Η διαίρεση ως πολιτική στρατηγική – Ο διχαστικός ρόλος του Κυριάκου Μητσοτάκη και οι επιπτώσεις στη Δημοκρατία

Η πρόσφατη παρέμβαση του Υπουργού Δικαιοσύνης, Γιώργου Φλωρίδη, στη Βουλή, όπου ευθέως κατηγόρησε την αντιπολίτευση για «υπονόμευση των εθνικών συμφερόντων» και ταύτισή της με τις επιδιώξεις της Τουρκίας, αποτελεί μια ακόμη ένδειξη της διχαστικής στρατηγικής που ακολουθεί το Μέγαρο Μαξίμου υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο κ. Φλωρίδης δεν λειτουργεί ως μια μεμονωμένη φωνή· ακολουθεί πιστά το πολιτικό αφήγημα της κυβέρνησης, που επιλέγει, αντί του διαλόγου και της επίλυσης των προβλημάτων, την πόλωση και την περιθωριοποίηση μιας ολόκληρης κοινωνικής πλειοψηφίας.

Η τακτική αυτή δεν είναι απλώς επικοινωνιακή. Εδραιώνει βαθιά ρήγματα στο πολιτικό και κοινωνικό σώμα της χώρας. Όταν ο Πρωθυπουργός και οι υπουργοί του αντιμετωπίζουν την αντιπολίτευση και τους ψηφοφόρους της ως «εσωτερικούς εχθρούς», που δήθεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα τρίτων χωρών, ουσιαστικά διαμορφώνουν ένα τοξικό κλίμα διχασμού, το οποίο υπονομεύει τη δημοκρατική λειτουργία και τη συνεννόηση.

Η πλειοψηφία των πολιτών που στηρίζει τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν είναι «περιθωριακές ομάδες», όπως επιχειρεί να παρουσιάσει η κυβέρνηση. Είναι πολίτες με δικαίωμα στη διαφορετική άποψη, στην κριτική και στη διεκδίκηση εναλλακτικών λύσεων. Η στοχοποίησή τους ως «υπονομευτών» της εθνικής προσπάθειας δεν συνιστά απλώς πολιτική ασέβεια, αλλά και μια επικίνδυνη απόπειρα εθνικής περιθωριοποίησης.

Το πλέον ανησυχητικό, όμως, είναι η διαρκής απαξίωση του θεσμικού ρόλου της Δικαιοσύνης. Η κυβέρνηση, έχοντας πλήρως εντάξει τη Δικαιοσύνη στην ατζέντα της πολιτικής αντιπαράθεσης, όχι μόνο αμφισβητεί και στραγγαλίζει το έργο των δικαστών, αλλά επιχειρεί να την μετατρέψει σε εργαλείο πολιτικών σκοπιμοτήτων. Όταν ο Υπουργός Δικαιοσύνης πρωτοστατεί σε επιθέσεις κατά της αντιπολίτευσης, το μήνυμα που εκπέμπεται είναι ξεκάθαρο: η Δικαιοσύνη δεν αποτελεί ανεξάρτητο θεσμικό αντίβαρο, αλλά προέκταση της εκτελεστικής εξουσίας.

Η δημοκρατία, όμως, δεν λειτουργεί με αποκλεισμούς και διαχωρισμούς. Η κοινωνική συνοχή και η εμπιστοσύνη στους θεσμούς χτίζονται πάνω στον σεβασμό της πολυφωνίας, στη συνδιαλλαγή και, πρωτίστως, στη διαφύλαξη του κύρους των ανεξάρτητων αρχών. Ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του, επιλέγοντας να βαδίσουν τον δρόμο της πολιτικής τοξικότητας και του διχασμού, πλήττουν το ίδιο το θεμέλιο της δημοκρατικής πολιτείας.

Αυτό που χρειάζεται η χώρα δεν είναι νέες «εμπροσθοφυλακές» στην πολιτική αντιπαράθεση, αλλά ένα νέο πνεύμα συνεννόησης και σεβασμού. Η εθνική ενότητα δεν επιβάλλεται, χτίζεται με ευθύνη, διαφάνεια και ανοιχτό διάλογο. Και αυτό είναι το στοίχημα που οφείλουν να κερδίσουν όσοι πραγματικά νοιάζονται για τη δημοκρατία και την κοινωνική ειρήνη.

mywaypress.gr –Περιεχόμενο αξίας με την υποστήριξη  υβριδικής νοημοσύνης.

Για  αναγνώστες με μεγάλο εύρος προσοχής.