Το οξυγόνο δεν καίει: Τα κενά λόγια δεν σβήνουν τις φλόγες των ευθυνών

Το οξυγόνο δεν καίει – είναι οι πράξεις που ανάβουν ή σβήνουν τις φλόγες. Η κυβέρνηση πρέπει να εγκαταλείψει τα κενά λόγια και να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Το έγκλημα στα Τέμπη είναι μια υπενθύμιση ότι η αδράνεια έχει κόστος. Και το κόστος αυτό δεν μπορεί να πληρώνεται από την κοινωνία. Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να εκτροχιαστεί. Η ώρα για δράση είναι τώρα

 
Στην πολιτική, όπως και στη φυσική, υπάρχουν θεμελιώδεις αλήθειες που δεν μπορούν να παραβλεφθούν – το οξυγόνο δεν καίει. Είναι το καύσιμο, ο φορέας που τροφοδοτεί τη φωτιά, αλλά όχι η ίδια η φλόγα. Αυτή η μεταφορά περιγράφει απόλυτα τη νεοελληνική πραγματικότητα: οι κενοί περιεχομένου πολιτικοί λόγοι, που παρουσιάζονται ως οχυρώματα ενάντια στην κοινωνική δυσαρέσκεια, δεν μπορούν να σβήσουν τις φλόγες της κοινωνικής οργής. Το έγκλημα στα Τέμπη, δύο χρόνια μετά, παραμένει μια πληγή που αιμορραγεί, μια υπενθύμιση ότι οι λέξεις δεν επουλώνουν τραύματα – η δράση το κάνει.

 
Οι  φλόγες της αδράνειας

Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη δεν ήταν απλώς ένα γεγονός. Ήταν ένας καθρέφτης που αποκάλυψε τα συστημικά κενά μιας χώρας που λειτουργεί με τη λογική του “βλέποντας και κάνοντας”. Δύο χρόνια αργότερα, οι απαντήσεις είναι ανύπαρκτες ή αποσπασματικές, ενώ η κυβέρνηση επιλέγει να κρύβεται πίσω από γενικόλογες δηλώσεις και ασαφείς υποσχέσεις. Η κοινωνία, όμως, δεν ξεχνά. Η απουσία διαφάνειας και ολοκληρωμένων απαντήσεων διαιωνίζει τη δυσπιστία και την οργή.

 
Ο εσωτερικός εκτροχιασμός

Είναι εξοργιστικό το γεγονός ότι η χώρα αποσταθεροποιείται όχι από εξωτερικές απειλές, αλλά από τις ίδιες τις κυβερνητικές της πράξεις – ή, καλύτερα, από την απουσία αυτών. Η έλλειψη διαφάνειας, η σκόπιμη απόκρυψη κρίσιμων πληροφοριών και η χρήση διχαστικού λόγου ως πολιτικού εργαλείου δημιουργούν ένα κλίμα αστάθειας που αποδυναμώνει τις κοινωνικές βάσεις της χώρας. Το πολιτικό σύστημα μοιάζει να λειτουργεί σε κενό αέρος, χωρίς στρατηγική, χωρίς όραμα, χωρίς ειλικρίνεια.

 
Η αποτυχία της διακυβέρνησης

Με αφορμή τα Τέμπη, η κυβέρνηση φαίνεται να αποκρύπτει τις βαθύτερες αποτυχίες της. Η οικονομική της πολιτική έχει αποτύχει να παρέχει βιώσιμες λύσεις για τα νοικοκυριά, η εθνική άμυνα παραμένει σε στασιμότητα, και η ελληνική αμυντική βιομηχανία εξακολουθεί να παραπαίει χωρίς σχέδιο ανασυγκρότησης. Η χώρα βαδίζει χωρίς πυξίδα, χωρίς στρατηγική, χωρίς εθνικό σχέδιο ανάταξης. Οι πολίτες δεν βλέπουν προοπτική, παρά μόνο κενά λόγια και αβελτηρία.

 
Η πτώση της κυβέρνησης και του πολιτικού λόγου

Η κυβέρνηση καταρρέει, όχι από εξωτερικούς παράγοντες, αλλά από τις ίδιες τις αδυναμίες της. Δεν μπορεί να συνεχίσει να κρύβεται πίσω από ένα πέπλο αοριστίας. Οι κενοί πολιτικοί λόγοι δεν είναι ισοσταθμιστές της απουσίας απαντήσεων – είναι τοξικοί καταλύτες που επιτείνουν τη δυσπιστία και τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής. Η σταθερότητα της χώρας εξαρτάται από τη σταθερότητα της κοινωνίας, και αυτό απαιτεί θάρρος, ειλικρίνεια και, κυρίως, δράση.

 
Η ανάγκη για εθνική ομοψυχία και ηγεσία

Σε ένα περιβάλλον διεθνούς αστάθειας, η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως εθνική ομοψυχία. Όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη. Η ανάγκη για έναν ηγέτη μακράς πνοής, που θα θέσει τα θεμέλια για μια βιώσιμη εθνική στρατηγική, είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Οι πολίτες δεν ζητούν το ανέφικτο. Ζητούν διαφάνεια, λογοδοσία, και ένα εθνικό σχέδιο που θα τους κάνει να αισθάνονται ασφαλείς και αισιόδοξοι για το μέλλον.

Το οξυγόνο δεν καίει – είναι οι πράξεις που ανάβουν ή σβήνουν τις φλόγες. Η κυβέρνηση πρέπει να εγκαταλείψει τα κενά λόγια και να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Το έγκλημα στα Τέμπη είναι μια υπενθύμιση ότι η αδράνεια έχει κόστος. Και το κόστος αυτό δεν μπορεί να πληρώνεται από την κοινωνία. Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να εκτροχιαστεί. Η ώρα για δράση είναι τώρα.

 
mywaypress.gr