Η εποχή της δημόσιας συγγνώμης τελειώνει

Τέλος εποχής για τη δημόσια συγγνώμη

Η εποχή της δημόσιας συγγνώμης, όπως τη γνωρίζαμε, φτάνει στο τέλος της. Όλο και περισσότερες εταιρείες, δημόσια πρόσωπα και εμπορικά σήματα αποφεύγουν να ζητήσουν συγγνώμη, επιλέγοντας είτε να επιμείνουν στη θέση τους είτε να αγνοήσουν εντελώς την κριτική. Αυτή η αλλαγή σηματοδοτεί μια σημαντική μετάβαση στον τρόπο επικοινωνίας, αντικατοπτρίζοντας το πνεύμα της εποχής.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της τάσης είναι η American Eagle, που επέμεινε στη χρήση της αμφιλεγόμενης διαφήμισής της με τη Sydney Sweeney, η εφαρμογή γνωριμιών Tea, η οποία δεν ζήτησε συγγνώμη μετά τη διαρροή δεδομένων χρηστών, και η Crowdstrike, που αρχικά παρέλειψε τη συγγνώμη για μια παγκόσμια διακοπή λειτουργίας. Ακόμη και ο διευθύνων σύμβουλος της Replit, Amjad Masad, εξέφρασε την άρνησή του να απολογηθεί δημόσια για τις απόψεις του σχετικά με τη σύγκρουση στη Γάζα, γράφοντας, «Αποφάσισα ότι πρέπει, από τα βάθη της καρδιάς μου, να μην ζητήσω συγγνώμη από κανέναν».

 
Γιατί συμβαίνει αυτό;

Σύμφωνα με ειδικούς σε θέματα επικοινωνίας, αυτή η σκληρή στάση δεν είναι τυχαία. Είναι μια απάντηση σε ένα κοινό που έχει αποευαισθητοποιηθεί από τους συνεχείς κύκλους οργής, στην αυξανόμενη πολιτική πόλωση και στην κόπωση από την «κουλτούρα της ακύρωσης» (cancel culture). Η Molly McPherson, ειδικός σε θέματα επικοινωνίας κρίσεων, αναφέρει ότι οι άνθρωποι έχουν κουραστεί από τις εκστρατείες ακύρωσης και δεν θέλουν πλέον να ακολουθούν την κατακραυγή.

Επιπλέον, μια δημόσια συγγνώμη δεν εγγυάται ότι θα κατευνάσει την οργή. Μπορεί να θεωρηθεί ως ένδειξη αδυναμίας από κάποιους ή ως ανεπαρκής από άλλους. Ο γρήγορος ρυθμός του κύκλου των ειδήσεων αποτελεί επίσης έναν σημαντικό παράγοντα. Μια διαμάχη μπορεί να ξεχαστεί γρήγορα χωρίς την ανάγκη για δημόσια συγγνώμη, η οποία, αν γίνει, μπορεί να οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη κάλυψη και συζήτηση.

 
Η εναλλακτική στρατηγική

Αντί να προβαίνουν σε γενικευμένες δημόσιες συγγνώμες, ορισμένοι επιλέγουν πιο στοχευμένες προσεγγίσεις. Ο Paul Argenti, καθηγητής εταιρικής επικοινωνίας, εξηγεί ότι οι ηγέτες επανεξετάζουν αν η δημόσια συγγνώμη είναι το κατάλληλο εργαλείο. Βλέπουμε εταιρείες να πειραματίζονται, υπερασπιζόμενες τις αποφάσεις τους, αγνοώντας τον «θόρυβο» ή απευθυνόμενες ιδιωτικά σε συγκεκριμένες ομάδες αντί να δημιουργούν ένα δημόσιο θέαμα.

Ενώ μια συγγνώμη παραδοσιακά σηματοδοτεί μια «επανεκκίνηση» και την παραδοχή ενός λάθους που θα διορθωθεί, αν δεν ακολουθήσει μια αλλαγή στρατηγικής, φαίνεται υποκριτική και μπορεί να επιδεινώσει την αρνητική αντίδραση. Η McPherson τονίζει ότι δεν απαιτεί κάθε κρίση μια «ηχηρή» απάντηση, αλλά όσο πιο προσωπική είναι η κρίση, τόσο πιο προσωπική πρέπει να είναι η ανταπόκριση.

 
Λογοδοσία αντί για συγγνώμη

Το κύριο διακύβευμα δεν είναι η αποφυγή της ευθύνης, αλλά ο τρόπος με τον οποίο αυτή εκφράζεται. Σύμφωνα με τον Argenti, οι καλύτεροι ηγέτες δεν εγκαταλείπουν την ευθύνη, αλλά απλώς βρίσκουν διαφορετικούς τρόπους για να την επικοινωνήσουν. Η ανάληψη της ευθύνης και η διαφάνεια μπορούν να χτίσουν την εμπιστοσύνη, λειτουργώντας ως αντικατάσταση της συγγνώμης.

Παρά την παραπάνω τάση, οι καταναλωτές στις ΗΠΑ εξακολουθούν να είναι ευαίσθητοι σε θέματα αξιών. Μία στις τέσσερις Αμερικανικές καταναλωτές δηλώνει ότι έχει μποϊκοτάρει κάποια μάρκα, με τους Δημοκρατικούς να είναι διπλά πιο πιθανό να το κάνουν σε σχέση με τους Ρεπουμπλικάνους. Αυτό δείχνει ότι, παρόλο που η δημόσια συγγνώμη χάνει την ισχύ της, η ανάγκη για λογοδοσία παραμένει.

 
Με πληροφορίες από axios.com

mywaypress.gr –Περιεχόμενο αξίας με την υποστήριξη  υβριδικής νοημοσύνης.

Για  αναγνώστες με μεγάλο εύρος προσοχής.