ΔΝΤ: Τα μέτρα οδηγούν σε συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας
Η οικονομία για να πετύχει στόχους ανάπτυξης όπως αυτούς που προβλέπονται στο μνημόνιο θα πρέπει από το 2016 να αναπτύσσεται με ρυθμούς… Κίνας, ήτοι να πετύχει ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από το 5,5%-6%!!
Το ΔΝΤ διατηρεί αποστάσεις από την συμφωνία που προωθεί το Eurogrοup για τις 24 Μαΐου. Και η αιτία γι’ αυτό είναι τα μαθήματα από τα προηγούμενα “λάθη” του στο ελληνικό πρόγραμμα, σύμφωνα με ανάλυση-σχόλιο του Capital.gr.
Οι επιφυλάξεις Λαγκάρντ/Τόμσεν στηρίζονται στο γεγονός ότι οι αναλυτές του Ταμείου εκτιμούν πως τα μέτρα που περιέχονται στο βασικό πακέτο του 3% του ΑΕΠ (δηλαδή μέτρα 5,4 δισ. ευρώ) οδηγούν σε συρρίκνωση της οικονομίας μέχρι το 2018 τουλάχιστον κατά 2%-2,5% του ΑΕΠ.
Και μάλιστα αυτή η συρρίκνωση θα είναι το αποτέλεσμα των μέτρων που αφορούν στους άμεσους και στους έμμεσους φόρους, χωρίς να συνυπολογιστούν οι επιπτώσεις που θα προκύψουν από τα μέτρα στο ασφαλιστικό σύστημα (περικοπές συντάξεων, απομείωση καταναλωτικής δαπάνης, κ.λ.π.).
Αυτό σημαίνει ότι η οικονομία για να πετύχει στόχους ανάπτυξης (όπως αυτούς που προβλέπονται στο μνημόνιο και οι οποίοι θα έχουν σαν αποτέλεσμα “πρωτογενές πλεόνασμα” της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ), θα πρέπει από το 2016 ήδη και πολύ περισσότερο από το 2017, να αναπτύσσεται με ρυθμούς… Κίνας, ήτοι να πετύχει ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από το 5,5%-6%.
Η αριθμητική των υπολογισμών του Ταμείου είναι μάλλον απλή.
Υποστηρίζεται ότι αν τα μέτρα επιφέρουν συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 2% – 2,5% μέχρι το 2018 τότε οι πραγματικοί ρυθμοί ανάπτυξης πρέπει να είναι τέτοιοι που να απορροφήσουν αυτή την συρρίκνωση και να την ξεπεράσουν τουλάχιστον κατά 3 έως 4 μονάδες…
Τα συμπεράσματα αυτά έχουν προκύψει από την μελέτη των υπολογιστικών “λαθών” για τα οποία έχει κατηγορηθεί το ΔΝΤ στα δύο προηγούμενα προγράμματα-μνημόνια, τα οποία προκάλεσαν πολλαπλάσια ύφεση από εκείνη που είχε προβλεφθεί, με αποτέλεσμα η οικονομία να βρίσκεται βυθισμένη στην ύφεση εδώ και έξι χρόνια έχοντας απολέσει κάτι περισσότερο από το 25%-26% του ΑΕΠ μέχρι σήμερα.
Αυτοί είναι και οι λόγοι για τους οποίους το ΔΝΤ επιμένει οτι το αισιόδοξο σενάριο για την ελληνική οικονομία θα μπορούσε να δώσει πρωτογενή πλεονάσματα μόλις 1,5% του ΑΕΠ το 2018 και σε καμία περίπτωση 3,5% του ΑΕΠ.
Εξ ού και η συζήτηση για επιπλέον μέτρα της τάξης του 2% του ΑΕΠ και η συμφωνία για τον επιπλέον “διορθωτικό” μηχανισμό που θα πρέπει να συμφωνηθεί μέχρι την 24η Μαΐου, ώστε να εξασφαλισθεί η συνέχιση της “παρουσίας” και όχι της “συμμετοχής” του ΔΝΤ στο τρίτο κατά σειρά ελληνικό πρόγραμμα…
Η “λύση” μέσω του χρέους
Η μοναδική διέξοδος κατά τους αναλυτές του ΔΝΤ απέναντι σ’ αυτό τον φαύλο κύκλο “μέτρων-ύφεσης” είναι η δυνατότητα χρηματοδότησης της οικονομίας από το εξωτερικό στο επίπεδο της αναχρηματοδότησης του ιδιωτικού και του κρατικού χρέους, πέραν των άμεσων παραγωγικών επενδύσεων.
Αλλά αυτό προϋποθέτει τη βεβαιότητα των αγορών για την βιωσιμότητα του χρέους και αυτό παραμένει ζητούμενο στην εν λόγω συμφωνία, καθώς ολόκληρη η συζήτηση, κατ’ απαίτηση της Γερμανίας έχει προσαρμοσθεί στα εκλογικά της χρονοδιαγράμματα που απαγορεύουν στον κ. Σόιμπλε να φέρει θέμα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους στο γερμανικό κοινοβούλιο μέχρι και το 2017, που πρόκειται να γίνουν οι προεδρικές εκλογές στην χώρα.
Στο πλαίσιο αυτό άλλωστε διαμορφώνεται και το κλίμα ενόψει της 24ης Μαΐου καθώς ολόκληρη η Ευρωζώνη -και σ’ αυτό υπάρχει αποδοχή και από το ΔΝΤ- θέλει την Ελλάδα προσωρινά έξω από το κάδρο των ευρωπαϊκών εξελίξεων που θα καθοριστούν σε μεγάλο βαθμό από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Βρετανία.
Στην κατεύθυνση αυτή κινούνται και οι υπηρεσίες του ESM που σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες έχουν διαμορφώσει εναλλακτικές προτάσεις για το θέμα του χρέους. Οι προτάσεις αυτές κινούνται γύρω από τον άξονα μιας κατ’ αρχήν 5ετούς ή λίγο μεγαλύτερης επιμήκυνσης των ωριμάνσεων του δανείου του EFSF (η μέση ωρίμανση όπως επισήμανε ο Σόιμπλε είναι ήδη 31 χρόνια), την σταθεροποίηση των ετήσιων δαπανών για την εξυπηρέτηση του χρέους σε σχετικά χαμηλά και συμβατά με τον προϋπολογισμό επίπεδα μεσοπρόθεσμα. Και τρίτον την υιοθέτηση ενός μηχανισμού διασφάλισης επιτοκίων γύρω από το 2% μακροπρόθεσμα στο κομμάτι των δανείων του EFSF.
Πληροφορίες οι οποίες είδαν το φως της δημοσιότητας στους Financial Times και αναφέρονται σε επαναγορά των δανείων του ΔΝΤ με πιο φθηνά και μεγαλύτερης διάρκειας δάνεια από τον ESM, δεν αφορούν στον κεντρικό σενάριο αλλά, σύμφωνα με πληροφορίες του Capital.gr, συνδέονται με ένα εναλλακτικό σενάριο διευθέτησης του χρέους που προβλέπει την “παρουσία” και όχι την “συμμετοχή” του ΔΝΤ στο τρίτο μνημόνιο.
