Αρμοί και μπράτσα
Οι αυτοδημιούργητοι σε κάθε πεδίο οφείλουν όχι μόνο να αναστείλουν χρεωκοπημένες πολιτικές νοοτροπίες αλλά να αντιστρέψουν την παρηκμασμένη πολιτική σε μια μεταμορφωτική πολιτική δυναμικής αλλαγής
Δεν αρκεί μια συναισθηματικού τύπου παρότρυνση να δοθεί το κράτος στους νέους με την επιστράτευση μιας ρηχής επίκλησης για το δόγμα της αριστείες που πιστεύει ο πρωθυπουργός, σύμφωνα με άρθρο δημοσιογράφου σε κυριακάτικη εφημερίδα, υπό τον τίτλο: «Δώστε το κράτος στους νέους»
Δεν αρκεί η πίστη του πρωθυπουργού-απαιτούνται πράξεις, όραμα, σχέδιο και έμπνευση. Από την ΕΡΤ μέχρι τις διοικήσεις νοσοκομείων, λιμενικών ταμείων και λοιπών αναξιοπαθούντων ζόμπι οργανισμών.
Δεν αρκεί η πίστη και το ρηχό σύνθημα-τίτλος –απαιτούνται πόροι. Σχέδιο ειδικών. Τομές περιβαλλοντικές. Μελέτες τεχνοκρατικές. Και το κυριότερο –πόροι. Εάν είναι για την χαμαλοδουλειά, την απλή διεκπεραίωση, για τα γερά χέρια, τα μπράτσα των παλληκαριών που ρίχτηκαν στις φωτιές, ακούγεται ωραίο στα αυτιά, αλλά η χρησιμότητα τους παραμένει μόνο για το χάιδεμα αυτιών. Κάτι περισσότερο, κάτι διαφορετικό, κάτι ποιο χειροπιαστό, χρειάζεται.
Είναι, λοιπόν, καιρός, γράφει ο δημοσιογράφος, να δημιουργήσουμε μια κουλτούρα που θα επιτρέψει στη νέα γενιά που δεν φοβάται την εκπαίδευση ή την αξιολόγηση να πάρει πάνω της τους βασικούς αρμούς του κράτους.
Μα οι αρμοί του κράτους, χωρίς ένα σχέδιο ολιστικής στρατηγικής, ρωμαλέο και ρεαλιστικό, είναι αρμοί κατά παραγγελία κάποιων πολιτικών. Το όραμα και η έμπνευση απουσιάζουν για να μετασχηματισθούν οι νεκροί, αρτηριοσκληρωτικοί αρμοί σε άλματα σχεδίων, πράξεων και νοοτροπίας.
Εάν είναι να ρίξουν το αίμα τους στο ναρκοπέδιο της πολιτικής εκμετάλλευσης να λείπει το βύσσινο.
Η κλιματική κρίση είναι η πρόκληση του αιώνα. Και όπως σε όλες τις προκλήσεις η χώρα είναι απροετοίμαστη. Δεν αποτελεί υπόθεση κομμάτων και πολιτικών. Είναι εθνική υπόθεση μαζί με όλες τις υπόλοιπες, υγειονομική, εθνικά, οικονομικά, που αθροιστικά συγκροτούν μια ύλη που ή θα μεταμορφώσει την χώρα ή θα την εξαφανίσει. Και η μεταμόρφωση αφορά και την νέα γενιά, και τους ειδικούς επιστήμονες, και τα ανεξάρτητα θεσμικά όργανα , όλους όσους με ανεξαρτησία γνώμης μπορούν να συμμετάσχουν και να συμβάλλουν στην ολική μεταμόρφωση με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, ανθρωποκεντρικής πολιτικής, βάση ενός εθνικού σχεδίου ανάταξης και βιώσιμης ανάπτυξης. Οι αναποτελεσματικοί πολιτικοί άργησαν τραγικά, είναι η ώρα της κοινωνίας και της παραγωγικής οικονομίας να απαιτήσει ενεργητικό ρόλο και συμμετοχή στη λήψη όλων των αποφάσεων. Καταπολεμώντας την ενδημική πολιτική διαφθορά και τις αφανείς σκιώδεις επιλογές και αποφάσεις.
Οι κρίσιμοι μηχανισμοί του ελληνικού κράτους χρειάζονται ανεξάρτητους, αυτοδημιούργητους, φιλόδοξους, αγωνιστές της ζωής, μαχητές της παραγωγής και όχι παραιτημένους, σχολιαστές και στεγνούς παρατηρητές του χάους που δημιούργησε η άφρων πολιτική τους τόσα χρόνια.
Οι αυτοδημιούργητοι σε κάθε πεδίο οφείλουν όχι μόνο να αναστείλουν χρεωκοπημένες πολιτικές νοοτροπίες αλλά να αντιστρέψουν την πολιτική σε μια ολική μεταμορφωτική δυναμικής αλλαγής.
Εάν οι πολιτικοί είχαν μακροπρόθεσμο σχέδιο θα είχαν αγκαλιάσει τους νέους και δεν θα τους έκαιγαν με εύσχημο τρόπο και αστείες δικαιολογίες, είτε με την σκλαβιά και την υποδούλωση της ανεργίας είτε με το brain drain.
Τόπο στα νιάτα ναι, αλλά με τους όρους τους, με σχέδιο και πυρομαχικά. Αλλιώς θα θυσιασθούν ωραία για να διασωθούν οι συνήθεις ύποπτοι. Τόπο στα νιάτα ναι, αλλά με ποιο δημοσιονομικό πλαίσιο και σε ποια δημοσιονομική πολιτική; Χαραγμένη από ποιους; Μπορούν να αλλάξουν τις προτεραιότητές του, να ιεραρχήσουν τομείς;
Τόπο στα νιάτα ναι, αλλά όπως αναφέρει και το συμβουλευτικό δίκτυο OMFIF, μια ανεξάρτητη δεξαμενή σκέψης, «η δημοσιονομική πολιτική διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης», με δεμένα χέρια οι νέοι θα θυσιασθούν σε όφελος της πολιτικής αδράνειας. Όπως σημειώνει: «Η πρόοδος μπορεί να επιτευχθεί με καλά σχεδιασμένες φορολογικές πολιτικές που αυξάνουν την τιμή του άνθρακα, μαζί με μη φορολογικά μέσα, όπως συστήματα ή κανονισμούς εμπορίας εκπομπών. Η προσαρμογή και ο μετριασμός του κλίματος απαιτεί αύξηση των κρατικών δαπανών, οι οποίες προσαρμόζονται στο δημοσιονομικό πλαίσιο μιας χώρας. Επιπλέον, η δημοσιονομική πολιτική μπορεί να διευκολύνει τη μετάβαση σε μια πιο πράσινη οικονομία χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, επενδύοντας σε υποδομές έξυπνες για το κλίμα, όπως η παραγωγή ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και υποστηρίζοντας την έρευνα και την ανάπτυξη τεχνολογιών ευφυών για το κλίμα.»
Δώστε το κράτος στους νέους, ναι αλλά δώστε τους και την δυνατότητα παρέμβασης και διεκδίκησης μιας διαφανούς δημοσιονομικής πολιτικής για να χτίσουν ένα κράτος δικαίου και όχι κράτος τραγωδία και δεσμών που τους προορίζει σε μαράζωμα.
Π. Τσακιρίδης
my way press.gr
