Το τέλος της διατλαντικής σχέσης όπως την ξέρουμε
Άρθρο του Ian Bremmer στο gzeromedia.com εξετάζει την επιδεινούμενη σχέση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης. Υποστηρίζει ότι μια δεύτερη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ έχει προκαλέσει μια θεμελιώδη ρήξη, λόγω των εμπορικών πιέσεων, της προσέγγισης με τη Ρωσία και της αντίθεσης στις ευρωπαϊκές αξίες. Ο συγγραφέας τονίζει ότι η Ευρώπη έχει την ικανότητα να αντισταθεί, αλλά αμφισβητεί αν θα επιδείξει την απαραίτητη πολιτική βούληση για να αντιμετωπίσει αυτή τη νέα πραγματικότητα και να ενισχύσει την κυριαρχία της. Προτείνεται ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, παρόμοιο με ιστορικές περιόδους πριν από μεγάλες συγκρούσεις, όπου η ανάληψη αποφασιστικής δράσης είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον της.
- Ποιος είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η υπερατλαντική σχέση υφίσταται θεμελιώδη ζημιά; Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι μια δεύτερη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ έχει σημαντικά μεγαλύτερο αντίκτυπο στην παγκόσμια σκηνή σε σύγκριση με την πρώτη του. Ενώ η πρώτη του θητεία χαρακτηριζόταν από συναλλακτική προσέγγιση και περιορισμούς στο εσωτερικό, οι πρώτοι δύο μήνες της δεύτερης θητείας του έχουν καταρρίψει την ψευδαίσθηση της συνέχειας, με την Ευρώπη να βιώνει τη μεγαλύτερη απογοήτευση και τη σχέση της με τις Ηνωμένες Πολιτείες να έχει υποστεί θεμελιώδη ζημιά.
- Ποιες τρεις διαρθρωτικές δυνάμεις θεωρεί ο συγγραφέας ότι καθιστούν μόνιμη τη ρήξη μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης; Οι τρεις διαρθρωτικές δυνάμεις που αναφέρει ο συγγραφέας είναι:
-Η εμπορική ικανότητα και το μέγεθος της αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που της επιτρέπουν να αντισταθεί στην επιθετική τιμολογιακή πολιτική της κυβέρνησης Τραμπ, οδηγώντας σε έναν παρατεταμένο εμπορικό πόλεμο.
-Η αντίληψη των περισσότερων Ευρωπαίων ότι η μονομερής επιδίωξη προσέγγισης με τη Ρωσία από την κυβέρνηση Τραμπ αποτελεί άμεση απειλή για την εθνική τους ασφάλεια.
-Η έλλειψη κοινών αξιών μεταξύ της Αμερικής του Τραμπ και της Ευρώπης, καθώς οι θεμελιώδεις αρχές της Ευρώπης, όπως το ελεύθερο εμπόριο, η συλλογική ασφάλεια, η εδαφική ακεραιότητα και το κράτος δικαίου, θεωρούνται αντίθετες στην αμερικανική προσέγγιση.
- Πώς αναμένεται να αντιδράσουν άλλες σύμμαχοι των ΗΠΑ στην Ασία και τη Βόρεια Αμερική στην πολιτική του Τραμπ; Βασικοί εταίροι στην Ασία, όπως η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Ινδία και η Αυστραλία, ανησυχούν για την επιβολή δασμών και θα προσπαθήσουν να αμβλύνουν τις συγκρούσεις. Ωστόσο, γνωρίζουν ότι η γεωστρατηγική τους θέση έναντι της Κίνας σημαίνει ότι ο Τραμπ δεν μπορεί να τους αποξενώσει εντελώς, επομένως οι σχέσεις τους με την Ουάσιγκτον αναμένεται να παραμείνουν σχετικά σταθερές. Οι μεγαλύτεροι εμπορικοί εταίροι των ΗΠΑ, το Μεξικό και ο Καναδάς, αντιμετωπίζουν σημαντικές εμπορικές πιέσεις, αλλά η ανισορροπία δυνάμεων είναι τέτοια που δεν έχουν αξιόπιστη στρατηγική αντίστασης και αναμένεται να αποδεχθούν τελικά τους όρους του Τραμπ.
