Η κρίση στον Ταϊβάν θέτει σημαντικές προκλήσεις για την άμυνα της Ευρώπης

Η έκθεση του RUSI ( rusi.org ) εξετάζει τις πιθανές επιπτώσεις μιας κρίσης στο Ταϊβάνικό Στενό στην ευρωπαϊκή άμυνα. Αναλύει τις στρατιωτικές ανάγκες μιας πιθανής κινεζικής εισβολής στην Ταϊβάν, εξετάζοντας ποια αμερικανικά μέσα θα ήταν απαραίτητα και κατά πόσο αυτά είναι διαθέσιμα και σε ευρωπαϊκό πλαίσιο. Η έκθεση εστιάζει σε κενά ικανοτήτων στην ευρωπαϊκή άμυνα, ιδιαίτερα στον τομέα των αεροπορικών και πυραυλικών αμυνών, και στην αντιπυραυλική άμυνα, υπογραμμίζοντας την σημασία της συμμαχικής συνεργασίας και προσαρμογής. Τέλος, αξιολογεί την εφαρμοσιμότητα των στρατιωτικών δυνατοτήτων σε διαφορετικά γεωγραφικά περιβάλλοντα.

 
Ο αντίκτυπος της κρίσης στην άμυνα της Ευρώπης

Η κρίση στον Ταϊβάν επηρεάζει την άμυνα της Ευρώπης κυρίως μέσω της πιθανής υπερβολικής επιβάρυνσης των Ηνωμένων Πολιτειών. Εάν οι ΗΠΑ αναγκαστούν να διαθέσουν σημαντικές δυνάμεις για αποτροπή ή άμυνα στον Ινδο-Ειρηνικό, αυτό θα έχει σημαντικές επιπτώσεις δεύτερης τάξης στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με τις πηγές της έκθεσης, η διαθεσιμότητα αμερικανικών πόρων για την Ευρώπη θα εξαρτηθεί από διάφορους παράγοντες, όπως:

• Η στρατηγική της Κίνας – Μια πλήρους κλίμακας εισβολή στην Ταϊβάν θα απαιτήσει πολύ περισσότερους πόρους από μια μικρή ή μια περιορισμένης κλίμακας κατάληψη ενός νησιού.
• Η απάντηση των ΗΠΑ – Μια στρατηγική άρνησης πρόσβασης (sea denial) θα απαιτήσει λιγότερους πόρους από μια στρατηγική που βασίζεται σε εκτεταμένες επιθέσεις στην ηπειρωτική Κίνα.
• Η στάση άλλων κρατών – Η ενεργή συμμετοχή χωρών όπως η Ιαπωνία θα μπορούσε να μειώσει την πίεση στις ΗΠΑ.

Οι πηγές επισημαίνουν ορισμένους τομείς όπου η Ευρώπη είναι ιδιαίτερα εξαρτημένη από τις ΗΠΑ:

• Ανθυποβρυχιακός πόλεμος (ASW) – Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στα αμερικανικά μέσα για την ανίχνευση και την παρακολούθηση ρωσικών υποβρυχίων.
• Ολοκληρωμένη αεράμυνα και αντιπυραυλική άμυνα (IAMD) – Η Ευρώπη δεν διαθέτει επαρκή ικανότητα για την αντιμετώπιση ρωσικών βαλλιστικών πυραύλων και πυραύλων cruise.
• Επιμελητειακή υποστήριξη – Η Ευρώπη βασίζεται στις ΗΠΑ για την αερομεταφορά και τη θαλάσσια μεταφορά δυνάμεων και εφοδίων.

Ενώ η άμεση ανάγκη για αμερικανικά χερσαία στρατεύματα στην Ταϊβάν είναι πιθανώς περιορισμένη, η ζήτηση για υποστηρικτικές δυνατότητες (όπως αερομεταφορές και ναυτικές μεταφορές) θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά την Ευρώπη.

Συνολικά, οι πηγές υποδεικνύουν ότι η κρίση στον Ταϊβάν θέτει σημαντικές προκλήσεις για την άμυνα της Ευρώπης. Ενώ ορισμένα κενά μπορούν να καλυφθούν βραχυπρόθεσμα, η Ευρώπη πρέπει να εντείνει τις προσπάθειές της για να ενισχύσει τις αμυντικές της δυνατότητες μακροπρόθεσμα, ώστε να είναι λιγότερο εξαρτημένη από τις ΗΠΑ.

