Γιατί η Γαλλία δεν μπορεί να εγκαταλείψει τη Ρωσία;

Άρθρο στο claireberlinski.substack.com εξετάζει τις περίπλοκες σχέσεις Γαλλίας και Ρωσίας, αναλύοντας τις αιτίες της μακροχρόνιας γαλλικής προτίμησης για τη Ρωσία, παρά τις αρνητικές ενέργειες της τελευταίας. Εξερευνάται ο ρόλος του Εμμανουέλ Μακρόν και η Russophilia του, σε σύγκριση με τις απόψεις άλλων γαλλικών πολιτικών, κυρίως της ακροδεξιάς και της ακροαριστεράς. Ιστορικές αναφορές, όπως η συμμαχία Γαλλίας-Ρωσίας του 19ου αιώνα και η στάση του Ντε Γκωλ, βοηθούν να κατανοηθεί η σύνθετη αυτή δυναμική. Τέλος, αναλύεται η κατάσταση ενόψει των γαλλικών προεδρικών εκλογών και ο κίνδυνος μιας Russophile ηγεσίας

 
Η επιρροή της ιστορικής σχέσης Γαλλίας-Ρωσίας στην τρέχουσα πολιτική

Η ιστορική σχέση Γαλλίας-Ρωσίας, που χρονολογείται από τον 18ο αιώνα, έχει αφήσει ένα βαθύ αποτύπωμα στην τρέχουσα πολιτική σκηνή της Γαλλίας.

• Αρχικά, οι γαλλικές ελίτ ανέπτυξαν μια ρομαντική εικόνα για τη Ρωσία, βασισμένη σε πολιτιστικές ανταλλαγές και θαυμασμό για τη ρωσική λογοτεχνία, μουσική και τέχνη.
• Αυτή η γοητεία, όμως, συχνά αγνοούσε τις σκοτεινές πτυχές της ρωσικής ιστορίας, όπως τον αυταρχισμό και τις διώξεις, και υποβάθμιζε τα βάσανα των λαών της Ανατολικής Ευρώπης.
• Η γαλλική εξωτερική πολιτική επηρεάστηκε επίσης από τον γαλλογερμανικό ανταγωνισμό και την επιθυμία της Γαλλίας να αντισταθμίσει τη γερμανική ισχύ.
• Η γαλλορωσική συμμαχία του 19ου αιώνα, που οδήγησε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της τάσης.
• Ο γκωλισμός, με την έμφαση στην εθνική ανεξαρτησία και την αποστασιοποίηση από τις ΗΠΑ, κληρονόμησε αυτή την καχυποψία προς την Ατλαντική Συμμαχία και την ρομαντική άποψη για τη Ρωσία.
• Αυτή η τάση συνεχίστηκε και μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, με Γάλλους προέδρους όπως οι Mitterrand και Chirac να επιδιώκουν μια πιο ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και να προσεγγίζουν τη Ρωσία.

Στην τρέχουσα πολιτική, η ιστορική αυτή σχέση έχει οδηγήσει σε μια ανησυχητική ανοχή απέναντι στη Ρωσία του Πούτιν.

• Πολλοί Γάλλοι πολιτικοί, από την ακροδεξιά έως την ακροαριστερά, έχουν εκφράσει φιλορωσικές απόψεις, αγνοώντας τις επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας στην Ουκρανία και τη Συρία.
• Ακόμα και ο Macron, o πιο φιλοατλαντικός από τους υποψήφιους, έχει κατηγορηθεί για αφέλεια και εμμονή με την ιδέα ότι μπορεί να προσελκύσει τη Ρωσία σε μια «νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας».

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει ταρακουνήσει την γαλλική πολιτική σκηνή. Η Γαλλία έχει καταδικάσει την εισβολή και έχει λάβει μέτρα στήριξης της Ουκρανίας, όπως την αποστολή όπλων και την ενίσχυση της στρατιωτικής της παρουσίας στην Ανατολική Ευρώπη.

• Ωστόσο, η γαλλική κοινή γνώμη παραμένει διχασμένη ως προς τη στάση που πρέπει να κρατήσει η χώρα απέναντι στη Ρωσία.
• Πολλές μεγάλες γαλλικές εταιρείες εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στη Ρωσία, ενώ ορισμένοι πολιτικοί εξακολουθούν να υποστηρίζουν την άρση των κυρώσεων.
• Το μέλλον της γαλλορωσικής σχέσης παραμένει αβέβαιο. Η έκβαση των προεδρικών εκλογών θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της γαλλικής εξωτερικής πολιτικής.

Συνοψίζοντας, η ιστορική σχέση Γαλλίας-Ρωσίας, με τις ρίζες της στον πολιτισμό, τη διπλωματία και την ιδεολογία, εξακολουθεί να ασκεί σημαντική επιρροή στην τρέχουσα πολιτική. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει φέρει στο προσκήνιο τις αντιφάσεις και τις προκλήσεις αυτής της σχέσης, αναγκάζοντας τη Γαλλία να επανεξετάσει τη θέση της.

 
Η Ρωσική Προπαγάνδα στις Γαλλικές Εκλογές και την Εξωτερική Πολιτική

Η ρωσική προπαγάνδα επιδιώκει να επηρεάσει τις γαλλικές εκλογές και την εξωτερική πολιτική της χώρας, αξιοποιώντας την ιστορική συμπάθεια ορισμένων Γάλλων πολιτικών και διανοουμένων προς τη Ρωσία, καθώς και την αυξανόμενη επιρροή της ακροδεξιάς και της ακροαριστεράς, οι οποίες συχνά ασπάζονται ρωσικές αφηγήσεις.

