«Πίσω στην Τουρκία»

• Tούρκοι αξιωματικοί του ΝΑΤΟ σε κίνδυνο

 
• Plus-Could Turkey become Venezuela?-Can Turkish intelligence be trusted?

 
 
Η απόφαση της ελληνικής δικαιοσύνης να εκδοθούν οι τρεις τούρκοι στρατιώτες που κατηγορούνται στην Τουρκία για συμμετοχή στο πραξικόπημα στα σχόλια του γερμανικού τύπου.

Τρεις από τους οκτώ τούρκους στρατιώτες που προσγειώθηκαν στις 16 Ιουλίου στην Αλεξανδρούπολη ζητώντας πολιτικό άσυλο θα εκδοθούν, όπως όλα δείχνουν, στην Τουρκία γράφει η εφημερίδα Tagespiegel σε άρθρο με τίτλο «Πίσω στην Τουρκία». Η εφημερίδα του Βερολίνου επισημαίνει: «Την Δευτέρα η ελληνική δικαιοσύνη αρνήθηκε την έκδοση τριών άλλων στρατιωτών προκαλώντας την οργή της Άγκυρας. Η απόφαση για τους υπόλοιπους δύο τούρκους στρατιώτες θα ληφθεί εντός της εβδομάδας.

Για την Αθήνα η υπόθεση γίνεται ολοένα και πιο δυσάρεστη. Τις περασμένες εβδομάδες η τουρκική κυβέρνηση άρχισε να απειλεί. Την ώρα που περισσότερα τουρκικά μαχητικά πετούν πλέον πάνω από ελληνικά νησιά, ο πρόεδρος Ερντογάν αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάννης. Ακόμα και η ακύρωση της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας στο προσφυγικό φαίνεται να βρίσκεται στο τραπέζι.

Μέχρι σήμερα ωστόσο η ελληνική δικαιοσύνη δεν δείχνει να εντυπωσιάζεται από τις τουρκικές εντολές. Τα στοιχεία που προσκόμισε η Άγκυρα δεν αρκούν, διαπίστωσε η αρμόδια εισαγγελέας. Κατά συνέπεια δεν είναι δυνατή μια έκδοση για πολιτικούς λόγους. (…) Τα ονόματα των στρατιωτών που θα εκδοθούν και των οποίων η αίτηση ασύλου απορρίφθηκε παραμένουν απόρρητα. Κατά της μη έκδοσης των πρώτων τριών στρατιωτών η εισαγγελία της Αθήνας κατάθεσε την Τρίτη ένσταση. Επειδή σε όλες τις περιπτώσεις έχει κατατεθεί έφεση η διαδικασία αναμένεται να διαρκέσει μήνες. Την ίδια στιγμή τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης στην Τουρκία κάνουν λόγο για “σκανδαλώδη απόφαση ” και ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα στηρίζει το κίνημα Γκιουλέν».

Στην διαδικτυακή του έκδοση το περιοδικό Der Spiegel παρατηρεί: «Οι τούρκοι στρατιώτες επιβαρύνουν τις ελληνικοτουρκικές σχέσεις. Τώρα δικαστήριο στην Αθήνα έκανε δεκτό το αίτημα της τουρκικής δικαιοσύνης που ζητά έκδοση των τριών στρατιωτών. Νομικοί αναμένουν ότι οι τρεις στρατιώτες θα ασκήσουν έφεση, η οποία θα εξεταστεί από το ανώτατο ελληνικό δικαστήριο. Η όλη διαδικασία θα διαρκέσει μήνες».

 
Tούρκοι αξιωματικοί του ΝΑΤΟ σε κίνδυνο

Οι διώξεις των στρατιωτικών για δήθεν συμμετοχή στο αποτυχυμένο πραξικόπημα αγγίζουν και τούρκους αξιωματικούς στο ΝΑΤΟ. Η Άγκυρα τους ζητά να επιστρέψουν και στη συνέχεια τους φυλακίζει. Αποκλειστικό ρεπορτάζ.

