Το κενό της υλοποίησης -Ποιος φοβάται να υπογράψει το Εθνικό Συμβόλαιο Παραγωγικότητας;

Η σειρά άρθρων μας με τον τίτλο: «GREECE 2.5 – Το Εθνικό Συμβόλαιο Παραγωγικότητας» ολοκληρώθηκε. Μέσα από μία πρωτότυπη σύνθεση των στρατηγικών τεσσάρων ηγετικών φυσιογνωμιών (Μυτιληναίος, Θεοδωρόπουλος, Στουρνάρας, Παπαλεξόπουλος), διαμορφώθηκε ένας σαφής οδικός χάρτης: Από τη Δημοσιονομική Σταθερότητα στην Παραγωγική Κλίμακα.

Το σχέδιο είναι ξεκάθαρο: η Ελλάδα πρέπει να γίνει Green Industrial Hub του Νότου, χρηματοδοτώντας τη μετάβαση με Υπερ-Αποσβέσεις 150% για AI, ρομποτική και Decarbonization.

 
Η εξίσωση του ρίσκου: ΔΝΤ και πραγματικότητα

Ωστόσο, όπως επισημάνθηκε, η «Βιομηχανική Πολιτική» είναι δίκοπο μαχαίρι. Το ΔΝΤ προειδοποίησε: τα κέρδη δεν είναι εγγυημένα και το ρίσκο της εσφαλμένης κατανομής πόρων (misallocation) μπορεί να συρρικνώσει τη συνολική οικονομία.

Αυτή η διεθνής προειδοποίηση δικαιώνει πλήρως τη θέση του τεχνοκράτη: η μόνη μας άμυνα απέναντι σε αυτούς τους κινδύνους είναι οι ισχυροί θεσμοί και η συνεχής δημοσιονομική πειθαρχία. Οφείλουμε να εκτελέσουμε τις «Υπερ-Αποσβέσεις» με αυστηρότητα και διαφάνεια.

 
Η μετατόπιση της ευθύνης (Part 3)

Ο πυρήνας της πρόκλησης βρίσκεται στο Μέρος 3: Το Συμβόλαιο δεν μπορεί να υπογραφεί μόνο από την Πολιτεία και τους CEO. Η ευθύνη μετατοπίζεται πλέον στους φορείς που μέχρι σήμερα απουσίαζαν από τον άμεσο στρατηγικό διάλογο:

• Οι Τραπεζικοί Όμιλοι: Θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούν τον κατακερματισμό των ΜμΕ, ή θα αναλάβουν το ρίσκο να γίνουν οι Financiers of Scale, δημιουργώντας fast-track προϊόντα για συγχωνεύσεις και επενδύσεις σε AI; Χωρίς την άμεση ενεργοποίηση των Τραπεζών, το μπόνους των Υπερ-Αποσβέσεων παραμένει θεωρία.
• Οι Συνδικαλιστικοί Φορείς: Θα αντιμετωπίσουν την AI ως απειλή για τις θέσεις εργασίας ή ως ευκαιρία για υψηλότερες αμοιβές και Re-skilling; Η δέσμευση σε προγράμματα κατάρτισης και η συμφωνία για τη δίκαιη διανομή του κέρδους της παραγωγικότητας είναι ο μόνος τρόπος για να γίνει η μετάβαση κοινωνικά βιώσιμη.
• Η Ακαδημαϊκή Κοινότητα: Θα συνεχίσει να παράγει αποφοίτους με θεωρητικές γνώσεις, ή θα ευθυγραμμίσει άμεσα τα προγράμματα σπουδών με τις ανάγκες των έξυπνων εργοστασίων, παράγοντας τους τεχνικούς και τους μηχανικούς που χρειάζονται οι νέοι Green Industrial Hubs;

 
Το τέλος του εφησυχασμού

Το  προτεινόμενο «Εθνικό Συμβόλαιο Παραγωγικότητας» είναι, στην ουσία του, μία Πρόσκληση για Δέσμευση.

Διαθέτουμε το όραμα, το δημοσιονομικό «μαξιλάρι» και το κρίσιμο εργαλείο (Υπερ-Αποσβέσεις). Αυτό που λείπει είναι η συλλογική εκτέλεση και η ανάληψη ρίσκου από όλους τους εμπλεκόμενους.

Η εκτέλεση είναι η νέα ιδεολογία. Οφείλουμε να πάψουμε να φοβόμαστε την Κλίμακα και να ζητήσουμε δημόσιες απαντήσεις από τους stakeholders. Μόνο τότε το Συμβόλαιο θα γίνει πραγματικότητα.

Ποιος φοβάται να υπογράψει;

mywaypress.gr –Περιεχόμενο αξίας με την υποστήριξη  υβριδικής νοημοσύνης.

Για  αναγνώστες με μεγάλο εύρος προσοχής.