Παραμένοντας στην πορεία όταν όλα είναι στον αέρα
Μέρος μιας πιο χρήσιμης νοοτροπίας για ηγετικό ρόλο σε έναν αβέβαιο κόσμο
Όταν ο κόσμος αποσπά την προσοχή όσο είναι τώρα, μπορεί να είναι δύσκολο κάποιες μέρες να παραμείνουμε στην πορεία και να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό ακόμα και σε πράγματα που εκτιμούμε πολύ— είτε αυτό είναι δουλειά, μια άξια κοινωνική αποστολή ή αμέτρητα άλλα σημαντικά πράγματα.
Αυτό το ξέρω πολύ καλά εκ πείρας. Την περασμένη εβδομάδα, πέρασα πολλές ανθυγιεινές ώρες ελέγχοντας για ενημερώσεις ειδήσεων, σαν να είναι απαραίτητο να αποκτήσω κάποια βεβαιότητα για το πού οδεύει η Αμερική για να συνεχίσω τη ζωή μου και ό,τι μπορεί να έχω να συνεισφέρω.
Ξέρω ότι δεν είμαι μόνη. Τόσοι πολλοί από εμάς βρισκόμαστε στην άκρη—βλέποντας, περιμένουμε, αναρωτιόμαστε—και αυτό μας κοστίζει. Είναι εδώ και αρκετό καιρό.
Στο χώρο εργασίας, το 60 τοις εκατό των εργαζομένων δεν μπορεί να πάει για 30 λεπτά χωρίς να αποσπάται η προσοχή, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Fortune την περασμένη εβδομάδα. Αυτό μειώνει την παραγωγικότητα, την απόδοση και την ευημερία μας. Για παράδειγμα:
- Μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Irvine, διαπίστωσε ότι χρειάζονται κατά μέσο όρο 23 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα για να επιστρέψετε σε μια εργασία αφού αποσπαστείτε.
- Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Experimental Psychology: Human Perception and Performanceδιαπίστωσε ότι ακόμη και σύντομες διακοπές μπορούν να μειώσουν την ποιότητα της εργασίας.
- Μια μελέτη Journal of Applied Psychologyδιαπίστωσε ότι οι αποσπασμένοι υπάλληλοι είναι πιο πιθανό να αναφέρουν ότι αισθάνονται εξαντλημένοι.
Φυσικά, η διάσπαση της προσοχής μας δεν οφείλεται μόνο στα μεγάλα νέα της στιγμής. Οφείλεται επίσης σε μια κουλτούρα 24/7 ότι δεν είμαστε καλωδιωμένοι να πλοηγούμαστε αποτελεσματικά, στην περίπλοκη έλξη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και στο άγχος μας για την αβέβαιη κατάσταση του κόσμου.
Οπότε τι κάνουμε;
Οι πολλές αξίες της παραμονής στην πορεία
Έχω έναν πελάτη που οδηγεί αγωνιστικά αυτοκίνητα για διασκέδαση. Μια φορά, όταν ήταν έξω για προπόνηση, ανησυχούσε μήπως χτυπήσει έναν τοίχο από τούβλα κοντά σε μια στροφή της πίστας.
«Όπου κι αν κοιτάξεις», του είπε ο εκπαιδευτής του, «εκεί θα πας».
Έτσι, όσο φυσικό κι αν του φαινόταν να κοιτάζει τον τοίχο που ήθελε να αποφύγει να χτυπήσει, έπρεπε να αναγκάσει τον εαυτό του να κοιτάξει την πορεία όπου ήθελε να πάει.
Ομοίως, όσο φυσικό και αν είναι για εμάς να παρακολουθούμε την εξέλιξη των γεγονότων που μπορεί να μας απασχολούν και ακόμη και να συμμετέχουμε σε κάποιο ρεαλιστικό σχεδιασμό έκτακτης ανάγκης, είναι επίσης συνετό να διατηρούμε μια σαφή εστίαση στο πού θέλουμε να πάμε.
Εξάλλου, ό,τι κι αν συμβεί στον ευρύτερο κόσμο, η εστίαση στους σκόπιμους στόχους μας είναι καλύτερο για την ευημερία μας, για άλλους ανθρώπους που μπορούμε να εμπνεύσουμε να εμπλακούν με το παράδειγμά μας και για οποιαδήποτε γωνιά του κόσμου κατοικούμε.
Τρεις ερωτήσεις για να παραμείνετε (ή να πάρετε) σε καλό δρόμο
Έτσι, την επόμενη φορά που οι παγκόσμιες εξελίξεις θα σας αποσπάσουν την προσοχή από το να κάνετε οτιδήποτε καλό κάνετε, σκεφτείτε να υπενθυμίσετε στον εαυτό σας τις απαντήσεις σας σε αυτές τις απλές αλλά σημαντικές ερωτήσεις:
- Ποια καλή δουλειά έχω στον έλεγχό μου;
- Πώς μπορώ να βοηθήσω τους άλλους αποτελώντας πρότυπο εστίασης, αποφασιστικότητας και ελπίδας;
- Στο τέλος της ημέρας, τι αξία θα έχω δημιουργήσει από τις πράξεις μου;
Αυτός είναι ένας από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους πρέπει να αναπτύξουμε μια πιο χρήσιμη νοοτροπία για να οδηγήσουμε μέσα από την αβεβαιότητα – η οποία, τελικά, είναι πιθανό να είναι το μέτρο των πραγμάτων για ένα απροσδιόριστο χρονικό διάστημα.
Πηγή: lisabennett.substack.com