Ο τούρκος πρόεδρος τους αποκαλεί «τρομοκράτες στρατιώτες». Και δεν εννοεί μόνο όσους συνέλαβε και φυλάκισε από τότε που εκδηλώθηκε το αποτυχημένο πραξικόπημα τον περασμένο Ιούλιο. Η κατηγορία αφορά και υψηλόβαθμους τούρκους αξιωματικούς που υπηρετούν στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες ή στο Μονς, στα ανώτατα στρατηγεία των Συμμαχικών Δυνάμεων Ευρώπης. Ορισμένοι εξ αυτών μίλησαν αποκλειστικά στη Deutsche Welle υπό τον όρο της ανωνυμίας.

Όσα εξιστόρησαν, αποδεικνύουν για άλλη μια φορά το μέγεθος των διώξεων που υφίστανται στρατιωτικοί και πολίτες υπό τον μανδύα του πραξικοπήματος. Οι περισσότεροι Τούρκοι αξιωματικοί έχουν κάνει ανώτερες σπουδές σε φημισμένα αμερικανικά πανεπιστήμια και ακαδημίες και έχουν συμμετάσχει σε πολλές νατοϊκές ασκήσεις. Όλοι διαβεβαιώνουν ότι δεν έχουν καμιά σχέση με το πραξικόπημα και συνεχίζουν να εργάζονται στο ΝΑΤΟ ως νομιμόφρονες στρατιωτικοί εκπροσωπώντας το τουρκικό κράτος. Τα ονόματά τους βρίσκονται σε 20 λίστες με άλλους «υπόπτους» που εστάλησαν σε τουρκικές αντιπροσωπείας στο εξωτερικό. Σε συνημμένο έγγραφο η Τουρκία καλεί τους αξιωματικούς να παραδώσουν το νατοϊκό και διπλωματικό διαβατήριο και τους δίνει την εντολή να επιστρέψουν στην Τουρκία σε διάστημα τριών ημερών ή ακόμη νωρίτερα.

Στο έγγραφο δεν υπάρχει αιτιολογία παρά μόνο ότι έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα ή απολυθεί. «Στην αρχή σκεφτήκαμε να υπακούσουμε, να επιστρέψουμε στην Τουρκία και να δώσουμε μάχη για να αποδείξουμε την αθωότητά μας», είπε ένας τούρκος αξιωματικός στη DW. «Αρχίσαμε λοιπόν να αποχαιρετούμε τους συναδέλφους μας. Αλλά στη συνέχεια ακούσαμε ότι 17 από τους συναδέλφους μας που γύρισαν συνελήφθησαν, και έτσι σκεφτήκαμε ότι είναι καλύτερα να μείνουμε».

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός άλλου τούρκου νατοϊκού αξιωματικού που κλήθηκε στην Άγκυρα για μια συνάντηση και αποφάσισε να πάει. Έχουν περάσει 6 εβδομάδες από τότε, και η γυναίκα του ούτε τον ξαναείδε, ούτε μίλησε μαζί του παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες να μάθει κάτι από τον στρατιωτικό εκπρόσωπο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ. Τελικά έμαθε τι συνέβη μέσω της συζύγου ενός που τον είδε να συλλαμβάνεται μετά από συνάντηση κυβερνητικών αξιωματούχων στην Άγκυρα. Εξήγηση δεν πήρε ποτέ. Ο μισθός του συζύγου της φυσικά κόπηκε και έχει πρόβλημα να ζήσει τα τρία της παιδιά. Ο πεθερός της κατάφερε τελικά να τον επισκεφθεί στη φυλακή και της έδωσε το μήνυμα να μην το κουνήσει από το Βέλγιο.

Αλλά κι αυτή η επιλογή έχει ρίσκο, διότι σημαίνει σειρά από διώξεις σε σημείο που πολλοί να αναγκάζονται να ζητούν πολιτικό άσυλο στο Βέλγιο, όπως έχουν κάνει και οι συνάδελφοί τους στη αεροπορική βάση Ramstein στη Γερμανία. Ένας αξιωματικός περιέγραψε την κατάσταση σε μια επιστολή, που μοιράστηκε με τη DW, με τον τίτλο «σιωπηρή κραυγή από έναν τούρκο αξιωματικό». Γράφει για την απόλυτη μοναξιά χωρίς ταυτότητες, μισθό, ανθρώπινη ύπαρξη, χωρίς παρελθόν στην ουσία και χωρίς μέλλον, χωρίς αξίες, ελευθερία, δημοκρατία, χωρίς σεβασμό στην ανθρώπινη υπόσταση.

