Ο οξυδερκής Πρόεδρος του Επιμελητηρίου επιρροής
Του Παναγιώτη Τσακιρίδη
Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή στη χώρα και στην κοινωνία είναι η ανεργία. Η σκέψη η δική μας είναι πώς μπορούμε να συντονίσουμε το έργο του Ελληνο-αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου ώστε να επικεντρωθούμε στην αντιμετώπιση του προβλήματος, να προβάλουμε την απασχόληση και μέσω των ενεργειών μας να οδηγήσουμε τα πράγματα προς την λύση αυτού του προβλήματος, αναφέρει ο πρόεδρος του Ελληνο-Αμερικανικού Επιμελητηρίου Σίμος Αναστασόπουλος, μέσω συνέντευξής του προς την mywaypress.gr.
Ο ίδιος άλλωστε είχε επισημάνει κατά την ομιλία του στην καθιερωμένη πρωτοχρονιάτικη δεξίωση του Επιμελητηρίου, παρόντος του πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ελλάδα, κ. David D. Pearce, ότι «το σύνθημα Ανάπτυξη και Δουλειές θα χαρακτηρίσει το έργο του Επιμελητηρίου και θα αποτελέσει τον κοινό παρονομαστή όλων των δράσεών μας για το 2016.»
Πιστός στην ευλαβική τήρηση των δεσμεύσεών του, και με την ευθύνη που απορρέει από την εμπειρία του ως manager με μακρά και επιτυχημένη θητεία στον ιδιωτικό τομέα, ανέλαβε την προεδρία ενός επιμελητήριου ορόσημου στις σχέσεις Ελλάδος –ΗΠΑ, με σειρά δράσεων και προτάσεων που διακρίνονται για τον ρεαλισμό και την τεκμηρίωσή τους.
• Δεινός «μαέστρος» μιας ορχήστρας επιχειρημάτων
Οπαδός της κοινής-τετράγωνης λογικής, ο Αναστασόπουλος, δεν κρύβει την αγωνία του, για το επίκαιρο θέμα των ημερών, την αξιολόγηση του προγράμματος της ελληνικής οικονομίας. Έχοντας να συνδυάσει και να οργανώσει αλλεπάλληλες συναντήσεις και συνέδρια, ομιλίες και παρουσιάσεις, τον συναντήσαμε στο Χίλτον, την ίδια ημέρα με την έλευση των θεσμών. Η αγωνία του για τα τεκταινόμενα έκδηλη. Οι λέξεις του μετρημένες. Πρέπει να κλείσει η αξιολόγηση, βυθίζεται όλη η χώρα, μας τονίζει, με μια απολύτως ορθολογική απαρίθμηση, στέρεων επιχειρημάτων του γιατί, του πώς και του πότε, η πολυπόθητη ανάπτυξη μπορεί να συμβεί. Εάν δεν ήταν επιχειρηματίας θα μπορούσε να είναι κάλλιστα δεινός μαέστρος μιας πολυμελούς ορχήστρας. Ή μήπως ένας επιχειρηματίας μπορεί ή πρέπει να είναι και δεινός μαέστρος, μιας ορχήστρας επιχειρημάτων, όπου με μοναδικό χάρισμα συνθέτει απόψεις, απογειώνει την λογική ακολουθία κινήσεων και παράγει αρμονία αποτελεσμάτων με χάρη;
Μια απόλυτη σύνθεση επιχειρημάτων, που γνωρίζει ότι έχουν δοκιμασθεί δια πυρός και σιδήρου, του παρέχει το συγκριτικό πλεονέκτημα των διεθνών παραστάσεων, και η ευφυΐα των ριζοσπαστικών τρόπων ανάδρασης από την μεγαλύτερη οικονομική δύναμη παγκοσμίως.
Ο Αναστασόπουλος αποτελεί ένα μοναδικό συνδυασμό ενεργού επιχειρηματία και ανήσυχου προέδρου ενός εκ των ισχυρότερων επιμελητήριων, με διεθνείς παραστάσεις. Ο 60χρονος πρόεδρος του ΕλληνοΑμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, με ρίζες από την Ήπειρο, είναι απόφοιτος της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) και κάτοχος πτυχίου Master’s of Science της Σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών Αυτοκινήτων του Πανεπιστημίου του Michigan στο Ann Arbor.
Μετά τις σπουδές του στο Michigan εργάσθηκε για δύο χρόνια στη General Motors Corporation, σαν Μηχανικός εξέλιξης αυτοκινήτων, στο Πεδίο Δοκιμών στο Milford, Michigan. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1986, εκπλήρωσε την στρατιωτική του θητεία, και εντάχθηκε στο δυναμικό της ΠΕΤΣΙΑΒΑΣ Α.Ε. Κατείχε διάφορες θέσεις στην εταιρεία, αρχικά στο Τμήμα Πλαστικών Πρώτων Υλών και στο Τμήμα Χημικών και Βαφών για την Κλωστοϋφαντουργία, και κατόπιν στο Φαρμακευτικό Τμήμα. Το 1993 διορίστηκε Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής και από τη θέση αυτή βοήθησε τον εκμοντερνισμό των παραγωγικών εγκαταστάσεων, την ισχυροποίηση του Τμήματος Φαρμάκων και την επέκταση των δραστηριοτήτων της εταιρείας στο χώρο των Παραφαρμακευτικών Προϊόντων (OTC). Από το 2002 είναι Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας και από το 2013 είναι και Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου.
