Νέο συμβόλαιο με τη μεσαία τάξη

Η δημοκρατία των παραιτημένων πολιτικών και των ανεπίλυτων προβλημάτων

 
Ο ρόλος ύπαρξης της πολιτικής είναι η επίλυση των προβλημάτων.

Το ιστορικό της εμπειρίας μέχρι σήμερα είναι το αντίθετο-η δημιουργία ή και σκόπιμη δημιουργία προβλημάτων, ως διαπραγματευτικό χαρτί για διάφορα παίγνια, τα οποία πληρώνουν ως συνήθως οι πολίτες, η πρόοδος της χώρας και η οικονομία.

Το πλήθος των ανεπίλυτων προβλημάτων, συσσωρεύουν μια εκρηκτική ύλη, που μπορεί να προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στο σώμα οικονομίας και κοινωνίας.

Η παρηγορητική δημοκρατία, πουλάει συνήθως συμπόνια μετα θάνατον- γνώριμο έργο, κατευναστικό , απονευρωτικό. Η παρηγορητική δημοκρατία παράγει νοοτροπία πολιτικών της φθηνής ανακούφισης που αδρανούν στα προβλήματα, προσφέρουν πρόχειρες λύσεις-ασπιρίνες μικρής δράσης στις συνέπειες, χωρίς να θεραπεύουν τις αιτίες.

Ένα καλύτερο μέλλον για ότι έχει απομείνει από την λεγόμενη μεσαία τάξη της χώρας, για το εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό εργαζομένων και υπαλλήλων, δεν είναι πλέον απλώς ένας δύστροπος εγωισμός. Είναι μια ταυτοτική ανάγκη, μια αγωνία της υπόστασης του πολίτη, ως ενεργού δημιουργού της ζωής του.

Η υποχώρηση της φιλοδοξίας του ανθρώπινου δυναμικού, ότι μπορεί να πάρει στα χέρια του την ζωή του είναι η χειρότερη απειλή. Διαβρώνει την δημοκρατία, ναρκοθετεί την κοινωνική συνοχή.

Η πνοή αυτής της φιλοδοξίας, η καλλιέργεια του υγιούς εγωισμού για ατομική και συλλογική πρόοδο, είναι υπόθεση των πολιτών να παραμείνει ζωντανή. Η παραίτηση από την διεκδίκηση του μέλλοντος τους είναι μια ωρολογιακή βόμβα για όλους. Δίπλα σε αυτό το κλίμα η παραίτηση των πολιτικών από την καλλιέργεια ενός πειστικού αφηγήματος, ενός ρεαλιστικού οράματος, πολλαπλασιάζει τον θολό ορίζοντα της χώρας.

Η χώρα έχει ανάγκη από ένα νέο συμβόλαιο με τη μεσαία τάξη.

Από την συλλογική συστράτευση για την ανάταξη με καθαρούς κανόνες, από την προστασία των εργασιακών σχέσεων, από την διαφάνεια σε όλα τα πεδία, από την παιδεία και την υγεία για όλους, από την κινητοποίηση των νέων για ενεργό συμμετοχή τους παντού.

Οι ξεχασμένοι πραγματικοί Έλληνες διαθέτουν την φιλοδοξία για ένα μέλλον που τους περιέχει ισότιμα. Η ενίσχυση αυτής της κοινωνικής νοημοσύνης είναι ενστικτώδης διαδικασία καθημερινά. Οι παραιτημένες ελίτ βυθισμένες στην σιωπή οφείλουν να διευκολύνουν τουλάχιστον με ότι μέσο διαθέτουν. Όχι να αδιαφορούν.

Π. Τσακιρίδης
my way press.gr