«Ανηκομεν εις την Δύση» αλλά ταυτόχρονα οφείλουμε και να διεκδικούμε
Αμυντικές δαπάνες ύψους 6,5 δις μόνο μέσα στο 2022 με το ύψος του χρέους της Κεντρικής Διοίκησης να προβλέπεται ότι θα διαμορφωθεί στα 391,2 το 2022
Στις 12 Ιουνίου 1976 ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε δηλώσει το περιβόητο «Ανηκομεν εις την Δύση».
Όταν ένας πολιτικός καυχησιολόγος ανασύρει μια δήλωση- διαχρονικό δόγμα ως υποστύλωμα της πολιτικής ρηχότητας η κριτική οφείλει να υπενθυμίζει τα βασικά.
Η συνήθης ρηχή επιχειρηματολογία που αποτελεί μόνιμο χαρακτηριστικό επιδερμικών ομιλιών χρειάζεται ως συνοδευτικό σωσίβιο μια ηρωική ατάκα. Η ποιοτική πολιτική διαφορά είναι ότι τη δήλωσή του ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής την υπερασπίσθηκε. Με πράξεις. Είχε το δικαίωμα να δηλώσει μια θέση που κατέστη δόγμα. Η επίκληση της αναφοράς του είναι ένδειξη αδυναμίας επιχειρημάτων.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν κατέθεσε μια εθνική στρατηγική και στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης της ελληνικής αμυντικής και ναυπηγικής βιομηχανίας.
Δεν αποδοκίμασε την απαράδεκτη προσπάθεια καπηλείας και κομματικής εκμετάλλευσης της άφιξης των πρώτων Rafale με το σήμα της Νέας Δημοκρατίας ως σήμα κατατεθέν μιας παρακμιακής κομματικής νοοτροπίας.
Ναι, ανηκομεν εις την Δυση αλλά είναι φρόνιμο να διεκδικούμε περισσότερα για την Ελλάδα.
Έχουμε υποχρέωση να διεκδικούμε, να απαιτούμε. Να δίνουμε μάχες για κάθε ευρώ. Κανείς δεν μπορεί να μας κατηγορήσει όταν διεκδικούμε. Όταν αυτή η χώρα διεκδικεί έχει εξοφλήσει ιστορικά τις υποχρεώσεις της και με το παραπάνω. Και έχει πληρώσει βαρύτατο κόστος σε πολλά πεδία. Σήμερα, με την ακρίβεια να τσακίζει τους πολίτες μόνο η διεκδίκηση μπορεί να αποφέρει πρακτικά αποτελέσματα. Όταν έχει υπολογιστεί μέχρι κεραίας η αποπληρωμή των 6,5 δις των εξοπλισμών είναι απάτη να μην παρουσιάζει η κυβέρνηση ποιες συγκεκριμένες επιχειρήσεις της ελληνικής αμυντικής και ναυπηγικής βιομηχανίας θα συμμετάσχουν -αν συμμετάσχουν στην υλοποίηση όλων των αμυντικών συμβάσεων και την συμμετοχή τους στην μεταφορά τεχνογνωσίας.
Η ρητορική και η επίδειξη πνεύματος εθνικής δήθεν ομοψυχίας, η ακραία εκμετάλλευση της εθνικής αγωνίας για την Τουρκία δεν είναι σώφρον να στοχεύει στην ψηφοθηρία.
Η αλόγιστη κούρσα εξοπλισμών μπορούσε να αποφευχθεί κατά ένα μεγάλο μέρος εάν εφάρμοζε μια διεκδικητική πολιτική αρχών, αξιών και γεωστρατηγικών πλεονεκτημάτων που διαθέτει η χώρα έναντι των ΗΠΑ.
Η Ελλάδα πρώτη, τα συμφέροντα της χώρας πρώτα και η ανθεκτικότητα της κοινωνίας πρώτη ως μέλημα αποτελούν δομικά, συστατικά στοιχεία μιας σοβαρής πολιτικής, χωρίς εξαλλοσύνες και μεγαλοστομίες.
Αμυντικές δαπάνες ύψους 6,5 δις μόνο μέσα στο 2022 με το ύψος του χρέους της Κεντρικής Διοίκησης να προβλέπεται ότι θα διαμορφωθεί στα 391,2 το 2022 δεν είναι σώφρον πολιτική. Είναι πολιτική εξαλλοσύνη με στόχο ψήφους.
Αρκετά με τον φιλελεύθερο λαϊκισμό και τον εξευγενισμένο λόγο της καυχησιολογίας που είναι σκέτος λαπάς. Αρκετά με την ενίσχυση της άμυνας ως αυτοσκοπού για αγορά ψήφων και επίδειξη εθνικού φρονήματος.
Η εθνική στρατηγική ανάπτυξης της ελληνικής αμυντικής και ναυπηγικής βιομηχανίας είναι ο υπέρτατος αυτοσκοπός όπως και η διεκδίκηση υπέρ των συμφερόντων της χώρας.
Οι αμοιβαία επωφελείς συμμαχίες είναι δυναμικές όχι στατικές και όχι δεδομένες.
Η στρατηγική εθνικής θωράκισης με ενσωμάτωση της εγχώριας αμυντικής και ναυπηγικής βιομηχανίας και η μακροπρόθεσμη εθνική στρατηγική που αναδεικνύει υπεραξίες και προσθέτει αξίες και πλεονεκτήματα είναι υπόθεση εθνικού σχεδιασμού και όχι πολιτικό ζήτημα κομματικής εκμετάλλευσης.
Π. Τσακιρίδης
mywaypress.gr