Τον Ιούνιο του 2013 εκλέχθηκε Πρόεδρος του ΕλληνοΑμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, και επίσης είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας.
Ο Σίμος Αναστασόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957, είναι παντρεμένος με τη Πέγκυ Πετσιάβα και έχουν δύο κόρες.
• Το τρίπτυχο της ανάπτυξης
Οι παρεμβάσεις του Επιμελητηρίου αποτελούν δεδομένα προς μελέτη, από το σύνολο της αγοράς και των οικονομικών παραγόντων.
Ο μετασχηματισμός του Επιμελητήριου σε καιρό κρίσης, ήταν αναγκαίος. Απέδειξε ότι ένα Επιμελητήριο οφείλει να παραμένει οργανισμός συνεχούς ανανέωσης, να αφουγκράζεται τις ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας, να διαθέτει την τόλμη να αποκαλύπτει και να φωτίζει χρονίζουσες πληγές, παρέχοντας ταυτόχρονα ως θεσμικός εταίρος, πρωτογενή πολιτική επιχειρημάτων, δράσεων και πρωτοβουλιών.
Το επιμελητήριο παράγει έργο μέσω των επιτροπών του, που περιλαμβάνουν σειρά δράσεων από την επιχειρηματικότητα και την φορολογία, μέχρι τον τουρισμό και θέματα ηγεσίας και διαμόρφωσης νοοτροπιών, όπως είναι η επιτροπή Ηγεσίας, Γυναικών καθώς και Εταιρικής Υπευθυνότητας.
Το Επιμελητήριο συντονίζει και παράγει και μελετητικό έργο επί σειρά ετών, προωθώντας στοχευμένα τις μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη. Παράλληλα όμως ως κοινό άξονα όλων των προσπαθειών του, και με συνεχή αναζήτηση προσφοράς σε καυτά θέματα της ελληνικής οικονομίας, ιεραρχεί στις προτεραιότητές του μια στρατηγική κατεύθυνση-να ενισχυθεί η απασχόληση. Με την λογική και την διαπίστωση, ότι δεν υπάρχει πιθανότητα σήμερα, να δημιουργηθεί απασχόληση εάν δεν υπάρχει ανάπτυξη, και συνειδητοποιώντας ότι για να υπάρξει ανάπτυξη θα πρέπει αυτή να προέλθει από τις επενδύσεις, ανέδειξε το τρίπτυχο πολλαπλασιαστικής δράσης και επιδραστικών σημείων αναφοράς : πρέπει να δημιουργήσουμε επενδύσεις, ώστε να υπάρξει ανάπτυξη ώστε να υπάρξουν νέες δουλειές.
• Καταλύτης αλλαγής οι «στρατιώτες» της ανταγωνιστικότητας
Ο κ. Αναστασόπουλος με γνώμονα την πρακτική προσφορά εφαρμόσιμων λύσεων, κινείται με σταθερά και μελετημένα σημεία αναφοράς, με βασικό σχέδιο το άνοιγμα του Επιμελητηρίου στην κοινωνία. Στόχος με εσωτερική βαρύτητα και διαχρονική εμβέλεια, που συμβαδίζει με τις ανάγκες των καιρών. Όχι όμως με απλή διαπιστωτική πολιτική λόγων αλλά με φιλοδοξία να αποτελεί καταλύτη αλλαγής.
Όπως μας εξηγεί, «το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή στην υλοποίηση επενδύσεων είναι η ανταγωνιστικότητα της χώρας. Το επιμελητήριο δεν προσεγγίζει με πολιτική διάθεση το θέμα της εμπιστοσύνης ή εάν είναι καλοδεχούμενες οι επενδύσεις, παρά το ότι αναγνωρίζει ότι και αυτό το θέμα χρειάζεται αντιμετώπιση.
Αυτό που μπορούμε όμως εμείς να επηρεάσουμε είναι να προωθήσουμε τα μέτρα εκείνα και τις μεταρρυθμίσεις που θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα της χώρας, την οποία έχουμε χάσει προ πολλού. Με το σκεπτικό αυτό δημιουργήσαμε ένα ανεξάρτητο Επιχειρηματικό Συμβούλιο Ανταγωνιστικότητας, διδασκόμενοι από τις εμπειρίες του παρελθόντος, και όλες τις προσπάθειες που έχουν ήδη υλοποιηθεί».
