηση. Είναι η απροθυμία να σηκωθούμε από τον πάτο, να αγωνιστούμε πραγματικά, να βάλουμε τα χέρια στη λάσπη και να χαράξουμε νέους δρόμους, είτε στην παιδεία, είτε στην πολιτική, είτε στη συλλογική δράση. Η παραίτηση γεννά απάθεια, κυνισμό, μοιρολατρία και εφησυχασμό – τοξικά κατάλοιπα που μας κρατούν δέσμιους στον ίδιο κύκλο αυτοκαταστροφής.

Όμως μέσα σε κάθε κοινωνία, ακόμη και στη δική μας που συχνά μοιάζει να βυθίζεται στον κυνισμό, υπάρχει αυτή η σπίθα, αυτή η ακατέργαστη ενέργεια που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Μπορούμε να αποτινάξουμε το βάρος της παραίτησης και να απαιτήσουμε καλύτερα από τον εαυτό μας και από τους πολιτικούς που μας εκπροσωπούν.

Μας αξίζουν καλύτεροι ηγέτες. Και είναι στο χέρι μας να σκεφτούμε διπλά και τριπλά ποιους θα επιλέξουμε, ποιους θα στηρίξουμε, ποιους νέους θα αναδείξουμε. Δεν έχουμε την πολυτέλεια της επιπολαιότητας ή της βιασύνης στις επιλογές μας. Γιατί κάθε φορά που επιλέγουμε βιαστικά, επιφανειακά, αδιάφορα, αναπαράγουμε το ίδιο φθαρμένο σύστημα.

Το μέλλον δεν χτίζεται στην παραίτηση αλλά στη δράση. Και αυτή η ακατέργαστη ενέργεια που σιγοβράζει μέσα μας, αν της δώσουμε χώρο, μπορεί να γίνει η αρχή για κάτι πραγματικά καινούργιο – για μια κοινωνία που δεν θα συμβιβάζεται με το λίγο, αλλά θα απαιτεί το καλύτερο. Γιατί, στο τέλος, μόνο όσοι τολμούν να δημιουργήσουν, να οραματιστούν και να παλέψουν, αλλάζουν πραγματικά τον κόσμο.

 
mywaypress.gr –Περιεχόμενο αξίας με την υποστήριξη  υβριδικής νοημοσύνης.

Για  αναγνώστες με μεγάλο εύρος προσοχής.