Απρόσιτη Ευημερία Πολιτών;
Η μοναδική εστίαση στο ΑΕΠ και ο ρόλος του στη διαμόρφωση οικονομικών και πολιτικών αποφάσεων είναι ξεπερασμένη. Το ΑΕΠ μετρά μόνο τις συναλλαγές της αγοράς. δεν επηρεάζει την ευημερία ή την κοινωνική πρόοδο μιας χώρας. Είναι καιρός να σταματήσουμε να μιλάμε για την αύξηση του ΑΕΠ ως τη μόνη μέτρηση που έχει σημασία, αναφέρει ανάλυση του Joseph Lemoine (αναπληρωτής διευθυντής του Κέντρου Ελευθερίας και Ευημερίας του Atlantic Council.)
Όπως σημειώνει: «Οι ανεπτυγμένες χώρες, ειδικότερα, θα πρέπει να δώσουν προτεραιότητα σε στόχους που είχαν προηγουμένως υποδεέστερους -όπως η κλιματική ανθεκτικότητα, η πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, η εκπαίδευση, η ευτυχία, η ικανοποίηση από τη ζωή ή η μείωση της ανισότητας- έναντι της αύξησης του ΑΕΠ. Αυτό απαιτεί μια βαθιά αφηγηματική αλλαγή στις περισσότερες δυτικές κοινωνίες από το να μιλάνε για οικονομική πρόοδο στην εστίαση στην ανθρώπινη πρόοδο. Κάνοντας αυτή τη μετατόπιση, οι οικονομολόγοι και οι πολιτικοί επιστήμονες θα χρειαστεί να ορίσουν έννοιες όπως η ευημερία, η ευτυχία και η ανθρώπινη ανάπτυξη – και η συνολική έννοια της ευημερίας.»
Οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν δύσκολες πολιτικές επιλογές καθώς αντιμετωπίζουν πολλαπλές κρίσεις κάτω από περιορισμένους προϋπολογισμούς, αλλά μόνο μια προσέγγιση με πρώτους τους ανθρώπους θα πετύχει τελικά, ανέφεραν οι συμμετέχοντες σε σεμινάριο του ΔΝΤ .
Τα φτωχά νοικοκυριά σε χώρες χαμηλού εισοδήματος επηρεάζονται περισσότερο από την άνοδο των τιμών των τροφίμων, είπε η Αντουανέτ Σαγιέ του ΔΝΤ, ξοδεύοντας περίπου το 44% του προϋπολογισμού τους σε τρόφιμα σε σύγκριση με το 16% στις προηγμένες οικονομίες. Οι κυβερνήσεις δεν θα πρέπει απλώς να εξορθολογίσουν τις δαπάνες, αλλά και να τις ιεραρχήσουν εκ νέου σε προνομιακές δαπάνες που μειώνουν τον αντίκτυπο της κρίσης στους φτωχούς.
Αλλά οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής χρειάζονται την υποστήριξη του λαού για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις, διαφορετικά κινδυνεύουν με κοινωνικές αναταραχές.
Όλα έχουν να κάνουν με τη δημιουργία δημοσιονομικού χώρου, κατέληξε ο Sayeh. Οι χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα χρέους χρειάζονται ελάφρυνση χρέους. Ωστόσο, οι κυβερνήσεις πρέπει να κάνουν αυτό που τους αναλογεί διασφαλίζοντας ότι όλοι πληρώνουν το μερίδιο που τους αναλογεί, είπε.
Ο Διοικητής Timothy Antoine της Κεντρικής Τράπεζας της Ανατολικής Καραϊβικής περιέγραψε την ανθεκτικότητα ως «την ικανότητα να αντέχεις και να απορροφάς κραδασμούς, να ανακάμπτεις και να αναπηδάς μπροστά»
Με αφορμή τις παραπάνω παρατηρήσεις και αναλύσεις ο προβληματισμός για το μοντέλο ανάπτυξης με επίκεντρο τον άνθρωπο, την ανθεκτικότητα τους και το πλαίσιο ενίσχυσης της ανθεκτικότητας της κοινωνίας των πολιτών αποκτά πρόσθετο ενδιαφέρον και στην χώρα μας. Πέρα από τις εφήμερες πολιτικές ρητορείες και τις ελαφρολαικές προσεγγίσεις απαιτείτε μια σοβαρή συζήτηση και άμεση ανάληψη δράσης για την κοινωνική ανθεκτικότητα και τον επανασχεδιασμό προτεραιοτήτων.
Οι εποχές της οικονομικής σκληρότητας, της κρατικής αδιαφορίας και της εταιρικής δυσπραγίας δεν μπορούν να αποτελούν συνεχώς δικαιολογία για πρόχειρες και αποσπασματικές λύσεις με ημερομηνία λήξης. Δεν είναι ανεκτές πλέον άλλες δικαιολογίες.
Μια κοινωνία που καταπολεμά τον κοινωνικό αποκλεισμό και τις ταξικές διακρίσεις, την οικονομική ανισότητα και την περιθωριοποίηση μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων, που αδιαφορεί για την εκπαίδευση και παραμελεί την δημόσια υγεία αργά ή γρήγορα θα οδηγηθεί σε μαρασμό, παραίτηση και αποκλεισμό από το μέλλον που τις αξίζει.
Με ένα καταρρέον, εκβιαστικό πολιτικό σύστημα και ιστορικά υποχρηματοδοτούμενες κρατικές και δημόσιες υπηρεσίες, με ιστορικό υποεπενδύσεων σε κρίσιμες λειτουργίες του κράτους για την ανάπτυξη των πολιτών, με ένα παρακμιακό σύστημα ανάλγητης εξουσίας απέναντι στους αδύναμους πολίτες, που έχει ακρωτηριάσει κάθε ικμάδα δημιουργίας και εξέλιξης, η κοινωνία δεν έχει την πολυτέλεια να είναι αδιάφορη.
Τα προβλήματα της χώρας είναι διαχρονικά, βαθιά και ανεπίλυτα. Είναι ποιο σοβαρά από τις πολιτικές αερολογίες και τα στιγμιαία ξεσπάσματα ρητορικής και καπηλείας.
Εάν θέλουμε να παραμείνουμε μια σχετικά λειτουργική δημοκρατία που κινείται με αυτόματο πιλότο είναι επιλογή μας.
Εάν θέλουμε μια χώρα που να εμπνέει τους πολίτες της να αναλαμβάνουν δράσεις, να κινητοποιηθούν, να είναι ενεργητικά μέλη μιας δίκαιης κοινωνίας, να στοχεύουν στην ατομική και συλλογική πρόοδο, είναι καιρός να επιλέξουν την δημιουργική διεκδίκηση σε όλα τα πεδία.
Π. Τσακιρίδης
mywaypress.gr