Με μια ομάδα-«στρατιώτες» όπως τους ονομάζει επιγραμματικά ο κ.Αναστασόπουλος, η οποία έχει το όραμα να βοηθήσει στην ανταγωνιστικότητα της χώρας, «κάναμε το πρώτο βήμα με την υλοποίηση της συνεργασίας με το Compete, το Συμβούλιο για την Ανταγωνιστικότητα των ΗΠΑ.»
Αξίζει να σημειωθεί ότι το Compete έχει ήδη ενσωματώσει στο σχεδιασμό του τα εργαλεία εκείνα τα οποία αξιολογούν και βοηθούν στην ενσωμάτωση της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, που έχουμε ήδη αποδεχθεί και αποτελούν σε μεγάλο βαθμό και μέρος του μνημονίου.
Το Συμβούλιο Ανταγωνιστικότητας εξοπλισμένο με μια αρχιτεκτονική δυναμικών συνεργειών εφορμά σε μια εργώδη προσπάθεια πολλαπλών δράσεων.
Η εσωτερική λογική του βασίζεται στην άμεση υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που θα βελτιώσουν την ανταγωνιστική θέση της Ελλάδας, με άμεση συνέπεια την βελτίωση του επιχειρηματικού και επενδυτικού κλίματος, με ορατή επίδραση στο περιβάλλον της ανάπτυξης και άρα εμμέσως και στην ανάπτυξη των νέων θέσεων εργασίας.
Για το σκέλος των παρεμβάσεων στην εργασία και στην απασχόληση, έχει αναπτυχθεί αυτοτελώς πλέον το τμήμα της Απασχόλησης από την επιτροπή Εργασιακών και Ασφαλιστικών θεμάτων έργο της οποίας θα είναι να προτείνει νέους και πρακτικούς τρόπους προσέγγισης για την απασχόληση.
Ήδη έχει πραγματοποιηθεί η πρώτη ειδική εκδήλωση με θέμα: “νέες πραγματικές θέσεις εργασίας: Χτίζοντας την επιστροφή μας στην ανάπτυξη”, θέτοντας τις βάσεις για τις δράσεις που θα πραγματοποιηθούν μέσα στο 2016.
Η θεματολογία που αναπτύχθηκε επικεντρώθηκε κυρίως στην ενίσχυση της απασχόλησης, τις δράσεις με τις οποίες η Ελλάδα μπορεί να γίνει περισσότερο ανταγωνιστική με απώτερο στόχο την προσέλκυση νέων επενδύσεων, την επανεκπαίδευση των εργοδοτών, τα εμπόδια που προκύπτουν και πως αυτά μπορούν να ξεπεραστούν.
«Πρόθεση μας πάντοτε είναι να δημιουργούμε συναίνεση, μέσω του διαλόγου των επιχειρηματιών, των κοινωνικών εταίρων και των θεσμικών φορέων», αναφέρει ο κ.Αναστασόπουλος και είναι βέβαιο ότι το Επιμελητήριο καθιερώνει μια διαφορετικού τύπου προσέγγιση, μία νέα αντίληψη, ποιο κοντά σε όλο το πλέγμα της πραγματικής οικονομίας, από την κοινωνία και τον άνεργο, ανατέμνοντας μέχρι την ίδια την νοοτροπία των εργοδοτών για την εργασία και την απασχόληση.
• Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος
Το Επιμελητήριο αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο μιας συμμαχίας -καταλύτη που σφυρηλατείται επί χρόνια με απτά αποτελέσματα σε ευρύτατα πεδία.
Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για να προοδεύσει η χώρα, έχει να κάνει με την νοοτροπία όλων, όπως των ελίτ, της επιχειρηματικότητας, της κοινωνίας, των εργαζομένων, των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων, τονίζει ο κ.Αναστασόπουλος, τοποθετώντας με την οξυδέρκεια μιας ανοικτής προσωπικότητας, την βαρύτητα των λέξεων του μια προς μία. « Χρειάζεται να καταφέρουμε κατ’ αρχήν να επικοινωνήσουμε, να βρούμε τα σημεία που συμφωνούμε, και να αντιμετωπίσουμε όλα τα υπόλοιπα. Όλα αυτά που μας κρατάνε πίσω. Για να πάει η χώρα μπροστά, για να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, χρειάζεται οπωσδήποτε να δημιουργήσει ανάπτυξη. Δεν υπάρχει η λογική του να μιλάει κανείς για διανομή του πλούτου, η οποία προφανώς είναι απολύτως απαραίτητη, χωρίς να βρει τον τρόπο πρώτα να δημιουργήσει τον πλούτο της. Η αναδιανομή του υπάρχοντος πλούτου κάποια στιγμή τελειώνει, και αυτό είναι μια ισοπέδωση προς τα κάτω. Εάν αυτό συνειδητοποιηθεί και γίνει κατανοητό θα πρέπει να βρούμε όλοι, επιχειρήσεις-κράτος-πολίτες, τον τρόπο να δημιουργήσουμε νέο πλούτο. Δηλαδή να βελτιώσουμε τους όρους που γίνεται το επιχειρείν. Θέλουμε νέες επιχειρήσεις. Εάν αναλογιστεί κανένας ότι τα χρόνια της κρίσης, έχουν κλείσει περίπου 300.000 επιχειρήσεις και ο μέσος όρος είναι 3-4 εργαζόμενοι σε κάθε ΜμΕ, (το 99,5 % της ελληνικής οικονομίας είναι ΜμΕ), αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι θέσεις εργασίας που χάθηκαν είναι ακριβώς αυτές που αντιστοιχούν στις ιδιωτικές επιχειρήσεις που κλείσανε, και έτσι έχουμε 1.200.000 ανέργους.
