Καταλύτης της μετά-covid εποχής ο δυναμικός ιδιωτικός τομέας
Η μετά- covid εποχή θα αναδιαμορφώσει νομοτελειακά τον ρόλο των κυβερνήσεων. Από απλοί διαχειριστές οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής οφείλουν να μετεξελιχθούν σε υπευθύνους λήψης αποφάσεων. Υποχρεωτικά λόγω της φύσης των ταχύτατων, σύνθετων αλλαγών.
Υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων είναι διαφορετικές έννοιες.
Το περιβάλλον της μετα –covid εποχής στην Ελλάδα, χαρακτηρίζεται από το βάρος και το βάθος των πολλαπλών κρίσεων, τα ανεπίλυτα προβλήματα, τις χρόνιες παθογένειες, την γραφειοκρατία έγκρισης κεντρικών πολιτικών από τις Βρυξέλλες.
Η μετά- covid εποχή και οι προκλήσεις απαιτούν επείγουσες αποφάσεις.
Καταλύτης σε τομές και δράσεις ήταν, είναι και πρέπει να παραμείνει ο παραγωγικός, δυναμικός ιδιωτικός τομέας.
Η χώρα έχει ανάγκη την συμπόρευση και συνεργασία των υπευθύνων χάραξης πολιτικής με τους ανήσυχους δημιουργούς νέου πλούτου του ιδιωτικού τομέα. Είναι όρος επιβίωσης η χώρα να διαθέτει υπεύθυνους υλοποίησης-εφαρμογής και παρακολούθησης πολιτικής.
Οι ηγέτες των επιχειρήσεων πρέπει να ενεργούν αποφασιστικά σε ένα ταχέως εξελισσόμενο πολιτικό και ρυθμιστικό περιβάλλον. Οι ηγέτες μπορούν να χτίσουν την ανθεκτικότητα των εργαζομένων και το κοινωνικό κεφάλαιο με τους ανθρώπους τους, επισημαίνει πρόσφατη ανάλυση της mckinsey.
Για να μην φθάσουμε μετά από ένα χρόνο, να διαβάζουμε το λυπηρό βασικό συμπέρασμα από την διαδικτυακή συζήτηση, με τίτλο «Ποιο ΕΣΠΑ χρειάζονται οι επιχειρήσεις στη μετά-COVID εποχή» που διοργάνωσαν ο ΣΕΒ και η διαΝΕΟσις:
«Απαιτείται απομάκρυνση από τη διανομή πόρων χωρίς αναπτυξιακό αποτύπωμα και στροφή σε ένα ΕΣΠΑ με λιγότερη γραφειοκρατία, περισσότερα οφέλη για την οικονομία και ταχύτερη ανάπτυξη των επιχειρήσεων.
Το ασαφές αναπτυξιακό αποτέλεσμα των €160 δισ., (όσο το ΑΕΠ της χώρας δηλαδή), που έχουν εισέλθει στην Ελλάδα από τα ευρωπαϊκά ταμεία από το 1980, συνηγορεί στην παραπάνω κατεύθυνση.
Επίσης, συνηγορεί η κακή εκτέλεση (η εκταμίευση των πόρων στην πραγματική οικονομία) του τρέχοντος ΕΣΠΑ που είναι στο 35% (5η χειρότερη επίδοση στην ΕΕ) στις αρχές του 2020. €13,5 δισ. είναι οι λιμνάζοντες πόροι που μπορούν να διατεθούν στην πραγματική οικονομία, ενώ €5,7 δισ. εξ αυτών θα διατεθούν στο πλαίσιο αντιμετώπισης των συνεπειών της υγειονομικής κρίσης. »
Το λυπηρό συμπέρασμα ανέδειξε την αδυναμία των θεσμικών οργάνων των κυβερνήσεων. Δεν πρέπει να επαναληφθεί. Κυρίως πρέπει να διασφαλιστεί η επιτυχής διαχείριση και αξιοποίηση των νέων πόρων.
Η θεσμική συμμετοχή των δυναμικών φορέων της ιδιωτικής αγοράς στην διαχείριση και συναπόφαση κάθε ευρωπαϊκού πόρου είναι η μοναδική δικλείδα ασφαλείας για την επιτάχυνση της πορείας ανόρθωσης.
Μονο με αντισυμβατικές πολιτικές και χωρίς περιττά ταμπού και ιδεοληψίες θα αρχίσει η επανάσταση του αυτονόητου.
Από την ταχύτερη ανάπτυξη των επιχειρήσεων θα προέλθει η ανάταξη της οικονομίας, η παραγωγή και δημιουργία νέου πλούτου, και οι νέες δουλειές.
Τις «σοβαρότατες κοινωνικές και οικονομικές προεκτάσεις από την αύξηση της νεανικής ανεργίας στην Ελλάδα», όπως επεσήμανε σχετική ανάλυση της Alpha Bank μόνο η δημιουργική Ελλάδα και ο πλούτος που παράγει καθημερινά μπορούν να αντιμετωπίσουν. Όταν το 25,1% των ατόμων ηλικίας 20-34 ετών στην χώρα δεν εργάζονται, ούτε σπουδάζουν, όταν αναμένεται να αυξηθεί περαιτέρω το συμπέρασμα ότι η ανεργία των νέων, ιδιαίτερα μετά την πανδημική κρίση, είναι από τις μεγαλύτερες, μελλοντικές προκλήσεις είναι καθοριστικό και απαιτεί άμεση ενεργοποίηση και ευέλικτη διαχείριση κάθε πόρου.
Π. Τσακιρίδης
my way press.gr