Στις Γαλλικές Εκλογές:

• Η Ρωσία χρησιμοποίησε κυβερνοεπιθέσεις και εκστρατείες παραπληροφόρησης για να επηρεάσει τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2017, στοχεύοντας τον Εμανουέλ Μακρόν και ευνοώντας την Μαρίν Λε Πεν.
• Ορισμένοι υποψήφιοι, όπως η Λε Πεν και ο Ερίκ Ζεμούρ, έχουν δεχθεί χρηματοδότηση από τη Ρωσία και έχουν εκφράσει ανοιχτά την υποστήριξή τους στον Πούτιν.
• Ο Ζαν-Λικ Μελανσόν, υποψήφιος της ακροαριστεράς, αν και δεν υπάρχουν αποδείξεις χρηματοδότησης, έχει υιοθετήσει ρωσικές θέσεις σε διάφορα ζητήματα, όπως η Συρία και η Ουκρανία.
• Η Βαλερί Πεκρές, υποψήφια της κεντροδεξιάς, έχει επίσης ιστορικές διασυνδέσεις με τη Ρωσία, έχοντας παρακολουθήσει κομμουνιστικά youth camps στην ΕΣΣΔ.
• Η Ρωσία εκμεταλλεύτηκε το κίνημα των “Κίτρινων Γιλέκων”, ενισχύοντας τα μηνύματα διαμαρτυρίας και διαδίδοντας προπαγανδιστικό υλικό.

Στην Εξωτερική Πολιτική:

• Η ρωσική προπαγάνδα προσπαθεί να υπονομεύσει την εμπιστοσύνη στο ΝΑΤΟ και να προωθήσει μια ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας που περιλαμβάνει τη Ρωσία.
• Η Γαλλία, παραδοσιακά, έχει μια πιο συμφιλιωτική στάση απέναντι στη Ρωσία σε σχέση με άλλες δυτικές χώρες, επηρεασμένη από τον γκωλισμό και την ιδέα μιας “ανεξάρτητης” εξωτερικής πολιτικής.
• Η Ρωσία εκμεταλλεύεται τις ανησυχίες της Γαλλίας για την αμερικανική ηγεμονία και την αγγλοσαξονική επιρροή, προβάλλοντας τον εαυτό της ως εναλλακτικό πόλο ισχύος.
• Η Γαλλία, παρά τις πρόσφατες ενέργειες στήριξης προς την Ουκρανία, διατηρεί ισχυρούς οικονομικούς δεσμούς με τη Ρωσία, με πολλές γαλλικές εταιρείες να συνεχίζουν τις δραστηριότητές τους στη χώρα.

Συνολικά, η ρωσική προπαγάνδα εκμεταλλεύεται τις ιδιαιτερότητες της γαλλικής πολιτικής σκηνής και τις ιστορικές τάσεις, προσπαθώντας να επηρεάσει τις εκλογικές διαδικασίες και να αποδυναμώσει την δυτική συνοχή απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα.

 
Βασικοί παράγοντες που διαμορφώνουν τις γαλλικές αντιλήψεις για τη Ρωσία

Οι πηγές υπογραμμίζουν διάφορους παράγοντες που συμβάλλουν στις γαλλικές απόψεις για τη Ρωσία:

• Η άκρα δεξιά: Η γαλλική ακροδεξιά, με εκπροσώπους όπως η Λεπέν και ο Ζεμούρ, θαυμάζει τον αυταρχισμό του Πούτιν και τον θεωρεί φυσικό σύμμαχο. Ωστόσο, η εισβολή στην Ουκρανία τους έχει αναγκάσει να μετριάσουν τον θαυμασμό τους.
• Η άκρα αριστερά: Η γαλλική ακροαριστερά, με εκπρόσωπο τον Μελανσόν, δικαιολογεί τον Πούτιν ως αντίβαρο στην αμερικανική ηγεμονία. Η αντίθεση στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό τους οδηγεί συχνά να υποστηρίζουν τον ρωσικό ιμπεριαλισμό.
• Ο γκολισμός: Ο γκολισμός, μια πολιτική φιλοσοφία που ενώνει την ακροδεξιά, την ακροαριστερά και τους λεγόμενους γκολλο-μιτερραντικούς, βασίζεται στην καχυποψία προς τη Δύση και τον ρομαντισμό για μια Ρωσία που δεν υφίσταται πλέον. Η επιδίωξη της γαλλικής ανεξαρτησίας, που χαρακτηρίζει τον γκολισμό, οδηγεί σε μια πιο συγκαταβατική στάση απέναντι στη Ρωσία.
• Ιστορικές και πολιτισμικές σχέσεις: Οι γαλλο-ρωσικές σχέσεις έχουν βαθιές ιστορικές ρίζες, με έντονη πολιτισμική ανταλλαγή από τον 18ο αιώνα. Η γαλλική ελίτ ανέπτυξε μια ρομαντική εικόνα για τη Ρωσία, η οποία διατηρείται μέχρι σήμερα.
• Ο φόβος της αμερικανικής κυριαρχίας: Η γαλλική ρωσοφιλία πηγάζει εν μέρει και από τον φόβο της αμερικανικής κυριαρχίας. Η Γαλλία αισθάνεται συχνά υποτιμημένη από τις ΗΠΑ και τους αγγλόφωνους συμμάχους της.

Επιπλέον, οι πηγές αναφέρουν την ρωσική προπαγάνδα ως παράγοντα που επηρεάζει τις γαλλικές απόψεις. Η Ρωσία αξιοποιεί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να διαδώσει μηνύματα που ευνοούν τα συμφέροντά της.