Εάν θέλουμε να επαναφέρουμε την απασχόληση στα επίπεδα που ήταν, πρέπει να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασία μέσα από νέες επιχειρηματικές προσπάθειες. Έτσι θα δημιουργήσουμε και μια νέα καταναλωτική δύναμη που θα φέρει και αυτή με τη σειρά της ανάπτυξη. Πρέπει να δημιουργήσουμε 300.000 επιχειρήσεις νέας νοοτροπίας που θα στηρίζονται στην καινοτομία και στην εξωστρέφεια. Για να γίνει αυτό πρέπει να βελτιωθεί το κλίμα, οι προοπτικές, η χρηματοδότηση.»
• Με κάθε τρόπο, με κάθε θυσία
Το επιμελητήριο αναγνωρίζει την βλαβερή προϋπάρχουσα κατάσταση, και προτείνει την χάραξη στρατηγικής σε ένα καθαρό γήπεδο όπου η συνάθροιση δυνάμεων και ικανοτήτων διαθέτει την απαιτούμενη βούληση να δημιουργήσει ένα μέλλον, απαλλαγμένο από τα βαρίδια του παρελθόντος. Ένα μοντέλο μιας ευρύχωρης αντίληψης, που αποτελεί ζωτική αναγκαιότητα για περισσότερο, καινούριο, νέο πλούτο. Η επιχειρηματολογία του προέδρου είναι αμείλικτη: «Όλα είναι μέρος αυτών των μεταρρυθμίσεων που είναι απολύτως απαραίτητο να γίνουν και δεν έχουν γίνει ποτέ έως τώρα. Και δεν έχουν γίνει διότι ήταν εκτός μνημονίου αφού η παλαιά λογική ήταν ότι πρώτα θα λύσουμε τα δημοσιονομικά και μετά θα πάμε σε μέτρα για την ανάπτυξη -και παράλληλα δεν θίγουμε και συμφέροντα. Επίσης όλες οι κυβερνήσεις θεωρούν ότι αυτές οι μεταρρυθμίσεις έχουν πολιτικό κόστος, διότι θίγουν συμφέροντα ατομικά, συντεχνιακά και συνδικαλιστικά που χαρακτήριζαν και μιά κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα. Θα πρέπει να πάψουν όλοι αυτοί να είναι εμπόδιο στις αλλαγές, το άνοιγμα της αγοράς, των επαγγελμάτων και των προϊόντων. Πρέπει με κάθε τρόπο, με κάθε θυσία, να αντιληφθούμε όλοι την αναγκαιότητα να προχωρήσουν αυτές οι διαθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Όσο ποιο σύντομα το κάνουμε τόσο ποιο γρήγορα θα ξεμπλέξουμε από τα μνημόνια.
Οι μόνες μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν ως τώρα, είχαν να κάνουν με το δημοσιονομικό, δηλαδή τον περιορισμό των δαπανών ή την αύξηση των φόρων. Σήμερα αυτές οι δύο δυνατότητας έχουν σχεδόν εξαντληθεί Αν αποδεχθούμε ότι υπερφορολογούνται οι συνεπείς φορολογούμενοι θα πρέπει να εξεταστεί και η διεύρυνση της φορολογικής βάσης για να μεγαλώσουν τα έσοδα του δημοσίου. Δεν μπορούν, δεν αντέχουν πια να πληρώνουν οι ίδιοι που πλήρωναν και εξακολουθούν να πληρώνουν, δηλαδή τα γνωστά υποζύγια. Και βεβαίως πρέπει να συνεχισθεί η προσπάθεια να μειωθούν οι δαπάνες του κράτους. Εξακολουθεί το κράτος στην Ελλάδα να είναι πολύ μεγάλο και αναποτελεσματικό. Ή θα πρέπει μέσω των μεταρρυθμίσεων να γίνει ποιο αποτελεσματικό ή θα πρέπει να μειωθεί.»