 
Απαραίτητες Ικανότητες σε Δύο Ταυτόχρονες Κρίσεις

Οι πηγές εστιάζουν στις επιπτώσεις μιας κρίσης στο Στενό της Ταϊβάν στην ευρωπαϊκή άμυνα, ιδιαίτερα σε ένα σενάριο όπου οι ΗΠΑ θα πρέπει να δεσμεύσουν σημαντικές δυνάμεις στην Ινδο-Ειρηνικό. Οι πηγές αναφέρουν ορισμένες βασικές ικανότητες που θα απαιτούνταν σε ένα τέτοιο σενάριο “δύο ταυτόχρονων κρίσεων”:

• Καταστολή εχθρικής αεράμυνας (SEAD): Οι πηγές υποστηρίζουν ότι οι απαιτήσεις για SEAD στην Ευρώπη και τον Ινδο-Ειρηνικό διαφέρουν. Σε μια σύγκρουση στην Ταϊβάν, η έμφαση θα δοθεί στην καταστολή της εχθρικής αεράμυνας με βάση πλοία και αεροσκάφη, ενώ στην Ευρώπη η SEAD επικεντρώνεται σε κινητά, επίγεια συστήματα αεράμυνας.
• Ολοκληρωμένη αεροπορική και πυραυλική άμυνα (IAMD): Η IAMD είναι μια κρίσιμη ικανότητα και για τις δύο περιοχές. Ωστόσο, οι πηγές τονίζουν ότι οι απαιτήσεις ποικίλλουν. Στην Ευρώπη, η έμφαση δίνεται στην άμυνα από βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς, ενώ στον Ινδο-Ειρηνικό, η άμυνα από βαλλιστικούς πυραύλους μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς είναι απαραίτητη.
• Ανθυποβρυχιακός Πόλεμος (ASW): Οι πηγές επισημαίνουν μια πιθανή έλλειψη ικανοτήτων ASW στην Ευρώπη εάν οι ΗΠΑ ανακατευθύνουν υποβρύχια στον Ινδο-Ειρηνικό.
• Ικανότητες εδάφους: Οι πηγές υποστηρίζουν ότι η άμυνα της Ταϊβάν θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την αεροπορική και ναυτική υπεροχή. Ενώ οι δυνάμεις εδάφους είναι λιγότερο “μεταβιβάσιμες” μεταξύ των θεάτρων, η ικανότητα μεταφοράς και υποστήριξης χερσαίων δυνάμεων στην Ευρώπη θα μπορούσε να επηρεαστεί από μια κρίση στον Ινδο-Ειρηνικό.

Συμπερασματικά, οι πηγές υποδηλώνουν ότι η προετοιμασία για μια πιθανή κρίση στην Ταϊβάν απαιτεί την ενίσχυση συγκεκριμένων ικανοτήτων στην Ευρώπη, με έμφαση σε τομείς όπως η IAMD, ASW και οι δυνατότητες ανάπτυξης και υποστήριξης χερσαίων δυνάμεων.

 
Η Διαχείριση των Ελλείψεων στην Ευρώπη

Τα Ευρωπαϊκά κράτη αντιμετωπίζουν σημαντικές ελλείψεις σε υλικά και εκπαίδευση, ιδίως στον τομέα της άμυνας. Αυτές οι ελλείψεις γίνονται πιο εμφανείς σε ένα πιθανό σενάριο δύο ταυτόχρονων συγκρούσεων: στην Ινδο-Ειρηνική ζώνη (π.χ. κρίση στην Ταϊβάν) και στην Ευρώπη (π.χ. ρωσική εισβολή στις χώρες της Βαλτικής).

Η έκθεση, που αναλύεται στις πηγές, υπογραμμίζει ότι η διαχείριση αυτών των ελλείψεων απαιτεί στοχευμένη προσέγγιση. Δεν είναι όλα τα αμυντικά μέσα “εναλλάξιμα”, δηλαδή κατάλληλα για χρήση και στα δύο θέατρα επιχειρήσεων.