- Γιατί ο συγγραφέας πιστεύει ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε διαφορετική θέση από τους άλλους συμμάχους των ΗΠΑ όσον αφορά την αντίσταση στην πολιτική του Τραμπ; Ο συγγραφέας πιστεύει ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε διαφορετική θέση επειδή διαθέτει τόσο τη συλλογική δύναμη για να αντισταθεί στις απαιτήσεις του Τραμπ όσο και την υπαρξιακή επιταγή να το πράξει. Σε αντίθεση με τους περισσότερους άλλους εμπορικούς εταίρους των ΗΠΑ που στερούνται την οικονομική επιρροή για να αντιπαρατεθούν στην Ουάσιγκτον, η άρνηση των Βρυξελλών εξασφαλίζει έναν παρατεταμένο εμπορικό πόλεμο χωρίς εύκολη λύση. Επιπλέον, η αντίληψη ότι η προσέγγιση του Τραμπ με τη Ρωσία απειλεί την ασφάλειά τους και η διάσταση στις θεμελιώδεις αξίες ωθούν την Ευρώπη σε μια πιο αποφασιστική στάση.
- Πώς αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση Τραμπ την Ευρώπη σύμφωνα με τον συγγραφέα και ποιες ενδείξεις υποστηρίζουν αυτή την άποψη; Σύμφωνα με τον συγγραφέα, η τρέχουσα κυβέρνηση Τραμπ βλέπει τους Ευρωπαίους όχι ως συμμάχους αλλά ως “παθητικούς τζαμπατζήδες” που δεν πρέπει να “σωθούν” κατ’ αρχήν. Αυτή η άποψη υποστηρίζεται από τη ρητορική του προέδρου, τα ιδιωτικά μηνύματα που διέρρευσαν (“Signal-gate”), πρόσφατες συνεντεύξεις αξιωματούχων και την υποστήριξη ευρωσκεπτικιστικών κινημάτων, που αποκαλύπτουν έναν κοινό στόχο για μια κατακερματισμένη και αποδυναμωμένη Ευρώπη που θα είναι ευκολότερο να κυριαρχηθεί.
- Ποια είναι η αντίδραση των Ευρωπαίων ηγετών στην αλλαγή στάσης των ΗΠΑ υπό τον Τραμπ, σύμφωνα με το άρθρο; Μετά από χρόνια εφησυχασμού, οι Ευρωπαίοι ηγέτες φαίνεται να έχουν τελικά κατανοήσει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό τον Τραμπ δεν είναι απλώς ένας αναξιόπιστος φίλος αλλά μια ενεργά εχθρική δύναμη. Συνειδητοποιούν την ανάγκη να αυξήσουν δραστικά τις κυριαρχικές στρατιωτικές, τεχνολογικές και οικονομικές ικανότητες της Ευρώπης, όχι μόνο για να επιβιώσουν χωρίς την Αμερική αλλά και για να υπερασπιστούν τα σύνορα, τις οικονομίες και τις δημοκρατίες τους από αυτήν.
- Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει η Ευρώπη στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει την αλλαγή στην υπερατλαντική σχέση; Η μεγαλύτερη πρόκληση για την Ευρώπη είναι να συγκεντρώσει την πολιτική τόλμη για να δράσει βάσει της συνειδητοποίησης της νέας πραγματικότητας. Παρά τις πρόσφατες κινήσεις για την ενίσχυση των αμυντικών δαπανών, ο συγγραφέας αμφιβάλλει αν η ΕΕ διαθέτει την αποφασιστικότητα να αναλάβει πλήρως την ευθύνη για την ασφάλειά της και την υπεράσπιση των αξιών της, ειδικά σε ένα περιβάλλον όπου ο Τραμπ και ο Πούτιν φαίνεται να μην ακολουθούν κανέναν κανόνα.
- Ποια είναι η ειρωνεία που επισημαίνει ο συγγραφέας σχετικά με την ικανότητα της Ευρώπης να αντιδράσει; Η ειρωνεία που επισημαίνει ο συγγραφέας είναι ότι η Ευρώπη διαθέτει τους πόρους και την ικανότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό της, τις αξίες της και τους Ευρωπαίους πολίτες. Αυτό που λείπει είναι η συλλογική τόλμη να δράσει με την αποφασιστικότητα που απαιτούν οι περιστάσεις, όπως το 1938, αντί να παραμένει σε μια πιο εφησυχαστική στάση όπως το 1998. Η αλλαγή αυτή είναι απαραίτητη τόσο για την Ουκρανία όσο και για την ίδια την Ευρώπη.