• Η ελληνική επιχειρηματικότητα πλήττεται τα τελευταία χρονιά
Φανατικός υπέρμαχος της ελληνικής επιχειρηματικότητας, λάτρης της περιπέτειας του ελεύθερου επιχειρείν, γνωρίζει ότι η φύση του Έλληνα μπορεί να διαπρέψει στον στίβο του εμπορίου, υπερασπίζεται θαρραλέα τα οφέλη αυτής της επιλογής.
Για να υπάρξει επιχειρηματικότητα, για να υπάρξει ανάπτυξη πρέπει να υπάρχει και χρηματοδότηση, τονίζει ο κ.Αναστασόπουλος, επισημαίνοντας ότι «οι πηγές χρηματοδότησης είναι λίγες και γνωστές. Είτε με ίδια κεφάλαια του επιχειρηματία, είτε με δανεισμό μέσω του τραπεζικού συστήματος. Μια άλλη οδός είναι οι δημόσιες επενδύσεις, αλλά με τα στενά δημοσιονομικά οι δημόσιες επενδύσεις είναι στο μηδέν. Η ελληνική επιχειρηματικότητα πλήττεται τα τελευταία χρονιά, σημειώνει , υπενθυμίζοντας τα αλλεπάλληλα λουκέτα ή την μεταφορά έδρα εκτός Ελλάδος.
Οι επιχειρήσεις αποτελούν ένα από τα βασικά υποζύγια μαζί με τους μισθωτούς, και επομένως έχουν εξαντληθεί από φορολογικές υποχρεώσεις, άρα χρήματα για να επενδύσουν δεν υπάρχουν, συμπληρώνει, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι το περιβάλλον δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, οπότε και τα όποια χρηματικά διαθέσιμα διατηρούνται για πιο άσχημες ημέρες που φοβάται και απεύχεται ότι θα έρθουν.
«Το τραπεζικό σύστημα έχει μεν ανακεφαλαιοποιηθεί αλλά θυμίζω ότι τα κεφάλαια της ανακεφαλαιοποίησης δεν είναι προς επένδυση, τα κεφάλαια αυτά είναι για να καλύπτουν τις υποχρεώσεις των τραπεζών, επομένως εάν δεν επιστρέψουν οι καταθέσεις στο τραπεζικό σύστημα νέα κεφάλαια στην βιομηχανία και το εμπόριο δεν θα δούμε. Αντίστοιχα εάν δεν αποκατασταθεί το κλίμα, εάν δεν ολοκληρώσουμε την αξιολόγηση, δεν θα δούμε και φθηνή δανειοδότηση από τις ευρωπαϊκές τράπεζες . Όσον αφορά της άμεσες ξένες επενδύσεις και αυτές δεν θα έρθουν σήμερα, παρόλο που υπάρχουν επενδυτικές ευκαιρίες, διότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη αλλά και γιατί η Ελλάδα δεν είναι ανταγωνιστική».
Αυτό, εξηγεί, «μας οδήγησε στην δημιουργία του Συμβουλίου Ανταγωνιστικότητας για να προσφέρουμε πρακτικές προτάσεις πολιτικής και λύσεις. Σήμερα το καλό σενάριο, όπως αναφέρει και ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, είναι να τελειώνουμε άμεσα με την αξιολόγηση, κάτι που θα επιτρέψει στην ΕΚΤ να κάνει πάλι αποδεκτά τα ελληνικά ομόλογα και να παρέχει χρήματα με μικρότερο κόστος στις τράπεζες ώστε να αυξηθεί λίγο η ρευστότητα. Παράλληλα θα μπορέσουμε να συμμετέχουμε και στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης που αποτελεί μεγάλη ευκαιρία για τις επενδύσεις. Αυτή η εξέλιξη θα οδηγήσει και στη συζήτηση για το χρέος και θα δημιουργήσει ένα κλίμα εμπιστοσύνης που θα παρακινήσει και τους επενδυτές να δούνε την Ελλάδα ως επενδυτικό προορισμό. Πρέπει βέβαια εν τω μεταξύ να έχουμε φτιάξει την υποδομή να τους υποδεχτούμε, δηλαδή να έχουμε υλοποιήσει όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που δεν περιλαμβάνονται στο μνημόνιο αλλά είναι απαραίτητες ώστε να αποκτήσουμε ένα φιλικό επενδυτικό και επιχειρηματικό περιβάλλον.
Είναι πολλά αυτά που έχουμε να κάνουμε, πολλές οι προϋποθέσεις ώστε να μπορούμε σήμερα να είμαστε αισιόδοξοι. Πρέπει να δουλέψουμε για να φτάσουμε ως εκεί και πιστεύω ότι το Επιμελητήριο με τις δράσεις του βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση. Παράλληλα με τις δράσεις και με τις ενέργειες του κρατάει ζωντανό το επενδυτικό και επιχειρηματικό ενδιαφέρον.»