Και οι Νατοϊκοί τι κάνουν; Η Τουρκία είναι πολύ ισχυρή χώρα για να προκαλέσουν ρήξη. Ο γγ. Γενς Στόλτενμμεργκ, που ρωτήθηκε επανειλημμένα, αρκέστηκε να πει ότι έχει θέσει το θέμα στην τουρκική κυβέρνηση, χωρίς να αποκαλύψει εάν έλαβε επαρκείς διαβεβαιώσεις. Ο αμερικανός πρέσβης στο ΝΑΤΟ εξήγησε ότι αντί να υπαγορεύονται στάντανρτ στην τουρκική κυβέρνηση,  ΝΑΤΟ και ΗΠΑ αποφάσισαν να εκφράσουν την εμπιστοσύνη τους στην Άγκυρα. Η στάση αυτή προκαλεί απογοήτευση. Ένας τούρκος αξιωματικός είπε ότι με συμπεριφορές σαν αυτή αισθάνεται σαν πουλημένος από την ίδια την κυβέρνησή του και το ΝΑΤΟ. Κάποιος άλλος υπενθύμισε ότι η συμμαχία είναι τόσο ισχυρή όσο το πιο αδύναμο μέλος της και αισθάνεται ότι η Τουρκία με το δεύτερο σε μέγεθος στρατό είναι ο αδύναμος κρίκος.

 
Plus

• Could Turkey become Venezuela?

In 1970, Venezuela was not only the richest country in South America, but also one of the twenty richest countries on earth. Fueled by gas and other natural resources, Venezuelans enjoyed per capita income not far below that of the United Kingdom. Income disparity existed, but the future was bright.

Then came Hugo Chavez, a former military officer who had been imprisoned for leading a 1992 coup attempt. Against dislocation caused by economic reforms and uncertainty, Chavez’s populist rhetoric resonated, especially with Venezuelans who felt themselves left behind. Against the backdrop of political cynicism, disillusionment with establishment politicians and high income disparity, Chavez won 56% of the vote.

He never looked back. He purged the technocratic class and placed his own ideological fellow-travelers in positions of power. He launched a media crackdown to constrain criticism and any narratives that would contradict his own government’s declarations. Venezuela’s economy tanked. Sure, the decline in international oil prices impacting the country caused Venezuela to take a hit but that alone doesn’t explain the poor state of Venezuela today: After all, oil prices had declined before but never had the crippling impact they did under Chavez’s rule.

Back to Turkey: If analysts substitute Islamism for socialism, Erdogan’s rise is eerily reminiscent of Chavez. Yes, there are important differences in both men’s stories and records; there always are in any analogy: Chavez was a military man; Erdogan was not. Chavez was a socialist; Erdogan, at least initially, embraced the free market.
Περισσότερα εδώ:

Could Turkey become Venezuela?

 
• Can Turkish intelligence be trusted?

At the heart of controversy over intelligence embraced in the run-up to the 2003 invasion of Iraq were 16 words inserted into President George W. Bush’s 2002 State of the Union address: “the British government has learned that Saddam Hussein recently sought significant quantities of uranium from Africa.” Specifically, British intelligence had reported upon alleged Iraqi inquiries in Niger which, even if true, ultimately went nowhere. Too many US authorities relied on the veracity of intelligence supplied by British colleagues or, in the case of “Curveball,” German intelligence. (That US intelligence officials subsequently tried to blame late Iraqi opposition activist Ahmad Chalabi was part of a broader CIA campaign to use journalists to deflect its own responsibility).

Regardless, errors in pre-war Iraq intelligence affirm the old adage “garbage-in, garbage-out.” Quality of information matters. The Central Intelligence Agency and other members of the intelligence community might strive to ensure their products are the highest quality but no matter how sincere their efforts, they are still dependent upon the quality control and sincerity of their partners.

 
Περισσότερα εδώ:

Can Turkish intelligence be trusted?

 
Πηγές:Deutsche Welle, American Enterprise Institute

Σχετικά Άρθρα