Ελληνικό τραπεζικό σύστημα – Η λειτουργία του συχνά αποδεικνύεται προβληματική

Η Ευρώπη έχει τη δική της συνυπευθυνότητα, αλλά η αδιαφορία της ελληνικής κυβέρνησης και η έλλειψη πολιτικής βούλησης να αντιμετωπιστούν τα χρόνια προβλήματα είναι απαράδεκτη

 
Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, αντί να λειτουργεί ως μοχλός ανάπτυξης, έχει μετατραπεί σε τροχοπέδη για την οικονομική πρόοδο της χώρας

 
Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα αποτελεί έναν από τους πιο κρίσιμους πυλώνες της οικονομίας, αλλά ταυτόχρονα και μια από τις μεγαλύτερες πηγές προβλημάτων για την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας. Παρά τη σημασία του ρόλου του, η λειτουργία του συχνά αποδεικνύεται προβληματική, επιβαρύνοντας τόσο τους πολίτες όσο και τις επιχειρήσεις.

 
Περιορισμένη Πρόσβαση σε Χρηματοδότηση 

Η περιορισμένη πρόσβαση σε χρηματοδότηση για μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ιδιώτες αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα ζητήματα. Οι τράπεζες, ενώ υποτίθεται ότι λειτουργούν ως πηγή ρευστότητας και ανάπτυξης, συχνά προβάλλουν αυστηρά κριτήρια δανειοδότησης, αποκλείοντας μεγάλο μέρος της αγοράς. Αυτό το φαινόμενο έχει ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες για την ελληνική οικονομία, καθώς οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας, αδυνατούν να χρηματοδοτήσουν επενδύσεις και να αναπτυχθούν.

Η έλλειψη πρόσβασης σε κεφάλαια δεν είναι απλά ένα τεχνικό ζήτημα. Είναι ένας συστημικός παράγοντας που καθηλώνει την οικονομική δραστηριότητα και μειώνει την ανταγωνιστικότητα της χώρας. Οι τράπεζες, παραμένοντας προσκολλημένες στη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, αποφεύγουν να αναλάβουν ρίσκο, γεγονός που εμποδίζει οποιαδήποτε σοβαρή οικονομική ανάκαμψη.

 
 Η Υψηλή Κερδοφορία των Τραπεζών και οι Καταναλωτές 

Ένα άλλο ζήτημα που χρήζει αναφοράς είναι η υψηλή κερδοφορία των τραπεζών, η οποία συχνά επιτυγχάνεται εις βάρος των καταναλωτών. Οι υψηλές προμήθειες, οι δυσανάλογα αυξημένοι τόκοι δανείων και οι περιορισμένες αποδόσεις καταθέσεων έχουν ως αποτέλεσμα να επιβαρύνεται ο πολίτης, ο οποίος ήδη αντιμετωπίζει οικονομική δυσχέρεια. Η πρακτική αυτή υποδηλώνει ότι το τραπεζικό σύστημα λειτουργεί περισσότερο με γνώμονα την κερδοφορία του παρά την εξυπηρέτηση της κοινωνίας και της οικονομίας.

 
 Οι Ευθύνες της Ευρώπης 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση φέρει και αυτή το δικό της μερίδιο ευθύνης. Η επιβολή αυστηρών δημοσιονομικών πολιτικών και οι όροι που συνόδευαν τα προγράμματα διάσωσης περιόρισαν σημαντικά τη δυνατότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος να ανακάμψει και να στηρίξει την οικονομία. Οι τράπεζες αναγκάστηκαν να επικεντρωθούν σε πολιτικές εξυγίανσης των ισολογισμών τους, παραμελώντας την κύρια αποστολή τους, δηλαδή τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας.

Η έλλειψη ευελιξίας και η εμμονική προσήλωση στις αυστηρές δημοσιονομικές πολιτικές κατέστησαν την ελληνική οικονομία όμηρο ενός συστήματος που εξυπηρετούσε περισσότερο τις ευρωπαϊκές απαιτήσεις παρά τις ανάγκες της χώρας.

 
Η Αδιαφορία της Κυβέρνησης 

Τέλος, δεν μπορεί να αγνοηθεί η διαχρονική αδιαφορία της ελληνικής κυβέρνησης για την επίλυση των προβλημάτων του τραπεζικού συστήματος. Επί χρόνια, οι κυβερνήσεις αρκούνται στο να παρακολουθούν παθητικά τις εξελίξεις, χωρίς να λαμβάνουν ουσιαστικά μέτρα για την ενίσχυση της χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας.

Η απουσία στρατηγικού σχεδίου για την αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος, η έλλειψη ελέγχου στις πρακτικές των τραπεζών και η αδυναμία προώθησης πολιτικών που θα εξασφάλιζαν τη βιώσιμη ανάπτυξη αποτελούν σοβαρές παραλείψεις.

 
 Συμπέρασμα 

Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, αντί να λειτουργεί ως μοχλός ανάπτυξης, έχει μετατραπεί σε τροχοπέδη για την οικονομική πρόοδο της χώρας. Η Ευρώπη έχει τη δική της συνυπευθυνότητα, αλλά η αδιαφορία της ελληνικής κυβέρνησης και η έλλειψη πολιτικής βούλησης να αντιμετωπιστούν τα χρόνια προβλήματα είναι απαράδεκτη.

Η αναδιάρθρωση του τραπεζικού τομέα, η ενίσχυση της πρόσβασης σε χρηματοδότηση και η εφαρμογή πολιτικών που θα προωθούν τη διαφάνεια και τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας είναι επιτακτικές ανάγκες. Χωρίς ουσιαστικές παρεμβάσεις, οι συνέπειες για την ελληνική οικονομία θα είναι μακροπρόθεσμες και οδυνηρές.