• Θέλουμε ένα υγιές ανταγωνιστικό περιβάλλον, αυτή είναι η δουλειά μας, γι’ αυτή έχουμε αναγνωριστεί
Το Ελληνο αμερικανικό Επιμελητήριο έχοντας στις τάξεις του το «βαρύ πυροβολικό» των πλέον δυναμικών εταιρειών, δεν παραμένει απλώς παθητικός παρατηρητής αλλά παρεμβαίνει, με σθένος και με γνώση, προτείνοντας εναλλακτικές, με τεκμηριωμένο λόγο. Και όχι μόνο-διδάσκει από «πρώτο χέρι » το επιχειρείν σε Έλληνες μαθητές…
«Η βασική δουλειά του Επιμελητηρίου είναι η προώθηση των εμπορικών και οικονομικών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Αμερικής. Πρωταρχική μας δουλειά είναι να προωθούμε τις ελληνικές εξαγωγές στις ΗΠΑ και να προσπαθούμε να προσελκύουμε αμερικανές επενδύσεις στην Ελλάδα. Το Επιμελητήριο συμπεριλαμβάνει πλέον στις τάξεις του, άνω των 1.000 ενεργών μελών, όλες τις δυναμικές Ελληνικές, Αμερικανικές και Ευρωπαϊκές επιχειρήσεις. Δεν εκπροσωπούμε αμερικανικά συμφέροντα εκπροσωπούμε συμφέροντα των εταιριών που είναι στην Ελλάδα, άρα εκπροσωπούμε ελληνικά συμφέροντα. Αναγνωριζόμαστε ως το ποιο δραστήριο Επιμελητήριο και αυτό έχει να κάνει με την αξιοπιστία του λόγου και των πράξεων μας . Εργαζόμαστε για την διαμόρφωση ενός οικονομικού και επιχειρηματικού περιβάλλοντος που θα επιτρέπει στις ελληνικές και ξένες επιχειρήσεις να λειτουργήσουν με διαφάνεια χωρίς εμπόδια. Θέλουμε ένα υγιές ανταγωνιστικό περιβάλλον, αυτή είναι η δουλειά μας, γι’ αυτή έχουμε αναγνωριστεί.»
• Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος σε τίποτα
«Αυτή η χώρα έχει απεριόριστες δυνατότητες, αρκεί να το αντιληφθεί και να αποφασίσει να δουλέψει. Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος σε τίποτα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν ευκαιρίες μεν αλλά δεν υπάρχει εύκολος δρόμος για να τις αξιοποιήσουμε. Πρέπει να κάνουμε τις επώδυνες εκείνες αλλαγές τις οποίες όλα αυτά τα χρόνια έχουμε αφήσει, για να μπορέσουμε να φτάσουμε σε ένα περιβάλλον αντίστοιχο των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών. Είμαι αισιόδοξος, πιστεύω ότι υπάρχουν οι δυνατότητες και θα μπορούσαμε να είμαστε σε καλύτερη θέση αν η δημόσια διοίκηση και το πολιτικό προσωπικό δεν ήταν κατώτεροι των περιστάσεων. Η πολιτική ηγεσία δεν αντελήφθη τι χρειάζεται να γίνει στην Ελλάδα ή δεν είχε τις δυνατότητες και τη βούληση να το κάνει. Ελπίζω ότι δεν θα γίνουν αναγκαστικά όλες αυτές οι αλλαγές έχοντας φτάσει στον πάτο. Ελπίζω να το αντιληφθούμε νωρίτερα ώστε να μην χρειάζεται μια ολόκληρη χώρα, μια ολόκληρη κοινωνία να υποφέρει φτάνοντας στο αδιέξοδο για να ξεκινήσει η όποια άνοδος, με τις πολλαπλάσιες θυσίες που θα πρέπει να γίνουν τότε. Ελπίζω να αντιληφθούμε την κρισιμότητα των στιγμών πριν είναι αργά. Το Επιμελητήριο με τις δράσεις του και τις πρωτοβουλίες του θα συμβάλλει στη συνειδητοποίηση της σημερινής κατάστασης.»
• Οι τομείς- «αστέρια» ανάπτυξης
Στους τομείς που διακρίνει ότι μπορεί η Ελλάδα να ανακαλύψει το μέλλον της, αναφέρει τον πρωτογενή τομέα, την γεωργική παραγωγή και τα αγροτοδιατροφικά προϊόντα, στα οποία υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες, πρέπει να γίνουν όμως, προσθέτει σημαντικές αλλαγές και σε αυτούς τους τομείς ώστε να αποκτήσουν σημαντική δύναμη και μέγεθος για να μπορούμε να «χτυπήσουμε» μεγάλες αγορές, όπως η αμερικανική.
Ο τομέας της Ναυτιλίας, ο Τουρισμός είναι η δύναμη της Ελλάδας όπως και ο Πολιτισμός που δεν έχει προβληθεί ακόμη σωστά, ώστε «να αποτελέσει το εργαλείο εκείνο που θα μπορούσε να φέρει τουρισμό και ανάπτυξη , ακόμη και να χρησιμοποιηθεί σαν διπλωματικό όπλο.»