Βασικά Σημεία:

• SEAD (Καταστολή Εχθρικής Αεράμυνας): Η ανάγκη για SEAD διαφέρει σημαντικά μεταξύ των δύο περιοχών. Στην Ινδο-Ειρηνική ζώνη, η εστίαση είναι στην αντιμετώπιση κινητών ναυτικών και αεροπορικών στόχων, ενώ στην Ευρώπη, η πρόκληση έγκειται στην καταστολή επίγειων συστημάτων αεράμυνας. Επομένως, η έλλειψη πυρομαχικών SEAD, όπως το AARGM-ER, στην Ευρώπη δεν αποτελεί απαραίτητα κρίσιμο ζήτημα για την Ινδο-Ειρηνική ζώνη. Η ενίσχυση των ευρωπαϊκών δυνατοτήτων SEAD, που προς το παρόν περιορίζονται περισσότερο από πλατφόρμες παρά από πυρομαχικά, θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς να υπονομευτεί μια εκστρατεία στην Ινδο-Ειρηνική.
• Ολοκληρωμένη Αεράμυνα και Αντιπυραυλική Άμυνα (IAMD): Υπάρχει υψηλός κίνδυνος έλλειψης τόσο στην Ευρώπη όσο και στην ζώνη Ινδο-Ειρηνικού. Ωστόσο, η έλλειψη αυτή είναι πιο έντονη για την αντιμετώπιση αεροπορικών απειλών παρά για βαλλιστικά πυραυλικά συστήματα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Ρωσία, σε αντίθεση με την Κίνα, δεν διαθέτει αξιόπιστα βαλλιστικά πυραυλικά συστήματα μέσου βεληνεκούς (IRBM). Η Ευρώπη θα μπορούσε να μετριάσει τις ελλείψεις της στην αντιβαλλιστική άμυνα με την προμήθεια περιορισμένου αριθμού αναχαιτιστών μεγάλου βεληνεκούς, οι οποίοι θα μείωναν την επιβάρυνση των συστημάτων μικρής εμβέλειας. Αντίθετα, στην Ινδο-Ειρηνική, οι αναχαιτιστές μεγάλου βεληνεκούς, όπως οι SM-3IIA, θα είναι απαραίτητοι για την αντιμετώπιση των κινεζικών MRBM και IRBM.
• Ανθυποβρυχιακός Πόλεμος (ASW): Η Ευρώπη βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις ΗΠΑ για την ASW, ιδίως σε αεροσκάφη ναυτικής περιπολίας (MPA) και πυρηνικά υποβρύχια (SSN). Μια σύγκρουση στην Ινδο-Ειρηνική θα απαιτούσε σημαντικό αριθμό SSN των ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί έλλειψη στην Ευρώπη. Η έλλειψη αυτή θα μπορούσε να αντισταθμιστεί με την ενίσχυση των ευρωπαϊκών δυνατοτήτων ASW, συμπεριλαμβανομένων των MPA, φρεγατών ASW και, σε μικρότερο βαθμό, συμβατικών υποβρυχίων (SSK).
• Χερσαίες Δυνάμεις: Οι χερσαίες δυνάμεις θεωρούνται το λιγότερο “εναλλάξιμο” στοιχείο. Ενώ μια σύγκρουση στην Ινδο-Ειρηνική μπορεί να απαιτήσει υποστήριξη από τις ΗΠΑ για την Ταϊβάν, η έκβαση της σύγκρουσης πιθανότατα θα κριθεί στη θάλασσα και στον αέρα. Επομένως, οι χερσαίες δυνάμεις των ΗΠΑ θα μπορούσαν να παραμείνουν διαθέσιμες για την Ευρώπη. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητά τους θα εξαρτηθεί από την ικανότητα των ευρωπαϊκών κρατών να καλύψουν κενά σε κρίσιμες υποδομές, όπως η αερομεταφορά, η θαλάσσια μεταφορά και η αεράμυνα.

Συμπεράσματα:

Η Ευρώπη αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις σε υλικά και εκπαίδευση. Η προετοιμασία για μια πιθανή κρίση στην Ινδο-Ειρηνική ζώνη απαιτεί μια ρεαλιστική αξιολόγηση των ευρωπαϊκών ελλείψεων και μια στοχευμένη προσέγγιση στην αντιμετώπισή τους. Η εστίαση θα πρέπει να δοθεί στην κάλυψη κρίσιμων κενών, με έμφαση σε συγκεκριμένες δυνατότητες και τεχνολογίες, οι οποίες θα μεγιστοποιήσουν την ευρωπαϊκή άμυνα σε ένα πιθανό σενάριο δύο ταυτόχρονων συγκρούσεων.