Διαρκείς αξίες

Η θετική ψυχολογία και τα μάντρα αυτοβοήθειας δεν υποκαθιστούν την βασική αρχή που οφείλει να διέπει την πολιτική –την αλήθεια. Τα υποκατάστατα της αλήθειας και την επικοινωνιακή χρυσόσκονη στην επιφάνεια  η συλλογική συνείδηση τα εκλαμβάνει ως εν ψυχρώ ψεύδη.

Όλες οι κυβερνήσεις από την αρχή της κρίσης, διακατέχονται από το σύνδρομο των άμεσων αποτελεσμάτων. Η  όποια δραστηριότητα κρατάει περίπου δυο χρόνια. Αποτελέσματα όμως δεν παράγονται μέσω αποφάσεων, ευχών και διαπιστώσεων. Κάποιος πρέπει να ασχοληθεί αποκλειστικά με το βασικό κομμάτι που λέγεται σχέδιο. Με ποιο σχέδιο λοιπόν; Και επειδή σχέδιο σοβαρό δεν υπάρχει, η πρώτη ένδειξη οπισθοχώρησης είναι η εφαρμογή ενός δικτύου υποστήριξης: οι δηλώσεις υποστήριξης των δανειστών, με συμβουλές πανομοιότυπες εδώ και δέκα χρόνια.  Μετά αρχίζει η περίοδος των δικαιολογιών. Μετα οι δικαιολογίες συσκευάζονται σε μορφή πολιτικοποιημένων συνεδρίων και φόρουμ για την προετοιμασία των επερχομένων. Και ο χρόνος κυλάει. Οι προβλέψεις αφορούν σχεδόν πάντα μακροοικονομικά αφηγήματα. Σχεδόν πάντα περιστρέφονται από προειλημμένες  κυβερνητικές πολιτικές και τραπεζικές αποφάσεις γραφειοκρατών. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι το δίκτυο διαπλοκής και υποστήριξης  είναι δίκτυο πολιτικοποίησης και κυβερνητικής εξυπηρέτησης.  Δεν είναι θεμελιώδους σημασίας. Απέχει από τα πραγματικά ζητούμενα της πραγματικής οικονομίας. Δεν απαντούν, δεν διαθέτουν λύσεις – σχολιάζουν, διαπιστώνουν, δικαιολογούν, αναθεματίζουν, κομματικοποιούν.

Οι πολιτικές αξίες δεν συνάδουν με τις πολιτιστικές αξίες της ελληνικής κοινωνίας , μιας κοινωνίας με ρίζες διαχρονικές ήθους και φιλότιμου. Οι αξίες της κοινωνίας αναδεικνύονται σε περιόδους κρίσεων και σε επιλογές επιβίωσης και προόδου. Τα πολιτιστικά πρότυπα της κοινωνίας εμπεριέχουν στη ρίζα τους την πρόοδο ατομική και συλλογική. Οι αξίες διαρκείας της κοινωνίας δοκιμάσθηκαν και συνεχίζουν να δοκιμάζονται, από παρακμιακές πολιτικές νοοτροπίες και έλλειψη σχεδίου. Οι διαρκείς αξίες της κοινωνίας και της οικονομίας αποτελούν ένα από τα ελάχιστα ισχυρά θεμέλια που συγκροτούν την ελπίδα μιας νέας εποχής και συγκρατούν την πίστη στο τώρα της επιβίωσης.

«Όταν θέλετε να βοηθήσετε τους ανθρώπους», έγραφε ο Thomas Sowell, «τους λέτε την αλήθεια».

Όταν η ψηφοθηρία και η μικροκομματική αντίληψη επικρατεί, η βοήθεια θυσιάζεται και οι  συμφωνίες αλήθειας γίνονται συμφωνίες χωρίς αληθινές λύσεις. Η επικοινωνιακή χρυσόσκονη αποκρύπτει τον κοινωνικό κατακερματισμό, την  οικονομική αστάθεια και την απουσία σχεδίου ανάταξης. Η σταθερότητα ως κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα που απολάμβανε η μεσαία τάξη έχει αντικατασταθεί από την αστάθεια σε όλα τα ζωτικά σημεία δράσης της. Μια πολιτική τσιχλόφουσκα δήθεν αλήθειας αναμασάει τα ίδια κενά λόγια και με επιστημονικά έμμεσο τρόπο καλεί να μασήσουν όλοι την ίδια τσίχλα. Με παρέα την τηλεοπτική αποβλάκωση, τους  επικοινωνιακούς ισοσταθμιστές απόσπασης προσοχής των πολιτών και πολλά άλλα.

Π. Τσακιρίδης

my way press.gr