Η Βιομηχανία, με το πολύ καλά εκπαιδευμένο και εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό, αποτελεί ελπίδα προόδου για την χώρα. Χρειάζεται όμως ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο για την Ελλάδα, τονίζει. «πρέπει επιτέλους αυτό το νέο αναπτυξιακό σχέδιο να ανακοινωθεί, και να στηρίζεται στην εξωστρέφεια και την καινοτομία για να δημιουργήσει πλούτο για τη χώρα, και πολλές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.
Ιδιαίτερη αναφορά πραγματοποιεί για το Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, η οποία αναφέρει χαρακτηριστικά, ήταν πάντα ισχυρή και γνωστή όσο ήταν διαμετακομιστικό κέντρο για τα Βαλκάνια και την ΝΑ Ευρώπη. Μπορεί να ξαναγίνει το ίδιο. Αλλά πρέπει πρώτα να προχωρήσουν οι εργασίες στο λιμάνι, και δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να ιδιωτικοποιηθεί το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και μάλιστα σύντομα αλλιώς θα το χάσουμε το τρένο και εκεί. Η πολιτεία πρέπει να εξασφαλίσει ότι θα πάει σε χέρια που μπορεί να το διαχειριστεί και να επενδύσει, αυτό θα ανοίξει τεράστιες δουλειές γύρω από τα Logistics.
Ακολουθει ο κλάδος της ενέργειας και το σχέδιο της Ελλάδας ως διαμετακομιστικού κέντρου με αγωγούς, σε συνεργασία με την Αίγυπτο, την Κύπρο και το Ισραήλ. Τα projects υπάρχουν και μπορούν να λειτουργήσουν. Η ενέργεια και ο τουρισμός είναι δυο τομείς που θα βλέπουμε επενδύσεις στην Ελλάδα ανεξαρτήτως όλων των υπολοίπων εξελίξεων σημειώνει.
Αξίζει να σημειωθεί και η επισήμανσή του για τις ευεργετικές συνέπειες που θα έχει η διατλαντική συνεργασία Ευρώπης και ΗΠΑ σε όλο το φάσμα της ελληνικής οικονομίας και ιδίως για τις ΜμΕ, αλλά και διότι η αύξηση του εμπορίου θα γίνει με πλοία της ελληνικής ναυτιλίας.
Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία έχει αναγνωριστεί σαν ένας από τους πυλώνες του νέου προτύπου, καινοτομίας και εξωστρέφειας. Το μέγεθος που έχει όμως σήμερα στην ελληνική φαρμακευτική δαπάνη είναι κάτω του 20%, και αυτό δεν της επιτρέπει να αποκτήσει την εσωτερική κρίσιμη μάζα που χρειάζεται σαν βάση για την εξαγωγική εξάπλωση. Χρειάζεται τα μέτρα εκείνα που χωρίς να αντιβαίνουν τον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό θα μπορούν να την στηρίξουν για να μεγαλώσει το μερίδιο της εντός της Ελλάδας . Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσει να αποκτήσει το κρίσιμο μέγεθος και να αρχίσει να προσθέτει και αγορές του εξωτερικού.
• Το Επιμελητήριο διδάσκει τι είναι επιχειρηματικότητα και πώς χτίζονται καριέρες, στα παιδιά
«Η επιχειρηματικότητα ανάγκης δεν είναι ο καλύτερος δρόμος για να γνωρίσει ο ενδιαφερόμενος το επιχειρείν, και να είναι αποτελεσματικός σε βάθος χρόνου. Πρέπει να οδηγηθούμε στην επιχειρηματικότητα επιλογής. Η επιχειρηματικότητα διδάσκεται. Το να μάθει επομένως κανείς τις βασικές αρχές και το πώς μπορεί να γίνει επιχειρηματίας είναι ένα πεδίο που το θεωρώ ευκολότερο. Είναι δυσκολότερο το πεδίο της νοοτροπίας, γιατί ενώ ισχύει ότι οι Έλληνες προτιμούν την αυτοαπασχόληση από την υπαλληλική σχέση εργασίας, διστάζουν για διάφορους λόγους να αναλάβουν το επιχειρηματικό ρίσκο.
Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει η έννοια της επιχειρηματικότητας να είναι κατανοητή και αποδεκτή. Στην Ελλάδα υπάρχει ένα θέμα που έχει να κάνει με την δεύτερη ευκαιρία, με το πώς αντιμετωπίζουμε μια αποτυχημένη προσπάθεια.
Η ανάληψη ρίσκου είναι βασικό μέρος της έννοιας της επιχειρηματικότητας. Θα πρέπει να γίνει αποδεκτό από την κοινωνία, ότι όταν κάποιος έχει την λογική του επιχειρηματία και αναλαμβάνει ένα ρίσκο, υπάρχει η πιθανότητα να μην πάει καλά.
