Δημιουργική καταστροφή: Μια δυναμική για την οικονομική ανάπτυξη
Η έννοια της «δημιουργικής καταστροφής», όπως αναπτύχθηκε από τον Τζόζεφ Σουμπέτερ, συχνά παρερμηνεύεται ως μια σκληρή διαδικασία του καπιταλισμού που εξαλείφει θέσεις εργασίας και συγκεντρώνει τον πλούτο. Ωστόσο, μια σε βάθος μελέτη της McKinsey σε σχεδόν 10.000 μεγάλες εταιρείες στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο παρουσιάζει μια διαφορετική εικόνα: η δημιουργική καταστροφή αποτελεί βασικό παράγοντα για την ευρύτερη εθνική οικονομική επιτυχία και δεν είναι ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος, όπως ισχυρίζονται οι επικριτές της.
Βασικά σημεία από την έρευνα της McKinsey:
-Οι εταιρείες με την υψηλότερη αύξηση παραγωγικότητας σημείωσαν επίσης την ισχυρότερη αύξηση κερδών και μισθών.
-Αντί για εκμετάλλευση των εργαζομένων, εργαζόμενοι και πελάτες είναι συνήθως οι μεγαλύτεροι και πιο άμεσοι ωφελούμενοι από την αύξηση της παραγωγικότητας.
-Η αύξηση της παραγωγικότητας είναι μια αμφίδρομη επωφελής κατάσταση για όλους (“win-win”).
Η μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία του δυναμισμού της αγοράς και του αμερικανικού τύπου καπιταλισμού. Στο δείγμα των ΗΠΑ, ο αριθμός των «Εξαιρετικών» εταιρειών (Standouts) – εταιρείες που συμβάλλουν στην αύξηση της παραγωγικότητας μέσω καινοτομιών – ήταν τρεις φορές μεγαλύτερος από τον αριθμό των «Αδύναμων» (Stragglers) – εταιρείες που υστερούν σε παραγωγικότητα. Αντίθετα, στη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, οι αριθμοί των Standouts και Stragglers ήταν σχεδόν ίσοι.
Η σημασία της δυναμικής ανακατανομής
Το πλεονέκτημα των ΗΠΑ δεν οφειλόταν μόνο στις καινοτόμες εταιρείες. Η μελέτη έδειξε ότι στο δείγμα των ΗΠΑ υπήρξε μεγαλύτερη ανακατανομή εργαζομένων από λιγότερο παραγωγικές σε πιο παραγωγικές εταιρείες. Οι ηγέτιδες εταιρείες αναπτύχθηκαν ταχύτερα, ενώ οι εταιρείες με χαμηλή απόδοση αναδιαρθρώθηκαν ή αποχώρησαν πιο γρήγορα. Συνολικά, η δυναμική ανακατανομή, συμπεριλαμβανομένης της ανακατανομής μεταξύ των υποτομέων, συνέβαλε σχεδόν το ήμισυ στην αύξηση της παραγωγικότητας στις ΗΠΑ. Αντίθετα, η συμβολή της ανακατανομής ήταν αμελητέα στη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν ιδιαίτερα δυναμικές αγορές συντελεστών, επιτρέποντας την ταχεία είσοδο και έξοδο, καθώς και την ταχεία ανάπτυξη και αναδιάρθρωση.
Διδάγματα πολιτικής
Το συμπέρασμα πολιτικής είναι σαφές: χώρες με ευέλικτες αγορές εργασίας μετατρέπουν τη δημιουργική καταστροφή σε ευρεία ευημερία. Όσες διατηρούν το status quo εγγυώνται την παρακμή. Εάν οι λαϊκιστές εθνικιστές επιθυμούν πραγματικά ισχυρότερες κοινότητες, θα πρέπει να επικεντρωθούν στο να βοηθήσουν τους εργαζομένους να μεταβούν σε πιο παραγωγικές εταιρείες – μέσω υποστήριξης για μετεγκατάσταση, ταχείας επανεκπαίδευσης και φορητών παροχών – αντί να προστατεύουν τα τοπικά εργοστάσια ή άλλους εργοδότες από ανταγωνιστικές πιέσεις, είτε εγχώριες είτε παγκόσμιες.
Η κλασική διορατικότητα του Σουμπέτερ παραμένει: επιτρέψτε στις επιτυχημένες επιχειρήσεις να επεκταθούν, αφήστε τις αποτυχημένες να εξαφανιστούν, και οι μισθοί θα αυξηθούν. Όσοι προσπαθούν να σταματήσουν αυτήν την παραγωγική διαδικασία κινδυνεύουν να βλάψουν τις ίδιες τις κοινότητες που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται.
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να ανατρέξετε στο άρθρο:
mywaypress.gr – Για προσεκτικούς αναγνώστες