Η ηγετική νοοτροπία, η σωστή προετοιμασία και η αποδοχή της πιθανότητας αποτυχίας από τη μεριά της οικογένειας και του φιλικού περιβάλλοντος είναι τα απαραίτητα στοιχεί για την ανάληψη επιχειρηματικού ρίσκου.
Ακριβώς αυτό το έλλειμα αποδοχής της αποτυχίας οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε εκπαιδεύοντας τους νέους μας ότι η σωστή προσπάθεια μετράει πάνω απ’ όλα και ότι πραγματικός ηγέτης είναι αυτός που όταν πέφτει έχει το κουράγιο να ξανασηκωθεί και να επιχειρήσει ξανά.
Αυτή η αλλαγή της νοοτροπίας χρειάζεται να εισαχθεί στα σχολεία από τη βασική εκπαίδευση, και όταν πλέον τα παιδιά είναι ώριμα να αρχίσουμε να διδάσκουμε την επιχειρηματικότητα .
Το Επιμελητήριο προσεγγίζει αυτό το θέμα οργανώνοντας προγράμματα για μαθητές, ενημερώνοντας από πρώτο χέρι, για το τι είναι επιχειρηματικότητα και πώς χτίζονται καριέρες. Επειδή δεν είναι επιτρεπτή αυτού του τύπου η εκπαίδευση στα δημόσια σχολεία, η επιτροπή ηγεσίας και εκπαίδευσης οργανώνει παρουσιάσεις και ομιλίες σε επιχειρηματικούς χώρους μελών μας, όπου καλούμε τα παιδιά να έρθουν σε εμάς. Αξιοσημείωτη είναι η μεγάλη προσέλευση σε αυτές τις εκδηλώσεις .»
• My Way φιλοσοφία ζωής
«Παρα πολλοί έλληνες έχουν μέσα τους την ανάληψη ρίσκου και την πρόοδο. Το να δημιουργήσεις κάτι καινούριο είναι εξαιρετικό. Το να δώσεις δουλειά σε άλλους ανθρώπους είναι επίσης εξαιρετικό. Αυτοί λοιπόν που το αντιλαμβάνονται θα βρουν τον τρόπο και την υποστήριξη να πάνε μπροστά. Και θα τους συμβούλευα να το κάνουν. Και να ξεφύγουν από τους περιορισμούς του περίγυρου. Να αναλάβουν το ρίσκο, να πάρουν τα μέτρα τους, να το κάνουν καλά και οργανωμένα και να προχωρήσουν την ιδέα τους»
• Το νέο όραμα της Ελλάδας
«Η Ελλάδα έχει κρίση αξιών. Αλλά έχει και άπειρες δυνατότητες και είναι κρίμα να κρατιόμαστε πίσω μη αποδεχόμενοι να μετακινήσουμε έστω και για λίγο την προστατευτικότατα των μικροσυμφερόντων μας. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει. Χρειαζόμαστε μια τέτοια ηγεσία που να εισάγει αυτές στις αλλαγές στην καθημερινότητα μας, στην ζωή μας.
Να προχωρήσει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, να απελευθερώσει τον δημιουργικό και καινοτόμο Έλληνα, και να του δώσει τα περιθώρια να κάνει το όνειρο του, να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες που του παρέχει τόσο πλούσια η χώρα μας. Πιστεύω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε αρκεί να αλλάξουμε την νοοτροπία μας.»
• Η Ελλάδα του 2025 θα είναι μια αξιοκρατική χώρα, που θα τιμά τους Έλληνες, την ιστορία και τον πολιτισμό της
«Η ελπίδα δεν είναι η πεποίθηση ότι κάτι θα γίνει καλά, αλλά η βεβαιότητα ότι κάτι έχει νόημα, ανεξάρτητα από το πώς βαδίζουμε ή που βρισκόμαστε σήμερα» σημειώνει σε κείμενο του ο θεατρικός συγγραφέας Βάτσλαβ Χάβελ. Στο στέρεο έδαφος της ελπίδας, ο κ.Αναστασόπουλος, με σύνεση και περίσκεψη, απογειώνει το όραμά του για την Ελλάδα του 2025.
Το όραμά του είναι μια Ελλάδα του 2025 η όποια είναι καινοτόμα, παράγει, προσφέρει ίσες ευκαιρίες στους ανθρώπους της και σε όλους του φιλοξενούμενους της. Είναι ένα όραμα άπου πρέπει να βρει κάποιος τον τρόπο να το προσεγγίσει με ένα στρατηγικό /αναπτυξιακό σχέδιο με εκπαίδευση και υλοποίηση όλων των μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται για αυτό. Η Ελλάδα του 2025 θα είναι αυτή –μια αξιοκρατική χώρα, που θα τιμά του Έλληνες, την ιστορία της και τον πολιτισμό της .
